De grote epidemie van de PCR-test Deel 6
14- Een mooie foto door de elektronenmicroscoop
Dus een positieve PCR-test uitslag betekent niets anders dat wat er op het wattenstokje dat achter in je neus tegen de nasopharynx wordt gedrukt, er een klein stukje genetisch materiaal is gevonden, niets anders dan dat. De aanname echter is dat het genetisch materiaal uniek is voor het virus, en als dat genetisch materiaal wordt gevonden dat er altijd een hele virus aanwezig is. Dit is echter een heel kwetsbare aanname, want misschien zijn er wel andere deeltjes in het lichaam dat ook genen bevat zoals de genen van het coronavirus. Of zijn er delen van het virus in het lichaam waarop de PCR-test positief is aangeslagen. De PCR-test kan dus moleculen detecteren die bij alle mensen voorkomen. Bij alle testmethoden voor “virussen” zal een bepaald aantal mensen altijd “positief” testen, en dit is louter afhankelijk van hoe gevoelig de testmethode is afgesteld, het aantal cycli dat men doorloopt. Hoe kan je weten als je een test maakt, dat die test ook werkelijk de uitslag geeft dat men verwacht. Daarvoor moet men die test valideren tegen de zogenaamde gouden standaard.
De gouden standaard in de virologie is het fysiek daadwerkelijk waarnemen van het “virus” zelf. Dit is nog nooit gebeurd. Er is een heel eenvoudige procedure vorm en elk laboratorium kan het dan ook uitvoeren. Dan neem je een buisje bloed, dan doe je dat in een draaimolentje, de ultracentrifuge, die dat onder een enorme kracht gaat rond centrifugeren, je laat dat een uurtje draaien, er gaan zich verschillende dichtheden in dat bloed zich gaan scheiden, de zware deeltjes zakken naar de bodem, de lichtere deeltjes gaan bovenop drijven en krijg je dus allemaal laagjes van verschillende soorten materialen in dat bloed. En ergens zit dan dat laagje van “virussen” in een eigen specifieke massa, die kan je eruit halen, nog wat handelingen doen, niet zo belangrijk, en die kan je er dan uithalen en die kan je dan onder een elektronenmicroscoop fotograferen. Dat is een hele specifieke foto, ziet er heel echt typerend uit, is een mooie gramatische foto met allemaal dezelfde beeldjes. Op dat moment heb je dat “virus” daadwerkelijk fysiek gevonden. Dit is de enige manier om het “virus” aan te tonen.
Maar ja, het valt toch op dat bij een eenvoudige zoektocht op Google, de meeste afbeeldingen van “virussen” … CGI’s zijn – computer generated images. Voorstellingen van de werkelijkheid dus, waarvan de meeste mensen aannemen dat ze een gekuiste weergave zijn, door de artiest, van wat die artiest zélf gezien heeft. Maar de vraag is dus: is dit waar? Heb je al eens afgevraagd hoe een elektronenmicroscoop precies werkt?
Het is onthutsend: deze vorm van microscopie kan niet eens voor levende dingen worden gebruikt! Dat komt omdat het klaarmaken van het staal op zo’n manier moet gebeuren dat datgene wat je wil gaan bekijken eerst gedehydrateerd, vacuüm getrokken en chemisch gekleurd moet worden. Drie technieken dus, die sowieso de dood veroorzaakt van gelijk wat je wil bekijken. Hoe dan, kun je gaan beweren dat het “virussen” zijn die daarvoor verantwoordelijk zijn? Het vacuüm trekken, bijvoorbeeld, moet gebeuren omdat anders de elektronen die op het object worden afgevuurd afketsen op de luchtmoleculen. Dat is ook de reden waarom het staal vrij van water moet zijn: de watermoleculen zouden het beeld verstoren. En ten derde, niet onbelangrijk: om ervoor te zorgen dat de elektronen niet gewoon geabsorbeerd worden door het zachte biologische materiaal moet er, hou u vast, een METAAL-laag overheen gestrooid worden. Het liefst met tungsten, want dat reflecteert de afgevuurde electronen nog het best. Om u maar te zeggen: erg natuurlijke condities zijn dit niet. Het impliceert dat alle beelden die wij zien van “virussen” (of wat daar tenminste voor moet doorgaan) gemaakt zijn van elementen die op zijn zachts gezegd niet in hun normale doen zijn. Bacteriën kun je zeker al niet levend bekijken met zo een elektronenmicroscoop, en die zogezegde virussen evenmin.
Is de foto van een elektronenmicroscoop, van wat er gezien wordt een realistische weergave van wat er echt gebeurt? Het blote feit dat door het afvuren van miljoenen en miljoenen van die elektronen, hetgeen eigenlijk neerkomt op het sturen van een golf van draadloze elektriciteit, is dat het staal onder die microscoop opwarmt tot wel 150 graden Celcius! Sommige onderzoekers en publicaties spreken zelfs van “honderden” graden, zonder dus het aantal te specifiëren. Hoe dan ook, zouden we uit dergelijke foto’s geldige conclusies kunnen trekken voor wat er werkelijk gebeurd met een cel die ziek wordt door verzuring, toxine schokken en andere biologische schokken? Is het effectief bewezen, bijvoorbeeld, dat virussen die ziekte veroorzaken? Zo ja, hoe kun je dat dan aantonen via een techniek die cellen ex ante al doodt? Of zijn we weer bezig met abstracte concepten waaraan, via de logische fout van “affirming the consequent” , allerlei zaken worden toegeschreven? Wetende wat ik weet over beide, het mazelen-“virus” (onbewezen) en het HIV-“virus” (nooit geïsoleerd) denk ik dat dit ook in dit geval met corona de meest plausibele aanname is. Met andere woorden: wat schiet nog over van de hele virologie?
15- Slotsom en consequenties
1. Heeft Prof. Drosten gecontroleerd of de gensequenties, die de basis vormen van zijn testprocedure en die hij van de Chinese virologen heeft ontvangen, gensequenties zijn die daadwerkelijk afkomstig zijn van een virus? Het antwoord is nee! Hij kon niet controleren of de aangeboden gensequenties afkomstig waren
van een daadwerkelijk virus, omdat de twee cruciale publicaties waarin beschreven staat op welke manier de door hem gebruikte gensequenties zijn vastgesteld, niet beschikbaar waren voor de marktlancering van zijn test.
2. Heeft Prof. Drosten de wetenschappelijk verplichte controle-experimenten uitgevoerd, die bewijzen of de gensequenties die hij gebruikt daadwerkelijk van een virus afkomstig zijn? Heeft hij controle-experimenten uitgevoerd om te bepalen of de sequenties die hij gebruikt, die hij aan het nieuwe virus toeschrijft, in feite geen gen-
sequenties zijn die in elk metabolisme voorkomen, misschien zelfs in planten, b.v. in Tanzaniaanse papaya‘s (15) of die zich bij ziekten tijdens de stofwisseling vermeerderen? Het antwoord is nee! Noch hij, noch de CCDC-virologen, noch anderen hebben tot op de dag van vandaag aangetoond dat ze de noodzakelijke controlepogingen hebben uitgevoerd, en als ze dat wel hebben gedaan, dan hebben
ze ze niet gepubliceerd. Voor deze cruciale controle-experimenten moeten korte gensequenties van het metabolisme van gezonde mensen worden gebruikt om ze te sequencen. Deze korte gensequenties moeten, net als de gensequenties van zieke mensen, met dezelfde computerprogramma‘s worden samengesteld om een lan-
ge genetische streng van een virus te vormen. Deze poging is nooit gedaan of nooit gepubliceerd. Deze verplichte poging tot controleren, die logischerwijs noodzakelijk zijn, om een testprocedure te valideren, dat wil zeggen, te testen, of ze geldig is en daarmee zeggingskracht heeft, werden tot vandaag de dag niet doorgevoerd en ook niet genoemd. Op het moment dat dit experiment wordt doorgevoerd en gepubliceerd, is de Corona-crisis ogenblikkelijk voorbij.
Het andere uit wetenschappelijk oogpunt dwingende controle-experiment, dat voortvloeit uit wetenschappelijke logica, is het intensieve testen van de ontwikkelde PCR-methode (real-time RT-PCR), inclusief klinische monsters van mensen met andere ziekten dan die welke aan het virus worden toegeschreven en ook met monsters van gezonde mensen, dieren en planten, om te beoordelen of deze monsters niet ook „positief“ worden getest. Deze verdere controle-experimenten, die logisch en noodzakelijk zijn om een testprocedure te valideren, d.w.z. te controleren of het geldig en zinvol is, is tot op heden niet uitgevoerd en er is zelfs niet beweerd dat het is uitgevoerd. Om zich in te dekken hebben de bedenkers en producenten van deze testmethoden zich verzekerd van passende informatie op de bijsluiter, b.v. dat de test alleen voor onderzoeksdoeleinden is bedoeld en niet geschikt is voor diagnostische doeleinden.
Ik kan echter met zekerheid zeggen dat mensen bij wie weefseltype van het plaveiselepitheel genomen wordt, b.v. nierpatiënten, alle 100% “positief” getest zullen worden met de PCR methode zoals die is ontwikkeld door Prof. Drosten. Naarmate het volume van het uitstrijkje groter wordt en meer geconcentreerd is zal dat des te sneller gaan. Het is zelfs uiterst waarschijnlijk dat in feite alle organismen positief kunnen worden getest.
Ik roep alle wetenschappers, virologen, bio-informatica en celcultuur specialisten op om deze controletesten uit te voeren en te publiceren.
3. Op basis van welke aannames, experimenten en testexperimenten beweert Prof. Drosten dat hij met zijn testprocedure, waarbij hij slechts gedeeltes van 2 (twee) van de 10 (tien) genen uit het genoom van het coronavirus aantoont, een actief en ziekteverwekkend virus in zijn geheel heeft aangetoond en niet slechts fragmenten van een virus, na een veronderstelde succesvolle strijd van het immuunsysteem, of de aanwezigheid van „defecte“ of „onvolledige“ of „onschadelijke“ virussen in ons genetisch materiaal, die typisch zijn en voor 50% deel uitmaken van de genetische massa van onze chromosomen?
Prof. Drosten heeft helemaal niet nagedacht over deze logische vragen, omdat ze nergens te vinden zijn in zijn publicaties en beweringen. De detectie van slechts korte gensequenties van een lange streng genetisch materiaal van een virus kan nooit de aanwezigheid van een intact en dus reproduceerbaar virus bewijzen. Om een dergelijke PCR-test geldig te kunnen verklaren, zouden eerst studies moeten worden uitgevoerd, waarvan de resultaten aantonen dat de detectie van korte gensequenties automatisch ook de aanwezigheid van een hele en intacte genetische streng van een virus detecteert. Tot dusver zijn dergelijke logisch overtuigende onderzoeken niet uitgevoerd of vermeld.
Aan het begin van de corona-crisis beschreef de leidende viroloog op het gebied van de cel-eigen, als endogeen betitelde onschadelijke, onvolledige of defecte virussen, Prof. Karin Mölling de genomen maatregelen als ongerechtvaardigd. Ze heeft in haar publicaties en in een boek (Viruses: More Friends Than Foes) aangetoond dat de helft van het menselijk genetisch materiaal, d.w.z. de helft van de sequenties waaruit onze chromosomen bestaan, bestaat uit inactieve en defecte gen sequenties van virussen. Wat ze niet weet of niet vermeldt, is dat de stofwisseling voortdurend een grote hoeveelheid RNA-gensequenties van uiteenlopende samenstelling produceert, die niet in de vorm van DNA-sequenties in de chromosomen voorkomen. Dit feit brengt het bestaan van de claims van alle RNA-virussen, zoals Corona-virussen, Ebola-virus, HIV, mazelenvirus en het betreffende SARS-virus in twijfel. Dit feit is ook de reden waarom controle-experimenten niet alleen onmiddellijk een einde maken aan de corona-crisis, maar ook aan de angst en foutieve behandeling door de gehele virologie van alle vermeende ziekte virussen.
Bronnen
De Covid-19 goelag Walter J Baeyens
Macrotrends en Brecht Arnaert
Corona ontmaskerd Karina Reib & Sucharit Bhakdi
Dr. Stefan Lanka
Professor Jaap van Dissel
Dr. Reiner Fuellmich
Dr. Kauffman
https://www.eurosurveillance.org/content/10.2807/1560-7917.ES.2020.25.3.2000045
https://cormandrostenreveiw.com/report/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7185831/
Fred Hutchinson cancer research center
Duitse Bild-Zeitung op 17 april 1993
A Novel Coronavirus from Patients with Pneumonia in China, 2019. N Engl J Med 2020; 382: 727-33. DOI: 10.1056/NEJ-Moa2001017. Veröffentlicht am 24.1.2020.
De verantwoording door een viroloog. Is Christian Drosten dader of slachtoffer? Gepubliceerd in het blog van vredesactivist Peter Frey, peds-ansichten.de op 26.5.2020.
SARS, Wikipedia. https://de.wikipedia.org/wiki/Schweres_akutes_Atemwegssyndrom (Eintrag vom 29.5.2020);
Xing-Yi Ge et al., Isolation and characterization of a bat SARS-like coronavirus that uses the ACE2 receptor. Nature. Band 503, 2013, S. 535–538, doi:10.1038/nature12711;
Discovery of a rich gene pool of bat SARS-related coronaviruses provides new insights into the origin of SARS coronavirus. Ben Hu, Lei-Ping Zeng, Xing-Lou Yang et al., PLoS Pathogens. 13(11): e1006698, doi:10.1371/journal.ppat.1006698;
Zie bron 1 en: A new coronavirus associated with human respiratory disease in China. Nature | Vol 579 | 12 March 2020 | 265-269. https://doi.org/10.1038/s41586-020-2008-3. Veröffentlicht am 3.2.2020.;
Pathological findings of COVID-19 associated with acute respiratory distress syndrome. Lancet Respir Med 2020; 8: 420–22. Published Online February 17, 2020. https://doi.org/10.1016/S2213-2600(20)30076-X;
Bundesgesundheitsblatt, Ausgabe Nr. 12, Dezember 2010. Pandemien. Lessons learned https://link.springer.com/journal/103/53/12;
Detection of 2019 novel coronavirus (2019-nCoV) by real-time RT-PCR. Prof. Christian Drosten und Mitarbeiter. Euro Surveill. 2020;25(3):pii=2000045. https://doi.org/10.2807/1560-7917. ES.2020.25.3.2000045. Gepubliceerd op 23.1.2020.
Diagnostika: Erster Test für neuartiges Coronavirus entwickelt. Medica Magazin vom 21.1.2020. https://www.medica.de/de/News/Archiv/Diagnostika;
Severe acute respiratory syndrome-related coronavirus: The species and its viruses – a statement of the Coronavirus Study Group. bioRxiv preprint doi: https://doi.org/10.1101/2020.02.07.937862;
Grundsätze Guter Wissenschaftlicher Praxis: (1) u.a. „alle ergebnisse konsequent selbst anzuzweifeln“ und „die anerkannten Grundsätze wissenschaftlicher Arbeit in den einzelnen Disziplinen einzuhalten.“ In: Neufassung der Satzung der Charité – Universitätsmedizin Berlin zur Sicherung Guter Wissenschaftlicher Praxis vom 20.06.2012 (AMB Charité Nr. 092, S.658) Zu finden unter: https://www.charite.de/fileadmin/user_upload/portal/charite/presse/publikationen/amtl-mitteilungs-blatt/2016/AMB_208.pdf;
Op welke manier met bewijzen in de publiciteit omgegaan wordt, dat ook vruchten positief op „SARS-Cov-2“ kunnen worden getest, vindt u bijvoorbeeld hier: https://www.zdf.de/nachrichten/panorama/coronavirus-papaya-ziege-tansa-
nia-test-100.html
Zie het boek van Karin Mölling met de interessante Titel „Viruses: More Friends Than Foes“, 420 bladzijden, die in 2016 in het Duits verschenen is.
Reacties