Alopecia areata

Alopecia is een haaraandoening die bij vele mensen voorkomt, zowel bij vrouwen als mannen. De incidentie piek is meestal bij jongvolwassenen. Een persoon wordt plotseling pleksgewijs kaal. Deze aandoening kan op elke leeftijd optreden, bij zowel mannen als vrouwen. Naar schatting lijdt 1 op de 1000 tot 2000 mensen in de bevolking aan deze aandoening. Het verloop van alopecia areata is nogal grillig. Het is niet of nauwelijks te voorspellen wanneer het haar terugkomt en of dat eventuele herstel blijvend zal zijn. In ongeveer 80% van de gevallen keert het haar spontaan terug binnen enkele maanden tot jaren. Het heeft voornamelijk te maken met scheidingsconflicten betreffende het hoofd.

Een ontstekingsproces rondom de haarwortel belemmert de functie van de haarwortels. Daaruit groeien hieruit enkel nog misvormde en gemakkelijk afbrekende haren. Het evolueert uiteindelijk dat er helemaal geen haren meer groeien. Dit zorgt in het begin voor pleksgewijze kaalheid. Als het scheidingsconflict niet opgelost wordt (in ernstige gevallen), zal het leiden tot complete kaalheid. Omdat de haarwortels aanwezig blijven, is de kans groot dat bij alopecia het haar terugkomt. Dit in tegenstelling tot sommige andere aandoeningen waarbij haaruitval optreedt omdat er follikelatrofie plaatsvindt. De plekken waar alopecia areata optreden, zijn vaak rond of ovaal van vorm. Op deze plekken vallen alle haren uit. De plekken op de huid zijn echter niet verlittekend, rood of ontstoken, zoals bij andere haaraandoeningen soms wel het geval is. Aan de randen van de aangedane plekken zitten loszittende haren en soms zijn hier kleine haartjes, de zogenaamde uitroeptekenharen, te zien.

Andere vormen van Alopecia

In principe kunnen alle terminale haren aangedaan zijn. Indien het haar op de hoofdhuid, de wenkbrauwen, de wimpers en het baardhaar geheel is uitgevallen, spreekt men van alopecia totalis. Indien ook het okselhaar, borsthaar en schaamhaar is uitgevallen, wordt de aandoening aangeduid met de term alopecia universalis. Ook wordt onderscheid gemaakt in het aantal plekken waar kaalheid optreedt. De aandoening kan ook beperkt blijven tot enkel de baard, dit heet dan alopecia areata barbae. Diffuse alopecia areata kan volgens enkelen optreden als gevolg van een psychisch trauma. Dit uit zich in het verschijnsel dat een persoon met een gemengde haardos (grijze en donkere haren), ineens alle donkere haren verliest. Met alopecia areata monolocularis wordt bedoeld dat er slechts een kale plek is, alopecia areata multilocularis wordt gebruikt indien de kaalheid op meer plekken optreedt. Ten slotte kunnen ook de nagels in het ziekteproces worden betrokken. Vooral vingernagels zijn aangedaan, meestal met putjes of witte plekken, soms worden ze broos en breken gemakkelijk af. De meeste mensen ontdekken pas dat ze aan alopecia areata lijden op het moment dat zichtbare kale plekken verschijnen, omdat de aandoening niet met jeuk of pijn gepaard gaat.

Scheidingsconflicten herkennen (biologische conflicten)

Het biologische conflict dat verband houdt met de opperhuid is een scheidingsconflict dat ervaren wordt als verlies van fysiek contact. Het is belangrijk om het conflict en zijn sporen (recidieven) op te sporen en op te lossen.  In het voorbeeld op de foto bevinden de kale plekken zich uitsluitend aan de linkerkant van de hoofdhuid. Hieruit blijkt dat het verlies van lichamelijk contact (bijvoorbeeld het gemis om op het hoofd geaaid te worden) verband houdt met een partner als de man linkshandig is of met zijn moeder als hij rechtshandig is. 

Enkele voorbeelden uit het archief van Dr. Hamer: 

1- Het eerste scheidingsconflict met betrekking tot het hoofd ervoer de 20 jarige rechtshandige vrouw op haar achtste, toen haar grootmoeder plotseling onverwacht overleed. De grootmoeder had de gewoonte om het hoofd van het jonge meisje aan haar buik te drukken. Begrijpelijk dat dit voor het meisje zeer aangenaam voelde. Een tweede, veel heftiger scheidingsconflict gebeurde net een jaar geleden, toen ineens haar twee beste vriendinnen op een zeer kwetsende wijze de vriendschap hadden stopgezet. Alle pogingen om het contact te herstellen mislukten. Ten gevolge van deze scheiding ontstond circulaire haaruitval en circa 70% van het hoofd is kaal. (Conflict-actieve fase). 

2- Een 6-jarig meisje wordt uit het bed van haar ouders letterlijk “verbannen”. Dit leidt tot een hevige scheidingsconflict, een zwaar conflict dat  zich uit op het hoofd. Zij krijgt haaruitval.

3- Pasgeborenen lijden het conflict wanneer ze bij de geboorte van de moeder gescheiden worden (in een couveuse gestopt, ter adoptie afgegeven). Een scheidingsconflict kan al optreden in de baarmoeder, bijvoorbeeld vanwege een echografie. (Je kunt zien hoe foetussen wanhopig uit het stralingsveld proberen te komen). Het ultrasone geluid overstemt de hartslag van de moeder, wat zeer traumatisch kan zijn voor de foetus. Iedere echografie test triggert vervolgens opnieuw het conflict voor de ongeborene. Voor een baby is de moeder de belangrijkste hechtingsfiguur. De moeder beschermt haar kind en kan dus deze conflicten voorkomen door aanwezig te blijven bij het kind. Wanneer een klein kind een scheidingsconflict heeft ervaren, omdat de moeder afwezig is, ontstaat het DHS of Dirk Hamer Syndroom. Dit gebeurt ook bij een schrikangst-conflict / territoriumangst-conflict. Kinderen ervaren ook scheidingsconflicten wanneer ze worden uitgescholden, gestraft of misbruikt, wanneer een broertje of zusje wordt geboren dat meer aandacht krijgt, wanneer de ouders uit elkaar gaan, wanneer ze hun vrienden niet mogen zien, wanneer ze een favoriete pop, teddybeer, knuffeldier of huisdier die ze graag knuffelen kwijtraken. Maar ook wanneer de moeder weer aan het werk gaat of wanneer kinderen bij de kinderopvang, kleuterschool of bij familieleden of oppas worden achtergelaten. 

4- Evenzo voelen ouderen zich gescheiden van het “familie roedel” wanneer zij naar een verpleeghuis moeten of na de dood van een echtgenoot of levensgezel. De angst om contact te verliezen of contact te maken met iemand (de dreiging van een scheiding, een moeilijke lange afstands- of weekendrelatie, de angst dat een geliefde kan weggaan of sterven) of zich afgewezen voelen door een persoon, bijvoorbeeld vanwege een meningsverschil, kan het conflict ook oproepen. Huisdieren lijden ook scheidingsconflicten, bijvoorbeeld wanneer hun baasje vertrekt of sterft of wanneer ze in een kennel worden achtergelaten.

5- Op dezelfde manier verwijst het conflict naar het gescheiden willen zijn van een persoon; in de zin van willen, maar iemand niet van je af kunnen duwen (letterlijk of figuurlijk), bijvoorbeeld een bemoeizuchtige baas of leraar, een vervelende collega of schoolvriend, of een dominante ouder of echtgenoot (vergelijk met aanraking conflicten van het niet willen worden aangeraakt met betrekking tot de myelineschede van de zenuwen).

6- Een scheidingsconflict heeft ook te maken met het gescheiden willen zijn van iets dat zich dichtbij de huid bevindt (gezichtsmasker, zuurstofmasker, een helm, hoed, kleding, schoenen, strakke kousen, nat linnengoed, natte luiers). Hetzelfde geldt voor een scheiding van iets dat men niet langer mag of kan aanraken (een muziekinstrument, toetsenbord, tennisracket, golfclub, stuur) of het gevoel missen van iets op de huid (een verlovingsring, een favoriet kussen). 

Weefsel

Haarwortel behoort tot de opperhuid en dat is ectoderm.

ONTWIKKELING EN FUNCTIE VAN DE OPPERHUID: De opperhuid (epidermis) bedekt de onderliggende lederhuid (dermis of corium). De opperhuid is voornamelijk verantwoordelijk voor sensorische waarneming, zoals temperatuur, druk en aanraking. De meeste weefsel van de opperhuid zijn keratinocyten (keratinevormend weefsel), die hun oorsprong vinden in de diepste laag van de opperhuid, de kiemlaag. Deze laag bevat de pigmentproducerende melanocyten (de meeste melanocyten bevinden zich echter in de lederhuid). Vanuit de kiemlaag migreren keratinocyten door de stekellaag en de korrellaag naar de hoornlaag. Zodra ze het oppervlak van de huid bereiken worden ze geleidelijk losgelaten en vervangen door nieuwe cellen die van onderen uit omhoog worden geduwd. Keratine is ook het belangrijkste bestanddeel van de haren en de nagels. De opperhuid bestaat uit gekeratiniseerd plaveiselepitheel, behoort tot het ectoderm en wordt daarom aangestuurd vanuit de hersenschors. Typisch bij ectoderm is dat je weefselverlies hebt tijdens het conflict en weefseltoename tijdens de genezingsfase.

HERSENNIVEAU: De opperhuid wordt aangestuurd vanuit de sensorische cortex (deel van de hersenschors). De huid van de rechterkant van het lichaam wordt aangestuurd vanuit de linkerkant van de sensorische cortex; de huid van de linkerkant van het lichaam wordt aangestuurd vanuit de rechter corticale hemisfeer. Daarom is er een kruislings verband tussen de hersenen en het orgaan (zie GNM-diagram dat de sensorische homunculus weergeeft.) De homunculus is een weergave van verschillende anatomische delen van het lichaam). In overeenstemming met evolutionair redeneren zijn territoriumconflicten, seksuele conflicten en scheidingsconflicten de primaire conflictthema’s die worden geassocieerd met organen van ectodermale oorsprong, die worden aangestuurd vanuit de sensorische, pre-motorisch sensorische- en post-sensorische cortex. 

Biologische zin

Door verlies van de gevoeligheid van de hoofdhuid wordt het ontbrekende of ongewenste huidcontact tijdelijk vergeten. Het biologische speciaalprogramma van de opperhuid volgt het buitenste huid sensibiliteit schema met verminderde gevoeligheid in de conflictactieve fase en de epileptoïde crisis en overgevoeligheid in de genezingsfase. 

Conflictactieve fase

Haaruitval, droge en slecht doorbloede hoofdhuid. De vorming van schilfers zijn symptomen van conflictactiviteit. Tijdens de conflictactieve fase ulcereert de opperhuid op de plaats die met de scheiding wordt geassocieerd. De ulceraties zijn microscopisch klein en blijven daarom meestal onopgemerkt. Bij aanhoudende conflictactiviteit wordt de huid echter droog, ruw, schilferig, bleek en koud door een verminderde bloedcirculatie. Vanwege het verlies van epidermaal weefsel neemt de gevoeligheid van de huid af. Op de hoofdhuid wordt de schilferige huid weergegeven als roos. Een diepe ulceratie van de epidermale huid veroorzaakt haaruitval (alopecia), dit geldt ook voor huisdieren.

Een typisch symptoom van de conflictactieve fase is korte termijn geheugenverlies, dat dienst doet als het tijdelijk kunnen “vergeten” van degene die “van de huid werd gerukt”, door het geheugen te blokkeren – in de dierenwereld herkent een moederkat haar kittens niet meer wanneer ze te vroeg van haar zijn gescheiden. Het korte termijn geheugenverlies reikt tot in het eerste deel van de helingsfase (PCL-A). Bij kinderen wordt een slecht geheugen aangeduid als leermoeilijkheden en aandachtsproblemen, die worden aangeduid als Attention Deficit Disorder (ADD). Bij volwassenen kunnen langdurige scheidingsconflicten leiden tot dementie.

OPMERKING: Korte termijn geheugenverlies treedt op bij ieder Biologisch Speciaalprogramma (in de conflictactieve fase en PCL-A) waarbij de sensorische, post-sensorische of pre-motorisch sensorische hersenschors betrokken is, omdat in biologisch opzicht het plaveiselepitheel van het gehele organisme geassocieerd wordt met een “scheidingsconflict”. Dit komt ook voor bij biologische conflicten die verband houden met de melkgangen, het oppervlakkig slijmvlies van de mond, het neusslijmvlies of het bovenste tweederde deel van de slokdarm.

Genezingsfase

Verhoogde stofwisseling van de hoofdhuid: dit kan gepaard gaan met roodheid, zwelling en jeuk. Vorming van nieuw haar. De resterende schilfers vallen nog af, maar er komen geen nieuwe meer. Vanaf de oplossing van het conflict begint het haar weer te groeien.

Therapie

Conflict en zijn sporen (recidiverende sporen) achterhalen en zo mogelijk reëel oplossen indien het conflict nog actief is. 

Kuur van 4 weken: witte koolbladeren fijnsnijden en op het hoofd leggen.

Thee uitwendig: bijvoet, brandnetel en klitwortel.

Thee zowel inwendig als voor de huid: Berberis, berkenblaadjes, braamblaadjes, salie, kamille, ereprijs en cichorei. 

Vitamine A en E in koudgeperste plantaardige olie (lijnzaadolie, hennepzaadolie).

Vitamine B complex uit gistvlokken. 

Hoofdmassage of pakking met sesamolie.

Gymnastiek, inwendige reiniging door basische voeding. Eventueel darmspoelingen.

Natuurlijke prikkels zoals licht (zonnebaden), water (regen) en wind.

Andere mogelijke oorzaken van Alopecia (en haaruitval)

Medicijnen zoals cytostatica, de “pil”, pijnstillers, antireumatica, bloedverdunners, bloeddruk- en cholesterolverlagers, plaquenil, vaccins (voornamelijk tegen hepatitis B), chemotherapie, straling, hormoonvervangende therapie (Hormone Replacement Therapy/HRT) enzovoort.  

Haaruitval

Mogelijke oorzaken zijn verstopte galwegen in de lever en chronische lymfeverstopping. Hierbij is een dagelijkse zuivering (detox) sowieso zeer belangrijk.

Haaruitval gaat ook samen met een niet goed werkende spijsvertering. Een goed werkende spijsvertering voorkomt galstenen in de galwegen van de lever en verstoppingen in de lymfewerking. Sowieso alles in het werk zetten om de spijsvertering te optimaliseren is een must bij haaruitval en alopecia. 

Haaruitval kan eveneens ontstaan als je via supplementen teveel vitamine A binnenkrijgt. Wees voorzichtig met deze supplementen. Het lichaam maakt zelf vitamine A aan naar behoefte uit de carotenen die voornamelijk in gekleurde groenten en fruit aanwezig zijn. Loop meer in de zon, de zon stimuleert de productie van vitamine A en D volgens de behoefte van het lichaam. Een supplement vitamine A is alleen aangewezen indien je echt een tekort hebt en voor oogaandoeningen. 

Veelvuldig gebruik van microgolf leidt eveneens tot haaruitval. Microgolf is absoluut niet aangewezen om voeding mee te bereiden of op te warmen.  

Hulpmiddelen bij haaruitval en Alopecia:

ALOPECIA

Ondersteunend: Linum usitatissimum (lijnzaadolie), Perilla frutescens (olie).

Uitwendig ondersteunend: Allium cepa (ajuin), Arnica montana, Citrus reticulata, Pelargonium asperum, Tropaeolum majus (Oost-Indische kers), Urtica dioica (brandnetel).

HAARUITVAL

Ondersteunend: ter versterking van de haren: Bambusa arundinacea, Borago officinalis (olie), Centella asiatica, Equisetum arvense, Fucus vesiculosis, Macrocyctis pyriferae, Medicago sativa, Oenothera biennis (olie), Riber nigrum (olie), Saccharomyces cerevisiae, Triticum aestivum (olie), Tropaeolum majus, Urtica dioica.

Bevorderen de doorbloeding van de hoofdhuid: Allium sativum (gefermenteerd), Ginkgo biloba, Rosmarinus officinalis, Zingiber officinalis. 

Ondersteunend ter preventie van haaruitval van het androgyne (mannelijke type): Glycyrrhiza glabra (zoethout), Panax ginseng, Panax Quinquefolius, Serenoa repens, Linum usitatissimum (zaad), Trigonella foenum graecum.

Ondersteunend op de hormoonbalans bij menopauzale vrouwen: Cimicifuga racemosa, Glycine max, Salvia officinalis, Salvia sclarea, trifolium pratense. 

Lokaal ondersteunend, bevorderend op de bloedsomloop, versterkend voor de haren en tegen vroegtijdig haaruitval: Allium cepa, Betula pendula/pubescens (berkenwater), Capsicum annuum var. annuum, Citrus reticulata, Hedera helix, Juglans regia (bolster), Lavendula vera, Nasturtium officinalis, Pelargonium asperum (e.a.), Petroselinum crispum, Raphanus sativus var. nigrum, Rosmarinus officinalis, Salvia officinalis, Tropaeolum majus, Urtica dioica, Zingiber officinalis. 

Yucca schidigera extract. De Yucca wortel bevat vele steroïde saponinen (zeepstoffen). Het zijn echte woestijnplanten die al eeuwenlang gebruikt worden om de darmen te zuiveren en hebben een veelzijdig gebruik voor tal van gezondheidsproblemen. Darmen zuiveren is altijd de eerste grote stap om de spijsvertering te verbeteren. (Eventueel een darmspoeling en de darmflora herstellen). 

Vele specerijen hebben een zuiverend effect op het spijsverteringstelsel. Wees royaal met specerijen in de keuken. veel goedkoper dan medicijnen.

Met dank aan Arjen Lievers https://www.germaansegeneeskunde.nl/index_ziekten_gnm/

Björn Eybl zielsoorzaken van ziekte ISBN: 978-3-85052-299-1

Dr. Geerd Ryke Hamer