De vijfde biologische natuurwet: de zinvolheid van kanker
Borstkanker
Wat is de zinvolheid van ziekte? Misschien daar eens wat aandacht aan geven om het ziekteproces beter te begrijpen in plaats van de ziekte zomaar te bestrijden zonder daarover na te denken. In de Germaanse geneeskunde wordt er steeds gesproken over een zinvol biologisch speciaal programma. Deze benaming brengt ons bij de essentie van elke ziekte. Het duidt aan dat elke ziekte een onderdeel is van een proces dat leidt naar gezondheid. Een deel van een ontwikkelings historisch proces, een noodprogramma van de natuur. Precies dit nieuwe denken draait de symptomatische zienswijze van de gehele reguliere geneeskunde geheel om. Waarvan men nu eindelijk begint in te zien dat deze reguliere symptomatische bestrijding waardeloos is en zelfs de oorzaak is dat men sterft aan de ziekte.
De studie van de kiembladen toont overduidelijk aan dat zogenaamde ziekten geen fouten zijn van moeder natuur dat moet worden bestreden, maar dat elke ziekte een zinvol gebeuren is waarmee het organisme kan overleven. Een ziekte is niet boosaardig, is geen straf van God. Een ziekte is een proces van de natuur dat al miljoenen jaren is beproefd om zijn werkzaamheid waar er telkens een zinvolle orde achter schuilgaat. Deze zin van ziekte begrijpen is wel het mooiste van de Germaanse geneeskunde waarmee angst en paniek definitief verdwijnen. Je begrijpt dat deze programma’s steeds worden opgestart tijdens een uitzonderlijke situatie als we letterlijk “op het verkeerde been zijn gezet”.
Bijvoorbeeld borstklierkanker (glandulaire kanker). Hier zien we toename van het borstklierweefsel in de conflictactieve fase. Men heeft een nest-zorg-strijd-conflict waarvan de biologische zin eenduidig is: meer moedermelk bieden om de zuigeling of het kleine kind te helpen dat ten gevolge van een “ongeluk” een ontwikkelingsstoornis heeft. Het organisme van de moeder probeert de ontstane schade recht te trekken. Zolang dit nest-zorgconflict aanhoudt, groeit de tumor waarmee de melk toename aanhoudt. Dat is de biologische zin leren begrijpen en anders naar kanker kijken. Hier begrijpt men ook dat de term “kwaadaardige kanker” een verzinsel is van de reguliere medische wetenschap waarmee men mensen tracht bang te maken. Deze angst vergroot zelfs het nest-zorgconflict dat het borstklierweefsel treft. Voor de innerlijke dialoog is deze “kwaadaardige kanker” het best te vertalen in hulpweefsel waarmee men het kind kan helpen overleven. Biologisch redeneren heet dat.
De biologische zin zit dus in de conflictactieve fase: de zuigeling of het kind helpen te overleven. In onze geciviliseerde landen speelt dit proces zich dikwijls buiten de borstvoedingstijd af. Dan groeit de borstklierkanker en imiteert deze het doel van het “meer-melk-willen-geven” aan de zuigeling dat weliswaar niet meer als zuigeling voorhanden is maar een kind is geworden. Bijkomend is dat het onbewuste geen onderscheid kan maken tussen kind of partner of andere situatie. Het heeft eveneens betrekking tot het welzijn van een geliefd huisdier, geliefde, zorgen over het “nest” zelf (leed met betrekking tot het huis of zelfs de werkplek van een vrouw). De borstklieren zijn eveneens gelinkt aan een ruzie conflict. Een ruzie heeft namelijk ook een ZORG aspect. Dat kan gaan om de partner, een van de kinderen, ouders of een vriend.
Het gaat om het gevoel dat de vrouw heeft. Een subjectief gegeven dus. Als de vrouw “IK STA ER HIER NU ALLEEN VOOR” voelt, dan veroorzaakt dit gevoel reeds de start van het zinvol biologisch speciaalprogramma “om met meer melk” deze moeilijk periode doorheen te komen. Dit innerlijk gevoel wordt geïsoleerd beleefd, acuut en hoog dramatisch ervaren. Het weefsel van een borstklier zal beginnen toenemen.
De zinvolheid van kanker leren begrijpen om het herstel te bevorderen
De zinvolheid van kanker begrijpen helpt ons om naar de essentie te gaan van elke ziekte. De essentie is overleven in de toestand waarin men zich nu bevindt. Deze toestand wordt bepaald door de geest. Als de geest met een probleem zit, zal het lichaam bijspringen om de geest te ondersteunen. Dit zien we dus overduidelijk bij bijvoorbeeld darmkanker van de dikke darm en endeldarm. Dat is een echte kanker, als men conflictactief is ziet men weefseltoename van het darmslijmvlies.
Er groeit een bloemkoolachtige adeno-ca van het secretorische type (afscheiden stimuleren van slijm om de onverteerbare ergernis te kunnen verteren). Er kan ook een vlakgroeiende adeno-ca ontwikkelen van het resorptieve type. (beter kunnen opnemen, of inlijven van de onverteerbare brok of ergernis). In het huidige evolutionaire stadium scheidt de dikke darm slijm af en is de functie van dit deel van het darmkanaal om afvalmateriaal uit het voedsel te verwerken tot feces, waarna het naar het rectum wordt gevoerd, om te worden uitgescheiden.
Wat is de onverteerbare ergernis of brok dat de causale oorzaak is van darmkanker? Er is iets gebeurd dat je tot op de dag van vandaag niet kunt verteren. In de dierenwereld ziet men vaak dat een hond of wolf een te grote voedingsbrok inslikt, in de trend van: als ik de brok niet pak, is de ander ermee weg. Deze brok blijft steken in de darmen van het dier. De natuur gaat met extra darmweefsel deze hindernis trachten te verteren.
Bij mensen is dit programma ook aanwezig. Het onbewuste van de mens kan geen onderscheid maken tussen een mentaal onverteerbare ergernis of een fysieke voedingsbrok die echt te groot is. Dit conflict is bij de mens dikwijls in overdrachtelijke zin. Bij de mens kan er dus groei ontstaan van extra darmweefsel door overdrachtelijke brokken in plaats van reële of figuratieve voedselbrokken. Het darmslijmvlies is van endodermale afkomst en wordt aangestuurd door de hersenstam.
Enkele voorbeelden waarbij een toename van extra darmslijmvlies zal ontstaan om deze overdrachtelijke brokken te kunnen verteren. Een werknemer verheugt zich op een welverdiende bevordering en plots kaapt een nieuwe collega deze bevordering onder zijn neus weg. Wanneer een verwachte aankoop, promotie of belofte niet kan worden “verinnerlijkt” kan dit voor de mens iets onverteerbaar zijn (geestelijk). Ruzie over geld, erfenissen, slepende rechtszaken, vechtscheidingen en zelfs verraad kunnen causaal de oorzaak zijn van darmkanker
Zaken die echt gemeen zijn zullen in het laatste deel van de dikke darm (sigmoïd) neerslaan. Iets dat onaangenaam is; letterlijk een shitsituatie of iets smerigs niet kunnen verwerken, niet kunnen verwerken of uitscheiden. Met extra darmslijmvlies weefsel wilt het lichaam de brok beter verteren of absorberen (vocht uithalen).
Een jongeman krijgt van een belangrijke klant geen geld voor een in opdracht gemaakt kunstwerk. Een man werkt reeds 15 jaar bij een firma. Het komt tot onenigheid met een collega. De chef staat achter de collega, wat de man teleurstelt.
Uit het archief van Dr. Hamer: Het huwelijk van de 54 jarige patiënte verloopt zeer onharmonieus. Het paar verhuist geregeld naar een nieuwe woning. Tijdens de verhuizing vertelt de man volledig onverwachts dat hij niet mee wil verhuizen. Hij begint zijn spullen terug naar binnen te dragen. Als hij later ondanks de scheiding toch nog de huwelijksdaad van de patiënte verlangt, komt het opnieuw tot een heftige ruzie = “hatelijk, gemeen schijtconflict”. De bloemkoolachtige tumor groeit in de actieve fase en wordt in het kader van een preventief onderzoek gevonden.
De genezingsfase van darmkanker is niet leuk. Normalisering van de functie van het darmslijmvlies door een tuberculeuze verkazende afbouw van de tumor door schimmelbacteriën en TBC. Bloed en slijm in de stoelgang en diarree. Koorts, nachtzweten, ontsteking. Het hoogtepunt (epicrisis) gaat gepaard met sterke koliek pijn, sterke bloeding en rilkoorts. Als de vereiste bacteriën niet aanwezig zijn door bijvoorbeeld antibiotica misbruik wordt de tumor ingekapseld.
De zinvolheid van een niertumor en verhoogde bloeddruk
Op het nierbasisweefsel heb je NOOIT kanker of tumorvorming, het verhaal zit anders in elkaar en dat weet de medische wetenschap niet eens. Het woordje niertumor is feitelijk een fout begrip. De wetenschap kent het verschil niet tussen een conflictactieve fase in de geest en de genezingsfase in het lichaam als het conflict in de geest is opgelost. Het nierbasisweefsel kent weefselafname of necrose als men lijdt aan een water- of vloeistof conflict. Dit conflict gaat dus over vloeistoffen en water die gevaarlijk worden, zoals een overstroming tijdens een onweersbui, verdrinking in een zwembad of je waterleiding die is beginnen lekken enz.
Tijdens de fase van het conflict zien we afname van basis nierweefsel, een necrose dat gelijktijdig met een verhoogde bloeddruk optreedt. Het nierbasisweefsel of parenchym behoort tot het nieuw mesodermale kiemblad dat door het hersenmerg wordt aangestuurd. Ook de verhoogde bloeddruk heeft de biologische zin om te kunnen overleven. Compensatoire hypertensie. Namelijk om door de necrose ontstane gat in het nierbasisweefsel functioneel te compenseren, waarmee voldoende urine en urinezuur kan uitgescheiden worden. Vervolgens krijgen mensen door gebrek aan deze kennis bloeddrukverlagers waardoor het lichaam in gevaar komt.
Tijdens de genezingsfase, dat betekent als het conflict is opgelost,vormt zich van de necrose in de nier een uitstulping. Deze uitstulping is met vloeistof gevuld. Dat is wat een niercyste wordt genoemd en heeft niets met kanker of een tumor te maken. Precies binnenin de niercyste vindt een weefselvermeerdering plaats. De uitrijping van de niercyste duurt precies 9 maanden, de tijd van een zwangerschap. Deze periode is nodig om de vloeistof om te bouwen tot vast nierweefsel met een eigen bloedvatensysteem. De niercyste wordt gevoed met een eigen slagader en ader.
Om de groei van de niercyste goed te laten verlopen, zal de niercyste in de omgeving groeien en zich vasthechten. Dit is noodzakelijk voor de vorming van de bloedbanen. Het heeft niets met kwaadaardigheid te maken. Het is in feite HERSTELWEEFSEL. Dat is wat de medische wereld door hun gebrek aan kennis ervan zegt. Kwaadaardigheid is dualistisch denken en heeft niets te maken met hoe de ware aard van het lichaam werkt. Echter eens als de niercyste geïndureerd is, dat betekent dat de constructie van de bloedbanen voltooid is, komt de cyste vanzelf los en wordt ze voor de urineproductie ingezet. Als deze cyste voor de urineproductie is ingezet, zal de verhoogde bloeddruk zich gaan normaliseren, en dat gebeurt aan het einde van de genezingsfase. Het menselijke lichaam werkt vooral LOGISCH.
De volgroeide uitgerijpte niercyste zal met een blijvende vergroting het door de necrose ontstane gat opvullen om extra functioneel te blijven. De biologische doelstelling is om beter gewapend te zijn tegen een volgende water- of vloeistof conflict. Een belangrijke opmerking: ondanks dat het nierparenchym tot nieuw mesodermale kiemblad behoort, is de handigheid niet van toepassing.
Belangrijke opmerking: Als tijdens het groeiproces en de uitrijping van de niercyste een verkennende punctie wordt genomen (aanval op de integriteit van het lichaam) kan de vloeistof van de niercyste gaan lekken. Dit kan ook gebeuren door een klap of sterke druk in de cyste zelf. De vloeistof kan stromen in het retroperitoneum en in het buikgebied. De vrijgekomen zich ontwikkelende niercellen gaan zich hechten aan de buikwand, dikke darm of ander buikorgaan. Ze kunnen zich zelfs aan de lever, de maag, duodenum of de pancreas hechten.
Bij diagnose worden deze gevonden cysten vaak per abuis gediagnosticeerd als vetknobbeltjes of liposarcomen waarvan aangenomen wordt dat ze ontstaan uit vetweefsel. Het wordt ook gezien als kwaadaardig. Maar dat is niet zo, het is vorming van nierbasisweefsel, maar dat weet de medische wetenschap weeral niet. Deze liposarcomen mogen pas operatief verwijderd worden na negen maanden uitrijping. Worden ze eerder verwijderd, verhoogt het risico dat deze cyste weer gaat lekken met complicaties tot gevolg. En dan zegt de medische wetenschap dat cysten op de eierstokken samen met de eierstokken en een stuk van de dikke darm moeten worden verwijderd. Ach, het mensdom toch. Endometriose kan ook het gevolg zijn van deze onwetendheid waarbij liposarcomen te vroeg operatief worden verwijderd waardoor ze lekken.
Het kan nog erger worden door medische onwetendheid: de diagnose schok van nierkanker, de schok van kwaadaardigheid in je buik of de angst voor een ziekenhuisopname, kan ervoor zorgen dat de cyste niet gaat rijpen. Als je uit je eigen omgeving wordt gehaald, ontstaat er waterretentie als gevolg van het nierverzamelbuizen syndroom. Daarom moet dit nierverzamelbuizensyndroom eerst opgelost worden. Hangende conflictactiviteit, toestand van recidieven door diagnose schokken en waterretentie kunnen ervoor zorgen dat de nieren volledig gaan verschrompelen met blijvende sterk verhoogde bloeddruk.
Universitaire medische onwetendheid is de grote oorzaak dat het lichaam sterft aan biological fatigue!!!
