De schildklier, Glandula thyreoidea
De functie van de schildklier
De schildklier is een klein vlindervormig orgaan dat vooraan in de halsstreek ligt.
De zenuwen die de stembanden aansturen, liggen vlak achter de schildklier. De schildklier wordt door vier slagaders voorzien van bloed. Daarmee is de schildklier een van de best doorbloede organen in het lichaam. De schildklierhormonen zorgen ervoor dat voedsel in de weefsels wordt opgenomen en omgezet in energie. Dit gebeurt in samenwerking met cortisol afkomstig van de bijnieren.
Een gezonde schildklier voel je nauwelijks. Bij het slikken beweegt hij met het strottenhoofd mee. Het is een vlinderachtig orgaantje met een lob aan weerszijden van de luchtpijp. Oorspronkelijk bevond de schildklier zich achterin de mond (oropharynx), vanwaar het via de tong en de nek naar zijn huidige positie afdaalde. Deze verbinding staat bekend als het tong-schildklierkanaal of de thyroglossale gang. De lobben zijn opgebouwd uit kleine blaasjes, de zogenaamde follikels.
De schildklier maakt schildklierhormonen die een belangrijke rol spelen in alle lichaamsweefsels en organen. Voor metabolische activiteiten, groei of weefselvernieuwing en de geestelijke ontwikkeling. De schildklier beïnvloedt zaken zoals eetlust, opname voedingsstoffen, energie, geestelijk welbevinden, de peristaltische beweging van de darmen, metabolische verbranding van voedingsstoffen, temperatuurregulatie, hartslag, concentratie en bloeddruk.
Voor baby’s en jonge kinderen is het belangrijk om voldoende schildklierhormonen te hebben voor hun lichamelijke en geestelijke ontwikkeling. De primaire functie van de schildklier is de productie van thyroxine (secretoire kwaliteit), een hormoon dat de snelheid regelt waarmee voedingsstoffen worden omgezet in energie. Als alles goed werkt, wordt er genoeg schildklierhormoon aangemaakt. Je hebt voldoende energie. Als het koud is, krijg je het warm genoeg, is het te warm, dan zweet je voldoende voor afkoeling. Je valt niet zomaar af of komt niet zomaar aan.
Aanvankelijk was de schildklier een exocriene klier die hormonen afscheidde in het ingaande en uitgaande deel van de darm, om de inname van voedsel en de eliminatie van uitwerpselen mogelijk te maken. Nadat de strot openbrak werd de schildklier een endocriene klier die thyroxine direct in de bloedbaan afgeeft. De schildklier bestaat uit intestinaal cilinderepitheel, is afkomstig van het endoderm en wordt daarom aangestuurd vanuit de hersenstam.
Schildklierhormonen hebben effecten op het centrale zenuwstelsel. Voor de groei en ontwikkeling van het organisme incluis groei en rijping van het botstelsel. Belangrijk voor de knijpkracht van het bloedvatenstelsel en de hartslag. Verantwoordelijk voor een goede opname van voedingsstoffen. Stimuleert het vetmetabolisme en is belangrijk voor de eiwitsynthese en eiwitafbraak. Als men in bepaalde omstandigheden meer energie nodig heeft, gaan de schildklierhormonen een rol spelen in de versnelde ademhaling en verhoogde stofwisseling.
In de afbeelding zie je de doorsnede van de hersenstam en ziet men dat de schildklier twee controlecentra heeft. Het is ordelijk gepositioneerd in de ringvorm van de hersenrelais die de organen van het spijsverteringskanaal aansturen. De rechterhelft van de schildklier wordt aangestuurd vanuit de rechterkant van de hersenstam. De linkerhelft wordt aangestuurd vanuit de linkerhelft van de hersenstam. Op alle weefsels en organen van endodermale afkomst is de handigheid (lateraliteit) niet van toepassing. Er is geen kruislings verband tussen de hersenstam en de schildklier.
OPMERKING: De mond en keelholte, traanklieren, buizen van Eustachius, schildklier, bijschildklieren, hypofyse, pijnappelklier en plexus choroïdeus delen hetzelfde hersenrelais.
Wat zijn schildklierproblemen, hoe kun je deze aandoeningen begrijpen?
Hyperthyroïdie en de ziekte van Graves-Basedow zijn overactieve schildklieren waarbij er teveel schildklierhormonen worden geproduceerd. Hyperthyroïdie gaat ALTIJD hypothyreoïdie vooraf. Het betekent dat het ziektebeeld zich kenmerkt door een aanvankelijke overfunctie en nadien gevolgd door een aanhoudende onderfunctie van de schildklier. Een te sterke schildklierwerking geeft rusteloosheid, spierzwakte en verminderde conditie, prikkelbaarheid, nervositeit, versnelde hartslag, beven, hartritmestoornissen, plotse gewichtsverlies en verhoogde warmteproductie. Soms uitpuilende ogen, vooral bij de ziekte van Graves-Basedow. Het kan soms veroorzaakt worden door een overdreven jodiuminname.
Hypothyreoïdie of een te trage schildklierwerking is een verminderde productie van schildklierhormonen. Dit geeft meestal aanleiding tot een vertraagde metabolische werking, wat dan weer allerlei klachten kan veroorzaken zoals lusteloosheid, sloomheid, kouwelijkheid, een verminderde libido, een tragere hartslag, droge haren of haaruitval, depressiviteit, slechthorendheid, een abnormale gewichtstoename enzovoort. Na verloop van tijd ontstaat er een energiegebrek in je hele lichaam. Lichaamsweefsels krijgen niet meer hun hormonale instructies om zich op te laden. Daardoor kunnen ze niet echt goed functioneren. Dit proces wordt versterkt door bijnieruitputting. Cortisol helpt het weefsel om schildklierhormoon T4 om te zetten in T3, eveneens in samenwerking met de lever. Het T4 hormoon kun je zien als een voorloper van het actieve T3 hormoon dat betrokken is bij de stofwisseling.
Als de genezing blijft hangen omdat er voortdurend conflictrecidieven zijn, ontstaat er een chronische, trage schildklierwerking. Chronische hypothyreoïdie genoemd. Dit wordt veroorzaakt door het langdurig afbraakproces waarbij schildklierweefsel verloren gaat. Hypothyreoïdie wordt altijd voorafgegaan door hyperthyreoïdie.
De ziekte van Hashimoto of chronische schildklierontsteking (hashimoto-thyreoïditis) wordt gezien als een haperend “immuunsysteem” of “auto-immuunziekte” dat zogezegd schildkliercellen aanvalt. Net als de theorie van ‘auto-immuunziekten’ waarbij het lichaam lichaamseigen weefsels aanvalt, is het concept van ‘immuniteit’, een academisch construct zonder wetenschappelijke basis. De bewering dat de ziekte van Hashimoto het resultaat is van een ‘vernietiging’ van het schildklierweefsel is daarom hoogst twijfelachtig. Volgens Dr. Hamer is bij dit ziektebeeld altijd de schildklieruitvoergangen betrokken waarbij het conflict recidiverend is. (Zie verder in dit artikel)
Het lichaam valt zichzelf nooit aan. Een lichaam dat zichzelf aanvalt kan niet, dat gaat tegen de natuur in waarbij al het leven steeds op overleven is gericht. De intelligentie van het lichaam en de algemene gezondheid werkt accuraat en zal zichzelf nooit vernietigen. De theorie dat auto-immuunziekten zouden bestaan is er alleen maar om een schuldige te kunnen aanwijzen. Dat is weer een voorbeeld van dualistisch gedachtegoed. Echter, deze benadering zorgt ervoor dat het vertrouwen van de patiënt in zijn of haar lichaam wegebt waardoor het lichaam het zelfgenezend mechanisme niet kan activeren. Door de gedachte dat het lichaam zichzelf aanvalt, ontstaat een negatieve innerlijke dialoog die de algemene gezondheid en de hormoonhuishouding verstoort. Een te zwakke schildklierwerking leidt tot lusteloosheid, vermoeidheid, kouwelijkheid, vertraagde hartslag, haaruitval en traagheid.
Struma of vergrote schildklier ontstaat door aanhoudende conflictactiviteit waarbij een grote zwelling van het secretoire type ontstaat. De vergroting van de schildklier kan ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken als gevolg van de druk op de luchtpijp. Een grote zwelling met overvloedige weefselvermeerdering wordt gediagnosticeerd als schildklierkanker.
De schildklier reguleert de lichaamsprocessen en de homeostase. Problemen met de schildklier verstoren veel lichaamsprocessen en wordt gevolgd door hartkloppingen, hersenmist, opvliegers, vermoeidheid, overgewicht enzovoort. In veel gevallen is er ook te veel jodium, een iatrogene aandoening als gevolg van medicijngebruik, maar soms ook straling, een cofactor van schildklierproblemen. Foto’s van het gebit nemen heeft een negatief effect op de schildklier. De causale oorzaak van schildklierproblemen is een brokconflict met onmacht waarin men innerlijk voelt dat men te traag is.
Het biologische conflict achter schildklierproblemen
In overeenstemming met endoderm, en zijn rol in de spijsvertering, is het biologisch conflict met betrekking tot de schildklier een primaire conflictthema waarbij men het gevoel heeft dat men te traag is. Eenvoudig gezegd, een conflict dat men te langzaam is. Het gevoel te langzaam zijn heeft twee aspecten: iets goed niet kunnen te pakken krijgen heeft betrekking op de rechterlob van de schildklier of iets slechts niet kwijtraken heeft betrekking op de linkerlob van de schildklier.
Dieper begrip conflict nuance van de rechter helft van de schildklier
Net zoals bij de rechterhelft van de mond en keelholte heeft het conflict van de rechter lob van de schildklier betrekking op een “ingaande brok” en op “niet snel genoeg zijn om een brok te bemachtigen“. Zo’n “brok” heeft bijvoorbeeld betrekking op een baan, een functie, een promotie, een contract, een bedrijf of een aankoop waarnaar men sterk verlangt, maar te langzaam is om te “grijpen”. De verwachte “brok” kan ook betrekking hebben op iemand, waarbij men te langzaam was om hem/haar te “vangen” of “in de greep te krijgen”.
Dieper begrip conflict nuance van de linker helft van de schildklier
Net zoals bij de linkerhelft van de mond en keelholte, heeft het conflict van de linker lob van de schildklier betrekking op een “uitgaande brok” en op “niet snel genoeg zijn om een brok te elimineren” (oorspronkelijk de feces brok). Dit kan een ultimatum zijn, goederen, overtollige voorraad of een persoon (huurder, werknemer, zakenpartner) waarbij men te traag was om “deze persoon af te schudden”. Een verontschuldiging of een voorstel dat te laat werd geuit kan ook dit soort “brokconflicten” veroorzaken.
Voorbeelden uit het archief van Dr. Hamer
Iemand heeft een huis bezichtigd en wil het graag kopen. Terwijl de lening nog met de bank moet worden geregeld, wordt het huis voor zijn neus weggekaapt door iemand die contant betaalt. > De ‘voedings-huis-brok’ niet verkrijgen omdat men te langzaam is. De rechterzijde van de schildklier is aangedaan.
Iemand wacht te lang met de verkoop van zijn aandelen en verliest daardoor zijn halve vermogen. > De ‘aandelen-brok’ niet snel genoeg kwijtgeraakt. De linkerzijde van de schildklier is aangedaan.
Het is belangrijk te beseffen dat het onbewuste deel van je bewustzijn niet in staat is te onderscheiden. Het reageert op het subjectieve gevoel als gevolg van je perceptie. Het onbewuste kan niet onderscheiden of de brok een letterlijk voedselbrok is, of van mentale aard is.
Mensen met een drive om “iets te bereiken”, die beroepen uitoefenen en doelen hebben die concurrentie met zich meebrengen (managers, verkoopleiders, verkopers, atleten en competitiesporters), die onder tijdsdruk staan (journalisten, fabrikanten) of constant onder druk staan om te presteren (mensen met twee banen, alleenstaande moeders) zijn gevoeliger voor het lijden van dit type conflict. Kinderen en adolescenten lijden aan schildklierconflicten wanneer ze te veel worden gepusht door een ouder, leraar of coach (‘Je bent te langzaam!’).
Een oudere arbeider merkt dat hij het tempo van de jongeren in het bedrijf niet maar kan volgen. Met zijn ouderwets-grondige houding kan hij het strakke tijdschema niet meer volgen. Voor hem in de plaats zou de bedrijfsleiding liever een jonge en energiekere man willen hebben en hem met pensioen willen sturen. Enige tijd later wordt bij hem een schildkliercarcinoom gediagnosticeerd. > De ‘voeding-arbeidsplaats-brok’ niet te pakken krijgen omdat men te langzaam is. Er ontstaat een schildkliertumor.
Een gepensioneerde vrouw werkt al jaren bij een familie als hulp in het huishouden, waar ze als een familielid beschouwd wordt. Op een dag wordt ze door de volgende boodschap compleet verrast: “Je bent te langzaam!”. Ze kan de ‘Job-brok’ niet behouden omdat men te langzaam is. Er groeit een schildkliertumor in de actieve fase.
De conflictactieve fase met betrekking op de schildklier
Vanaf de inslag van het conflict start het zinvol biologisch speciaalprogramma waarbij het schildklier basisweefsel begint toe te nemen. Endoderme weefsels reageren altijd met weefseltoename tijdens de conflictactieve fase. De weefseltoename is evenredig aan de intensiteit en duur van het conflict. Het biologische doel van de weefseltoename is het bevorderen van de afscheiding thyroxine, zodat het individu sneller wordt om de gewenste brok – rechterhelft, schildklier – te kunnen bemachtigen of om een ongewenste brok – linkerhelft schildklier – te elimineren.
Groei van een compacte bloemkoolachtige adeno tumor van secretorische kwaliteit. Er ontstaat versnelling van de stofwisseling waarbij men meer energie krijgt om sneller te worden. Mensen met overactieve schildklieren zijn vaak opgewonden, prikkelbaar, nerveus en kunnen problemen ervaren met inslapen of goed slapen. Er komt vaak een hoge systolische bloeddruk voor. De ontstane knobbel (overactief gebied in de schildklier) wordt over het algemeen aangeduid als een ‘hete knobbel’. Als het conflict betrekking heeft op de schildklieruitvoergangen, zal de knobbel koud zijn met een uiterst lage productie van thyroxine, onderfunctie. (Zie later in dit artikel).
Bij aanhoudende conflictactiviteit ontstaat een harde krop’ struma voor verhoging thyroxine-productie > verhoogde T3 – T4 waarden in het bloed. Er ontstaat versnelling van de stofwisseling, soms met ademnood zonder hoesten of heesheid wegens het ruimte innemend proces dat een druk uitoefent op de luchtpijp. Een grote zwelling met overvloedige weefselvermeerdering wordt gediagnosticeerd als schildklierkanker.
De genezingsfase van de schildklier
Na de conflictoplossing ontstaat er een tuberculeus-verkazende afbouw van de tumor. TBC schimmelbacteriën verwijderen het overtollig weefsel dat niet langer meer nodig is. De genezingsfase kenmerkt zich door een normalisering van de schildklierfunctie. Helingssymptomen gaan gepaard met pijn als gevolg van de zwelling, problemen met de ademhaling en slikken, en nachtelijk zweten. Als het genezingsproces gepaard gaat met een ontsteking veroorzaakt dit thyreoïditis.
Opmerking: het is een wijdverspreid geloof dat hyperthyreoïdie wordt veroorzaakt door een tekort aan jodium. Deze theorie kan niet verklaren waarom een struma zich ontwikkelt in de linker- of rechterhelft van de schildklier, of in beide.
Zware symptomen van een te trage schildklier zijn vermoeidheid en gebrek aan energie. Er is een tekort aan thyroxine om het metabolisme in evenwicht te houden. In dit geval is het raadzaam om farmaceutische thyroxine in te nemen om dit tekort aan te vullen. Echter zo snel mogelijk de conflictrecidieven die een trage schildklierwerking veroorzaken oplossen om zo snel mogelijk de farmaceutische thyroxine af te bouwen en te stoppen. Het gebruik van farmaceutische medicijnen om thyroxine aan te vullen veroorzaakt een verlies van vermogen van de schildklier om zelf thyroxine te produceren. In dit geval ben je je hele leven afhankelijk van farmaceutische medicijnen.
Indien de vereiste schimmelbacteriën ontbreken, omdat ze vernietigd zijn door overmatig antibiotica misbruik, kan het teveel aan schildklierweefsel niet afgebroken worden. Bijgevolg blijft de struma of krop bestaan en wordt deze ingekapseld met een overproductie van thyroxine tot gevolg. Er ontstaat een langdurige hyperthyreoïdie, ook al is het conflict opgelost. In dit geval kan een operatie worden overwogen om de ingekapselde tumor te verwijderen en de productie van thyroxine te normaliseren.
Schildklier Overfunctie, hyperthyreoïdie, en de ziekte van Graves-Basedow: hangende conflictactiviteit: conflict en sporen oplossen. Vermijd stimulerende middelen zoals koffie, zwarte of groene thee, gejodeerd zout, ijzerpreparaten en lang zonnebaden.
Acute schildklierontsteking: genezingsfase met afbouw van overtollig schildklierweefsel. Pijn, roodheid, zwelling met nachtzweten tijdens de epicrisis. Het conflict is opgelost, genezing begeleid. Lymfedrainage en koude kompressen opleggen.
Schildklier Onderfunctie, hypothyreoïdie, myxoedeem (droge opgezwollen huid): Hangende genezing, afbouwen van de schildkliertumor wordt vertraagd door conflictrecidieven. Conflict en zijn sporen traceren en zo snel mogelijk oplossen zodat aan de hangende genezing een einde komt.
Opmerking: Bij elke genezingsfase van een zinvol biologisch speciaalprogramma daalt tijdelijk de thyroxine waarde.
Opmerking: het is belangrijk om zo snel mogelijk het conflict en zijn sporen op te lossen. Affirmaties: “Ik ben snel genoeg en tevreden met mijn tempo”. “Het tempo geef ik zelf aan en niemand anders”. “Stapje voor stapje”.
De bijschildklieren 
De bijschildklierorgaantjes zijn twee paar kleine kliertjes in de hals, gelegen aan de achterzijde van de schildklier. De meeste mensen hebben vier bijschildklieren, het kan van mens tot mens verschillen. Ze hebben ongeveer de grootte van een rijstkorrel en lijken erg op vetweefsel. De bijschildklieren maken het bijschildklierhormoon parathormoon of PTH genoemd. Dit hormoon is belangrijk voor het regelen van de hoeveelheid kalk en fosfaat in uw lichaam. De bijschildklierhormoon zorgt voor het juiste evenwicht tussen de hoeveelheid calcium in uw botten en de hoeveelheid calcium in uw bloed en is essentieel voor de spiercontractie. Calcium houdt uw botten sterk zodat ze niet breken of inzakken. Calcium in het bloed is belangrijk voor de goede overdracht van prikkels tussen zenuwen onderling, en van zenuwen naar spieren.
Net zoals de schildklier waren de bijschildklieren oorspronkelijk exocriene klieren, die de hormonen rechtstreeks in de darm afscheidden. Tegenwoordig zijn de bijschildklieren endocriene klieren, die hun hormonen direct in de bloedbaan afgeven. De bijschildklieren bestaan uit intestinaal cilinderepitheel, zijn afkomstig van het endoderm en worden daarom aangestuurd vanuit de hersenstam.
In de hersenstam hebben de bijschildklieren dezelfde controlecentra als van de schildklier. Ze zijn eveneens ordelijk gerangschikt in de ringvorm van de hersenrelais die de organen van de spiervertering aansturen. Er is geen kruislingsverbinding tussen de hersenen en de bijschildklieren.
Het biologisch conflict met betrekking tot de bijschildklierorgaantjes
Net als bij de schildklier gaat het hier om een brokconflict. Wegens spierzwakte kun je iets dat je wenst, een inkomende brok, een ‘voedselbrok’ niet te pakken krijgen, vanwege een te laag calciumgehalte die de benodigde spiercontracties inperkt. Dit heeft betrekking op de rechter bijschildklierorgaantjes.
Wegens spierzwakte kun je iets dat je niet wenst, een uitgaande brok, een ‘voedselbrok’ niet elimineren of kwijtraken, vanwege een te laag calciumgehalte die de benodigde spiercontracties inperkt. Dit heeft betrekking op de linker bijschildklierorgaantjes.
Eenvoudig gezegd: men krijgt ‘iets’ niet omdat men te weinig kracht heeft, te passief is, te traag of te laks is. Het is belangrijk te beseffen dat het onbewuste deel van je bewustzijn niet in staat is te onderscheiden. Het reageert op het subjectieve gevoel als gevolg van je perceptie. Het onbewuste kan niet onderscheiden of de brok een letterlijk voedselbrok is, of van mentale aard is.
De conflictactieve fase
Na de inslag van het biologisch conflict ontstaat er weefseltoename in de bijschildklierorgaantjes. Groei van een compacte adeno-tumor van secretorische kwaliteit. Met als gevolg een overproductie van het bijschildklierhormoon PTH. Dit wordt hyperparathyreoïdie genoemd. Harde krop. Verhoogde afscheiding van PTH heeft het biologisch doel om het organisme van meer calcium te voorzien, om de spiercontracties te versterken. Het calciumgehalte in het bloed gaat stijgen, wat hypercalciëmie veroorzaakt.
Het bijschildklierhormoon PTH onttrekt calcium aan de botten. Dit veroorzaakt geen osteoporose, omdat het PTH er op hetzelfde moment ervoor zorgt dat het overmatige calcium niet wordt uitgescheiden door te urineren, maar wordt teruggevoerd naar het organisme.
Helingsfase
Net als bij de schildklier is er sprake van normalisering van de bijschildklierfunctie. Na de conflictoplossing ontstaat er een tuberculeus-verkazende afbouw van de tumor. TBC schimmelbacteriën verwijderen het overtollig weefsel dat niet langer meer nodig is. Dit proces gaat gepaard met nachtelijk zweten. Indien de vereiste schimmelbacteriën (TBC) niet aanwezig zijn, wordt de tumor ingekapseld. Het extra bijschildklierweefsel kan niet afgebroken worden, waardoor langdurige hyperparathyreoïdie optreedt. Een operatie kan worden overwogen om de PTH productie te normaliseren.
Na voltooiing van de helingsfase keert het PTH niveau weer naar normaal. Wordt de genezingsfase onderbroken door conflictrecidieven kan de hangende genezing leiden tot verlies van het bijschildklierweefsel, wat chronische hypoparathyreoïdie met constante lage calciumspiegels in het bloed veroorzaakt. Calciumsupplementen bieden soelaas. Calciumtoevoer dient altijd met organisch gebonden vitamine D gecombineerd te worden.
Net als bij de schildklier wordt hypoparathyreoïdie steeds voorafgegaan door hyperparathyreoïdie!
De schildklieruitvoergangen
In tegenstelling tot het schildklierbasisweefsel en de bijschildklierorgaantjes die tot het endodermale kiemblad behoren, behoren de schildklieruitvoergangen tot het ectodermale kiemblad. De functie van de schildklieruitvoergangen is om de thyroxine rechtstreeks af te geven in de bloedbaan. De bekleding van de oorspronkelijke schildkliergangen bestaan uit plaveiselepitheel, zijn afkomstig van het ectoderm en worden daarom aangestuurd vanuit de hersenschors.
De schildklieruitvoergangen stammen net als de kransslagaders, aorta, kransaders, halssalgadersen ondersleutelbeenslagaders van de kiewbogen. In het embryo geven de kieuwbogen, of branchiale bogen (het Griekse branchial = kieuw), vorm aan de structuur van het hoofd en de nek.
De aansturing van de epitheelbekleding van de schildklieruitvoergangen gebeurt door de pre-motorisch sensorisch cortex dat een onderdeel vormt van de hersenschors. De linker schildkliergangen worden vanuit de rechterkant van de hersenschors aangestuurd; de rechter schildkliergangen worden aangestuurd vanuit de linker hersenhelft (frontaal). Daarom is er een kruislingsverbinding tussen de hersenen en het orgaan.
Het biologisch conflict met betrekking tot de schildklieruitvoergangen
De conflict nuance bij de schildklieruitvoergangen is anders dan de conflict nuance bij de schildklier en de bijschildklier, die tot het endodermale kiemblad hoort. De conflict nuance bij ectoderm is scheiding en territorium. Het biologische conflict dat verband houdt met de schildklieruitvoergangen is een vrouwelijk machteloosheids-conflict of een mannelijk frontaalangst-conflict, afhankelijk van iemands geslacht, lateraliteit en hormoonstatus. Het gaat over aspecten van een scheiding- en territoriumconflict.
Onmacht is een vrouwelijke passieve reactie (anima) op een naderend gevaar. Men voelt zich hulpeloos, machteloos en uitgeleverd. Men kan het niet voorkomen of verhinderen. Je neemt waar dat er gevaar op jou afkomt, maar je doet niets (aan de grond genageld staan) en daardoor is er een innerlijke stress, gespannenheid. Geen controle hebben over een situatie als een verlies van controle over een situatie. In het algemeen heeft het conflict betrekking op iedere vorm van dwang, externe controle of beslissingen die over iemands hoofd worden genomen. “Men zou toch dringend iets moeten doen, maar niemand doet iets!” “Ik ben aan handen en voeten gebonden, ik kan niets doen”.
NHS = Normale hormoonstatus
LTS = Lage testosteronstatus
LOS = Lage oestrogeenstatus
Bij linkshandigen wordt het conflict overgeheveld naar de andere hersenhelft.
Conflictactieve fase
Er ontstaat weefselafname – ulceratie – van de bekleding van de schildklieruitvoergangen, evenredig aan de intensiteit en duur van het conflict. Het biologisch doel is om het lumen van de schildklieruitvoergangen te verwijden, waardoor er een betere afvoer is van de thyroxine. Dit geeft het individu meer energie om het conflict op te lossen. Het gaat gepaard met pijn, dat afhankelijk is van de intensiteit van het conflict.
Het biologisch zinvol speciaalprogramma volgt het strotslijmvlies sensibiliteit schema met hyperesthesie in de conflictactieve fase en de epileptoïde crisis (epicrisis) en hypesthesie in de genezingsfase.
Opmerking: Aangezien het lumen van de schildkliergangen verwijden, zien we een lichte stijging van het thyroxinegehalte tijdens de conflictactieve fase. Dit moet echter niet worden verward met hyperthyreoïdie, omdat de productie van thyroxine in de schildklier onveranderd is.
Genezingsfase van de schildklieruitvoergangen
Herstel van de binnenbekleding van de schildklieruitvoergangen met zwelling als gevolg van oedeem. In de reguliere geneeskunde diagnosticeert men dit als een struma, mediale halscyste, euthyreoïde struma, papillaire schildklierkanker of papillair carcinoom. Voor alle duidelijkheid: dit is geen kanker, maar herstelweefsel en genezingsfase. Het gaat niet om thyroxine producerende weefsels, maar om platen epitheelweefsel.
Wanneer de zwelling een schildklieruitvoergang verstopt, komt er minder thyroxine in de bloedbaan, ook al produceert de schildklier voldoende thyroxine. Volgens Dr. Hamer is de verminderde toevoer van thyroxine naar het lichaam nooit zo ernstig als bij hypothyreoïdie en een chronische afname van de thyroxine producerende weefsels.
De schildklieruitvoergangen hebben geen uitwendige opening zoals de melkgangen of de prostaatuitvoergangen dit wel hebben. Daarom kunnen er bij de schildklieruitvoergangen cysten ontwikkelen als gevolg van ophoping van vocht in de betrokken gang. Deze cyste wordt meestal een “koude knobbel” genoemd of “koude nodus”. Bij de schildklier spreken we van een “hete knobbel”, zie conflictactieve fase schildklier. De cyste blijft aanwezig bij een hangende genezing veroorzaakt door conflictrecidieven of hun sporen, tot de heling volledig is voltooid.
Schildklierfistel
Een schildklierfistel uit zich als een opening van een schildkliergang doorheen de huid. Dit wordt veroorzaakt door een scheuring van een schildkliercyste (euthyreoïde struma) waarbij de vloeistoffen naar buiten lekken. Een schildkliercyste kan barsten door grote hoeveelheden vocht als gevolg van het nierverzamelbuizensyndroom, waarbij een bestaans- of existentieconflict actief is. Dit conflict moet eerst opgelost worden vanwege zijn verergerend effect op genezingsprocessen van andere zinvolle biologische speciaalprogramma’s.
Het barsten van een schildkliercyste op de schildklieruitvoergangen kan ook veroorzaakt worden door voortdurende conflictrecidieven die het genezingsproces verlengen. Een fistel ontstaat alleen wanneer het om de rechter schildklieruivoergang betreft, omdat deze zich dichter bij de huid bevindt. Dit verklaart waarom een schildklierfistel zich altijd aan de rechterkant van de hals bevindt. In de hersenschors worden de rechter schildklieruitvoergangen, waar de fistel voorkomt, vanuit de linkerhersenhelft aangestuurd. Precies tegenover het hersenrelais van de linker schildklieruitvoergangen en de perianale gangen.
Voorbeeld onmachtsconflict
Bij een 9-jarig intelligent meisje groeit in de loop van één jaar een verschuifbare knobbel net onder het strottenhoofd. Met een echografie wordt een cyste van 3 x 2 cm vastgesteld, gediagnosticeerd als een mediale halscyste of lymfangioom. De conflictgeschiedenis van het meisje: Drie jaar geleden ontdekte zij dat haar vader een verhouding had met de beste vriendin van haar moeder. Na lang aarzelen scheidden uiteindelijk toch haar ouders. Dat is een onmachtsconflict voor het intelligente meisje dat de ouders bijeen wil hebben. Na twee jaar van conflictactiviteit komt zij langzaam in de genezing als ze er innerlijk vrede mee leert te hebben dat haar ouders niet meer samen zullen komen, maar dat ze allebei hun dochter nog liefhebben. Wegens de recidieven – waarom zijn mama en papa niet meer samen? – groeit de mediale halscyste. Wanneer de moeder de samenhang begrijpt, wil zij voor de dochter een familie ritueel houden, waar ook de vader bij betrokken is.
Voorbeeld frontaalangstconflict
Een jonge rechtshandige volwassen man lijdt aan onderdrukking door zijn familie. Hij moet telkens opdraaien met zijn financiële middelen als er problemen zijn. Bij het overlijden van zijn tante ontstaat bij deze man een ernstige frontale angst, omdat hij zijn kapitaal weer moet aanspreken om de kosten van de begrafenis te vergoeden. De kracht niet hebben om de kosten van de begrafenis te delen met broers en zussen, en er alleen voor moeten opdraaien. De uitputting van zijn financiële middelen veroorzaken ook een bestaansconflict, hetgeen de frontaalangst bij deze jonge man sterker maakt. Na enige tijd lukt het hem om de familie zelf ook verantwoordelijk te stellen voor de onkosten. Er ontstaat een euthyreoïde struma met betrekking tot zijn linker schildklieruitvoergangen, een hangende genezing omdat de familie weerbarstig is, en hen verantwoordelijkheid geven niet zonder horten en stoten gaat.
Waar mag je nog opletten bij schildklierproblemen?
Ongeschikt voedsel voor menselijk consumptie dat een negatief effect heeft op de werking van de schildklier
Een minder bekende cofactor dat de genezing van een schildklieraandoening vertraagt of verergerd zijn kunstmatig bewerkte vetstoffen, geharde vetten, sojaolie en geraffineerde oliën. Deze industrieel bewerkte voedingsmiddelen hebben een negatief effect op alle metabolische processen in het lichaam. Het is belangrijk om alle vetstoffen in hun natuurlijke staat te consumeren, zoals de natuur dit bedoeld heeft voor mens en dier.
Vermijd koemelk en zuivel, zeker als je lijdt aan schildklierproblemen. Geklaarde boter (ghee) is een uitzondering, en een goede vetstof dat metabolische activiteit in het lichaam stimuleert. De calcium, fosfor en magnesiumverhouding in koemelk dient om botten te maken die gewichten kunnen dragen tot 400 kilogram, niet geschikt voor menselijke botten die gemiddeld een gewicht torsen tussen 60 à 80 kilogram. Bovendien zijn deze mineralen gebonden aan de caseïne in de koemelk. Het colostrum bevat zeer weinig caseïne. Koemelk bevat dertig keer meer caseïne dan moedermelk.
Soja is af te raden, het bevat fytinezuur dat de opname van vitaminen en mineralen, waaronder natuurlijke jodium, verhindert. Soja bevat hoge concentraties fyto-oestrogenen (isoflavonen), genisteïne en daidzeïne, dat het natuurlijke steroïde bijnierhormoon oestrogeen imiteert. Soja bevat hoge concentraties goitrogenen die de schildklierwerking nadelig kan beïnvloeden. Goitrogenen zijn stoffen die op verschillende manieren de aanmaak van het schildklierhormoon in de schildklier verstoren, niet handig als je schildklierproblemen hebt. Soja bevat goitrogenen in hogere concentratie.
Wees niet bang van groenten die behoren tot de kruisbloemigen zoals bloemkool, savooikool, radijsjes, rapen enzovoort. Zij bevatten een beetje goitrogenen, maar niet in de concentratie dat het de schildklierwerking nadelig zou beïnvloeden. In feite zou je zeker 20 kg kruisbloemigen moeten eten om aan deze concentratie te komen. Geniet dus van je bloemkooltje of radijs met veel smaak. Trouwens als je deze groenten kookt zijn deze goitrogenen verdwenen. Vermijd met pesticiden gekweekte groenten en fruit.
Competitie, een verborgen cofactor van een te traag werkende schildklier
Lichaamsbeweging is een uitstekend middel om het geluksgevoel in je leven te verbeteren. Het stimuleert om creatieve uitdagingen tot een goed einde te brengen. Deze lichaamsbeweging is lichaamsvriendelijk. Je kunt tussen het ademen door nog praten en je voelt je goed in je vel. Je transpireert een beetje, maar niet in de mate dat je continu moet drinken om gehydrateerd te blijven. Stress, competitie en concurrentie veroorzaken een overbelast lichaam en een gespannen geest en zijn uitputtend voor de schildklier.
Echter, onze gebruikelijke benadering van lichaamsbeweging gaat ervan uit dat een perfecte workout je tot het einde van je uithoudingsvermogen moet brengen, zelfs overschrijden. Hoe meer uitgeput je hierna bent, hoe meer je jouw eigen lichaam hebt mishandeld. Dat is natuurlijk geen daad van onvoorwaardelijke liefde naar jezelf toe. Alle oefeningen die je lichaam uitputten, zijn indirect een daad van geweld naar je eigen lichaam toe. Het lichaam ervaart dit als een soort straf, omdat het niet goed genoeg functioneert.
Je ziet overduidelijk de pijn op de gezichten van mensen die zich door een heftig en zwaar workout programma heen werken. Het gezicht verraadt dat het lichaam eigenlijk overbelast is. Zonder pijn geen resultaat is een mythe, maar ondertussen doen ontelbaar veel mensen zich onwetend geweld aan en dat laat zich voelen in een trage schildklierwerking en een versneld verouderingsproces.
Dit soort workout programma’s en andere competities schieten hun doel voorbij. Iedere soort overdreven lichamelijke inspanning verstoort de bewegingskracht in het lichaam, en veroorzaakt een abnormale verhoogde afgifte van stresshormonen. Veel orgaansystemen worden letterlijk overspoeld door adrenaline en noradrenaline. Hierdoor ga je naderhand rusteloos en zwakker voelen. Alle energie in het lichaam is op! Het lichaam is dus niet meer in staat om de nodige reparatiewerken uit te voeren dat in feite hard nodig is na zo een veeleisende workout of andere competitie discipline. Het gevolg is dat het cardiovasculaire systeem is verzwakt en je kwetsbaarder wordt voor andere stressfactoren.
Niets voor niets dat beroepsatleten een verhoogd risico op uitputting en blessures oplopen. Zij hebben vaker een verzwakte gezondheid. Ze gebruiken gemiddeld meer medicijnen dan andere mensen. Aanhoudende overbelasting van het fysieke lichaam en gespannen geest zorgen ervoor dat de schildklier de lymfocyten onvoldoende kan activeren. De schildklier kan zelfs krimpen en het lichaam zal verzwakken door energieverlies. De schildklier controleert in feite de energievoorraden van het lichaam, maar bij uitputting verliest de schildklier dit vermogen.
Uitputting door workout en andere strenge lichamelijke disciplines, evenals concurrentie en stress, zijn echt verzwakkend voor veel nietsvermoedende mensen. Veel mensen denken door het lichaam overmatig tot het uiterste in te spannen, dat ze er goed aan doen om een gezond lichaam te verkrijgen. Het tegendeel is waar. In de opwinding van de competitie heb je niet eens in de gaten hoe jij jezelf uitput tot de adrenaline rush voorbij is. Dan wordt je geconfronteerd met tal van bijverschijnselen: van opstapeling van melkzuur in je lichaam tot dagenlange verstijving tot een ernstig energiegebrek en futloosheid.
Basisrichtlijnen voor gezonde lichaamsbeweging
Over je grens gaan door lichamelijke beweging, is uitputtend voor je lichaam en de schildklier. De taak van de schildklier is om de energiereserves aan te vullen.
Idealiter is om je hartslag en spierspanning te verhogen tot je gaat hijgen, daarmee gaat je spierspanning en kracht versterken. Daarna is een periode van lage activiteit nodig (actief herstel). Als je bij lichaamsbeweging afwisselend 1 tot 2 minuten inspanning en rust respecteert, gedurende een half uur elke dag, heeft dit veel meer effect dan uren uitputtende oefeningen doen.
Daarbij verhoogt je de longcapaciteit, de spierkracht en de gezondheid van je hart. Dat is lichaamsvriendelijk, jouw lichaam gaat jou daarvoor belonen met meer vitaliteit, levensenergie en mentale helderheid. Tijdens de hijgfase verbruikt je lichaam de suikervoorraden uit je spieren en de lever. Deze methode zorgt ervoor dat je lichaam na het oefenen zijn vetreserves aanspreekt; Dat is de wijze om je lichaamsgewicht op peil te houden en het ontgiftend vermogen in stand te houden. Terwijl je uitrust probeert het lichaam zijn glycogeenreserves of lichaamseigen suiker, weer aan te vullen. Bij een inspannende workout of andere discipline gebeurt precies het tegenovergestelde. Het lichaam zal de verbruikte vetreserves zo snel mogelijk weer aanvullen om zich voor te bereiden op een nieuwe aanval van uitputtende lichaamsonvriendelijke beweging of uitputtende oefeningen. Het lichaam ervaart zware workout als een bedreiging.
Gebruik niet meer dan 50% van het energievermogen van je lichaam. Lichaamsbeweging heeft niet tot doel om aan anderen te laten zien hoe goed je bent, maar om aan je individuele behoefte te voldoen. Bijvoorbeeld: als je 30 minuten kunt zwemmen, kies ervoor om 15 minuten te zwemmen. Het gaat erom dat als je moe wordt tijdens je lichaamsbeweging, je in feite je doel hebt voorbijgeschoten. Als je na afloop jezelf fris en energiek voelt van je lichaamsbeweging, dan heb je het doel bereikt. Je hebt een goede oefening gehad, en na verloop van tijd zal je uithouding toenemen.
Ideaal is om tijdens de dag te oefenen, vooral in de voormiddag. Volgens het dag- en nachtritme heb je de meeste energie in de voormiddag. Aan het einde van de namiddag kun je eveneens nog een goede inspanning leveren met goed resultaat. In de zon trainen levert nog veel meer op. ‘s Avonds na 18.00 uur moet het lichaam langzaam in rust komen. Geef je lichaam na 18.00 uur de gelegenheid zich voor te bereiden op een herstellende en rustgevende slaap.
Je hebt altijd je limiet overschreden als je jouw hart voelt bonzen, als je hevig begint te transpireren en je lichaam begint te trillen. Het is beter om direct te stoppen met de inspanning en eventueel rustig te gaan wandelen zodat je lichaam weer op adem kan komen. Als je echt niet meer door je neus kan ademen is het tijd om het kalmer aan te doen. De richtlijn is om tijdens de beweging door je neus te ademen. Als je door de mond moet beginnen ademen, ben je over je limiet gegaan van 50%. Het wil zeggen dat je op adrenaline aan het ademen bent, dat je energiereserves verbruikt en de zuurstof in je weefsels uitput. Zorg dat je eenmaal per dag inspant dat je een beetje transpireert. Dat is goed voor het ontgiftingsproces, maar meer is niet nodig.
Let eveneens op dat je na de maaltijd nooit traint. Alleen rustig wandelen is de uitzondering. Je lichaam heeft energie nodig om de spijsvertering goed te laten verlopen. De spijsvertering verzwakt als je na het eten lichamelijke inspanning levert. Let er eveneens op dat je voor en na de training schoon water drinkt zodat al je cellen goed gehydrateerd blijven en het bloed niet dikker wordt, hetgeen anders een belasting is voor het hart.
Gevaren bij overmatige lichaamsinspanning en sport:
Krachttraining veroorzaakt toename van spiervolume op plaatsen in het lichaam waardoor de natuurlijke beweging wordt belemmerd. Vooral de elasticiteit, soepelheid en vitaliteit wordt hierbij aangetast. Het tillen van zware voorwerpen kan de bloeddruk tijdens het tillen abnormaal sterk verhogen en het risico op een beroerte en aneurysma vergroten. Denk eraan dat een voortdurende belasting op de gewrichten, spieren en ligamenten vroegtijdige veroudering met zich meebrengt. Intensieve krachttraining kan permanente schade veroorzaken aan je lichaam. Wist je dat het menselijke lichaam van nature niet gebouwd is om de extra zwaartekracht van zware gewichten op te kunnen vangen.
Rekkingen van de hals om de lymfe en bloedstroom te verbeteren zijn goed voor de werking van de schildklier. Yoga is erg handig en blijft lichaamsvriendelijk. Zowel actieve yoga als ontspannende yogahoudingen. Zorg voor voldoende lichaamsbeweging. Lichaamsbeweging helpt ook om de slaap te verbeteren zodat je lichaam zich beter kan ontgiften wat de gezondheid ten goede komt.
Let op met schildkliermedicijnen
Veel schildkliermedicijnen zijn op basis van steroïde hormonen dat een vertragend effect heeft op metabole processen. Het lichaam reageert veel trager en krijg je het idee dat je minder klachten hebt. Dit geeft het vals beeld dat je schildklierproblemen aan het oplossen en genezen zijn. Echte schildklierhormonen zijn eiwithormonen of peptidehormonen.
Bijgevolg begrijp ik dat mensen deze schildkliermedicijnen als positief ervaren, dat op zich natuurlijk fijn is. Uiteindelijk gaan de klachten weer toenemen omdat de causale psychische oorzaak blijft bestaan, en omdat weefsels steeds meer beschadigd worden door toxines van deze medicijnen. Dit heeft een negatief effect op de werking van de schildklier. De verlichting van symptomen is altijd tijdelijk van aard, en bovendien riskeer je verslaving aan steroïden. Veel mensen denken dat ze proactief en verantwoord bezig zijn, maar na tientallen jaren kan je schildklier er erg uitgemergeld uitzien. Besef eveneens dat radioactief jodium je schildklier volledig kapot maakt.
Met de behandeling van schildklierhormonen moet zeer nauwkeurig worden omgesprongen. Als de benodigde schildklierhormonen in het bloed aanwezig zijn, zal de hypofyse deze boodschap ontvangen en stoppen met de aanmaak van TSH ofwel thyroid stimulating hormone waardoor de productie van schildklierhormonen vermindert. Dit is een zeer gevoelig feedbackmechanisme dat de hoeveelheid schildklierhormonen binnen strikte grenzen houdt. Als er een tekort is aan schildklierhormonen kan de schildklier niet adequaat reageren op de hypofyse.
Soms is het nodig om schildklierhormonen van buitenaf toe te brengen. Maar denk aan het feedbackmechanisme. Als er van buitenaf teveel schildklierhormonen worden toegediend, zal de hypofyse juist het signaal krijgen dat er een overmaat is aan schildklierhormonen, waardoor de hypofyse stopt met prikkels te geven aan de schildklier, en de schildklier in feite nog meer geremd wordt en nog trager gaat werken. Als de overmaat aan schildklierhormonen dus van buitenaf te hoog is, zal de schildklier stoppen met zelf voldoende hormonen uit te scheiden. Daarmee wordt de exacte regulatie van schildklierhormonen door de hypofyse en hypothalamus gedwarsboomd, omdat de schildklierhormonen van buitenaf blijven komen. De schildklier verliest dan het vermogen om zelf schildklierhormonen aan te maken.
In feite mogen alleen zeer kleine doseringen aan schildklierhormonen gegeven worden, en alleen het strikt noodzakelijke, om het zeer gevoelige feedbackmechanisme – terugkoppelingsmechanisme – niet te verstoren. Het verhogen kan enkel als de basale lichaamstemperatuur te laag blijft. Dan pas zal de schildklier geleidelijk weer normaal gaan functioneren, alsook het causale psychologische conflict is opgelost. Het is belangrijk dat het feedbackmechanisme van het endocriene systeem zelf de hoeveelheid schildklierhormonen binnen de effectieve strikte grenzen kan bepalen. Dat zijn de waarden die bij mensen met een normale schildklierwerking worden aangetroffen. De basale lichaamstemperatuur schommelt in een etmaal, hij staat het hoogst rond het middaguur en het laagst tijdens de diepe slaap. Het schommelt tussen 36,6°C rond drie uur ‘s nachts en 37,5°C in de late namiddag.
Het terugkoppelingssysteem van de schildklier, de bijnieren dat gereguleerd wordt door de hypofyse en hypothalamus
Zowel de schildklier als de bijnieren hebben met elkaar een relatie om samen de stofwisseling te activeren. De hypofyse en de hypothalamus reguleren dit systeem met een terugkoppelingssysteem dat uiterst accuraat werkt. Medicijngebruik kan dit terugkoppelingssysteem ernstig verstoren.
De schildklier produceert schildklierhormonen op basis van peptiden. Eiwithormonen worden snel afgebroken in het lichaam zodat het organisme ze effectief kan gebruiken om processen aan te sturen zonder een langdurig signaal.
Schildklierhormonen zijn zeer belangrijk voor de stofwisseling. Dit hele proces wordt gereguleerd door de hypofyse en de hypothalamus (beide zijn verbonden met elkaar) en reageren door een zogenaamde feedbackmechanisme. De hypofyse en de hypothalamus behoren tot het limbisch systeem of het emotioneel centrum van de hersenen. De hypofyse produceert veel eiwithormonen en de hypothalamus stuurt in feite de hormoonhuishouding aan, inclusief de schildklierwerking.
De hypothalamus produceert TRH ofwel Thyrotropin releasing hormone dat op zijn beurt de hypofyse aanzet tot de productie van TSH. TSH ofwel thyroid stimulating hormone wordt endocrien aan het bloed afgegeven om hiermee de schildklier aan te zetten tot productie van schildklierhormonen. De TSH meet de concentratie T4 in het bloed. Gaat deze concentratie over een bepaalde grenswaarde heen, dan wordt de productie van TRH (en daarmee van TSH en T4) geremd.
De schildklier maakt eigenlijk twee hormonen aan: T3 (triiodothyronine) en T4 (thyroxine). T3 maakt ongeveer 20 % uit en T 4 ongeveer 80%. Deze hormonen worden aan het bloed afgegeven. T3 is eigenlijk het werkzame hormoon, T4 is de voorloper-hormoon. In de lever wordt T4 voornamelijk omgezet in T3. Cortisol zorgt ervoor dat het actieve T3 de stofwisseling activeert om energie te verkrijgen.
Jodium is een belangrijk component van de schildklierhormonen. T4 bevat vier jodiumatomen, T3 bevat drie jodiumatomen. Als er voldoende schildklierhormonen in het bloed aanwezig zijn, wordt dit via een terugkoppelingssysteem dat als feedback dient, gesignaleerd aan de hypofyse en hypothalamus die stoppen met de productie van TSH en TRH. De meeste schildklierhormonen zijn gebonden aan eiwitmoleculen, de rest is direct beschikbaar ofwel in vrije vorm.
Wat kun je doen bij schildklierproblemen?
Eet veel kokosolie, omdat kokosolie het lichaam helpt de basale lichaamstemperatuur en stofwisseling in evenwicht te houden. Minder stress voor de schildklier.
Kelp dat aanwezig is in ojibwa thee bevat natuurlijk jodium in goed opneembare vorm dat belangrijk is bij de productie van schildklierhormonen en het in stand houden van een normale stofwisseling in alle lichaamsweefsels.
Astragalus membranaceus is versterkend op de algemene gezondheid. In de Ayurveda wordt dit gebruikt bij een te snel werkende schildklier.
Rechtstreekse blootstelling aan zonlicht. Bij hyperthyreoïdie mag je niet veel zonnebaden. Het is eigen aan de mensen om zich beter te voelen als de zon schijnt. De ultraviolette straling van de zon brengt de hormoonproductie van de schildklier en bijnieren in evenwicht. Het lichaam kan beter ontgiften. Dit alles heeft tot gevolg dat als je overtollig gewicht verliest, je een betere spiertonus ontwikkelt.
Zoek de term heliotherapie eens op, en ontdek alles over de therapeutische eigenschappen van de zon. Gebrek aan rechtstreeks zonlicht is een belangrijke factor bij schildklierproblemen. Vermijd het dragen van een zonnebril. Het netvlies van de ogen bevat veel melanine en dit zorgt ervoor dat de zeven kleuren van het spectrum van zonlicht via de optische oogzenuw naar de endocriene klieren geleid worden. Daar valt dus ook de schildklier onder.
Eveneens interessant is een infrarood deken. De infrarood warmte stimuleert de schildklier.
Bij hyperthyreoïdie is er niet zoveel informatie te vinden. Yogahoudingen zoals de ploeg, de sfinks en cobra zijn aan te bevelen, vooral omdat deze rustgevend zijn. Ik zou eveneens opteren om houdingen die krachtige rekkingen geven zonder extra lichaamswarmte te produceren. Dat zijn voornamelijk voorwaartse als achterwaartse buigingen. De schildklier rekken, laat de hals en nek mee rekken tijdens het beoefenen van de yoga. Omgekeerde houdingen zijn ook goed zolang ze niet als te inspannend en verhittend worden ervaren.
Jodium en de schildklier
Jodium is een sporenelement dat van nature in kleine hoeveelheden in het lichaam voorkomt. Voeding is belangrijk voor de levering van jodium. Zeevruchten, zeewier en zeealgen zijn rijk aan dit element. De schildklier gebruikt dit element als bouwsteen voor de schildklierhormonen. Het teveel aan dit organisch gebonden jodium wordt via de urine uitgescheiden.
Teveel jodium als gevolg van farmaceutische middelen kan leiden tot hyperthyreoïdie, omdat het moeilijk via de nieren kan uitgescheiden worden. Inname van extra jodium moet onder toezicht van een arts gebeuren! De werking van de schildklier moet nauwlettend in de gaten gehouden worden door de arts.
Met dank aan Arjen Lievers https://www.germaansegeneeskunde.nl/index_ziekten_gnm/
Björn Eybl zielsoorzaken van ziekte isbn: 978-3-85052-299-1
Andreas Moritz
Dr. Geerd Ryke Hamer
