De prostaat van de man

De prostaat bevindt zich net onder de blaas en is gedeeltelijk met de blaas vergroeid. Het vormt een complex van spieren met daarin een endodermale klier. De urinebuis, die zowel sperma als urine transporteert, loopt midden door de prostaat, van waaruit het doorloopt tot de voorkant van de penis. De kastanje grote prostaat vormt alkalisch prostaatvocht waarin de zaadcellen getransporteerd worden. Tijdens de seksuele opwinding wordt een aanzienlijk deel van het sperma geproduceerd in de zaadblaas, een buidelachtige zak die uitmondt in het spuitbuisje en daar met de prostaatgangen samenkomt in de prostaat. Het prostaatvocht levert de spermacellen energie en bevordert hun beweeglijkheid. Zaadvloeistof bestaat voor 40% prostaatvocht. Een van de componenten van het prostaatvocht is het zogenaamde PSA-Prostaat Specifieke Antigeen). Het geeft de mannelijke kracht weer. Het prostaatvocht bevat de stof die het sperma zijn typische muskusachtige geur geeft. In de natuur roept het ‘geurspoor’ van zaad de vrouwelijke seksuele energie op. Bij de ejaculatie wordt het zaad met prostaatvocht vermengd en met behulp van glad spierweefsel via de urinebuis uitgestoten. De prostaatklier is van endoderme afkomst en wordt aangestuurd door de hersenstam. De klier bestaat uit intestinaal cilinderepitheel, en dit type weefsel komt ook in het darmslijmvlies voor. De bekleding van de prostaatgangen en de spuitbuisjes bestaat uit plaveiselepitheel, is afkomstig van het ectoderm en wordt daarom aangestuurd vanuit de hersenschors.

Prostaatkanker heeft met mannelijkheidsconflicten te maken. De biologische doelstelling bij prostaatkanker ligt in de conflictactieve fase om meer prostaatvocht te kunnen produceren. Met een grotere hoeveelheid sperma heeft de man meer troeven. De versterkte muskusachtige geur in de urine en het sperma, signaleert de vrouw potentie en voortplantingsbereidheid. Bv: de oudere man laat zo weten dat hij nog niet hoeft onder te doen voor zijn jongere rivalen. In overeenstemming met zijn vitale rol bij de reproductie van de soort houdt het biologische conflict van de prostaat verband met de voortplanting (gelijk aan de baarmoeder bij vrouwen).

De man kan lijden aan een mannelijkheidsconflict. Men voelt zich niet mannelijk (potent) genoeg, of men twijfelt aan erectie of als hij geen kinderen kan krijgen, inclusief het onvermogen van zijn partner om zwanger te worden (vrouwelijke onvruchtbaarheid). Een chirurgische sterilisatie (vasectomie) kan op een zeer subtiel psycho-biologisch niveau een voortplantingsconflict veroorzaken. Het is zelfs zo dat het overdrachtelijk kan doorgegeven worden, bijvoorbeeld als je eigen zoon omwille van een homoseksuele geaardheid, of carrièreoverwegingen, zelfs miskramen of abortussen bij hun partner geen nakomelingen hebben. 

In feite correleert de mannelijke prostaat ook met een paringsconflict of een seksueel conflict. Bijvoorbeeld seksuele afwijzing of zich seksueel ongewenst voelen, niet kunnen of niet mogen paren. Dezelfde conflicten bij een vrouw houden verband met de baarmoederhals, kom ik nog op terug). Een paringsconflict kan eveneens ontstaan door het verlies van je partner (zal ook neerslaan op de testis) of door seksuele rivaliteit bekend als ruzie om een vrouw. Of de angst dat je seksuele partner zich aangetrokken voelt tot een andere man, die dikwijls jonger is. 

Met betrekking tot het geslachtsconflict is de prostaat eveneens betrokken. bijvoorbeeld als je door je partner gedomineerd wordt op een lelijke manier, beheerst en vernederd worden door een vrouw. mannen kunnen prostaat kanker ontwikkelen als ze negatief zijn veroordeeld door een vrouwelijke rechter. Of een andere demotie door vrouwelijke meerdere zoals politieagente, advocaat, chef en dergelijke kan rechtstreeks naar de prostaat van de man gaan. Dat geldt eveneens voor vechtscheidingen, geschillen over de voogdij of emotioneel of financieel misbruik door een vrouw. 

Belangrijke opmerking van Dr. Hamer : Een man met een normale hormoonstatus, dat wil zeggen met een testosterongehalte dat hoger is dan zijn oestrogeengehalte, ervaart een seksueel conflict als een mannelijk seksueel conflict, dat de prostaat betreft. Bij een laag testosterongehalte ervaart hij het conflict als een vrouwelijk seksueel conflict, dat verband houdt met de kransaderen, die worden aangestuurd vanuit de linker temporale kwab van de hersenschors (zie Principe van Geslacht, Lateraliteit en Hormoonstatus). Een man met een laag testosterongehalte is in biologische termen niet langer in staat om een ​​territoriumconflict (territoriumangst-conflict, territoriumverlies-conflict, territoriumergernis-conflict, territorium-markeringsconflict) te ervaren. Dr. Hamer stelde vast dat een (territorium) angst, (territorium) ergernis, (territorium) verlies of (territorium-) markeringsconflict, waarbij een vrouw betrokken is, ook de prostaat betreft.

Tijdens de conflictactieve fase gaat het prostaatweefsel zich evenredig vermeerderen aan de intensiteit van het conflict. Het biologisch doel ligt dus tijdens de conflictactieve fase om meer vocht voor het spermatransport te kunnen produceren. Biologisch gezien wordt de kans vele malen groter om een vrouwtje te impregneren als een seksuele partner beschikbaar is. Als het conflict lang duurt zal er zich een bloemkoolachtige tumor van het secretoire type ontwikkelen. Eens de mate van de weefselvermeerdering een bepaalde grens overschrijdt, spreekt men in de reguliere geneeskunde van kwaadaardige kanker. De PSA waarde stijgt evenredig met de toename van het prostaatweefsel.

Belangrijke opmerking:  De term PSA (Prostaat Specifiek Antigeen) is een verkeerde benaming, omdat PSA ook in de lever, longen en speekselklieren wordt geproduceerd. Dat is de reden dat bij mannen waarvan de prostaat is verwijderd nog steeds hoge PSA waarden laten zien in hun bloed. De consensus van de PSA als tumormarker (waarbij een serum PSA hoger dan 4ng/ml als abnormaal wordt beschouwd heeft ervoor gezorgd dat prostaatkanker al snel de belangrijkste kanker bij mannen werd. 

Hormoontherapieën, de standaardbehandeling voor prostaatkanker, zijn gericht op “het vertragen van de groei van de kanker” door het onderdrukken van de productie van mannelijke hormonen zoals testosteron (gebaseerd op de aanname dat androgenen prostaatkankercellen stimuleren om te groeien). Bijwerkingen van de medicijnen zijn erectieproblemen, gevoelige borsten en opvliegers. De reden waarom de “therapie” lijkt te werken is omdat de hormonale manipulatie de biologische identiteit van een man verandert. Als gevolg hiervan wordt het oorspronkelijk mannelijke conflict (voortplantingsconflict, paringsconflict, geslachtsconflict) irrelevant, wat leidt tot de krimp van de prostaattumor.

Enkele opmerkingen bij PSA onderzoek

Als de prostaattumor wordt gevonden in de laterale lobben van de prostaat wordt deze meestal gediagnosticeerd als een ‘kanker’. Wat wordt aangeduid als goedaardige prostaathyperplasie (BPH) is een vergroting van prostaatcellen in het centrale deel van de prostaat die een algehele vergroting van de prostaat veroorzaakt (dezelfde diagnostische standaard wordt toegepast op endometriale hyperplasie gerelateerd aan de baarmoeder). De  celvermeerdering vindt typisch vlakgroeiend plaats (vergelijk met prostaathyperplasie gerelateerd aan de prostaatgangen). Als de zwelling op de urinebuis drukt wordt de urinestroom vertraagd en langzaam, waarbij slechts kleine hoeveelheden urine kunnen worden uitgescheiden (zie ook de helingsfase). Volgens Dr. Hamer ontstaat een prostaatvergroting wanneer een prostaatgerelateerd conflict meer een algemene ‘kwestie’ wordt, bijvoorbeeld als een man voelt dat hij niet langer “vrouwtjes” aantrekt zoals hij vroeger deed. Wanneer een man ouder wordt neemt bovendien zijn testosteronniveau af; wat daarmee ook geldt voor zijn zin in seks. Dit is een normaal onderdeel van het verouderingsproces. De druk om te “presteren” (ook door zelf veroorzaakte druk) kan echter gemakkelijk een paringsconflict veroorzaken. Dit zijn allemaal factoren die verklaren waarom “goedaardige prostaathyperplasie” voornamelijk wordt toegeschreven aan oudere mannen en waarom het PSA-niveau met de leeftijd toeneemt. De veranderingen zijn echter altijd gekoppeld aan een biologisch conflict. Dit is de reden waarom niet alle mannen verhoogde PSA-waarden hebben als ze ouder worden.

Gevaar voor diagnoseschok beste mensen!!! Diagnose van Prostaatkanker samen met een positieve PSA-test en stralings behandelingen en/of chirurgie leidt tot eigenwaarde inbreuk conflicten bij de man. Dat geldt ook na een radicale prostatectomie waarbij de prostaat is verwijderd en mannen achterblijven met erectiestoornissen en urine-incontinentie. Beide eigenwaardeconflicten hebben invloed op de botten die het dichtst bij de prostaat bevinden zoals het schaambeen of de wervelkolom. maar dat heeft niets te maken met uitzaaiingen, dat wil ik wel benadrukken. Het angstverwekkende begrip van uitzaaiingen kan als voldoende zijn om bovenop het eigenwaardeconflict nog een doodsangstconflict te creëren dat zal neerslaan in de longen met een longtumor.

De helingsfase die start na de conflictoplossing van de endodermale prostaatkanker wordt begeleidt door schimmelbacteriën en tuberculose bacteriën. De pus wordt via de urinebuis uitgescheiden. Samen met bloed afkomstig van de bloedvaten in de tumor (angiogenese) zal leiden tot troebele met bloed vermengde urine. Er kan ook bloed in de sperma terechtkomen. Symptomen zijn nachtzweten, ontsteking (prostatitis). Soms met candida omdat schimmels eveneens een opruimfunctie hebben. Als het genezingsproces wordt onderbroken door het terugvallen in conflict (recidieven) kan het langdurig afbraakproces leiden naar weefselverlies.

De zwelling tijdens de genezing kan net als tijdens de conflictactieve fase op de urinebuis drukken. De urinebuis kan zelf volledig ingedrukt worden. Als er zich een obstructie vormt op de urinebuis raadt Dr. Hamer het gebruik van een katheter aan totdat het genezingsproces is afgerond en de prostaat zijn normale grootte weer terug heeft.

Nog een opmerking over de PSA waarde: Het enzym PSA wordt als parameter gebruikt om de grootte van de prostaat of de tumor in te schatten. Dramatisch is dat hoe vaker de PSA-waarde wordt bepaald, hoe meer praktisch gezonde mannen sterven aan prostaatkanker. Vanuit het oogpunt van de vijf biologische wetten zijn preventieve PSA-bepalingen en puncties niet ZINVOL! Voor vele mannen die de samenhang van het verbond lichaam-geest niet kennen is dit al voldoende om te denken dat hun prostaat niet in orde is. Dat veroorzaakt hatelijke-halfgenitale conflicten of mannelijkheidsconflicten. Ook dit is weer subjectief en wordt door het individu bepaalt, maar het conflict ontstaat wel in het onderbewuste. Als de vereiste tuberculose microben niet beschikbaar zijn door veelvuldig antibiotica misbruik, blijft het extra prostaatweefsel achter. Het wordt ingekapseld met voortvloeiend het pertinent vertraagde urineren. Daardoor blijft het PSA-niveau constant verhoogd. Als in deze situatie de ingekapselde tumor de urinebuis blokkeert, dan is een operatie onvermijdelijk. 

Kennis verbond lichaam-geest is macht beste mensen, onwetendheid is een grote doodsoorzaak van vele patiënten met kanker.

De biologische zin van Prostaat Gangen, vergrote prostaat (ectoderm) Intraductaal prostaatcarcinoom zonder PSA verhoging

De prostaat gangen transporteren het prostaatvocht door het prostaat gedeelte van de urinebuis waar het zich vermengt met de zaadvloeistof in de zaadblaas. Er zijn twee spuitbuisjes die het sperma van de testikel en het vocht van de zaadblaas afgeven, monden ook in de urinebuis uit. Zaadcellen, het vocht van de zaadblaas en de alkalische vloeistof van de prostaat zal als het sperma via de urinebuis van de penis bij de zaadlozing uitgescheiden worden. De wanden van de prostaat gangen en de spuitbuisjes zijn voorzien van gladde spieren. Gelijk aan de darmspieren die de “voedselbrok” langs het darmkanaal door een peristaltische beweging voortbewegen, maken de gladde spieren van de prostaat en de spuitbuisjes de doorstroom en de eliminatie van de “sperma-brok” mogelijk. De bekleding van de prostaatgangen en spuitbuisjes bestaat uit plaveiselepitheel, is afkomstig van het ectoderm en wordt daarom aangestuurd vanuit de hersenschors. De prostaat gangen, de spuitbuisjes, het nierbekken, de urineleiders, de blaas en de urinebuis delen hetzelfde hersenrelais en dus hetzelfde biologische conflict. 

Het conflict met betrekking op de prostaat gangen en de spuitbuisjes is hetzelfde als voor de urinebuis (ectoderm) en heeft te maken met een territorium-markeringsconflict. Tijdens de conflictactiviteit gaat het lumen verwijden om de doorstroomcapaciteit van urine en prostaatvocht beter te kunnen afvoeren. Ulceratie van de binnenbekleding van de prostaat gangen. Biologisch gezien om beter zijn (seksuele) territorium af te bakenen en om een vrouw beter het hof te kunnen maken. (Het zijn archaïsche processen die zowel bij dier als mens voorkomen). De muskusgeur wordt door het vrouwtje gesignaleerd als bereidheid tot voortplanten.

Het markeringsconflict heeft een seksueel aspect of een bepaalde prostaatkwaliteit (onbewuste processen)/ een man kan bijvoorbeeld zijn kinderen niet meer zien omdat zijn ex-vrouw hem dit niet toelaat, of wanneer zijn eigen ruimte of domein wordt binnengevallen door een seksuele rivaal of een dominante vrouw. Bv. de dochter van een patiënt is met een man gehuwd die hij eigenlijk niet kan verdragen. Ze krijgen een kind dat eigenlijk wel veel betekent voor de patiënt. Telkens wanneer de patiënt met zijn vrouw hun kleinzoon willen bezoeken, rijdt de schoonzoon met het kleinkind weg zodat ze hun kleinkind nooit kunnen zien. Sindsdien lijdt de patiënt aan urineretentie door een territorium markering conflict met seksueel-genitaal aspect. (Als gevolg van de genezingsfase van de ectodermale bekleding van de urinewegen en prostaat gangen).

Een ander voorbeeld: Een 55 jarige man heeft een vrouw die weinig zin had in seks. na de geboorte van hun kind wilde de vrouw helemaal geen seks meer. Dat is een territorium-markeringsconflict met seksueel-genitaal aspect. In de loop der jaren kan hij steeds moeilijker plassen als gevolg van een recidiverend conflict. Conflict in hangende genezing met chronische genezingszwelling van de prostaat gangen.

De helingsfase wordt gekenmerkt met toename van epitheelweefsel met genezingszwelling als gevolg van oedeem. Er kan waterretentie ontstaan als je lijdt onder bestaans- of existentie conflicten. (Het nierverzamelbuizen syndroom) Dat verhoogt de zwelling en een vergrote prostaat. Het terugvallen in het conflict vertraagt de voltooiing van de genezingsfase. Als de voorafgaande conflictactieve fase intens was en gedurende een langere periode aanhield wordt de overvloedige weefselvermeerdering, die optreedt tijdens PCL-A, gediagnosticeerd als een intraductale prostaatkanker (vergelijk met prostaatkanker gerelateerd aan de prostaat). Op basis van de Vijf Biologische Wetten kan het nieuwe weefsel niet als “kankercellen” worden beschouwd, omdat de weefseltoename in werkelijkheid een aanvullingsproces is. In tegenstelling tot prostaatvergroting met betrekking tot de prostaat klier, blijft de PSA-waarde binnen normaal bereik.

Therapie prostaat:

Affirmaties: “Er zijn belangrijkere zaken dan sex en lichamelijke potentie. Ik identificeer mij hier niet meer mee”. “Deze afhankelijkheid laat ik los! Ik geniet van mijn vrijheid en mijn nieuwe levenskwaliteit”.

Bij ernstige afsluiting van de urinebuis kan men tijdelijk een katheter aanleggen tot de genezingszwelling voorbij is. De urineretentie gaat voorbij wanneer het conflict definitief opgelost is en opgelost blijft.

Yamwortel (natuurlijk progesteron, lijnzaadolie, granaatappel, zegepalm, wierook, brandnetel preparaat, samen met basische voeding. Asperge, pompoen en vele biologisch geteelde gewassen. Thee van wilgenroosje, brandnetelblad en -wortel, groene thee. 

Ontstekingsremmende en spierontspannende medicatie indien nodig.  

Het “afschrapen” van de prostaat is alleen maar zinvol wanneer de urineafvloei bemoeilijkt blijft. (Stuwing en rest-urine in de blaas of nierbekken) = recidiverende conflict betreft markeringsconflict.

De veel toegepaste hormoon blokkade van testosteron in de reguliere geneeskunde na een prostaatoperatie is zinloos en geeft veel bijwerkingen, is niet aan te bevelen. Deze behandeling is gebaseerd op de foutieve  aanname dat een hoge testosteronspiegel een prostaattumor doet groeien. In werkelijkheid correspondeert enkel de PSA waarde met de testosteronspiegel. Na een operatie kan men het beste een bloed-hormoonanalyse laten maken. Bij een tekort is het zinvol om natuurlijk progesteron en eventueel progesteron toe te voegen. Opteer zoveel mogelijk voor natuurlijke(natuur-identieke) hormonen.

Mijd volgende stoffen

Bisfenol A, voedingsstoffen zoals producten op basis van soja (oestrogeenachtige stoffen in soja)