De vierde biologische natuurwet: Bacteriën zijn eigenlijk onze vrienden
De vierde biologische natuurwet
Hoi vrienden, vandaag een beetje studiewerk om de zin van microben te begrijpen bij genezingsprocessen in het lichaam. Volgens de reguliere geneeskunde worden microben als oorzaak gezien van infectieziekten, deze betrachting schijnt voor de hand te liggen omdat wij actieve bacteriën ook kunnen zien bij deze zogenaamde infectieziekten. Wat de reguliere geneeskunde echter vergeten is of over het hoofd heeft gezien, is dat al deze zogenaamde infectieziekten steeds voorafgegaan worden door conflictactieve fasen ofwel de koude fasen. Dus besmetting en infectieziekten kunnen logisch klinken, maar het klopt niet. Wat de reguliere geneeskunde ook nooit zegt: is dat men bij gezonde mensen al deze microben ook vindt als men er naar zoekt, weliswaar in latente toestand zoals fagen of beter gezegd sporen. Microben is de verzamelnaam van alle soorten bacteriën en het pleomorfisme.
Microben zijn min of meer gespecialiseerde chirurgen. Niet alleen ten aanzien van de organen en weefsels die ze herstellen (bewerken), maar ook met betrekking tot hoe ze werken. Ze werken altijd en zonder uitzondering uitsluitend in de tweede fase ofwel de warme fase die start nadat het conflict is opgelost in de geest. Dat is dus de fase waarin de warme symptomen en beroerdheid ontstaan. Ontsteking of koorts, een beetje zwelling en wat vocht erbij zijn symptomen waarin bacteriën echt actief kunnen worden om de weefsels te herstellen. Er is een samenhang van bacteriën en het menselijke organisme. Bacteriën staan altijd trouw alle hogere levensvormen ten dienste en werken op commando van ons organisme, voornamelijk gedirigeerd door de hersenen. Het is zelfs zo dat elk kiemblad waaruit ons gehele lichaam is opgebouwd, zijn eigen typisch kiemblad gerelateerde microben heeft.
Iets technischer gezien zal bij de conflict inslag (DHS) dat het zinvol biologisch speciaal programma opstart, het lichaam ook reeds bepaalde bacteriën beginnen vermeerderen, maar nog niet activeren. Dat zijn dus de fagen of beter gezegd de “sporen van bacteriën” laten uitgroeien tot de bacteriën die het lichaam nodig zal hebben als het conflict is opgelost. Bijvoorbeeld: schimmelbacteriën zoals de TBC zich gaan zich vermenigvuldigen op commando van het lichaam en worden pas geactiveerd als het conflict is opgelost in de geest. Er worden slechts zoveel mycobacteriën van tevoren geproduceerd als er achteraf voor het opruimen van het kankerweefsel noodzakelijk is. Dat betekent hoe heviger de confictinslag (DHS) hoe meer mycobacteriën van tevoren worden geproduceerd. De samenhang van de natuur en het menselijke lichaam is zo wonderlijk (ontogenetisch systeem), altijd gericht om te overleven.
Het is jammer dat de academische geneeskunde niet wil begrijpen dat microben onze vrienden zijn. Het is echt onzin om microben als vijand te zien en deze met een militaire strategie te vernietigen. We hebben microben nodig; en wel het gehele aanbod die in onze streken op onze breedtegraad normaal van nature aanwezig zijn. Precies door teveel antibiotica misbruik en te sterke hygiëne kunnen bepaalde bacteriën of schimmelbacteriën uitgeroeid zijn in ons lichaam. Dat heeft soms catastrofale gevolgen. Bijvoorbeeld bij een schildklier-carcinoom betekent dat als het conflict is opgelost (conflict van te traag zijn) het carcinoom niet kan worden afgebouwd waarbij er aanhoudend een te grote hoeveelheid thyroxine wordt geproduceerd wat biologisch gezien totaal onzinnig is. Een tumor van de dikke darm (mentale brokconflict) kan aanzienlijke complicaties geven als er geen schimmelbacteriën meer aanwezig zijn en moet dan chirurgisch verwijderd worden. De enige uitzondering dat gerechtvaardigd is bij antibioticagebruik is als de activiteit van microben te sterk wordt. In de zin van hey, jullie zijn de gastheer aan het vergiftigen (cytokinestormen). Gewoon het symptoom afvlakken heet dat, maar nooit bestrijden. De genezing duurt wat langer, maar je overleeft het dan.
Tot slot: we zien dat microben door de natuur zinvol en ontwikkelingsgebonden ingevoegd zijn om biologische processen van de zinvolle biologische speciale programma’s tot een goed einde te brengen. Dat heeft de universitaire wetenschap nooit begrepen en we hebben deze ijverige kleine helpers op alle manieren trachten te vernietigen. Deze grote universitaire misvatting is de oorzaak dat miljoenen mensen uiteindelijk sterven omdat we deze kleine helpers nodig hebben om te kunnen overleven. De medische universitaire wetenschap weet nog altijd niet dat microben gelijktijdig met ons en voor ons zijn gegroeid, als lid van een zelfregulerend systeem van moeder natuur. Daarom dat het “immuunsysteem” ook een fictie is van dezelfde academische universitaire wetenschap. Het lichaam werkt niet op basis van oorlogsvoering (alleen de menselijke geest kan dat) waarbij microben in een grote “slacht” moeten worden vernietigd. Zo een beetje alles, infectie, besmetting, immuniteit, anti- dit, anti-dat, bacteriële ziekteverwekkers, kwaadaardige bacteriën enzovoort van de moderne universitaire medici is klinkklare onzin.
Conclusie: Op bevel van onze hersenen worden bepaalde aan kiemblad gerelateerde microben geactiveerd indien het lichaam dit nodig acht. Dit gebeurt altijd als het conflict, trauma of schok in de geest is opgelost en dat heeft niets met infectie of besmetting te maken. Je kunt alleen besmet en geïnfecteerd worden door emoties zoals angst of enthousiasme. In overdrachtelijke zin bestaat infectie en besmetting dus wel.
Echte geneeskunde gaat altijd over oorzaken van ziekte wegnemen.
De gehele wereld draait op de fundamentele wet van oorzaak en gevolg. Neem de oorzaak weg en het gevolg verdwijnt. Wat zijn dan de belangrijkste oorzaken van ziekte? Biologische conflicten, (schokken en trauma’s) inclusief intoxicatie schokken. Echte geneeskunde zoals de ayurveda of de Germaanse geneeskunde begrijpt dat het zinloos is om symptomen weg te nemen als men de oorzaak niet wegneemt. Als je focust om het symptoom weg te nemen, zal het lichaam onverminderd nieuwe of andere symptomen creëren om zijn afval kwijt te kunnen en de weefsels in oorspronkelijke staat te herstellen. Symptoombestrijding is enorm uitputtend voor het lichaam en een belangrijke doodsoorzaak.
Echte geneeskunde gaat dus over het zuiveren en ontgiften van het lichaam en de patiënt bijstaan om biologische conflicten op te lossen. Denk maar aan het zuiveren van de sinusoïden en galwegen in de lever bijvoorbeeld. Of het zuiveren van de cisterna chyli en de borstbuis van de lymfe. Of zorgen dat het voedselrijk vocht die de haarvaten aanvoeren vrijelijk kan stromen doorheen het bindweefsel, zodanig dat alle lichaamsweefsels zuurstof, voeding en water krijgen en daarbij hun stofwisselingsafval kwijt kunnen. Of het zuiveren tussen de darmvlokken van het darmstelsel en het gehele spijsverteringskanaal. En zo zijn er nog tal voorbeelden te geven wat er allemaal gezuiverd kan worden in het lichaam om ziekten te voorkomen of te genezen. Hoe zuiverder het lichaam, hoe beter het functioneert waarbij je veel energie krijgt en je beter gewapend bent tegen biologische schokken.
Het zou het belangrijkste doel van de medische opleiding moeten zijn om een warme, eerlijke en optimistische arts op te leiden, die naar zijn intuïtie luistert en zowel compassie als liefde voor zijn medemens voelt. Daarbij kan men de patiënt ondersteuning geven om zijn of haar conflicten op te lossen. Vele patiënten, zo niet alle, hebben echt een behoefte om gehoord te worden en vooral begrepen te worden zodanig dat de emotionele lading kan verzachten. Dat is een belangrijk aspect waar spijtig genoeg zelden aandacht aan gegeven wordt in ziekenhuizen. Medische studenten zouden getest moeten worden op deze elementaire menselijke vaardigheden. Alleen al de aanwezigheid van een arts kan werken als een medicijn. Welk soort therapie hij gebruikt, kan inderdaad van secundair of aanvullend belang zijn. Een arts als levende placebo-leverancier kan dus veel meer effect opleveren dan zijn behandeling en bovendien zonder schadelijke bijwerkingen. Als de arts een patiënt ervan kan overtuigen dat hij beter zal worden, doet hij zijn werk veel beter dan welke geavanceerde behandeling dan ook voor elkaar zou krijgen.
Behandeling met medicijnen is in geen enkel geval een exclusief domein van de academische geneeskunde. In de Germaanse geneeskunde worden medicijnen alleen toegepast om complicaties in het natuurlijke genezingsproces te verzachten of te vermijden. Alle medicijnen die symptomatisch goed zijn, zouden tot het welbevinden van de patiënt moeten worden gebruikt en wel naar een criterium, of de arts ze bij zijn eigen vrouw en kind ook zou toepassen. Morfine is voor elke patiënt catastrofaal. In de natuur zijn zulke ingrepen van buitenaf niet voorzien. Sinds we morfine en zijn derivaten hebben, ligt de gedachte als volgt: “we verminderen de pijn met morfine en worden toch gezond.” Deze rekening is totaal fout, want morfine draait de gehele hersenen om en de patiënt heeft geen enkele moraal meer en laat zich van daar af willoos inslapen.
We hebben allemaal een voorgeprogrammeerd natuurlijk instinct om te weten wat goed en nuttig voor ons is, al zijn veel mensen erin geslaagd dit instinct te onderdrukken. Dit onderbuikgevoel kent het genezende effect van puur vers voedsel, geneeskrachtige kruiden en andere natuurlijke remedies. Het is zoveel waarschijnlijker dat een stukje zeezout, of een stukje geelwortel – kurkuma het placeboeffect in ons oproept dan synthetische vetten of een farmaceutische medicijn dat gebruikt wordt om de bloeddruk te verlagen. Natuurlijke dingen zijn van nature goed voor het lichaam en de geest. Zelfs de symbolische waarde van natuurgeneeskunde voor natuurlijke genezing is krachtig genoeg om een placeboeffect op te roepen.
Gelukkig hebben we cholesterol in ons bloed waarmee we gezond kunnen zijn. Volgens de reguliere universitaire medische wetenschap duidt een verhoogd cholesterol als een mogelijk gevaar voor vaataandoeningen. Cholesterol geldt als een risicofactor voor hartinfarcten, beroertes en vele andere ziekten. Je hebt twee soorten, de HDL cholesterol (high density lipoproteïne) en de LDL (low density lipoproteïne). Volgens de reguliere wetenschap is de HDL de goede cholesterol die een vaatbeschermende werking zou hebben en de LDL de slechte of kwaadaardige cholesterol die schuldig is aan hart- en vaataandoeningen. Tot zover het verhaal van de reguliere universitaire medische wetenschap die weer een uiting geeft van hun dualistisch gedachtegoed in oorlogstermen.
We mogen ervan uitgaan dat moeder natuur nooit iets onzinniger doet of iets slechts produceert. Als je de natuur echt observeert, dan merk je dat hetgeen dat werkt altijd blijft bestaan en dat hetgeen wat niet werkt geleidelijkaan verdwijnt. Met deze wetenschap kunnen we inzien dat zowel HDL als LDL levensnoodzakelijk is en eigenlijk zelf door het lichaam wordt geproduceerd. Het lichaam bevat programma’s om te kunnen overleven. Het lichaam zal nooit suïcide worden. Het lichaam kan enkel sterven door uitputting als gevolg van foute diagnose schokken en verkeerde behandeling. Dat zien we elke dag gebeuren.
Cholesterol is een vettige substantie en kan niet door het bloed worden getransporteerd. Cholesterol kan wel getransporteerd worden in het bloed dankzij de binding met lipoproteïne cholesterol-complexen. Nu is het zo dat de HDL lipoproteïne de cholesterol opneemt die binnenkomt via de voeding om het te transporteren naar de lever. De lever zet dit om tot galzuren – om de enzymen van de pancreas voor de spijsvertering te activeren – en vrije cholesterol. De LDL-lipoproteïne neemt via de lever gebouwde cholesterol op om dit te transporteren naar alle lichaamsweefsels en hun membranen.
Het is gewoon absurd en grote bangmakerij om de LDL cholesterol als schadelijk voor te stellen. We hebben LDL cholesterol nodig om vitamine D3 te produceren door middel van onze heerlijke zonnestraling. Daarom is je insmeren met zonnebrandmiddelen juist zo schadelijk voor het lichaam en veroorzaakt dat je tekorten aan vitamine D ontwikkelt. LDL cholesterol hebben we ook nodig voor onze steroïde hormoon huishouding, met andere woorden, de bijnieren sterk houden zodanig dat we dagelijks over voldoende energie kunnen beschikken. LDL-cholesterol hebben we dus hard nodig om onze seksuele turbo in stand te houden. LDL-cholesterol heeft een genezende werking voor de dichting van wonden, zowel in de slagaders, aders, weefsels en de huid. Cholesterol is dus als een reparatiemiddel betrokken bij het herstel van vaatwandbeschadiging. Het kan nooit als causale factor bij vaataandoeningen gezien worden, het is steeds een correlatie met vaataandoeningen. Verder is de LDL cholesterol uiterst belangrijk om hormonen te produceren die een anti-oxidante werking hebben, met andere woorden: belangrijk voor de ontgifting van ons lichaam. Het is gewoon misdadig om de LDL als schadelijk voor te stellen.
Het grootste deel van de cholesterol wordt door de lever geproduceerd. Dit is de reden dat de cholesterolspiegel in het bloed niet door het dieet kan worden beïnvloed. men kan hoogstens de waarde voor 24-48 uur met een 5% drukken, omdat de lever meteen met een verhoogde cholesterol productie zal ingrijpen. Om veel patiënten te winnen is de cholesterol-grenswaarde, daartoe aangezet door de farmaceutische investeringsmaatschappij, willekeurig op 200 en lager ingesteld. daarmee kan met een zeer groot deel van de mensen behandelen met lipide verlagende medicijnen onder aanvaarding van ernstige bijwerkingen zoals wonden die slecht genezen, verlies van energie, geen seksuele energie meer, intoxicatieverschijnselen, vitamine D tekort, slecht werkende spijsvertering enzovoort. Niet te vergeten het verzwakken van de algemene gezondheid omdat LDL cholesterol ook een belangrijke bouwcomponent is van onze lichaamsweefsels en de stabiliteit van onze kilometerslange membranen.
De reguliere normaalwaarde van totale cholesterol: 120-200 mg/dl (3,1 – 5,2 mmol). Men kan uit een hoge of lage cholesterol waarde weinig afleiden om redenen die hierboven zijn uitgelegd. De reguliere -normaalwaarde van LDL-cholesterol: < 150 mg/dl (< 3,87 mmol). Vanuit de Germaanse visie is een verhoogd LDL cholesterol dikwijls de genezingsfase van een mannelijk territorium-verliesconflict. Reparatie van het platenepitheel van de kransslagadervernauwing of atherosclerose dat voorafgegaan is door de conflictactieve fase waarbij verwijding van de kransslagaders is opgetreden. Verhoogd LDL kan ook het gevolg zijn van een schildklieronderfunctie of andere genezingsfasen in het lichaam.
De reguliere normaalwaarde van HDL-cholesterol: > 50 mg/dl ( > 1,3 mmol). Vanuit de germaanse visie is een verhoogd HDL-cholesterol de genezingsfase van een vrouwelijk territorium-verliesconflict waarbij de hartkransaders worden gerepareerd. Het kan ook een andere oorzaak hebben zoals schildklieronderfunctie.
