Baarmoeder en kanker
De baarmoeder: het vrouwelijk orgaan voor de voortplanting
De belangrijkste functie van de baarmoeder is om een bevrucht embryo te laten innestelen. Het embryo groeit in de baarmoeder uit tot een foetus en blijft er tot de geboorte van de baby. De baarmoeder heeft de vorm van een omgekeerde peer en bevindt zich in het bekken achter de urineblaas.
Het breedste stuk heet het baarmoederlichaam en is ook het grootste deel. Aan beide kanten van het baarmoederlichaam liggen de eierstokken met de eileiders, die het baarmoederlichaam en de eierstokken verbinden.
Het baarmoederlichaam gaat over in de baarmoederhals, wat het onderste smalle deel is van de baarmoeder en de verbinding vormt met de vagina. De eileiders produceren een uitscheiding (secretoire kwaliteit) die helpt bij het transporteren van het sperma en de bevruchte eicel naar de baarmoeder, waar de blastocyste zich vasthecht aan het endometrium. De baarmoeder en de eileiders bestaan uit intestinaal cilinderepitheel, zijn afkomstig van het endoderm en worden aangestuurd vanuit de hersenstam.
De binnenwand van het baarmoederlichaam bestaat uit twee lagen: een endodermale slijmvlieslaag of het endometrium, met onder de slijmvlieslaag het myometrium dat uit gladde endodermale spieren bestaat en de buitenkant van de baarmoeder of het perimetrium, bekleed met het peritoneale membraan dat deel uitmaakt van het buikvlies. Deze laag biedt extra ondersteuning aan het orgaan en houdt de baarmoeder op haar plaats.
De gladde baarmoederspieren vormen het grootste gedeelte van de baarmoeder. De belangrijkste functie van de baarmoederspieren is het vasthouden van de foetus en het helpen bij de bevalling en de geboorte. Het hormoon oxytocine, geproduceerd in de hypofyse, induceert de samentrekking van de baarmoederspieren tijdens de bevalling. De baarmoederspieren behoren tot het endoderm en worden aangestuurd vanuit de middenhersenen.
Tijdens de menstruatiecyclus groeit het endometrium (binnenste laag van de baarmoeder) tot een weefsellaag die rijk is aan bloedvaten, om een optimale omgeving te bieden voor het embryo. Als er geen bevruchting van de eicel plaatsvindt, laat de endometriale bekleding los en wordt deze uitgedreven tijdens de menstruatie.
Naast het voeden van de zich ontwikkelende foetus, scheidt de baarmoeder ook prostaglandine (secretoire kwaliteit) af, een hormoonachtige substantie die de samentrekking van de baarmoeder bij het begin van de bevalling stimuleert.
De baarmoeder, de eileiders en de prostaatklier (man) delen hetzelfde hersenrelais in de hersenstam.
De baarmoeder speelt een belangrijke rol bij de innesteling van een bevrucht eitje. Ongeveer twee weken na de innesteling van het eitje waaruit een embryo groeit, ontwikkelt de vruchtzak zich. De vruchtzak dient als een buffer voor het embryo tegen stoten, duwen en temperatuurschommelingen. Het vruchtwater wordt omgeven door een dun omhulsel dat men het vruchtvlies noemt. De vruchtzak is een overblijfsel van het leven in het water waarna er miljoenen jaren geleden ook leven op het land ontstond.
Het biologisch conflict met betrekking tot de baarmoeder
1- Het biologisch conflict dat verband houdt met de baarmoeder en de eileiders
Vanuit de natuur is de voortplanting primair om de soort in stand te houden. Dat betekent dat het conflict met de voortplanting te maken heeft. Dit vrouwelijk voortplantingsconflict is gelijk aan het prostaatgerelateerde conflict bij mannen. Het gaat ook over een innestelingsconflict, vergelijkbaar met het paringsconflict gerelateerd aan de baarmoederhals (zie ook het artikel over baarmoederhalsslijmvlies).
Het conflict kan ontstaan door een miskraam, een abortus, het niet zwanger raken (zie ook de info bij baarmoederspier) of het verlies van een kind of kleinkind en is gerelateerd aan de eierstokken.
Bovendien komt dit conflict aan de baarmoeder en eileiders overeen met een geslachtsconflict dat wordt ervaren als een ‘ernstig conflict met een man’, zoals zich vernederd voelen door een man (door fysiek, seksueel of emotioneel misbruik), verbale beledigingen, respectloos behandeld worden door een partner, echtgenoot, mannelijk familielid of vriend, aanstootgevend gedrag van een collega of geïntimideerd worden door een ex-vriend, ex-echtgenoot (bv. na een vechtscheiding), of de macht van een mannelijke meerdere (zoals een chef, arts, rechter, politieagent, enz.) zijn mogelijke conflictscenario’s.
Ook het conflict rond het vrouw zijn, speelt een rol volgens Rainer Körner. Men voelt zich als vrouw niet gerespecteerd, onteerd, beledigd of besmeurd. Het conflictdomein gaat over partnerschap, mannen, sexualiteit en volgens Dr. Hamer ‘een hatelijk, halfgenitaal conflict’.
Een verontrustend gynaecologisch onderzoek kan ook een conflict uitlokken.
2- Het biologisch conflict dat verband houdt met de baarmoederspieren
Het niet in staat zijn om de foetus ‘vast te houden’ kan dit conflict uitlokken, zoals complicaties tijdens de zwangerschap, een abortus of een miskraam. Dit heeft ook betrekking op de endodermale spieren van de baarmoederhals. Let wel: het slijmvlies van de baarmoeder behoort tot het ectodermale kiemblad.
Ook het voortplantingsconflict van niet zwanger kunnen worden, kan een biologisch conflict veroorzaken, gerelateerd aan de baarmoeder.
Geen kinderen kunnen krijgen vanwege een vroege menopauze, het verwijderen van beide eierstokken, onvruchtbaarheid, de onvruchtbaarheid van een partner of erectiestoornissen, het niet zwanger raken of een onvervuld verlangen om één of meerdere kinderen te hebben, kunnen typische conflictsituaties zijn.
Op een subtiel psycho-biologisch niveau is het mogelijk dit conflict op te roepen als de eileiders ‘afgebonden’ worden (tubaligatie). Dit geldt ook als je een spiraaltje gebruikt om een zwangerschap te voorkomen en/of het gebruik van anticonceptiemiddelen. Een vrouw kan het conflict ook ervaren met of namens een vrouwelijk lid van de groep, zoals haar dochter of kleindochter, een naaste verwant of vriend.
Voorbeelden uit het archief van Björn Eybl
Een 52-jarige vrouw heeft de laatste jaren steeds minder zin in sex. Haar man heeft echter nog een sterk verlangen en wil tamelijk veel geslachtsgemeenschap met haar. Hoewel hij niet veeleisend is, ervaart zij daarbij een vrouwelijkheidsconflict wat het baarmoederslijmvlies treft. De genezingsfase zet zich in gang als ze tijdens de zomer met vriendinnen op vakantie gaat. De drie hebben diepgaande gesprekken en begrijpen elkaar zeer goed. Plotseling heeft ze daarna gedurende twee weken een sterke afscheiding en lijdt zij onder nachtelijk zweten.
Een 41-jarige vrouw leeft al 12 jaar ongehuwd samen met haar partner. Zij lijdt eronder dat haar partner niet wil trouwen. Bij een jubileum heeft de familie van de man een familiekroniek gemaakt, met een stamboom waarop de patiënte niet voorkomt. De patiënte is geschokt en voelt zich vernederd. Ze voelt zich niet erkend als vrouw en ervaart een vrouwelijkheidsconflict. Dit leidt tot een verdikking van het slijmvlies door celvermeerdering. De patiënte komt in de genezingsfase wanneer haar partner toch een huwelijksaanzoek doet. Met een sterke maandelijkse bloeding wordt het verdikte slijmvlies uitgestoten. De patiënte zweet ‘s nachts en voelt zich zeer zwak.
Na de scheiding van haar man die alcoholist is, vindt de 60-jarige vrouw een lieve man waarvan zij veel houdt. Plots verlaat deze man haar zonder aankondiging of waarschuwing en er ontstaat een conflict rond de vrouwelijkheid. Wanneer ze deze gebeurtenis verwerkt heeft, krijgt ze een bloeding, hoewel ze al lang geen menstruatie meer had. Dit is de genezingsfase. De gynaecoloog doet een curettage. Bij het histologische onderzoek vindt men “kwaadaardige cellen” en in een latere operatie verwijdert men zowel de baarmoeder als de eierstokken.
Een 36-jarige vrouw leeft sinds tien jaar samen met een man. Hij spreekt haar over trouwen. Plots verdwijnt hij met een andere vrouw. Er ontstaat een conflict rond de vrouwelijkheid. (Uit het archief van Dr. Hamer)
De conflictactieve fase (CA)
De kiembladen endoderm en oud mesoderm reageren altijd met weefselvermeerdering bij een conflictactieve situatie en er ontstaat kanker. Dit woord roept angst op en daarom gebruik ik liever de term ‘hulpweefsel’ omdat het een biologische functie vervult. Het zit daar niet zomaar, het heeft een doel. Zodra een conflict gelijktijdig in de psyché, de hersenen en de baarmoeder inslaat, wordt er een zinvol biologisch speciaalprogramma opgestart, afgekort ZBS. Dit ZBS begint met weefseltoename tot de fase van de conflictoplossing. Hierna wordt het extra hulpweefsel weer afgebroken en ontstaan er hevige warmtesymptomen. De genezingsfase met warmtesymptomen bestaat uit drie fasen. Nadien is men terug gezond en sterker.
1- Conflictactieve fase van het baarmoederslijmvlies
Door de weefselvermeerdering ontstaat er baarmoederslijmvlieskanker (Uterus adenoca, Corpus carcinoom, endometriumcarcinoom, verdikking van het baarmoederslijmvlies of endometriumhyperplasie). Het weefsel vermeerdert zich evenredig met de duur en de intensiteit van het conflict in de baarmoederholte (Cavum uteri).
Het biologische doel van de weefseltoename is om het baarmoederslijmvlies dikker te maken en zo de innesteling van de bevruchte eicel te bevorderen (dit is een vlakgroeiende tumor). Er is meer slijmproductie, zodat de ongewenste situatie of gebeurtenis sneller uitgescheiden kan worden (dit is een bloemkoolachtige tumor).
Wanneer de conflictactieve fase intens en langdurig is, groeit een bloemkoolachtige tumor van het secretorische type en wordt baarmoederkanker of endometriumkanker vastgesteld. Als de celdeling een bepaalde grens overschrijdt, beschouwt de conventionele geneeskunde de kanker als ‘kwaadaardig’, onder deze limiet wordt de tumor als ‘goedaardig’ beschouwd of gediagnosticeerd als een baarmoederpoliep (zie ook de helingsfase).
Een vlakgroeiende tumor van het resorptieve type wordt endometriale hyperplasie genoemd. Er zijn geen symptomen van pijn tijdens de conflictactieve fase van beide tumors. Behalve als een compacte tumor van het secretorische type een eileider tijdelijk verstopt, kan er pijn ontstaan, zeker tijdens de eisprong. Dit kan ook gebeuren tijdens de helingsfase.
Pijnlijke menstruatie
De samentrekking van de baarmoederspieren wordt gestimuleerd door het hormoon prostaglandine dat geproduceerd wordt in het baarmoederslijmvlies. De overproductie van prostaglandine tijdens de conflictactieve fase van een voortplantings- of geslachtsconflict zorgt ervoor dat de baarmoeder sterker samentrekt dan normaal, wat resulteert in pijnlijke menstruatiekrampen. Zie ook artikel eierstokken: pijnlijke menstruatie gekoppeld aan het biologische speciaalprogramma van de eierstokken.
2- Conflictactieve fase van de baarmoederspieren
Door weefselvermeerdering van de baarmoederspieren ontstaan vleesbomen, ook wel fibromyomen of leiomyomen genoemd. Dit leidt tot de versterking van de baarmoederspier zodat de vrucht beter kan worden vastgehouden of dat de baby in een later stadium beter kan worden uitgedreven. De grootte van de vleesboom of vleesbomen wordt bepaald door de mate en de duur van het conflict. Er ontstaat een plaatselijke verhoogde spanning van de gladde baarmoederspier.
Indien gelijktijdig het nierverzamelbuizensyndroom actief is met waterretentie tot gevolg, neemt de grootte van de vleesboom of vleesbomen door het vastgehouden vocht toe. Het syndroom gaat over een bestaansconflict of een verlatingsconflict waardoor men op de vlucht is voor het leven. Een zeer grote vleesboom wordt gediagnosticeerd als een myometriaal sarcoom.
De helingsfase
1- Helingsfase van het baarmoederslijmvlies
De helingsfase van endodermale weefsels gaat gepaard met de activatie van schimmels of mycobacteriën zoals TBC, die het overtollig hulpweefsel afbreken. Dit genezingsproces gaat gepaard met nachtelijk zweten en hevige pijnen.
Er kan baarmoedercandida ontstaan wanneer schimmels helpen bij de genezing. Dit geldt ook bij genezing van de klieren van Bartholin, waarbij een vaginale candida groeit. De genezingscrisis of epicrisis vertoont volgende kenmerken: rilkoorts en koudegevoel, sterke pijn en hevige bloedingen. Na de epileptoïde crisis treedt een normalisering van de functie op.
Het afval afkomstig uit de afbraak van het hulpweefsel vormt een witte, kaasachtige afscheiding dat via de vagina wordt uitgescheiden. Het heeft een onmiskenbare, stinkende geur en kan ook bloed bevatten of bloedvaatjes die in de tumor zijn gegroeid en worden afgebroken. De afscheiding kan ook vlokken slijmvlies bevatten.
Deze ’vaginale afscheiding‘ is afkomstig uit de baarmoeder of de eileiders en niet, zoals wordt aangenomen, uit de vagina, omdat het vaginale kanaal niet is voorzien van diepliggend slijmvlies en daarom ook niet wordt bewoond door schimmels of bacteriën. Het slijmvlies van het vaginale kanaal is bekleed met ectodermaal slijmvlies.
2- Endometritis
Dit is een ontsteking in de baarmoeder die gepaard gaat met een pijnlijke zwelling, niet te verwarren met endometriose. Bij gelijktijdige vochtretentie (of het syndroom) als gevolg van een actief bestaansconflict, neemt de zwelling toe en daarmee ook de pijn. In de eileiders kan de zwelling de getroffen leider tijdelijk blokkeren, zie ook conflictactieve fase. Omdat de eileiders doorlaatbaar zijn, kan de afscheiding, die tijdens het ontbindingsproces wordt geproduceerd, in de buikholte lekken. Een eileiderontsteking wordt ook wel salpingitis of adnexitis genoemd en dezelfde medische term wordt gebruikt voor een ontsteking van de eierstokken. De invloed van het conflict op de linker- of rechtereileider is willekeurig
Bij een intense helingsfase kan de buitenste wand van de baarmoedertumor inscheuren, met een acute bloeding of hemorragie tot gevolg. Dit treedt vooral op tijdens de menstruatie, wanneer de afbouw van de tumor samenvalt met het afstoten van de decidua of de bekleding van het endometrium. Vandaar dat hevige menstruatiebloedingen (menorragie) kunnen wijzen op recidieven (sporen) van een baarmoedergerelateerd conflict, zie ook zware bloedingen gerelateerd aan de baarmoederspieren, eierstokken en baarmoederslijmvlies. Een lichte bloeding bij de genezing treedt op als de voorafgaande conflictactieve fase minder intens was of als een vrouw al postmenopauzaal is of niet menstrueert op het moment dat de genezing plaatsvindt.
Opmerking
Door veelvuldig antibioticamisbruik zijn de vereiste microben vaak niet meer beschikbaar als het conflict is opgelost. Het lichaam is gelukkig intelligent en slim genoeg en het hulpweefsel dat niet kan worden afgebroken wordt ingekapseld met bindweefsel. Dit wordt meestal door de reguliere geneeskunde een goedaardige kanker of baarmoederpoliep genoemd. Als de vereiste microben weer aanwezig zijn in het lichaam wordt de helingsfase ingezet.
3- De helingsfase van de baarmoederspier ligt anders
De functie van de baarmoederspier normaliseert. Maar om de voortplanting in de toekomst veilig te stellen blijven de vleesbomen aanwezig, ook na de voltooiing van de helingsfase.
Opmerking
Fibromen die zich dicht bij het baarmoederslijmvlies bevinden, kunnen acuut bloedverlies veroorzaken, vooral tijdens de epileptoïde crisis of de tweede fase in de heling. De menstruatie is dan zeer hevig omdat de vleesbomen ook bedekt zijn met een endometriale bekleding die tijdens de menstruatie wordt losgelaten. Een hevige menstruatie kan ook gerelateerd zijn aan baarmoederslijmvlies, eierstokken, baarmoederhalsslijmvlies en manische depressie, zie artikel over depressie.
3- Baarmoederverzakking of uterusprolaps
De buitenste laag van de baarmoeder of het perimetrium bestaat uit het peritoneale membraan dat extra ondersteuning biedt en de baarmoeder op haar plaats houdt. De buitenste laag van de baarmoeder wordt ook door ligamenten ondersteund, die tot het nieuw mesodermale kiemblad behoren. Een langdurig eigenwaarde-inbreuk conflict: ‘Ik ben daar niet goed genoeg!’, verzwakt deze structuur, wat de baarmoeder in het vaginale kanaal kan doen afdalen.
Therapie
Het conflict en de sporen achterhalen en zo mogelijk oplossen indien het conflict nog actief is. Affirmaties: ‘Wat ik ervaren heb, was erg, toch wens ik mij te richten op de toekomst’, ‘Wat gebeurd is, is zinvol’, ‘Ik kan nu opnieuw beginnen en alles achter mij laten!’ Eventueel een reinigingsritueel, bv. in de vorm van een bad, het water spoelt mij zuiver. Idem voor baarmoederhalsslijmvlieskanker.
De menstruatie
Elke maand bereidt het lichaam zich voor op een zwangerschap door het baarmoederslijmvlies te laten groeien waarin een bevruchte eicel zich kan nestelen. Indien de eicel niet bevrucht is, dan stoot het lichaam het opgebouwde baarmoederslijmvlies af. Via de menstruatie wordt dit slijmvlies afgebouwd en dat gaat vaak gepaard met bloedverlies. Zodra het baarmoederslijmvlies is afgestoten, begint de opbouw van het baarmoederslijmvlies opnieuw. Dit proces blijft doorgaan tot aan de menopauze, zie artikel over de menopauze.
Het baarmoederslijmvlies bestaat uit twee lagen. De basale laag en de functionele laag. De basale laag blijft altijd aanwezig en de functionele laag wordt afgestoten bij de menstruatie. Het is in de functionele laag dat de bevruchte eicel zich kan nestelen.
De maandelijkse menstruatie wordt gestuurd door hormonen zoals oestrogeen en progesteron. Oestrogeen is verantwoordelijk voor de opbouw van het baarmoederslijmvlies. Wanneer het baarmoederslijmvlies volgroeid is, zal progesteron de groei stoppen. Progesteron zorgt ervoor dat het baarmoederslijmvlies enkele dagen geschikt blijft om een bevrucht eitje in te laten nestelen waarbij bepaalde kliertjes meer slijm produceren. Oestrogeen wordt geproduceerd in het basisweefsel van de eierstok en het gele lichaam zet oestrogeen om in progesteron.
Als het eitje niet bevrucht is, gaat de hoeveelheid progesteron in het lichaam afnemen waardoor het lichaam zich kan klaarmaken om het opgebouwde baarmoederslijmvlies af te stoten. Wanneer er geen bevruchting plaatsvindt, sterft de eicel af. De hoeveelheid geslachtshormonen neemt af en het functionele baarmoederslijmvlies wordt afgestoten. Hierbij gaan bloedvaatjes kapot en ontstaat een bloeding of menstruatie.
Ondersteunende kruiden (volg instructies op de verpakking)
Overdreven menstrueel bloedverlies
Aesculus hippocastanum: paardenkastanje
Alchemilla vulgaris: vrouwenmantel
Glycine max: wilde sojaboon
Humulus lupulus: hop
Panax ginseng: Chinese ginseng
Panax quinquefolius: Amerikaanse ginseng
Polygonum hydropiper: waterpeper
Rubus idaeus: framboos
Ruscus aculeatus: muisdoorn
Silybum marianum: mariadistel
Uncaria tomentosa: katteklauw
Vitex agnus castus: monnikspeper
Ondersteuning baarmoeder
Allium sativum: knoflook
Glycine max: wilde sojaboon
Lentinula edodes: shiitake
Melaleuca quinquenervia: niaouli boom verwant aan tea tree
Origanum compactum: origanum
Saccharomyces cerevisiae: biergist
Tabebuia spp: Tabebuia boom
Uncaria tomentosa: katteklauw
Vitex agnus castus: monnikspeper
Ondersteuning baarmoederfibromen
Glycine max: wilde sojaboon
Grifola frondosa: eikhaas
Linum usitasissimun: vlas
Trifolium pratense: rode klaver
Vitex agnus castus: monnikspeper
Ondersteuning bij dysmenorroe of baarmoederkrampen en herstel endocrien evenwicht
Achillea millefolium: duizendblad
Aesculus hippocastanum: paardenkastanje
Alchemilla vulgaris: vrouwenmantel
Angelica sinensis: vrouwenginseng of Dong quai
Artemisia dracunculus: dragon
Boswellia serrata: Indische wierook
Calendula officinalis: goudsbloem
Carum carvi: karwij
Caulophyllum thalictroides: blauwe zilverkaars
Chamaelirium luteum: Chamaelirium
Chamaemelum nobile: loopkamille
Chelidonium majus: stinkende gouwe
Cimicifuga racemosa: zwarte zilverkaars
Cinnamomum verum: kaneel
Dioscorea villosa: wilde yam
Foeniculum vulgare: venkel
Humulus lupulus: hop
Hyssopus officinalis: hyssop
Inula helenium: Griekse alant
Juniperus communis: jeneverbes
Lamium album: witte dovenetel
Lavendula vera: lavendel
Leonurus cardiaca: hartgespan
Marrubium vulgare: malrove
Matricaria recutita: echte kamille
Melissa officinalis: citroenkruid
Mentha piperita: pepermunt
Ocimum basilicum: basilicum
Petroselinum crispum: peterselie
Pimpinella anisum: anijs
Polygonum cuspidatum: Japanse duizendknoop
Potentilla anserina: zilverschoon
Pulsatilla vulgaris: wildemanskruid
Rosmarinus officinalis: rozemarijn
Rubus idaeus: framboos
Ruscus aculeatus: muisdoorn
Salix alba: schietwilg
Salvia officinalis: echte salie
Scutellaria laterifolia: glidkruid
Tanacetum parthenium: moederkruid
Thymus vulgaris: tijm
Tilia cordata: winterlinde
Trigonella foenum graecum: fenegriek
Viburnum opulus: Gelderse roos
Viburnum prunifolium: zwarte haagdoorn
Vitex agnus castus: monnikspeper
Zingiber officinalis: gember
Met dank aan Arjen Lievers https://www.germaansegeneeskunde.nl/index_ziekten_gnm/ Aanrader!
Caroline Markolin https: //LearningGNM.com
Björn Eybl, zielsoorzaken van ziekte: ISBN: 978-3-85052-299-1 Ik kan dit boek aanbevelen om zelfstudie te doen, je kunt het op internet gratis downloaden.
Dr. Geerd Ryke Hamer, Dr. Geert Verhelst
