Botkanker kanker? Nee het is necrose – The Healthman Community

Functie van het bot

De botten geven structuur en stevigheid aan het lichaam. Het dragende deel van de botten is het buitenste deel dat eveneens het beenmerg omvat. In het botweefsel liggen verschillende mineralen opgeslagen, met name calcium en fosfor die de botten sterk houden. Het buitenoppervlak van de botten wordt door het botvlies (periost) bekleed. Het botvlies geeft als een spalk ondersteuning aan het bot. In het botvlies zitten zeer veel zenuwen. De botten monden uit in gewrichten die bij elkaar gehouden worden door pezen en ligamenten. De botten in het gewricht worden afgedekt met kraakbeen. Het stevige kraakbeen vermindert de wrijving tijdens de beweging van de gewrichten. Het kraakbeen wordt ook afgedekt door het perichondrium (het equivalent van het botvlies). Zowel de botten, kraakbeen, ligamenten en pezen behoren tot het nieuw mesodermale kiemblad en worden vanuit het hersenmerg aangestuurd. De voornaamste conflictinhoud bij het bewegingsapparaat is een eigenwaarde inbreuk conflict (EWI).

Elk deel van het motorisch bewegingsapparaat heeft een eigen nuance. In het lichaam stemt het bewegingsapparaat met zelfvertrouwen. Zware EWI inbreuken op je eigenwaarde slaan neer op de hardste delen van het bot. Osteoporose en botkanker (diagnoseschokken) zijn het gevolg hiervan. Dr. Hamer meldt dat nieuw mesoderm een uitzondering is en niet altijd voorafgegaan wordt door een dramatische en geïsoleerde conflictschok dat typisch is bij kanker op oud mesoderm en endoderm. De biologische zinvolle speciaalprogramma’s kunnen ook opgestart worden door niet-dramatische, sluipende of knagende ervaringen dat het individu beleefd.

Het rode beenmerg in de botten produceert de meeste bloedcellen, inclusief erytrocyten (rode bloedcellen), leukocyten (witte bloedcellen) en trombocyten (bloedplaatjes). De meeste beenderen van de ledematen bevatten voornamelijk geel beenmerg, dat voor het grootste deel uit vet bestaat. Als het lichaam echter grote hoeveelheden bloed verliest wordt geel beenmerg omgezet in rood beenmerg, om de productie van bloedcellen veilig te stellen. Osteocyten (“volgroeide botcellen”) en osteoblasten (“onvolgroeide botcellen”) zijn de belangrijkste cellulaire bestanddelen van het bot. Osteoblasten zijn botopbouwende cellen die ook het callus vormen, wat nodig is voor botherstel (zie ook dentine -tandbeen- producerende odontoblasten).

Elk deel van het skelet heeft zijn conflictinhoud (Arjen Lievers)

Schedel en wervelkolom: Intellectueel moreel eigenwaarde-inbreuk conflict. Het conflict kan worden veroorzaakt door gefaald te hebben op het gebied van een intellectuele opdracht (op school, op het werk), door een vergissing te begaan of door neerbuigende of kleinerende opmerkingen van leraren, coaches, werkgevers, collega’s, een ouder of een partner, waardoor een persoon zich “traag van begrip” voelt of “dom”. Ervaren ongerechtigheid, onvrede, onvrijheid, oneerlijkheid, ondankbaarheid, onfatsoenlijkheid, intolerantie en ontrouw. Mensen met een beroep waaraan op intellectueel gebied veel eisen worden gesteld (geleerden, academici, schrijvers en anderen), wier eigenwaarde is gebaseerd op hun intellectuele prestaties, of mensen die academisch gezien overambitieus zijn, zijn gevoeliger om het conflict te ervaren. Jezelf de put in praten (“Ik ben een idioot!”, “Ik ben niet slim genoeg!”) kan een zelf-aangepraat verlies van eigenwaarde genereren. De angst om te falen kan het conflict al activeren. Iets dat onverwacht als onrechtvaardig wordt ervaren (“Dit is niet eerlijk!”) is ook van invloed op de schedel en de wervelkolom.
Gezichtsbeenderen: eigenwaarde inbreuk conflict betreffende iemands uiterlijk of reputatie.
Oogkas: Eigenwaarde-inbreuk conflict gerelateerd aan de ogen, bijvoorbeeld na een operatie (“Je lijkt wel een monster!”)
Kaak: Niet (van je af) kunnen bijten, letterlijk of figuurlijk. Of niet kunnen toebijten
Gehoorbeentjes en slaapbeen: Eigenwaarde-inbreuk conflict geassocieerd met de oren (gehoorverlies).
Schouders, bovenarm en sleutelbeen: Eigenwaarde-inbreuk conflict met betrekking tot een relatie (gefaald hebben als partner, ouder, zoon, dochter, collega, vriend of teamgenoot) vaak in verband met schuld en zichzelf de schuld geven; ook: niet kunnen of niet mogen vasthouden, omarmen of knuffelen. Een slechte prestatie, bijvoorbeeld op sportief gebied (volleybal, handbal, golf, hockey) is ook van invloed op de schouder, omdat het daarmee moet gebeuren. Gewoon zich schuldig voelen.
Ellebogen:Eigenwaarde-inbreuk conflict waarbij de elleboog betrokken is, bijvoorbeeld in de sport (tennis, squash). Ellebogen zijn het equivalent van de knieën: conflict van niet bevredigde ambitie zoals het bespelen van een muziekinstrument (viool, cello) of werkgerelateerde activiteiten. Ook: niet in staat zijn om een persoon of een huisdier te omarmen of vast te houden. Geassocieerd met de elleboog: niet kunnen slaan en zich afweren.
Pols, handen en vingers: “Handigheidsconflicten” veroorzaakt door het falen bij een handmatige taak of door een slechte uitvoering met de handen. Zich onhandig voelen. Mensen van wie het zelfvertrouwen voornamelijk afhangt van hun prestaties met de handen, de taak met de handen mislukt te zijn, vaak bij perfectionisten. Wiens beroep een fijne motoriek vereist (chirurgen, mondhygiënisten, juweliers) en vingervlugheid (typen, handwerken, een muziekinstrument bespelen zoals de gitaar of de piano) zullen eerder lijden aan dit type eigenwaarde-inbreuk conflict. Geloven iemand slecht te hebben behandeld of een zaak verkeerd te hebben aangepakt.
Ribben en borstbeen: Eigenwaarde-inbreuk conflict veroorzaakt door bijvoorbeeld de diagnose borstkanker, een borstamputatie of een hartaandoening (zie hartkleppen).
Thoracale en lumbale wervelkolom: Centraal eigenwaarde-inbreuk conflict, dat “het wezen” van de persoon onderuit haalt (vernederende of mensonterende behandeling). Onder het leven gebukt gaan, zich vernederd of klein voelen. De lage rug wordt ook geassocieerd met een gevoel van niet-ondersteund worden (“niet geback-upt”) door een familielid, partner, vriend, leraar, collega of werkgever. Lasten dragen die niet van jou zijn. men denkt de druk niet maar aan te kunnen. Een kankerdiagnose gerelateerd aan het gebied van de thorax (longkanker) of de lumbale wervelkolom (prostaatkanker, nierkanker, darmkanker) of constante pijn (buikpijn, menstruatiepijn) hebben invloed op de dichtstbijzijnde wervels. Lokale eigenwaarde inbreuk als gevolg van diagnose schokken.
Bekken en schaambeen: Seksuele eigenwaarde-inbreuk conflicten. Seksueel misbruik, erectiestoornissen, niet “presteren” zoals verwacht, erachter komen dat de partner een affaire heeft, seksuele afwijzing, zich onder de gordel gedevalueerd voelen, niet zwanger raken, miskramen, een hysterectomie (verwijdering van de baarmoeder), de diagnose prostaatkanker, een prostaatoperatie of urine-incontinentie zou het conflict kunnen uitlokken.
Staartbeen en heiligbeen: Eigenwaarde-inbreuk geassocieerd met de billen. Seks “van achteren” die als vernederend wordt ervaren, pijn tijdens geslachtsgemeenschap, lokale symptomen (aambeien, chronische diarree, vaginale droogheid).
Het zitbeen: Onvermogen om iets te bezitten (figuurlijk “zitten” wij op iets dat ons toebehoort, om het te beschermen), niet in staat te zijn om iets “uit te zitten”, niet in staat of niet toegestaan worden om op zijn plaats te zitten (bureau, auto, fiets, motorfiets, paard). Het conflict kan ook betrekking hebben op een persoon die we willen “bezitten” of “grijpen”.
Heup en dijbeenhals: Een situatie niet kunnen verdragen vanwege onverwachte of voortdurende hoge eisen (“Dit is te veel om te dragen!”, “Ik kan het niet aan!”, “Ik kom hier niet doorheen!”). Het dijbeen is gekoppeld aan een fysiek prestatie conflict. Iets niet kunnen doorstaan of doorzetten.
Knieën en onderbenen: Fysieke prestatie conflicten, conflict van onvervulde ambitie of erkenning. Bijvoorbeeld moeite met lopen of traplopen, iets of iemand niet kunnen bijbenen, een slechte prestatie in de sport (een wedstrijd verloren hebben, op de reservebank gezet worden, vernederende opmerkingen van een instructeur of coach, niet voldoen aan onze normen of de verwachtingen van een coach, ouder of echtgenoot), minder mobiel voelen tijdens de zwangerschap of vanwege het hebben van overgewicht.
Voeten, enkels, hakken en tenen: Niet kunnen lopen, rennen, springen, dansen of balanceren; ook, niet in staat om iemand weg te schoppen, ter verdediging. Iemand of een situatie niet kunnen uitstaan. De onderkant van de hiel is gekoppeld aan het niet kunnen ‘verpletteren’ van een persoon of een situatie.

Het biologisch conflict in relatie tot botkanker

Dat zijn steeds zware eigenwaarde inbreuken ofwel EWI genoemd of verlies van eigenwaarde. Een gegeneraliseerd EWI kan veroorzaakt worden door valse beschuldigingen, vernederingen, grove beledigingen, scheldwoorden, soms ook kleinere opmerkingen. Een fysiek misbruik zoals mishandeling of seksueel misbruik kan ook een ernstig EWI veroorzaken. Verder ook het falen op school, het werk, relatie met betrekking tot de partner, ook als ouder tot het kind of omgekeerd, slechte prestaties zowel intellectueel, artistiek of atletisch.

Andere gegeneraliseerde EWI’s kunnen veroorzaakt worden door schuld of schaamte. Mensen zijn in staat zichzelf een eigenwaarde te geven aan de manier waarop we onszelf waarnemen. Je creëert een mentale aanleg voor gegeneraliseerde EWI’s als je herhaaldelijk blijft zeggen: “in ben een mislukkeling, ik ben niets waard, ik zal nooit slagen enzovoort”. Kinderen en ouderen zijn hiervoor kwetsbaarder. Verlies van status, op pensioen gaan, ziekte of letsel kan het subjectieve voelen laten ontstaan in de trend van: “ik kan het niet maar aan”. Een hogere chronologische leeftijd bereiken waarbij je denkt: “ik kan het niet meer aan omdat ik niet meer zo goed ben als vroeger” of de gedachte: “ik word oud en nutteloos” kunnen sterke EWI’s veroorzaken. Een vriend verliezen waarbij men zich nuttig en gewaardeerd voelde kan eveneens een EWI veroorzaken.

Een gelokaliseerd eigenwaarde-inbreuk conflict (zie lokalisatie) is gerelateerd aan een specifiek deel van het lichaam. Een slechte artistieke of atletische prestatie komt bijvoorbeeld overeen met de handen of benen. Een eigenwaarde-inbreuk conflict kan ook ontstaan bij de diagnose kanker (dikke darmkanker, prostaatkanker, borstkanker), een negatieve prognose (“U zult nooit meer kunnen lopen!”), de verwijdering van een orgaan (mastectomie = borstamputatie), of continue lokale pijn die correleert met het dichtstbijzijnde bot of gewricht. Ter vergelijking: een matig eigenwaarde-inbreuk conflict heeft betrekking op de dichtstbijzijnde lymfeklier of spier.

Men gelooft iemand slecht behandeld te hebben, een zaak verkeerd te hebben aangepakt of iets verkeerds te hebben gedaan. Perfectionistisch ingesteld zijn en ervaren dat je gefaald hebt met de activiteit. Geloven dat je na een breuk een zwakke plek hebt die je niet meer optimaal kunt gebruiken.

Heel veel mensen die moeten werken voor een ambetante baas, en je kent zo van die gastjes die zo aan je bureau komen staan en jou gaan zeggen hoe jij het moet doen, en je weet het tien keer beter dan hen, maar zij zijn de baas. En dus moet jij dat rolletje spelen maar in jezelf ben je conflictactief en zeg je tegen jezelf: maar als ik op pensioen ga, dan ga het gebeuren. En wat gebeurt er dan, ze gaan op pensioen (dat is dan conflictolyse), na een conflictactieve fase van wel misschien dertig jaar. Wat gebeurt er, ze gaan in herstel en ze krijgen botkanker. O wat is dat toch tragisch, deze mens heeft zo lang gewerkt, en hij kan eindelijk op pensioen en binnen de twee jaar is hij dood. Dat is zo typisch. En ander voorbeeld bij oudere mensen, de devaluatie die zich inzet rond de pensioenleeftijd, omdat ze een goed werk hebben gehad. Ze werden zeer gewaardeerd in de arbeidsmarkt, komen uit die arbeidsmarkt en je bent net een uitgewrongen citroen, en je bent zogezegd niets meer waard, afgeschreven op pensioen. Botkanker of osteoporose zijn typisch als mensen op pensioen gaan.

Opmerking: Bij botkanker is er gevaar voor vicieuze cirkels, omdat de pijn in het botstelsel een nieuw eigenwaarde conflict uitlokt. Zoals ambities niet meer kunnen uitvoeren door de pijn. Pijn zien als iets dat fout zit in het lichaam omdat je geen kennis hebt over de vijf biologische wetten roept self fulfilling prophecy op. Het besef dat pijn hoort bij genezing en jou tot rust aanmaant laat de pijn beter verdraagbaar worden. De lateraliteit of handigheid is hier van toepassing. Voor een rechtshandige betekent dat de rechterzijde de partnerzijde is en de linkerzijde de moeder/kind zijde. Bij linkshandigen is het net andersom.

Medische diagnose en prognose schok als belangrijke oorzaak van botkanker

Het fenomeen van “u heeft een kwaadaardige kanker borstkanker in stadium 4”.

Een zware shock voor de patiënt, doodsangstconflict. De subjectiviteit van hoe de conflictschok ervaren wordt van het individu is bepalend welk nieuw programma er gestart wordt. En dat noemen we dan de diagnose schok. De meest voorkomende kankers zijn long- en darmkankers. Het gevolg van de diagnose kanker kan zijn: oeioeioei, ik heb maar een half jaar te leven, ik ga iedereen tot last zijn, mijn vorig leven is gedaan, ik ben niets meer waard. Schok, botkanker is het resultaat, de zogezegde uitzaaiing volgens de moderne medische theorie. Nee het zijn twee aparte programma’s, gewoon een nieuwe kanker als gevolg van de diagnose of prognose.

Als iemand al kanker heeft wordt het verlies van botweefsel meestal gediagnosticeerd als een “osteolytische botkanker” of “botmetastase“, hoewel er geen tumorgroei is (vergelijk met botkanker in de helingsfase). In de meeste gevallen wordt het eigenwaarde-inbreuk conflict veroorzaakt door de diagnose van de primaire kanker zelf, of van een negatieve prognose (“De kanker is ongeneeslijk”), of van de slopende neveneffecten van kankerbehandelingen (chirurgie, bestraling en chemotherapie). Dit is de reden waarom botkanker naast long en darmkanker de meest voorkomende secundaire kanker is. Doorgaans ontwikkelt de “botkanker” zich dicht bij de plaats van de primaire kanker (“Nu ben ik daar nutteloos!”), dus in het borstbeen en/of de ribben bij borstkanker of in de onderrug bij prostaat of darmkanker, of in de borstwervels bij longkanker.

De conflictactieve fase

Alle botten zijn nieuw mesoderm, dus weten we in de conflictactieve fase celafname is. Er gaat bot weg. Dat heet osteolyse. Lyse wil zeggen oplossen. Osteo is been, het oplossen van het been of afbouw van botweefsel. In de conflictactieve fase is er celafname, het aangedane bot ontkalkt. Daardoor ontstaan gaatjes in het bot. Het bot ulcereert, verzweert van binnen. Gewoon necrose van het bot. Je valt niet en je breekt je heup, nee je breekt je heup waardoor je valt. Dat breken voel je niet, het vallen wel en dan doet de heup pijn. Maar mensen die lang conflictactief zijn hebben bijvoorbeeld veel breuken. Het bot is niet sterk en dan hebben ze osteoporose zogezegd. De locatie van de osteolyse wordt bepaald door het exacte type eigenwaarde inbreuk conflict. De mate van de osteolyse wordt bepaald door de intensiteit van het conflict.

Bij osteolyse of ontkalking van het bot (botkanker is ook ontkalking van het bot), verhogen de serumcalciumspiegels in het bloed, te vergelijken met hypercalciëmie gerelateerd aan de bijschildklieren. Door verlies van het bot heb je ook verlies van het beenmerg dat tegelijkertijd optreed smaen met de osteolyse van het bot. Daardoor veranderen de bloedparameters. Er ontstaat anemie gevolgd door leukemie als het conflict is opgelost.

De helingsfase van het bot (genezing van botkanker)

Tijdens de helingsfase wordt het bot gereconstrueerd met callus. Dat is een zacht nieuw botweefsel waarin stafylokokken die gespecialiseerd zijn om het botweefsel te herstellen actief zijn. De callus wordt gevormd door de botopbouwende osteoblasten (odontoblasten bij herstel van de tanden) en hard uit tot harde callus waarmee het bot wordt hersteld. De onwetendheid van de medische wereld verward de zachte callus met pus en gaat het vervolgens verwijderen. Daar zien ze ook een zogezegde infectie van stafylokokken, zich niet realiserend dat deze nuttige bacteriën essentieel zijn voor genezing van het bot. Als deze bacteriën door antibiotica misbruik zijn uitgeroeid, zal het bot nog herstellen, maar biologisch gezien niet optimaal.

Tijdens het hoogtepunt of de Epileptoïde Crisis wordt het hersenoedeem en het oedeem rond het genezende bot of gewricht worden uitgedreven. Dit vermindert zowel de zwelling als de pijn. De Epileptoïde Crisis presenteert zich als de “koude dagen”, met rillingen, koud zweet en een ongemakkelijk gevoel. Het einde van de genezingsfase wordt het bot volledig hersteld.

Wanneer genezing van gewrichten (denk maar aan handen, vingers , heupen, knieën, schouder) wordt verlengd omwille van conflictrecidieven, kunnen er benige botuitsteeksels ontstaan dat men osteofyten noemt. Meestal langs de randen van het bot waardoor het bewegingsbereik ook wordt ingeperkt. Hielspoor is ook een kleine, benige vergroeiing aan de onder of achterkant van de hiel. Deze ontstaat nadat het lokale eigenwaarde-inbreuk conflict is opgelost.

Soms spreekt de medische wereld over bottuberculose. Dit kan gewoon niet omdat tuberculose-schimmelbacteriën nooit actief zijn in nieuw mesoderm waartoe het bot behoort. Tuberculaire afscheiding kan afkomstig zijn uit het corium of de lederhuid behoort tot oud mesoderm en waar deze bacteriën wel actief zijn. De lederhuid heeft te maken met aanval op integriteit, aanval zoals een klap of een val en bezoedeling. Als dit conflict opgelost is worden tuberculose schimmelbacteriën geactiveerd om de kankr uit de lederhuid af te breken en dat kan in het helende bot lekken.

De heling van botkanker behoort tot de pijnlijkste genezingsfasen die er zijn.

Bovenop het bot ligt er een vlies. Het botvlies, het periosteum. En door het botvlies lopen er allerlei zenuwen. Dus als de inflammatie begint om het bot te herstellen, wordt de periostale laag dat het bot bedekt door de zwelling opgerekt. Precies dit oprekken veroorzaakt de hevige botpijnen. Het is de zachte callus (herstelweefsel) dat groter is dan het botweefsel zelf dat het periostrum oprekt en de pijn veroorzaakt. Om dezelfde reden dat reuma ook zo pijnlijk is. Het botvlies is ook de steun van het bot. Door toename zwelling en vocht komt het botvlies losser waardoor het bot zijn steun verliest en iets gemakkelijker kan breken. Normaal is er tijdens de conflictactieve fase geen reëel risico op fracturen tenzij de osteolyse van het bot zeer ernstig is omwille van een zwaar eigenwaarde inbreuk conflict.

het biologisch doel van de hevige pijn is als een noodzakelijk onderdeel van de genezing omdat het de mens dwingt te rusten om een spontane fractuur te voorkomen. Als de wervelkolom betrokken is raadt Dr. Hamer sterk aan dat de patiënt in bed blijft, om de ruggengraat niet verder te belasten en daardoor mogelijk een ruggenwervel te breken, wat resulteert in paraplegie. De hevige pijn dat gepaard gaat bij het genezend bot kan maanden duren. Zelfs nog langer indien er sprake is van conflictrecidieven. Het gaat erom om het individu met botkanker juist te informeren zodat hij zich kan voorbereiden op de pijn. Dan wordt de pijn verdraagzaam als je kennis hebt van de 5 biologische natuurwetten. indien je niet weet wat er aan de hand is veranderd de pijn in lijden. Erkennen dat de pijn een teken van genezing is kan nieuwe eigenwaarde-inbreuk conflicten, die worden veroorzaakt door de pijn zelf, voorkomen. (Voorkom het gevaar van vicieuze cirkels!)

Weefsels van nieuw mesodermale afkomst gaan tijdens de conflictactieve fase gepaard met weefselafname. Het conflict gaat steeds om eigenwaarde inbreuken zoals ik ben niet goed genoeg. Daarmee ontken je wie je werkelijk bent en doe je je eigen ziel veel pijn aan. In de genezingsfase ontstaat heropbouw van het weefsel, meer dan voorheen was. Dit programma geeft permanente verbetering. Je wordt sterker, letterlijk sterker, en dat gaat gepaard met vermoeidheid en hevige pijn. Hier kan koorts, maximaal 39,5°C voorkomen en de epicrisis is vaak onopgemerkt, eigenlijk zijn dat de koude dagen. Het programma is ook een proces van transformatie. Als je middenin de pijn zit is het wel lastig.

De pijn helpt je te doorvoelen wat je jezelf aangedaan hebt tijdens de conflictactieve fase van het EWI. (onbewust). Het heeft tot doel dat je kunt ervaren dat je het zelf kunt. Het helpt je om jezelf te accepteren zoals je bent, want je kunt pas iets veranderen en je eigenwaarde opwaarderen als je het eerst hebt geaccepteerd. Het zijn enorme groeiprocessen. bewust worden van je eigen creatieve vermogens en deze te gebruiken voor jezelf. in die zin wordt je sterker als de genezingsfase zijn einde nadert. Botkanker helpt jou om voor jezelf te kiezen en jezelf op de eerste plaats te stellen, helemaal voor jezelf kiezen.

Iatrogene osteosarcoom (door de behandeling veroorzaakt)

NOOT: de genezing begeleiden. NOOIT puncteren, ook niet voor “verkennende puncties”. Puncties veroorzaken dat het zachte callus kan lekken naar het omliggende weefsel. Daardoor ontstaat er een zeer groot iatrogeen osteosarcoom te vergelijken met spier sarcoom en bindweefsel sarcoom. In de medische wetenschap wordt de osteosarcoom bestempeld als een kwaadaardige botkanker. Echter zonder de punctie zou deze “band callus” het omliggende weefsel echter gewoon wat gezwollen zijn, omdat er enkel wat vloeistof uit de zwelling (oedeem) kan lekken, maar geen callus.

Naast het creëren van een iatrogeen (door de behandeling ontstaan) osteosarcoom leidt het lekken van callus in het aangrenzende weefsel tot een verdere ontkalking en uiteindelijk tot het uiteenvallen van het aangetaste bot. Bij een punctie van de ribbenkast kan er callus lekken en in de borst vloeien. Het eigenwaarde inbreuk met betrekking tot de ribben van de borstkas wordt meestal veroorzaakt door de diagnose van borstkanker. Als in de borst uitgeharde callus wordt gevonden (als gevolg van een ribpunctie), wordt dit meestal gediagnosticeerd als een “uitgezaaide borstkanker”. Nochtans is deze weefselgroei veroorzaakt door medisch handelen veroorzaakt (iatrogeen) osteosarcoom dat niet tot het borstweefsel behoort. Een mastectomie of verwijdering van de borst en chemokuren zijn de standaard “therapieën bij dergelijke diagnoses = leidt naar additionele eigenwaarde inbreuk conflict bij de vrouw die niet bekend is met de Germaanse geneeskunde.

Een mediastinaal osteosarcoom ontstaat wanneer callus uit een thoracale (borst-)wervel in het mediastinum lekt. Dit is met name gevaarlijk omdat het uitgeharde callus het hart (vergelijk met harttamponnade), de luchtpijp, de longen of de bloedvaten die door het mediastinum lopen in de verdrukking kan brengen. Callus die wordt aangetroffen in de buurt van de bronchiën wordt vaak gediagnosticeerd als een “kleincellig bronchiaalcarcinoom“. In werkelijkheid zijn deze “kleine cellen” callus! Dr. Hamer adviseert om de callus in het mediastinum operatief te verwijderen om complicaties te voorkomen. In het geval van een osteosarcoom rond de knie resulteert dit meestal in een amputatie van het been.

OPMERKING: Zolang de helingsfase aanhoudt zal de botpijn na een amputatie aanhouden als fantoompijn, alsof het bot er nog steeds is (zie beensegment). Dit houdt in dat de geamputeerde alsnog ook leukemie heeft, totdat ook op emotioneel- en hersenniveau de heling voltooid is. Fantoompijnen komen ook voor bij iedere terugval (recidief) in het conflict! Hetzelfde geldt voor reumatische fantoompijn met langdurige conflictactiviteit van een ernstig scheidingsconflict gerelateerd aan het botvlies.

Osteosarcoom als genezingsproces van bot”kanker” (necrose)

Onder normale omstandigheden wanneer het bot (of gewricht) geneest, hoopt de zachte callus zich ook op buiten het bot, onder het beschermende schild van het botvlies. Deze callusvorming (die op een röntgenfoto als wit wordt weergegeven) vormt een tijdelijk, natuurlijk ‘manchet’ rondom het bot, met als bedoeling om het aangetaste botsegment te stabiliseren terwijl de genezing op gang komt. Toch wordt deze callus “groei” in de conventionele geneeskunde beschouwd als een botkanker (vergelijk met “botkanker” in de conflictactieve fase). Een “tumor” in het dijbeen, het bekken, het opperarmbeen of in de ribben wordt over het algemeen geclassificeerd als Ewing-sarcoom.

Dus je krijgt iets wat heet: osteosarcoom. Men mag dat eigenlijk niet zeggen want het is gewoon reparatie weefsel van het bot dat behoort tot nieuw mesoderm. De osteosarcoom dat eigenlijk uit herstel callus bestaat wordt wat groter om het bot te herstellen en zal verdwijnen als het bot volledig is hersteld. Dit is de meest pijnlijke “kanker” die je kunt hebben. Eigenlijk kun je het geen kanker noemen, het is gewoon reparatie weefsel dat er nu eenmaal nodig is om de gaten in het bot weer te vullen. En waarom is dat zo pijnlijk? Dat is omdat het bot hard is en niet kan uitzetten. Dus die sarcoom gaat tussen het bot en het botvlies zitten. En dat betekent dat het botvlies, waar al die zenuwen doorheen moeten doorlopen, vergelijk het met de snaren van een gitaar, en dat je vanuit het klankgat met je vuist zou omhoog gaan en de snaren naar omhoog duwt. Dat is een verschrikkelijke pijn in de genezing. Maar dat is nodig die pijn, dat is de biologische gekte, die pijn is nodig omdat het nieuwe bot, dat heet callus, is als een soort pleister dat nog niet is uitgehard. Indien jij dus wel nog zou kunnen bewegen, dan gaat de bot verharding rare steeksels vertonen. Het beste wat je kunt doen is inderdaad stil liggen en daar zorgt het lichaam voor via pijn. Gewoon omdat die herstel weefsels worden geduwd tegen de zenuwen zorgen ervoor dat je stil ligt zodat het bot kan herstellen.

Er is geen therapie, het lichaam doet het gewoon zelf, het lichaam geneest het bot. Begeleiden door innerlijk weten en vertrouwen dat het bot ondanks deze pijn aan het herstellen is. Meestal duurt deze hevige pijn tussen 6 à 8 weken. Afhankelijk van hoe lang en intens de conflictactieve fase is geweest. Het zijn helse pijnen, en dan op een dag sta je gewoon terug op uit je bed. Het enige wat bij deze genezing echt belangrijk is, is dat je voldoende eiwitten binnen hebt, die bacteriën, onze vrienden de stafylokokken hebben eiwitten nodig. Als de snelheid te snel gaat wordende pijnen zeer heftig. In dit geval kun je alkaloïden innemen. Alkaloiden zijn alle dingen die eindigen op ine. Cafeïne, theïne, morfine, cocaïne (ik ga nu niet zeggen dat je cocaïne moet nemen), Maar als je daar toch ligt en je kunt niet weg, wat geeft het dan dat je een tipje hebt. Veel koffie drinken is heilzaam bij de genezing van het bot.

Dit is gewoon weeral een zinvol biologisch speciaal programma. Maar het doet wel veel pijn. Het ergste is niet de pijn, het ergste is het lijden van het niet weten: waar gaat dit naartoe? Als je weet in welke fase je zit n je weet dat het genezing is, dan wordt de pijn sowieso verdraagzamer.

Eventjes de mallemolen van het medische circus

Je ziet daar het osteosarcoom tussen het bot en het botvlies. Dat is reeds een foute diagnose, want het is herstelweefsel dat daar zit, geen kanker!. De hele behandeling van osteosarcoom is zo contradictorisch. een osteosarcoom op de rug kan een tijdelijke verlamming veroorzaken. Waarom? Ja omdat dat gezwel (het is een gezwel en een inflammatie) op de zenuwen duwt, het is tijdelijk reparatie weefsel, zodat dat ook weer verdwijnt. Het duwt op die zenuwen, er is geen elektrische communicatie meer, en de onderkant wordt lam. En dat is zeer confronterend. Want plots merk je wordt je in de ochtend wakker en je hebt jezelf bevuild, laat ons zeggen. Ook daar kunnen nieuwe conflicten van ontstaan, een bezoedeling conflict bijvoorbeeld. Als je niet weet waar je zit in dat programma is het heel confronterend. Maar wat doet men? Men denkt, aha, het probleem is dat er geen mobiliteit meer is, we gaan de schakels in dit geval schakel 8 en 9 vastzetten. Deze locatie duidt op een dominantie eigenwaarde-conflict. Dat kun je vergelijken met de zilverrug voor gorilla’s die om hun dominantie te vestigen op de rug van een andere gorilla slaan. En in het Engels zegt men: can’t shake the monkey off my back. Dat is het eigenlijk.

En dan slaan ze pinnen en schroeven erin. Het voelt dan aan dat je op een blikken doos ligt. Ja natuurlijk, maar dit is absoluut niet nodig. Integendeel zelfs, je gaat hier door het periostrum boren, dat al zo vol ligt met zenuwen, dat doet extra pijn. Maar je kunt dat wel zeggen als arts dan die zijn beroep uitoefent. En je mag geen steen gooien naar de arts, de arts doet zijn best gegeven zijn kunne. Hij kent niets van de Germaanse geneeskunde, niet gezien in zijn opleiding. De arts ziet metaforisch het lichaam als een machine, en de machine functioneert niet goed meer, aha zegt de arts, er is een defect!. Neen, de natuur in het lichaam heeft zijn eigen programma’s en deze moeten worden gerespecteerd en begeleid worden.

Wat gebeurt er vervolgens in het medische circus? Dan kom je in de protocollen terecht die op wereldniveau worden beslist. En ik noem dat de drie SSS van de sissende slang. Caduceus. Eerst gaan we een operatie doen om dat sarcoom weg te halen, dan gaan we bestralingen doen. Beeld je maar eens in, net na je operatie waar ze bouten en schroeven in je rug hebben gestoken. Ongeveer 12 dagen daarna, weer op zo’n ijzeren tafel moet gaan liggen, ze moeten een scan maken, die ijzeren pinnen in jou, je vergaat gewoon van de pijn. Om die pijn te kunnen tegengaan gaat men morfine geven, dat is een ine, een alkaloïde, en dat brengt je terug naar de conflictactieve fase. Wat doet de conflictactieve fase van nieuw mesoderm? Ja vermindering van weefsel, minder bot. Osteolyse. Dus die dingen, die pinnen komen LOS! O sorry meneer, we gaan je opnieuw moeten opereren en we gaan daar nog een boutje eronder steken. Dat is de lijdensweg van vele mensen, het gaat over mensen, niet over foto’s nemen. Het is voor de mens een foltering!

Al die soorten morfine, en als het echt veel pijn doet, dan een baxter. En wat gebeurt er dan? Morfine werkt in op de gladde spieren. Je darmen vallen stil, want die bestaan uit gladde spieren. Dan krijg je opstoppingen, kun je niet meer naar toilet. Je moet je maar eens inbeelden dat je duwt om je ontlasting eruit te duwen met zo’n pinnen en bouten in je rug. Kun je het u voorstellen? De pijnstillers laat de osteolyse weer beginnen. Geen probleem zegt het medische circus. We gaan u Zometa geven. Zometa is zoledroninezuur, dat is een “geneesmiddel”, dat stoffen bevat die de botafbraak remmen. We gaan uw botten versterken meneer. Dat komt in orde, we gaan je botten versterken. Dus die morfine brengt je terug naar de conflictactieve fase en die Zometa verhard uw bot terwijl je bot juist aan het ontharden is door de morfine en osteolyse als gevolg van de morfine. Dus die twee medicijnen zitten constant tegen elkaar bezig. En dan krijg je natuurlijk verdere complicaties, dan krijg je miserie met je hart. Wat gaan ze dan doen, aha, we gaan even een slokdarmecho doen. Weer nieuwe verdovingen, die buis gaat daarin tot naast het hart, een echootje naar het hart. Oke meneer, het hart is goed, we kunnen eerst aan de straling beginnen en dan aan de chemo beginnen.

Ik wil maar zeggen dat dan radiatie op het bot wordt gezet om die stoute kanker (osteosarcoom), dat eigenlijk gewoon herstel weefsel is weg te halen. En het lukt natuurlijk, dat herstelweefsel kun je daarmee vernietigen. Maar dat herstelweefsel is nodig om samen met de geactiveerde bacteriën een stelling te kunnen maken om het bot te genezen. Dat betekent dus dat het osteosarcoom gewoon weer gaat terugkomen, want het lichaam gaat telkens opnieuw het bot willen genezen met herstelweefsel dat foutief osteosarcoom wordt genoemd. Dan zegt het medische circus, ja het is hervallen. Maar het herstelweefsel terugkomen, het moet zijn werk kunnen doen. Wat krijg je dan? Dan is de kans zeer groot dat je ook nog eens leukemie krijgt. Maar leukemie is geen enkel probleem. Thank God voor leukemie, want leukemie is de herstelfase van het beenmerg. Je produceert extra stamcellen. Niet minder, maar extra. Dat helpt eigenlijk. Maar het wordt gezien als een probleem. En er is het geval van een Nederlands natuurkundige Robbert Dijkgraaf zijn dochter, die geconfronteerd werd met leukemie. En het was een zeer zeldzame vorm van leukemie. Lees, zeldzaam “we weten niet wat het is”. Aja, er is geen behandeling voor. Thank God dat er geen behandeling daarvoor is. En ze leeft nog.

En dan is er de nieuwe diagnose + nieuwe schok inslag en een nieuw biologisch programma dat gestart wordt.

Ja kijk het is teruggekomen, we gaan nu zeker toch met de chemo moeten beginnen. En dan een ongelooflijke cocktail van toxische stoffen, allerlei weefsels dat je nog dood doet. Het herstelweefsel gaat weg, maar ook een groot stuk gezond weefsel. En trouwens de dualiteit gezond weefsel en reparatie weefsel is ook fout. Want het reparatie weefsel is eveneens gezond. En dan extra medicatie tegen de bijwerkingen, ja de bijwerkingen, en dan nog wat alkaloïden tegen de pijn. Dan gaan we terug conflictactief. En uiteindelijk sterf je nooit aan kanker, maar je sterft door foute diagnose en verkeerde behandeling. Het lichaam sterft door biological fatigue, Het lichaam dat zegt: “jongens alstublief nu is het genoeg!!!”

Chemotherapie, ten eerste, het is geen therapie. En ten tweede: chemo, dat is een mooi woord voor toxo. Ik heb dus een neologisme bedacht, en ik zou graag hebben als jullie dat zien zitten dat jullie dat samen met mij verspreiden en dat heet: toxo-TORTUUR!

Dr. Geerd Ryke Hamer: “To sell chemotherapy as a ‘therapy’ is most likely the biggest deceit in the history of medicine. Whoever masterminded this chemo-torture deserves a monument in hell.” “Chemotherapie verkopen als een ‘therapie’ is waarschijnlijk het grootste bedrog in de geschiedenis van de geneeskunde. Wie het brein is achter deze chemo-marteling verdient een monument in de hel.” En daar ben ik heilig van overtuigd.

Want wat gebeurt er als je dan in dat carrousel belandt van de hangende helingen? En we spreken dan nog niet eens over de sporen, al die behandelingen, al die medicaties. Je moet maar een dokter zien binnenkomen, en je weet dat hij jou pijn gaat doen, dat veroorzaakt een spoor. Zelfs al kom je uit de kliniek, dat je heel waarschijnlijk door een associatie terug in de conflictactieve fase gaat.

Brecht Arnaert: “Nog nooit in de geschiedenis van de mensheid, is iemand aan kanker gestorven. waar men aan sterft is een foute diagnose.”

Wat kun je op natuurlijke wijze doen?

Dr. Hamer raadt aan om zoveel mogelijk de conflicten op te lossen samen met hun sporen omdat deze snel recidiveren en de aandoening erger maken.

Affirmaties : “iedereen maakt wel eens fouten”, “Ik neem mijn tegenslagen niet meer zo ernstig omdat ik vertrouw op mijn capaciteiten”. “ik vertrouw mezelf en kijk met zekerheid naar de toekomst”, “ik vertrouw op mijn innerlijke leiding”. “Niemand heeft het recht mij te vernederen”

Etherische oliën van lavendel, munt, melisse en kamille in verdunde vorm inmasseren. Ojibwa thee

Noot: je stil houden en rusten! uitzieken!

Let eveneens een beetje op je voeding. Opteer voor biologisch vlees om; de stafylokokken die het bot genezen van voeding te voorzien. Vermijd ten koste industrieel bewerkt voedsel en alles wat geraffineerd is.

Boswellia serrata

De hars wordt uit de bast van de Boswellia gewonnen en heeft ontstekingsremmende eigenschappen. Het is een waardevolle boom uit de ayurvedische geneeskunde. Deze hars is sterk ontgiftend en zuiverend voor het bloed. Het bevat de drie reinigende smaken bitter, wrang en een nasmaak op scherp. In de ayurveda wordt deze topplant gebruikt bij allerlei reumatische klachten en werkt versterkend voor het hart. Boswellia verlicht botpijn. Dosering: 1.200 mg tot 1.500 mg van een gestandaardiseerd extract dat 60 tot 65% boswelische zuren bevat, 2 à 3 x per dag.
Met dank aan Arjen Lievers, www.germaansegeneeskunde/index.nl Brecht Arnaert