De grote epidemie van de PCR-test Deel 4

9- Kunnen virussen wel bewezen worden? Universele isolatiemethode

Je zou wel kunnen zeggen, misschien zijn de criteria van Dr Lanka te streng geweest en kunnen we er nooit aan geraken. Je kunt zeker bewijzen, namelijk hoe je elk micro-organisme bewijst. En dat is: je neemt een staal van neusvocht of weet ik veel, longvocht, sputum, en je centrifugeert dat staal in een oplossing met oplopende dichtheid, meestal is dat sucralose. Die verschillende onderdeeltjes gaan klitten in een band, en dan zuig je met een naaldje de onderdelen uit de verschillende banden, dat leg je op het petrischaaltje en je gaat het biochemisch determineren, namelijk de grootte, het type, de compositie en het soort proteïne dat die hebben. Dan publiceert je het logboek van al je handelingen in één artikel. En dat kan. Dus: dit is nog nooit gebeurd. Dat is de vaststelling beste mensen, tenminste niet voor het mazelenvirus. Maar als we weten dat virussen, het genoom van virussen bekomen worden door een consensus proces, dat is dat werkelijk de doodsteek van het hele veld. Wat men ook beweert: virussen isoleren en fotograferen is moeilijk. Het isoleren en fotograferen van zogenaamde ziekmakende virussen is quasi onmogelijk, ook al wordt het tegendeel beweerd. Uit zieke mensen is er nog nooit een “virus” geïsoleerd en gefotografeerd. Moet men niet gaan twijfelen of “virussen” wel “infecties” veroorzaken en zijn ze precies daarom niet in zieke patiënten te vinden? De postulaten van Koch worden beschouwd als de gouden standaard in de virologie voor het isoleren van virale pathogenen en het aantonen van een oorzakelijk verband (de zogenaamde besmetting). Deze postulaten zijn nog nooit vervuld voor een virus, ook niet voor een bacterie of schimmel. Besmettelijkheid bestaat dus niet.

En daarom ga ik nog eventjes op in en ga jullie een klein video laten zien van twee minuten van Luc montagnier die schoorvoetend moet toegeven dat er wel problemen waren met het isoleren van het hiv virus, maar hij heeft er wel de nobelprijs voor gekregen. In een interview voor de documentaire “The Emperor’s New Virus” (2011) geeft Dr. Luc Montagnier, nobelprijswinnaar 2008, schoorvoetend toe dat er problemen waren met de isolatie van het HIV-virus. Eigenlijk mag hij niets zeggen, anders verliest hij zijn werk, dat het virus nooit gepubliceerd is, en hij zegt dat het 80% afval, celafval is. En als je iemand wilt zien liegen op televisie of op je scherm, dan moet je zijn gezichtsuitdrukking heel goed zien als hij moet toegeven dat het virus nooit geïsoleerd is.

Twee passages:

Volgens de Germaanse geneeskunde is Aids geen HIV virus, maar een soepdiagnose. Dat ga ik uiteenzetten in een volgende seminar. Gelukkig dat Montagnier op dit moment wel humaan genoeg is om de waarheid over corona te vertellen en dat het corona-vaccin zeer gevaarlijk is. Je kunt het zelfs niet onder de noemer van vaccin plaatsen.

10- De marketinglessen na de Mexicaanse griep

De herinnering aan de Mexicaanse griep pandemie van 2009, die inmiddels grotendeels is vergeten, kan behulpzaam zijn bij het beoordelen en classificeren van de gebeurtenissen rond het ontstaan en het in stand houden van de corona-crisis. De meerderheid van de bevolking was destijds uit angst bereid zich te laten vaccineren tegen de vermeende varkensgriep-virussen. Vervolgens trad er een vertraging op in de aangekondigde levering

van de vaccins. De vaccins konden niet in voorgevulde spuiten worden geleverd, omdat de medicijnversterkers, die voor het eerst werden gebruikt, het vaccin mengsel beschadigden en onbruikbaar maakten. Om deze reden werd het vaccin voor iedere 10 personen in ampullen gedaan, waaraan de medicijnversterkers pas kort voor de daadwerkelijke vaccinatie konden worden toegevoegd.

Toen werd bekend dat de medicijnversterkers, adjuvantia genoemd, zonder welke een vaccin niet zou werken, nieuw en niet getest waren, en ook dat ze bestonden uit nanodeeltjes. Daarvan weet men dat ze vanwege hun kleine formaat zeer reactief

zijn, wat de reden is waarom ze als katalysator worden gebruikt bij veel chemische reacties. Bij technische processen zorgen ze er bijvoorbeeld voor dat oppervlakken zich heel anders gedragen dan zou mogelijk zijn met behulp van conventionele methoden. Toen werd bekend dat het vaccin zou worden toegediend aan bondskanselier Angela Merkel. Maar dan zonder de nieuwe medicijnversterkers met nanodeeltjes. Terwijl de politie en de bevolking het vaccin mét de niet-geteste nanodeeltjes zouden krijgen. Als gevolg hiervan weigerde 93% van de bevolking het aan hun toegewezen vaccin. Slechts 7% van de Duitsers kreeg het vaccin toegediend.

De mensen die het vaccin niet namen hadden gelijk. De menselijke stofwisseling kan nanodeeltjes namelijk niet metaboliseren en uitscheiden. Wat interessant is, echter: door de weigering van bijna de gehele bevolking verdween de Mexicaanse griep van de ene op de andere dag op magische wijze uit de media en de vaccins in een hoogoven. Verbazingwekkend genoeg verdween het varkensgriepvirus H1N1 zo snel als varkens kunnen galopperen, infecteerde het niemand meer en maakte geïnfecteerde personen ook niet langer ziek, wat er voor zorgde dat de media-aandacht verdween. 

Als de lezer mij een kleine polemiek toestaat: mogelijk is het varkensgriepvirus toen veranderd in een visgriepvirus, die samen met de zalmen de rivieren opzwommen richting China, om daar opnieuw met gebundelde kracht op de vismarkt van Wuhan toe te slaan.

Maar de epidemiologen, infectiologen en virologen bleven niet bij de pakken zitten. Ze leerden van hun mislukking om een pandemie te plannen. Die was in het geval van de Mexicaanse Griep namelijk niet tot een hoogtepunt met bijbehorende vaccinaties gekomen. Ze analyseerden de oorzaken en publiceerden hun bevindingen en aanbevelingen voor de toekomst in nummer 12 van de Federal Health Gazette, van december 2010. De veelzeggende titel van dit nummer was: “Pandemics. Lessons learned”, hetgeen niet ging over hoe de Mexicaanse Varkensgriep (H1N1) zich verspreidde, maar hoe de communicatie was misgelopen. Sommige artikelen in dit nummer zijn beschikbaar op internet, maar de essentiële niet. De belangrijkste aanbevelingen voor het communicatieve beheer van een pandemie zijn:

– Zorg ervoor dat experts elkaar niet tegenspreken in openbare discussies.

– Tijdige integratie met belangrijke en sociale media.

– Internetcontrole. Dit om te voorkomen dat claims en kritiek de consensus en acceptatie van de maatregelen in politiek en samenleving in gevaar brengen.

De genoemde aanbevelingen zijn inmiddels succesvol geïmplementeerd. Het internet wordt gecensureerd en critici worden, onder andere, door smaad gemarginaliseerd. Er zijn simpelweg geen overtuigende argumenten tegen de veronderstelling van een pandemie meer die nog publieke belangstelling hebben gekregen. In Duitsland wordt nog slechts één expert gehoord in de media en in de politiek: Prof. Drosten, van het Charité-hospitaal te Berlijn. De „kritiek“ op hem wordt ook georganiseerd. Die werd geuit door een hiv-viroloog, en was hooguit bedoeld om de centrale stelling over het bestaan van een nieuw virus, SARS-CoV-2 te versterken.

Met dank aan Dr. Stefan Lanka

11-Het coronavirus is net als het HIV-virus een retrovirus, maar…

Paradoxaal genoeg isoleerde Dr. Lanka een bepaald type “virus” uit een bepaald type zeewier in het laboratorium van bioloog professor Muller. Ontelbare aantallen komen gewoon voor in het zeewater en zijn absoluut niet ziekmakend. Echter was Muller niet echt blij met deze ontdekking, hij was doodsbang voor besmetting. Lanka vroeg zich af waar die angst op “virussen” berustte. Hij ging op zoek, maar vond geen enkele wetenschappelijke aanwijzing dat virussen gevaarlijk konden zijn. Andere professoren vermoeden dat de ontdekking door Lanka wellicht kon gaan om een retrovirus, een onschadelijke “virus soort”. Had Lanka een “retrovirus” ontdekt? Een spannende vraag.

Dr. Lanka ging dus op zoek naar aanwijzingen dat zijn zogezegd “virus” een “retrovirus” was.  Hij was erg verrast en geschokt toen hij moest vaststellen dat niemand wist hoe een retrovirus er uit moest zien. Hoe kan men dan een HIV-Virus herkennen als oorzaak van Aids? Verder onderzoek bracht Dr. Lanka geen uitkomst. Uit radeloosheid begon Dr. Lanka zijn twijfels over de HIV/AIDS-theorie duidelijk te maken in publicaties en uiteenzettingen. Logisch dat hij ogenblikkelijk forse tegenwind kreeg uit het kamp van het wetenschappelijke etablissement en de medische wereld. Toch zette Lanka zijn werk verder. Stelde echt niemand zich vragen bij het feit dat hiv blijkbaar een onderscheid kon maken tussen homoseksuele en heteroseksuele mannen? Tussen mannen en vrouwen? Tussen Afrikanen en blanke Europeanen. Dr. Lanka kwam tot de conclusie dat 10.000 onderzoekers en wetenschappers over de hele wereld die bijeenkwamen op aidsconferenties, willens en wetens een spook achterna zaten, opnieuw een lucratief spook. Blijkbaar was er niemand die het waagde om het dictaat van de Amerikaanse regering uit 1984 over het HIV-virus als oorzaak van Aids in twijfel te trekken.

Montagniers ontdekking van het HIV-virus (Montagnier gaf later toe dat het HIV-virus niet geïsoleerd was) werd gekaapt door dr. Robert gallo en de regering Reagan. President Reagan had de wanhopige Amerikaanse homogemeenschap immers een geneesmiddel tegen aids beloofd. Montagnier had nooit de intentie gehad te beweren dat enkel HIV de ziekteverwekker was. Die bewering werd hem in de mond gelegd door de regering Reagan en Robert Gallo. Er was namelijk een politieke en financiële deal gesloten tussen de verenigde staten en frankrijk over de officiële ‘vaderschap’ van HIV. Deze dodelijke leugen werd door de Amerikaanse homoseksuelen dankbaar aanvaard. Men hoopte dat de emancipatie van de zwaar getroffen homo’s hierdoor een nieuwe impuls zou krijgen. En tegen een virus kon men wellicht een vaccin ontwikkelen. Ondertussen zijn ontelbare Homo’s gestorven door het geneesmiddel AZT dat bekend werd door het vernietigen van menselijke T-4 cellen hetgeen de symptomen van aids net versterkte. (De biologische schok voor wie HIV-positief werd getest was ook een verpletterende ziekmakende psychische belasting). Net zoals de diagnose voor corona ook een biologische schok veroorzaakt met een verpletterende ziekmakende psychische belasting.

Dr.Lanka zocht naar gelijkgezinden om de massamoord op hiv-positieve mensen door middel van toxische medicatie dringend te stoppen. Wie was bereid de waarheid boven het geld te stellen? Alleen de duitse pedagoog Karl Krafeld, voorzitter van de vereniging wissenschaft, medizin und menschenrechte was bereid om samen met Dr. Lanka te werken. Het duo vond eveneens steun bij de gelijkgezinde Australische Perth groepen geleid door professor Eleni Papadopulos. Eleni had in 1993 geschreven dat de HIV-test onmogelijk betrouwbaar konden zijn omdat het virus NOOIT volledig geïsoleerd was. Eleni durfde pas in 1996 naar buiten komen met haar uiteenzetting over de HIV-leugens. Dr Lanka beschreef samen met Karl Krafeld zijn bevindingen en ervaringen in het boek “aids ist das verbrechen”. De auteurs getuigen over de criminele omerta in de wereld van de virologen en de vaccinproducenten.

Tijdens de twaalfde World Aids Conferentie in Genève verklaarde Eleni het volgende: “ dat we vandaag de dag weten dat antilichamen voor retrovirale eiwitten wijdverspreid zijn in menselijke populaties, zelfs wanneer er geen retrovirussen aanwezig zijn”. Dit betekent volgens Eleni dat antilichamen die beschouwd werden als indicatief voor de aanwezigheid van het retrovirus HIV veel voorkomen bij de mens zonder dat er retrovirussen in de buurt moeten zijn. (Weet je nog vorige seminar, dat antilichamen de detox-cellen zijn?) De conclusie hieruit moet zijn dat HIV-test op basis van aanwezigheid van “antilichamen” niets voorstellen. Bij alle andere infectieziekten (vals concept omdat infectie niet bestaat) wordt de aanwezigheid van antilichamen geduid als het bewijs dat het lichaam het gevaar heeft herkend en dat het genezingsproces op gang is gekomen. De contradictie is dat deze logica bij HIV op de kop is gesteld. Dezelfde kromme denkwijze moet ook bij het opsporen van Sars-covid-2 ter discussie gesteld worden! Wil je meer hierover weten, dan raad ik jou het boek van Walter Baeyens aan: De Covid-19 Goelag 

ISBN 978-94-92161-90-1