De Pancreas of de alvleesklier

De functie van de pancreas

De pancreas produceert gastrine, dat is een hormoon dat de productie van maagsappen stimuleert. De pancreas produceert eveneens insuline en glucagon, twee belangrijke hormonen om de suikerspiegel in het bloed in evenwicht te houden. Insuline zorgt ervoor dat het lichaam suikers, eiwitten en vetten als brandstof kan gebruiken. De cellen van de maagwand nemen reeds de glucose op om af te geven aan het bloed. Dat zijn voornamelijk de korte suikers. Lange suikers zoals zetmelen moeten nog een verdere vertering ondergaan in de twaalfvingerige darm zodanig dat deze koolhydraten door de cellen van de darmwand kunnen worden opgenomen. Middellange suikers, meestal oplosbare vezels kunnen een voedingsbodem zijn voor de darmflora en bevorderen de darmtransit. Als het lichaam meer glucose nodig heeft zal het hormoon glucagon het glycogeen (lichaamseigen suiker) omzetten in voedende glucose die door de cellen kunnen worden opgenomen.

Naast het reguleren van de bloedsuikerspiegel en de grote rol bij de verwerking van energie door het lichaam, produceert de pancreas ook spijsverteringsenzymen. Deze spijsverteringsenzymen moeten eerst geactiveerd worden door de gal (uit de lever, verzameld in de galblaas) voordat ze in de twaalfvingerige darm terechtkomen om zowel eiwitten, suikers als vetten verder te verteren. Het voedsel die we dagelijks eten moet volledig verteerd zijn in de twaalfvingerige darm alvorens in de dunne darm terecht te komen waar de opname van voedingstoffen start.

Daarnaast speelt de pancreas een voorname rol bij de dagelijkse ontgifting en zuivering van ons lichaam, een gegeven dat door velen onder ons echt onderschat wordt. De pancreas is even belangrijk als de lever om het lichaam ‘proper’ te houden.

De eilandjes van Langerhans

De pancreas ligt achter onder de maag tegen de rugzijde van de buikholte, tussen de twaalfvingerige darm rechts en de milt links. De productie van insuline en glucagon dat van vitaal belang is voor de suikerstofwisseling worden geproduceerd in de eilandjes van langerhans. Dat zijn kleine groepjes kliercellen die bestaan uit drie soorten cellen. Je hebt de alfacellen die het hormoon glucagon produceren ( 20 à 30 %), De bètacellen (60 à 80%) die het hormoon insuline produceren en ten slotte deltacellen (ongeveer 10%), die samen met de alfacellen het hormoon gastrine produceren. Het hormoon gastrine stimuleert de afscheiding van maagzuur door de maagklieren in het bovendeel van de maag.

De eilandjes van langerhans vormen besachtige structuren dat acini genoemd wordt. Tussen de hormoonproducerende cellen worden er spijsverteringsenzymen geproduceerd (pro-enzymen die nog niet actief zijn om de pancreas zelf te beschermen tegen autodigestie). Geproduceerde hormonen worden afgeleid naar de bloedbaan (endocrien) terwijl de spijsverteringsenzymen afgevoerd worden naar het midden afvoerbuis van de pancreas om exocrien te worden afgescheiden in de twaalfvingerige darm voor de spijsvertering.

De werking van insuline en glucagon

Alle lichaamscellen hebben glucose nodig om optimaal te functioneren en de energievoorziening te garanderen. Glucose is zeer belangrijk voor het zenuwweefsel. Als glucose rechtstreeks afkomstig is van suikers en zetmelen van zongerijpte gewassen in oorspronkelijke staat, rijk aan zonne energie en gebonden aan voedende mantelstoffen is de lever in staat onder invloed van insuline deze glucose op te slaan in de vorm van glycogeen. Geraffineerde suikers en zetmelen kunnen om deze reden nooit omgezet worden in glycogeen en zijn daarom een co-factor (geheime oorzaak) bij het ontstaan van insulineresistentie en diabetes.

Glycogeen is een verteerbare, niet lineaire, doch vertakte suikerketen dat dienst doet als reservesuiker in het lichaam. Deze reserve wordt gebruikt op momenten als er onvoldoende suikertoevoer is. Direct na de maaltijd, als de toevoer van glucose het hoogst is, is de productie van insuline ook hoog. Dit geldt ook voor eiwitten, hoe meer dierlijke eiwitten je eet, hoe meer je jouw pancreas verplicht om grote hoeveelheden insuline te produceren. Insuline is eveneens zeer belangrijk voor de eiwitsynthese in  het lichaam. Te veel vlees eten is dus ook een co-factor bij het ontstaan van insulineresistentie en diabetes.

Als er een langere tijd niet gegeten wordt daalt het bloedsuikergehalte en komt het hormoon glucagon in actie. Dit hormoon gaat in de lever en de spieren opgeslagen lichaamssuiker of glycogeen omzetten in voedende glucose. Deze glucose wordt afgegeven aan de bloedbaan zodat de glucosespiegel in balans blijft. Dit zorgt voor een een evenwichtige stroom suiker in het bloed dat door lichaamscellen kan worden verteert en omgezet in energie. (Mitochondriën spelen hierin een belangrijke rol). Dit samenspel van insuline en glucagon zorgt ervoor dat grote schommelingen van suikerwaarden in het bloed worden vermeden. In extremere gevallen heeft het menselijke lichaam nog een noodoplossing voorzien om bij gebrek aan glucose te voorkomen dat de bloedsuikerspiegel te laag komt. De bijnieren produceren dan extra corticosteroïden, en deze hormonen zijn in staat om uit eiwitten glucose te vormen. Dit proces heet gluconeogenese.

Het ontstaan van problemen met de stofwisseling

Glucose is de brandstof voor allerlei energieverbruikende processen en de stofwisseling. Voornamelijk zenuwcellen hebben echt voedende suiker van zongerijpte voeding nodig om goed te kunnen functioneren. (Geraffineerde suikers hebben geen voedende waarde en vormen direct schadelijke reststoffen in de cel). Suiker kan door de cel opgenomen worden onder invloed van insuline (geldt ook voor eiwitten en vetten). Insuline geeft aan de cel het signaal om de receptoren (deurtjes) te openen, zodat glucose en andere voedingstoffen naar binnen kunnen komen. Een goede verhouding tussen de energieopname en het energieverbruik is daarom zeer belangrijk. Als het aanbod van energie (voedsel) de vraag langere tijd overstijgt, kan er teveel glucose en andere voedingstoffen zoals eiwitten in de cel terechtkomen. Dit teveel aan glucose en andere voedende stoffen die niet volledig kunnen worden opgebruikt door de cel veroorzaken opstapeling van allerlei niet-goed verteerde tussen – en eindproducten. 

Deze opstapeling van glucose, en andere restproducten heeft tot gevolg dat de concentratie moleculen in de cel sterk begint te stijgen. Hierdoor wordt het natuurlijk verschijnsel in werking gezet dat OSMOSE heet. Door wateropname door de cel (het compartiment met de hoogste concentratie opgeloste stoffen in de vloeistof) wordt de concentratie opgeloste stoffen verdund en gelijk gemaakt aan de concentratie opgeloste stoffen in de vloeistof buiten de cel! Door deze wateropname (dat tevens versterkt wordt door jezelf te verplichten elke dag meer dan twee liter extra water te drinken) gaan deze cellen in het lichaam zwellen en minder goed functioneren. Gezwollen cellen gaan insulineresistentie opbouwen om te voorkomen dat er nog meer voeding kan worden opgenomen en nemen daarom minder of nauwelijks glucose op. 

Ook het teveel aan brandstof stapelt zich hierdoor meer op, hoe meer je drinkt zonder dorst te hebben, gewoon omdat er een hype heerst dat je elke dag zoveel moet drinken, veroorzaakt je een rechtstreekse opstapeling van opgeloste stoffen in de cel die niet naar buiten kunnen door de kracht van osmose. Dezelfde kracht van osmose zorgt ervoor dat de cel ook geen voeding meer opneemt, alleen maar water om de eigen concentratie van opgeloste stoffen gelijk te maken aan de vloeistof buiten de cel.. Gevolg is dat de glucose in het bloed niet meer opgenomen wordt door lichaamscellen, het gevolg is dat de suikerspiegel in het bloed gaat stijgen. De pancreas reageert met de productie van insuline, zal de insulinespiegel ook stijgen in het bloed. Insuline in hoge concentratie is giftig en dat heeft tot gevolg dat er steeds meer cellen hun insulinereceptoren gaan sluiten. Stofwisselingsproblemen zijn het gevolg! 

Zo ontstaat insulineresistentie, overdaad aan dierlijke eiwitten, geraffineerde suikers die het lichaam niet kan omzetten in glycogeen en waardoor lichaamscellen zich proberen te verdedigen tegen de zure irriterende werking van geraffineerde suiker door hun insulinereceptoren af te sluiten. De natuurwet van osmose versterkt dit nog eens en dan komt er nog een andere factor bijkijken: Geraffineerde oliën en geharde vetten. Deze geïndustrialiseerde vetstoffen kunnen niet verteren in het lichaam en verstoppen eveneens de receptoren en het membraan van de cel. De cel begint geleidelijkaan te verstikken. Het lichaam reageert dan meestal met overgewicht. Na verloop van tijd beschadigen de cellen van de pancreas en andere cellen in het lichaam, waardoor deze cellen steeds minder goed gaan functioneren. In latere stadium gaan de steeds verder beschadigde cellen van de pancreas te weinig of helemaal geen insuline meer produceren. Het begin van diabetes, hart-en vaatziekten en kanker. Het wordt tijd dat we gaan inzien dat al onze chronische aandoeningen een gemeenschappelijke oorzaak hebben.

De ontgiftende werking van de pancreas

Wist je als de spijsvertering optimaal functioneert dat de geactiveerde pancreasenzymen in de bloedbaan terechtkomen? Daar vervullen ze hun functie verder om toxines en afvalstoffen in het bloed af te breken. Als de concentratie enzymen in het bloed teveel stijgt gaan de nieren ervoor zorgen dat het teveel eruit gehaald wordt, dat is trouwens de taak van de nieren. Nieren houden samen met de hypothalamus  alle hormoonspiegels, enzymen spiegels, vitamine en mineralen spiegels in balans. Nieren zijn eveneens in samenwerking met de dikke darm verantwoordelijk voor de waterhuishouding in het lichaam. Maar opzettelijk teveel drinken doet de nieren uitputten en dit proces ook verstoren hetgeen de wet van OSMOSE nog eens gaat versterken met alle gevolgen vandien.

Wist je ook trouwens dat pancreasenzymen stamcellen in het gareel houdt, eens ze bij beschadigd lichaamsweefsel hun functie hebben vervuld? Pancreasenzymen zijn samen met het lichaamseigen interferon (een kind moet daarom koorts kunnen krijgen bij kinderziekten om deze stof te kunnen aanmaken) en interleukine 1 en 2 de beste antikankermedicijnen

Daniël The healthman

Vertrouw op je lichaam en genees jezelf

Je bent veel meer dan je denkt

Warme groet