De onterechte angst voor melanomen

Melanomen zijn het gevolg van een programma dat met de lederhuid (corium) te maken heeft, net zoals lepra en pokken. Het corium dient om het organisme te beschermen tegen verwondingen, bezoedeling, aanvallen, verminking (littekens) en schending van de integriteit. In het kort gaat het om aanvalsconflicten. In het corium heb je veel melanocyten die het pigment melanine produceren dat kleur geeft aan de huid van zodra de zon sterker wordt om meer licht en uv te absorberen. De iris en het straallichaam van de ogen produceren ook melanine. De lederhuid behoort tot het oud mesoderm. In overeenstemming met evolutionaire redenen zijn aanvalsconflicten de primaire conflictthema’s die geassocieerd worden met weefsels van oud mesoderm zoals het corium, borstvlies, longvlies, buikvlies en het hartzakje.

Een melanoom ontwikkelt zich door de vermeerdering van de melanocyten. Je hebt ook gepigmenteerde melanomen die ontstaan op een moedervlek en amelanotische melanomen die eerder roze van kleur zijn. Vanuit evolutionair oogpunt is een melanoom een archaïsche vorm van verdediging met als biologisch doel een beschermende laag “dikkere huid” aan te bieden tegen verdere aanvallen. Soms komen afzettingen van het pigment melanine op atypische plaatsen voor zoals in de lever. Dat is geen uitzaaiing van melanoom. We weten dat kanker uitzaaiingen fictie is en dit bedoeld is om mensen diagnoseschokken te bezorgen zodat er nieuwe kankers ontstaan. 

Belangrijke opmerking: de huid kan zeker beschadigd worden door overmatige dosis UV-straling van de zon, maar veroorzaakt geen huidkanker zoals wordt beweerd. Het is eerder de angst voor huidkanker die resulteert in melanomen. Bovendien verschijnen melanomen en andere vormen van huidkanker op plaatsen die nooit blootgesteld worden aan de zon. De medische wereld kan ook niet verklaren waarom een melanoom voorkomt op een specifieke plaats (de hals, wang, op de buik, op de borst e.a.) en waarom specifiek op de linker- of rechterzijde  en waarom op een bepaalde moment in het leven van een mens. 

Het verschijnen van een melanoom kan een misvormingsconflict veroorzaken dat tot het gevolg heeft dat er snel meerdere andere melanomen in het gebied ontstaan (archaïsch gezien: bescherming tegen de bezoedeling en misvorming). Een chirurgische verwijdering van een melanoom kan leiden tot een aanvalsconflict, en precies een aanvalsconflict laat nieuwe melanomen ontwikkelen. Kennis van de vijf biologische natuurwetten uit de germaanse geneeskunde is zo zinvol om angst en paniek bij elke ziekte weg te nemen waardoor het lichaam kan genezen. Het ontbreken van deze kennis leidt tot vervolgconflicten dat door de reguliere geneeskunde als uitzaaiingen wordt bestempeld. Ach het mensdom toch!

Men spreekt van kwaadaardige tumoren en goedaardige tumoren. Weer dat dualistische gedachtegoed dat voor zoveel misleiding zorgt. Als de melanoom nog groeit, betekent dat het conflict gewoon nog actief is. Is de groei gestopt, dan is het conflict opgelost. na conflictoplossing gaat de melanoom over in de genezingsfase waarbij schimmels en tbc-bacteriën worden geactiveerd die het melanoom gaan afbreken. Tijdens het ontbindingsproces verandert het melanoom van textuur, wordt zacht en sponsachtig. De vlek wordt tijdelijk groter met ongelijke randen en het kan bloeden. Als de bovenhuid openbreekt vloeit er een stinkende ontlading van rottend afval (door de tbc-bacteriën). Maar met de kennis van de Germaanse geneeskunde hoeft men geen bezoedeling meer te ervaren omdat je weet dat je aan het genezen bent. Genezen van elke soort kanker is niet echt leuk, dat is waar, het lichaam eist gewoon zijn tol. Op natuurlijke wijze uitzieken is altijd een daad van onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en je lichaam.

Als de genezende melanoom openbreekt spreekt men van open huidtuberculose. Dit komt niet vaak meer voor omdat melanomen voordat ze in genezing gaan reeds ver in het gezonde weefsel onnodig worden weggesneden. Als de vereiste bacteriën op het moment van de helingsfase niet aanwezig zijn blijft de tumor achter die ingekapseld wordt. Vaak door diagnoseschokken en de angst voor huidkanker blijft het conflict verder recidiveren en zal het melanoom verder groeien. Heeft niets met kwaadaardigheid te maken, maar het heeft alles te maken met onwetendheid. Met dank aan Brecht Arnaert en Arjen Lievers.