De mazelen – The Healthman Community

De mazelen (Morbilli)

Volgens het reguliere medische systeem behoren de mazelen tot de gevaarlijke en besmettelijke huidziekten. Het wordt veroorzaakt door het kwaadaardige mazelenvirus of het morbillivirus. Meestal duurt de infectie een tweetal weken, en kinderen kunnen heel erg ziek worden met de dood tot gevolg. Mazelen gaan gepaard met hoge koorts en rode vlekjes. Voor volwassenen zijn mazelen uiterst dodelijk, wordt gezegd. Volgens wikipedia zijn mazelen een van de belangrijkste oorzaken van kindersterfte wereldwijd. Er kunnen net als bij een verkoudheid of griep complicaties optreden zoals bijvoorbeeld een oorontsteking. Tot zover de theorie van onze reguliere geneeskunde.

Mijn ervaring als kind toen ik mazelen heb gehad

Voor zover ik het mij herinner, was het best wel heftig, een viertal dagen hevige koorts tot 40°c, dat daarna plotseling zeer scherp begon te dalen. Ik had zo van de fluwelen rode vlekjes, sommige tot 1 cm groot. Wat ik me nog goed herinner is dat ik liever in het donker wilde uitzieken. Mijn ogen hadden het moeilijk tijdens het uitzieken en hadden rust nodig. De mazelen hebben ongeveer twee weken geduurd en ik herstelde zeer snel. Mijn moeder ging niet naar de arts en liet mij uitzieken, daar ben ik haar dankbaar voor. Wat mij daarbij opviel is dat ik na het uitzieken van de mazelen beloond werd met veel energie en goed kon leren. De mazelen hebben voor mijn geestelijke ontwikkeling veel positiefs bijgedragen.

Ik had een soort van verscherping van de geest en mijn lichaam functioneerde veel beter. Ik voelde me herboren na het uitzieken. Na het doormaken van de mazelen werd de algemene gezondheid alleen maar beter. Als het ware een soort ontgiftingskuur voor mijn lichaam.

Wat zegt de Germaanse geneeskunde over de mazelen?

De huid is een orgaan dat ons zowel verbindt met, als afgrenst van onze omgeving. De opperhuid of het epidermis bedekt de onderliggende lederhuid of het corium. De opperhuid is verantwoordelijk voor de sensorische waarneming zoals aanraking met mensen, de omgeving en de temperatuur. Mazelen zijn een aandoening van de opperhuid. De opperhuid behoort tot het ectodermale kiemblad dat vanuit de sensorische cortex in de hersenschors aangestuurd wordt. De ectodermale opperhuid heeft samen met de haren een verbindingsfunctie.

Gebaseerd op de vierde biologische natuurwet – het door de evolutie bepaalde systeem van de microben – zijn ‘kinderziekten’ geen ‘besmettelijke virale infecties’, zoals altijd beweerd wordt. In feite zijn al deze kinderziekten de helingsfase van scheidingsconflicten die door meerdere kinderen tegelijkertijd worden ervaren. Het bestaan van virussen is op de dag van vandaag nog altijd niet wetenschappelijk aangetoond. Zie later in dit artikel.

Het biologisch conflict dat verband houdt met de opperhuid

Het biologisch conflict dat verband houdt met de opperhuid is een scheidingsconflict. Bij kinderen wordt dit voornamelijk als verlies van fysiek contact ervaren. Scheidingsconflicten behoren tot de primaire conflictthema’s die geassocieerd worden met de organen van ectodermale oorsprong. Bij mazelen gaat het om een gegeneraliseerd scheidingsconflict waardoor de mazelen als huiduitslag het grootste deel van het lichaam bedekken. Biologisch gezien zijn baby’s en kleine kinderen veel kwetsbaarder bij scheidingen van het ‘roedel’, de veilige thuishaven om te kunnen overleven.

Hoe de “kinderziekte” zich voordoet hangt af van welke laag van de opperhuid betrokken is – waterpokken gaan dieper dan de mazelen en rodehond – en van de intensiteit van de voorafgaande conflictactieve fase – rodehond veroorzaakt mildere symptomen dan mazelen. Bij het SYNDROOM, waarbij de nierverzamelbuizen bij betrokken zijn, ontstaat waterretentie als gevolg van een actief verlatingsconflict, en lijken de blaren van de huiduitslag dramatischer. Sowieso is het verlatingsconflict gekoppeld aan het scheidingsconflict aangezien beide te maken hebben met: bij het ‘roedel’ behoren om te kunnen overleven. Door biologisch te redeneren kan men kinderziekten beter begrijpen.

Bij jonge kinderen gaat het dikwijls om collectieve scheidingsconflicten die meestal ‘thuisgerelateerd’ zijn waarbij de scheiding van de broers en zussen ook een hevige impact hebben. Naar school gaan is nieuw voor veel kleine kinderen, waarbij ze gescheiden worden van hun “roedel”, mama, papa en broer of zus. Daarom dat mazelen bij jonge kinderen meestal in de herfst optreden als de kinderen gewend zijn geraakt aan de kleuterleidster of leerkracht en dagelijks door hun moeder weer opgehaald wordt. Soms kan het ook schoolgerelateerd zijn geassocieerd met een schoolvriend of een leraar. De mazelen zijn het zichtbare teken dat het scheidingsconflict is opgelost.

Geen contact mogen of willen hebben met iemand die de “infectie” heeft, resulteert juist in een “verspreiding” van scheidingsconflicten, in plaats van de toestand zelf. Uitbraken van mazelen op school of bij een grotere populatie houden vaak verband met de angst om in contact te komen met een ‘besmette’ persoon. Ondertussen weten we dat infectie en besmetting hypothesen zijn zonder wetenschappelijk gefundeerde stelling. De angst voor mazelen is in overdrachtelijke zin besmettelijk en infectieus en dat creëert scheidingsconflicten.

De conflictactieve fase

Tijdens de conflictactieve fase ulcereert de kiemlaag van de opperhuid dat met de scheiding wordt geassocieerd. Deze ulceraties of weefselafnames zijn microscopisch klein en beginnen ongemerkt. Door afname van epidermaal weefsel neemt de gevoeligheid van de huid af. De hypesthesie, verminderde sensitiviteit, wordt het ontbrekende huidcontact tijdelijk vergeten. Een typisch symptoom van de conflictactieve fase is het korte termijn geheugenverlies, dat dienst doet als het tijdelijk kunnen “vergeten” van degene die “van de huid werd gerukt”, door het geheugen te blokkeren. Dit veroorzaakt leermoeilijkheden en aandachtsproblemen. Dit wordt aangeduid als ADD of Attention Deficit Disorder.

De genezingsfase van mazelen

Herstel van de opperhuid. Tijdens het eerste deel van de helingsfase wordt het zwerende gebied aangevuld met nieuw epidermaal weefsel. De stofwisseling verhoogt waarbij koorts ontstaat, ontsteking, roodheid en lichte zwelling. Soms irritante jeuk. De huid wordt nu juist overgevoelig voor aanraking, dat noemen we hyperthesie. Een intense helingsfase gaat gepaard met hoge koorts. De suikerspiegel in het bloed kan tijdelijk dalen door het verhoogde glucoseverbruik in de hersenen tijdens de genezingsfase. Er zijn veel exosomen (globulines) actief bij dit genezingsproces. Dat zijn lichaamseigen eiwitten met erfelijk materiaal die instaan voor de ontgifting van het herstellende weefsel.

In het kort: De genezing van de huid manifesteert zich als HUIDUITSLAG, dermatitis, eczeem, netelroos (urticaria), mazelen, rodehond, waterpokken, rosacea, lupus, psoriasis of herpes genaamd. Op basis van GNM zien we hier steeds hetzelfde; namelijk de helingsfase van een scheidingsconflict.

De Griekse arts Hippocrates

Hij constateerde dat ziekte en koorts tekenen en symptomen vertonen die zich van de organen en het bloed verplaatsen naar de buitenkant van het lichaam. Deze symptomen zouden vaak zichtbaar zijn als uitslag op de huid, afvoer van afvalstoffen en toxines via bloed, slijm of pus. Dit afwerpen van een ziekte werd beschouwd als een natuurlijke genezingsreactie waarmee het lichaam kon terugkeren naar een evenwicht of equilibrium. Hippocrates bebouwde dit als het koken en verteren van ons innerlijk vergif. Tegenwoordig beschouwen we de ziekte als een vijand, dat is een schromelijke vergissing. Een lichaam begint pas te reageren met warme symptomen als het biologisch conflict is opgelost. Via koorts kan het lichaam innerlijk vergif verbranden en elimineren.

“Huiduitslag laat altijd iets zien dat tot op dat moment teruggedrongen of verdrongen is.” Huiduitslag wil de grens van onderdrukking doorbreken om zichtbaar en bewust te worden. In de huiduitslag laat zich iets zien wat tot dan toe niet zichtbaar was, dit maakt ook begrijpelijk waarom bijna alle kinderziekten, zoals mazelen, waterpokken, roodvonk, rode hond, zich via de huid manifesteren. Bij iedere kinderziekte breekt iets nieuws in het leven van het kind door, reden waarom iedere kinderziekte een – meestal – ontwikkelingsstap met zich meebrengt. Hoe heviger de uitslag is, des te sneller is het verloop van de kinderziekte en de doorbraak is gelukt. Deze ziekten zijn dus eveneens nodig voor de ontwikkeling van het kind buiten alleen de opbouw van het weerstandsvermogen tegen trauma’s en schokken.

Wat kun je doen bij hevige koorts?

Koorts onderdrukken verzwakt het lichaam die verder uitput. Met koorts tracht het lichaam te herstellen nadat een biologische schok in de geest is opgelost. Bij een lichaamstemperatuur boven de 38°C ontstaan meer witte bloedcellen en het glycoproteïne interferon. Interferon is een lichaamseigen eiwit waar suikermoleculen aan gebonden zijn. Interferon ondersteunt de infectie op een wijze dat het weefsel zich goed kan herstellen en ontgiften. Lichaamseigen interferon is niet schadelijk en met een wiskundige precisie afgestemd op het genezingsproces. Naarmate dat het genezingsproces vordert neemt de koorts af. Enkel koorts afvlakken indien het voor het kind boven de 40°C stijgt.

Geef je kind bij koorts zeer veel water om uitdroging te voorkomen. Afsponzen met lauwwarm water helpt ook, alleen als het kind dat als aangenaam ervaart. Sommige delen van de huid zijn misschien te gevoelig om aan te raken. Begin met het voorhoofd of het gezicht, het kind ervaart dit meestal als aangenaam. Hou een koortsig en rillerig kind tijdens de nacht warm door een extra deken te geven waardoor het kind extra zal zweten en daardoor de koorts zal dalen. Zweten koelt het lichaam af. Dat is een signaal dat het ‘gevecht’ van het lichaam bijna voorbij is. Je kunt een koortsig kind ook in een bad met lauwwarm water afkoelen. Gebruik je elleboog om het water aan te voelen of de temperatuur geschikt is voor je kind.

Wanneer de voeten, kuiten en handen nog koel aanvoelen bij koorts van 38,5°C is dit een teken dat de koorts nog verder zal oplopen. Deze ledematen worden pas warm als de temperatuurstijging voorbij is en het lichaam zelf de warmte van de koorts wil afstaan aan de omgeving. Eens de ledematen warm zijn en de koortsthermometer geeft 39°C aan, is het raadzaam om sokken en een kuitwikkel te drenken in een oplossing van halve citroen op 150 cc lauw water. Aantrekken en daaroverheen wollen sokken en 20 minuten laten zitten, eventueel na een uur herhalen. Je kunt ook citroen wikkels rond de polsen doen. Doe daar een droge katoenen doek daaromheen om het warm te houden.

Tijdens het ziekteproces kan je kind ook symptomen hebben van jeukende uitslag, gezwollen en soms pijnlijke klieren, en een zere hoest, ontstoken ogen. Het zal waarschijnlijk zonder complicaties goed herstellen, waarbij de algemene gezondheid met zijn detox- en recyclingsysteem zeer sterk zal evolueren. Bij twijfel (voel het intuïtief aan) of bij ongewone symptomen ga dan naar een ayurvedische arts, natuurgeneeskundige, homeopaat of een arts die de Chinese geneeskunde heeft gestudeerd. Vraag om een remedie die thuis kan worden toegepast zodat je kind bij de moeder kan blijven in een vertrouwde omgeving. Nieuwe scheidingsconflicten voorkomen. Geef geen vloeibare paracetamol of aspirine, beide onderdrukken het echte genezingswerk en dat zal alleen maar leiden tot meer niet-gerelateerde lichamelijke en emotionele problemen in de toekomst.

Wanneer met je baby of kind naar de arts?

-Als de koorts hoger is dan 38,5°C bij baby’s onder de drie maanden en langer dan 24 uur aanhoudt.

-Wanneer het kind klaagt over heftige buikpijn rond de navel, kan het een aanwijzing zijn van blindedarmontsteking.

-Als de koorts gepaard gaat met zeer korte ademhaling, veel hoesten en een grauwe huidskleur. Er is weinig levenslust en dit kan duiden op een longontsteking.

-Als de koorts onafgebroken drie dagen aanhoudt zonder een teken van verbetering.

-Als er gevaar van uitdroging bij komt kijken. Als het kind teveel braakt samen met een waterige diarree is er risico op uitdroging. Signalen zijn weinig urineren en de huid van de buik die zijn verende eigenschap niet meer heeft als je die vastpakt.

-Wanneer een baby of kind kreunend huilt, met aanhoudende hoge koorts, versuft is met blauw-paars achtige vlekjes op de huid die niet weg te drukken zijn, in lighouding zijn knieën niet zonder pijn richting neus kan brengen, en niet meer zonder pijn de kin richting borstkan bewegen. Bij deze symptomen kan er sprake zijn van hersenvliesontsteking, dan moet je naar het ziekenhuis met je kind.

-Koortsstuipen zijn het gevolg van een disbalans in de temperatuurregeling van het lichaam. De hersenen kan de snelle opwarming niet tijdig verwerken. Als het kind koortsstuipen heeft, leg het dan op zijn zij en zorg dat het niets in zijn mond heeft. Na de koortsstuip zal het kind suf en moe zijn. Koortsstuipen zijn niet gevaarlijk, ook al ziet het naar uit. Als koortsstuipen aanhouden kun je een arts raadplegen.

Het mazelenproces van Dr. Stefan Lanka

Dr. Stefan Lanka is een microbioloog en heeft Dr. Geerd Ryke Hamer gekend.

Dr. Lanka wist net als Kary Mullis – de uitvinder van de PCR-test – dat virussen niet kunnen bestaan. In november 2011 schreef Dr. Lanka een prijskamp uit van 100.000 euro voor de eerste viroloog die hem het bestaan van virussen kan bewijzen. De criteria voor bewijs zijn de isolatie van het mazelenvirus (tweede Koch postulaat) en het aantonen van de diameter van het virus. De claim van Dr. Lanka is dat tussen de 30.000 papers die over het mazelenvirus geschreven zijn, geen enkele paper is die effectief beschrijft hoe het virus is geïsoleerd, gepurifieerd en biochemisch gedetermineerd is.

Met andere woorden, dat het virus een regelmatige vorm heeft, want bij bacteriën heb je pleomorfismen. Zijn criteria was: bewijs mij!

Kort daarna kwam er een jonge arts Dr. David Bardens, nog in opleiding, met zes specifieke papers waarin hij aangaf dat dit het bewijs was voor het bestaan van het mazelenvirus. Dr Lanke zei dat er geen enkel bewijs was in deze zes papers. Het zijn gewoon literatuurstudies. Ik wil met mijn criteria het bewijs zien. Toon mij hoe het mazelenvirus geïsoleerd is.

Dr. Bardens is niet volledig vatbaar en startte op 29 september 2013 een rechtsgang voor de rechtbank van Eerste Aanleg in Ravensburg. De rechtbank in Ravensburg oordeelde Dr. Lanke tot betaling van 100000 euro. Dr. Lanka verloor in Eerste Aanleg en dat vind je overal op internet terug. De mazelenontkenner, de negationist, men gebruikte holocausttermen om iemand die niet gelooft in de pseudo-wetenschappelijke theorie van infectie en besmetting, af te schilderen als een charlatan.

Wat je niet snel vindt op internet: Dr. Lanka heeft zijn zaak twee jaar later wel degelijk met glans gewonnen.

Dr. Lanka gaat in beroep

Dr. Lanka zijn argument was dat de zaak niet ten gronde werd behandeld, iets wat door de beroepsrechter aanvaard werd. Dr. David Bardens had bij zijn aanklacht in Eerste Aanleg niet eens de zes artikelen ter beschikking van de rechter gesteld. Dr. Lanka mocht deze artikelen om juridisch-technische redenen ook zelf niet aandragen.

De vraag die hier oprijst: ‘Hoe kan een rechter beslissen of die artikelen voldoen aan de criteria van Dr. Lanka?’ Dr Lanka ging voor zijn waarheid en was dus niet te intimideren. Het was voor hem gemakkelijk om in beroep te gaan met het argument dat de zaak niet ten gronde was behandeld.

Beroepsrechter geeft Dr. Lanka gelijk: het Oberlandesgericht van Stuttgart geeft Dr. Lanka gelijk op 16 februari 2016. Opgelet, het Hof van Beroep doet geen uitspraak over het al dan niet bestaan van virussen. Het Hof van Beroep doet enkel uitspraak over de vraag of Dr. Lanka volgens zijn eigen criteria de prijs had moeten betalen.

Dr Lanka zijn criteria zijn wetenschappelijke criteria volgens de postulaten van Koch, niet volgens de postulaten van rivers die gesponsord zijn door J. D Rockefeller. Dr. Lanka zegt: het moet geïsoleerd worden en je moet de postulaten van Koch respecteren, en dat is op geen enkele paper te zien.

Eventjes de zes papers in detail

Waarom ik hier dieper op in ga, is om aan te tonen hoe onze medische wetenschap verder werkt op hypothesen, in plaats van bewezen stellingen.

Dit zijn de zes papers in detail.

1. Enders, J. (1954) “propagation in tissue cultures of cytopathogenic agents from patients with measles”, proc soc exp Biol Med. 1954 jun;86 (2): 277-286
2. Bech V; magnus Pv. (1959) “studies on measles virus in monkey kidney tissue cultures”, acta pathol microbiol Scand. 1959; 42 (1): 75-85
3. Nakai M, imagawa DT. (1969) “electron microscopy of measles virus replication”. Journal of virology 1969 feb; 3v (2): 187-97.
4. Lund GA; Tyrell; DL; Bradley RD; Scraba DG (1984) “The molecular length of measles virus RNA and the structural organisation of measles nucleocapsids.” Journal of General Virology 1984 sep; 65 (Pt 9): 1535-42.
5. Horikami SM, Moyer SA. (1995) “Structure, transcription, and replication of Measles virus”. Curr Top Microbiol Immunol. 1995; 191: 35-50.
6. Daikoku E, Morita C, Kohno T, SanoK. (2007) “Analysis of Morphology and infectivity of Measles Virus Particles”. Bulletin of the Osaka medical College. 2007; 53 (2): 107-14;

Nog een interessant refrein: Toen de rechter Dr. David Bardens verhoorde moest Bardens toegeven dat hij de zes papers niet eens gelezen had. Echt waar! Dan kun je toch de vraag stellen: hoe komt hij dan aan die zes papers? Wie heeft hem die zes papers gegeven? En hoe komt het dat een jonge arts die eigenlijk nog alles te verliezen heeft in zijn carrière, zo een high profile case aangaat, met zoveel risico? Uiteindelijk heeft hij de zaak verloren en zijn de gerechtskosten voor hem geweest. Wie heeft dat gefinancierd? Zou het kunnen dat daar belangen achter zitten? Ik laat dit in het midden, maar we gaan die papers in detail gaan bekijken zodat niemand nog kan zeggen dat het bestaan van virussen bewezen zou zijn.

De vier wetenschappelijk postulaten van Robert Koch (1884)

De ziektekiem (microben) moet in ongewoon grote hoeveelheden in de patiënt of plant worden aangetroffen, maar niet in het gezonde dier of plant.
De ziektekiem moet kunnen worden geïsoleerd en verder gekweekt buiten het lichaam van waaruit het gehaald is.
Een proefdier of dezelfde soort plant dat met de gekweekte kiem besmet wordt, moet dezelfde ziekte krijgen.
De ziektekiem moet opnieuw uit het specimen geïsoleerd kunnen worden, en moet gelijk zijn aan de geïsoleerde ziektekiem in stap 1.

De bron paper van Nobelprijswinnaar John Franklin Enders

Paper van juni 1954: John Franklin Enders (1897 – 1985)

Enders isoleerde het poliovirus niet, maar weefsel uit een patiënt die mazelen had.

Het eerste Koch postulaat is niet gerespecteerd.

Enders zette het geïsoleerde weefsel op zware antibiotica om een bacteriologische infectie uit te sluiten. We weten dat infectie niet bestaat, maar hij gelooft dat. Enders zette een derde celcultuur op een oplossing met een zeer laag voedingsgehalte. Wat gebeurt er dan, de bacterie gaat sterven en gaat sporen vormen. Enders denkt dat het virussen zijn die de bacteriën doden. Het geïsoleerde weefsel stierf en Enders wees deze sterfte toe aan een infectie van het virus. Geen controle experiment om te zien of het weefselcultuur ook niet zou sterven zonder het zogezegde virus. Enders ontvangt de Nobelprijs voor het bewijzen van het poliovirus zonder controle experimenten. Het is echt gebeurd. Later gebeurde dit nog een keer met Luc Montagnier die op dezelfde wijze een Nobelprijs in ontvangst mocht nemen voor het isoleren van het HIV-virus waarin hij toegaf nooit geïsoleerd te hebben.

De tweede paper van Bech en Magnus (1959)

Dit paper bekritiseert het experiment van John Franklin Enders en zegt dat het niet wetenschappelijk is.

Dat kan onmogelijk in het voordeel spelen van Dr. David Bardens. Het is me niet echt duidelijk op zijn zachts gezegd. Dr. Bardens schiet hiermee echt in zijn voet.

De derde paper van Nakai M, imagawa Dt (1969)

Deze paper laat enkele foto’s zien van entiteiten in de cel, typische celonderdelen in de cel en noemen dit “het virus”. Maar isolatie van dit virus? Nee. Lanka zegt: dit zijn gewoon celonderdelen die uitvergroot zijn en die men een virus noemt, dat is geen bewijs.

De vierde paper van Lund, Tyrell Et Al (1984)

Doet ongeveer hetzelfde als de vorige paper: centrifuge van celonderdelen die men dan gemakshalve virussen noemt. Geen isolatie van het virus. Er is nergens een bewijs te zien van het virus en de tweede paper bekritiseert de eerste paper van John Franklin Enders.

De vijfde paper van Horikami & Moyer (1995)

Bespreekt het consensus proces dat leidde tot het genoom van het mazelenvirus, dat is een bewijs van onwetenschappelijkheid. Als je denkt dat het genoom van een virus bepaalt wordt in een laboratorium die de proteïnen waarmee het DNA of RNA met de a-tjes, c-tjes, g-tjes en de u-tjes worden uitgemeten en dat dit op een paper wordt gezet, ja dan ben je helemaal fout. Het genoom van virussen wordt samengesteld… op papier met zware computerprogramma’s. Hier worden debatten gevoerd over de meest probate samenstelling van dat genoom volgens de databases en software die zij gebruiken. Onwetenschappelijkheid ten top.

Dr. Bardens leverde dus zelf de paper aan die de doodsteek betekent voor de virologie!

De zesde paper van Daikoku, Morita Et Al (2007)

Deze paper spreekt van polymorfe celonderdelen die men gemakshalve virussen noemt, maar geen isolatie van het virus. Men ziet zogezegd mazelenvirussen, maar ze zijn niet gelijk van vorm. Men geeft toe dat de veelvormigheid te groot is en men dit niet kan isoleren. Het zijn foto’s van binnen de cel. In werkelijkheid een cel die afgebroken wordt. Misschien actieve exosomen om het weefsel waar de cel vertoeft te ontgiften. Maar geen isolatie volgens de postulaten van Koch. Polymorf is niet echt relevant voor discussie omdat het virus geen vaste omlijning heeft.

Conclusie: Het bestaan van het mazelenvirus is onbewezen!

Paper 1 = Onwetenschappelijk paper van John Franklin Enders

Paper 2 = Terechte kritiek op john Franklin Enders

Paper 3 = Geen isolatie

Paper 4 = Geen isolatie

Paper 5 = Bewijs dat genoom van het mazelenvirus in consensus wordt gevormd

Paper 6 = Polymorfe virussen, niet relevant

De aanklager die in zijn eigen voet schiet, er is geen paper die aantoont dat het mazelenvirus is geïsoleerd, gepurifieerd en biochemisch is ontleed, en geen diameterbepaling. En heel dat proces, gewoon om te lachen, het is onwaarschijnlijk dat men hier mee wegkomt, maar de media zit hierachter om dit verhaal te geloven. Wat een wetenschappelijke deceptie, en al die artist impressions van virussen die door computers zijn getekend.

Maar de hamvraag die overblijft:

Als het mazelenvirus niet bestaat, wat spuit men decennialang in de kinderen???

Ondertussen is het bedrag van 100.000 euro nog steeds niet uitbetaald.

Met dank aan Arjen Lievers https://www.germaansegeneeskunde.nl/index_ziekten_gnm/

Björn Eybl zielsoorzaken van ziekte ISBN: 978-3-85052-299-1

Dr. Geerd Ryke Hamer

Brecht Arnaert: www.arnaerteconomics.com/GEAH