Diabetes deel 1

Diabetes is een overlevingsmechanisme van het lichaam

Zeer veel mensen lijden aan een vorm van diabetes. We gaan eerst leren begrijpen dat het lichaam niets verkeerd doet door diabetes te ontwikkelen. Het lichaam is er ook niet op uit om zichzelf te vernietigen. Het lichaam heeft er ook geen plezier in om jou te laten lijden en jou beroerd te laten voelen. Het is beter om diabetes in een ander daglicht te plaatsen en je af te vragen welke condities het lichaam nodig heeft om deze stofwisselingsziekte te creëren. Een andere perceptie hebben over deze ziekte kan inzicht geven hoe het is ontstaan en wat je kunt doen om te herstellen. Heb je al eens afgevraagd welke omstandigheden het lichaam nodig heeft om de productie van insuline of glucagon te verlagen?

Je mag gerust jouw lichaam meer vertrouwen en ervan uitgaan dat jouw lichaam altijd aan jouw kant staat en jou NOOIT tegenwerkt, ook niet als je geconfronteerd wordt met diabetes. Diabetes is ook geen auto-immuunziekte, dit is een vals concept. Net als de theorie van ‘auto-immuunziekten’ waarbij het lichaam lichaamseigen weefsels aanvalt, is het concept van ‘immuniteit’, een academisch construct zonder wetenschappelijke basis. De bewering dat diabetes type 1 het resultaat is van een ‘vernietiging’ van de alfa-eilandjes is daarom hoogst twijfelachtig. Het lichaam valt zichzelf nooit aan. Dit geldt ook bij auto-immuunziekten dat in feite een verzonnen naam is, het lichaam valt zichzelf nooit aan! 

In feite is elke ziekte, inclusief diabetes, een overlevingsmechanisme van het lichaam. In onze wereld heeft elk gevolg een onderliggende oorzaak. Ik heb het over de causaliteit, en deze is te vinden in de psyché. Dat betekent niet dat je schuld hebt, nee, dat betekent dat het onschuld is, en jij uitgenodigd wordt om je  innerlijk huiswerk te maken, om het onbewuste bewust te maken. Diabetes is een stofwisselingsziekte en heeft verschillende symptomen zoals verhoogde triglyceriden en cholesterolwaarden, obesitas, verhoogde bloeddruk, intracerebrale en ischemische beroertes, hartfalen door neuropathie enzovoort. Maar diabetes kan ook leiden naar impotentie, nierfalen, leverfalen, polycysteus-ovariumsyndroom, oogklachten, verhoogde bloedsuikerspiegel, slechte wondgenezing, perifere neuropathie tot het afsterven van ledematen.

Allemaal symptomen die tot aparte en op zichzelf staande ziekten worden behandeld en niet meer in verband gebracht worden met de causale oorzaak van diabetes. Er wordt zelfs volop gezegd dat erfelijke factoren een belangrijke rol spelen in het ontstaan van diabetes, maar dit is niet zo. Genetische oorzaken kunnen niet verklaren waarom de eilandjes van Langerhans van de pancreas plotseling besluiten te stoppen met de productie van insuline of glucagon, of dat alle lichaamsweefsels plotseling besluiten geen suiker met insuline meer op te nemen. in herhaling: het lichaam heeft een gegronde reden waarom het diabetes ontwikkeld, en deze reden begrijpen zal leiden tot herstel van diabetes.

Wat zegt de Germaanse geneeskunde over diabetes? 

Functieverlies van de insulineproducerende bétacellen leidt naar een voortdurende verhoogde bloedsuikerspiegel. Bij deze hoge suikerwaarden wordt glucose via de urine uitgescheiden, vandaar de naam “diabetes mellitus” = honingzoete doorstroming. Dat is diabetes type 1 of 2. 

De pancreas bevat vele clusters met hormoonproducerend weefsel. Deze clusters worden de eilandjes van Langerhans genoemd. De eilandjes van Langerhans spelen een belangrijke rol bij de regulatie van de bloedsuikerspiegel. Glucose is het voornaamste voedsel voor het zenuwweefsel, en dient ook voor vele andere processen zoals het opwekken van energie  om je lichaam in beweging te zetten. 

De béta- eilandcellen produceren insuline. Insuline koppelt zich aan de glucose en transporteerd het naar de weefsels van het lichaam. Glucose, gebracht door insuline, dient om energie te leveren bij alle normale lichaamsprocessen en de motoriek. Insuline verlaagd daarom de bloedsuikerspiegel. Interessant te vermelden is dat het hormoon adrenaline ook glucose kan transporteren naar alle weefsels, maar om energie te leveren voor de vecht- en vluchtreactie met als doel te overleven. 

De alfa-eilandcellen produceren glucagon. Glucagon is een hormoon dat lichaamseigen suiker dat glycogeen wordt genoemd vrijmaakt in voedende glucose dat door de lichaamsweefsels kan opgenomen worden.  Glucagon verhoogd de bloedsuikerspiegel. 

De delta-eilandcellen produceren gastrine. Gastrine is een hormoon dat niets te maken heeft met de regulatie van de bloedsuikerspiegel. Gastrine is een hormoon dat de maag stimuleert om spijsverteringssensoren te produceren. 

De alfa, béta en delta eilandcellen zijn afkomstig van het ectodermale kiemblad, en worden aangestuurd vanuit de tussenhersenen, het diencephalon. Het diencephalon bevindt zich in het centrale deel van de grote hersenen, gelegen net boven de middenhersenen. De alfa-eilandcellen worden vanuit de linkerkant van het diencephalon (glucagon centrum) aangestuurd. De bèta-eilandcellen worden vanuit de rechterkant (insuline centrum) aangestuurd. De twee hersencontrolecentra zijn precies tegenover elkaar geplaatst waarmee de bloedsuikerspiegel gereguleerd kan worden. 

Voortdurend verhoogde bloedsuiker: Bèta-eilandcellen

Er is weefselafname tijdens de conflictactieve fase op de weefsels en organen die behoren tot het ectodermale kiemblad. Bij de eilandjes van Langerhans is er een uitzondering, er is geen ulceratie of necrose, maar functieverlies. De vraag die hier oprijst: ‘Waarom beslissen de bèta-eilandcellen om minder insuline te produceren waardoor de bloedsuiker constant verhoogt is in het bloed?’ De juiste vraag om naar de causaliteit te gaan van diabetes.

Biologisch conflict: 

Het biologische conflict dat verband houdt met de bèta-eilandcellen is een mannelijk weerstandsconflict of een vrouwelijk angst-walgingsconflict, afhankelijk van iemands geslacht, lateraliteit en hormoonstatus.

NHS = Normale hormoonstatus LTS = Lage testosteronstatus LOS = Lage oestrogeenstatus

*Bij linkshandigen wordt het conflict overgeheveld naar de andere hersenhelft

Een weerstandsconflict is een sterk verzet, weerstand of oordeel tegen een persoon – ouder, stiefouder, broer / zus, familielid, echtgenoot, leraar, collega, supervisor, arts -, tegen een situatie – op het werk, thuis, op school, in een relatie -, tegen een instelling – school, kerk, ziekenhuis, overheid, politiek regime -, tegen beslissingen die over iemands hoofd worden genomen, of gedwongen worden om iets tegen zijn wil te doen. De mannelijke reactie op weerstand is aanvallen, zich verweren of vechten. 

In de natuur reageert het mannetje met aanvallen, het vrouwtje reageert met passief terugtrekken. De hormoonstatus kan tijdens het leven veranderen, bijvoorbeeld: een oudere man met lage testosteron kan op een vrouwelijke passieve wijze reageren.

Kinderen kunnen op jonge leeftijd een enorme weerstand ontwikkelen en daaraan lijden. Baby’s kunnen zich verzetten tegen een crèche omdat ze bij mama willen blijven, of aan wat hen opgedragen wordt, wat ze moeten doen en niet willen doen. Baby’s en kinderen ervaren weerstandsconflicten als gevolg van inbreuken op hun integriteit en hun afgenomen vrije wil. Kinderen en pubers die zichzelf niet kunnen zijn gaan hun weerstand uiten in rebelsheid om te kunnen zijn wie ze echt zijn. Daarom staat hun  bloedsuiker constant hoog. In de kinderopvang, kleuterschool of school zijn er regeltjes en eisen die soms ook een inbreuk zijn op de integriteit van de kinderen en kunnen zij zich sterk verzetten tegen wat hen wordt opgedragen om te doen. Tegenwoordig zijn er zeer veel kinderen met diabetes.

Andere oorzaken van diabetes: 

Overvoeding waarbij de energiebalans tussen toevoer en verbruik is verstoord. Dit wil niet zeggen dat iedereen met overgewicht een verhoogd suikergehalte in het bloed heeft!

Veel medicijnen maken het lichaam sympathicotoon en verhogen indirect de bloedsuikerspiegel. Antibiotica, cortisone en catecholamine verhogen de bloedsuiker. 

Als men in stress belandt, wordt de suikerspiegel in het bloed hormonaal verhoogd door insulinereductie. Hierdoor zijn we in staat om over voldoende energie te beschikken om de strijd aan te gaan. Door te strijden wordt het aangeboden suikeroverschot afgebouwd. Maar de ‘beschaafde mens’, bijvoorbeeld zittend in de auto in de file voor de kennedytunnel en een deadline moet halen, kunnen we hooguit onze middelvinger opsteken of een vuist ballen. Er is geen actie en geen energie afbouw. Ook in huis of op kantoor, of voor je pc, is er geen energie ontlading als je in een stressvolle situatie bent terechtgekomen. Niet kunnen afreageren is zeer schadelijk voor het organisme. 

De conflictactieve fase

Tijdens de conflictactieve fase ontstaat er functieverlies van de bèta-eilandcellen. Hoge bloedsuikerspiegel – hyperglykemie – is het gevolg. Het biologische doel van het opslaan van glucose in het bloed is om het individu voor te bereiden op de conflictoplossing door het organisme, met name de spieren, van voldoende hoeveelheid bloedsuiker te kunnen voorzien om met volledige kracht te kunnen vechten, zodra het losbarst. Verweren betekent spieractiviteitDe mate van hyperglykemie wordt bepaald door de ernst en duur van het conflict: ‘Hoeveel brandstof moet beschikbaar zijn? Voor extra ondersteuning scheidt de lever ook glucose af, een proces dat gluconeogenese wordt genoemd. 

Bètacellen in de pancreas produceren insuline en liggen dicht bij de haarvaten.

Biologisch gezien is de confrontatie, ‘het opstaan tegen’, -verzet tegen, het kenmerkende mannelijke antwoord op een weerstandsconflict. Het gaat niet over de sekse, maar over animus en anima die niet in evenwicht zijn. Mannelijk actief reageren is animus terwijl vrouwelijk passief terugtrekken anima is. Dit verklaart waarom vrouwen mannelijk kunnen reageren en mannen vrouwelijk kunnen reageren. Door het principe van geslacht, lateraliteit en de hormoonstatus te begrijpen kunnen we het ontstaan van diabetes beter verklaren. Zie de tabel op het schema. De vrouwelijke reactie op een angst-walgingsconflict is zich terugtrekken of flauwvallen.

Typerend voor diabetes is extreme dorst, wat het doel dient om de hoge bloedsuikerspiegel te verdunnen – net zoals het verlangen naar snoep dient om het lage glucosegehalte in evenwicht te brengen in geval van hypoglykemie. Wat bekend staat als diabetische ketoacidose is een aandoening waarbij de lever hoge doses ketonlichamen produceert, door vetzuren af te breken, als reactie op het tekort aan insuline. De functie van ketonen is om de lichaamscellen van energie te voorzien wanneer er een tekort is aan glucose, vanwege het gebrek aan insuline. Als het niveau van ketonen echter te hoog is, wordt de zuurgraad van bloed te hoog, wat tot ernstige complicaties kan leiden.

Bij langdurige conflictactiviteit wordt diabetes chronisch. Dit wordt insuline-afhankelijke diabetes genoemd en gecategoriseerd als type 1 diabetes, ook wel jeugddiabetes genoemd, omdat het kennelijk voornamelijk voorkomt bij kinderen en adolescenten – vergelijk met diabetes type 2 of diabetes bij volwassenen. In dit geval zijn insulinetherapieën en dieetmaatregelen van vitaal belang tot het conflict is opgelost.

Opmerking: Of diabetes optreedt in de helingsfase, waarbij de alfa-eilandcellen betrokken zijn of in de conflictactieve fase, wat verband houdt met de bèta-eilandcellen, wordt bepaald door iemands geslacht, lateraliteit en hormoonstatus in plaats van de leeftijd van een persoon. Vandaar dat, vanuit het perspectief van de GNM, het onderscheid tussen “jeugddiabetes en ouderdomsdiabetes” betekenisloos is.

Symptomen die de medische wereld niet kan verklaren: 

Men gelooft dat een hoge bloedsuiker schade aanricht op het zenuwweefsel en de slagaderen. Dat zou leiden tot een verlies van gevoel in de ledematen. Men kan echter niet verklaren waarom niet elke diabeet deze aandoening ontwikkelt. Evenmin kan deze theorie verklaren waarom een ​​verhoogd glucoseniveau bijvoorbeeld de voeten – of slechts één voet of teen – bij de ene persoon en de arm (en) bij een andere persoon zou aantasten. Gebaseerd op GNM is wat “diabetische perifere neuropathie” wordt genoemd een combinatie van twee gelijktijdig lopende biologische speciaalprogramma’s: één omvat de bèta-eilandcellen van de alvleesklier, gekoppeld aan een “weerstandsconflict” dat diabetes veroorzaakt, de andere is gerelateerd aan het botvlies, in geval van de benen, “iemand weg willen trappen” – meestal de persoon waar diegene zo’n afkeer van heeft – met de ontwikkeling van beenulcera of gangreen, afhankelijk van de intensiteit en duur van het conflict.

Deze CT-scan toont een centraal conflict met een Hamerse Haard die zich uitstrekt over de beide hersenhelften van het glucosecentrum. Een dergelijke situatie doet zich voor wanneer iemand tegelijkertijd aan een mannelijk weerstandsconflict en een vrouwelijk angst-walgingsconflict lijdt.  Dit gebeurt bijvoorbeeld tijdens de periode dat een vrouw door de menopauze gaat. In dit geval zijn er geen symptomen, omdat hypoglykemie en diabetes de bloedsuikerspiegel in evenwicht houden.

De helingsfase

Na conflictoplossing start het eerste deel van de helingsfase, in PCL-A, ontstaat een langzame daling van glucose in het bloed. tijdens de genezingscrisis of de epicrissis worden conflictactieve symptomen geactiveerd en ontstaat er aanvalsgewijze verhoging van glucose in het bloed. Acute hyperglykemie (hyperglykemische shock) kan een “diabetische coma” veroorzaken! 

Vanwege een mogelijk ernstige Epileptoïde Crisis mag een beoogde oplossing voor een conflict met betrekking tot de alfa-eilandcellen en bèta-eilandcellen alleen worden toegepast onder toezicht van een beroepsbeoefenaar uit de gezondheidszorg!

In PCL-B daalt de bloedsuikerspiegel tot onder het normale bereik met de symptomen van hypoglykemie – vergelijk met alfa-eilandcellen-gerelateerde hypoglykemie in de conflictactieve fase. Aan het einde van de helingsfase is de bloedsuikerspiegel weer normaal. Echter, bij een hangende genezing als gevolg van voortdurende terugvallen in het conflict wordt de hypoglykemie chronisch – wat ook geldt voor het verlangen naar snoep.

Therapie

Affirmaties: “Als ik er achter sta, doe ik het, anders laat ik het”. “Ik ga mijn eigen authentieke weg en ik maak mijn eigen soevereine keuzes”. “Ik ontspan bij stress”.

Vermijd alle geraffineerde producten en geïndustrialiseerd voedsel. Eet puur en basic, volwaardige voeding zoals de natuur het heeft bedoeld voor de mens. Aardperen bevatten insuline. Thee van fenegriek, klitwortel, vlier en vingerkruid. 

Regelmatige beweging en duursporten is belangrijk voor diabetici. In biologische zin wordt er meer suiker in de spieren verbrand. Behalve als het weerstandsconflict met sport te maken heeft, is sport niet geschikt omdat de conflictactiviteit het suiker in het bloed gaat laten stijgen.

Voortdurend verlaagde bloedsuiker: Alfa-eilandcellen

Er is weefselafname tijdens de conflictactieve fase op de weefsels en organen die behoren tot het ectodermale kiemblad. Bij de eilandjes van Langerhans is er een uitzondering, er is geen ulceratie of necrose, maar functieverlies. De vraag die hier oprijst: ‘Waarom beslissen de alfa-eilandcellen om minder glucagon te produceren waardoor de bloedsuiker constant verlaagt is in het bloed?’ De juiste vraag om naar de causaliteit te gaan van diabetes.

Biologisch conflict: 

Het biologische conflict dat verband houdt met de alfa-eilandcellen, een vrouwelijk angst-walgingsconflict of een mannelijk weerstandsconflict, afhankelijk van iemands geslacht, lateraliteit en hormoonstatus.

Een angst-walgingsconflict is een angst in combinatie met een afkeer van een situatie of persoon.  Iemand ervaart angst of afkeer en wordt door de schrik bevangen. Men huivert van de schrik. Het conflict kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door seksuele ervaringen – seksueel misbruik, ongewenste seksuele praktijken, gewelddadige seks – of angst of fobieën voor bloed, uitwerpselen, urine of braaksel. Angst voor een dronken familielid kan een angst-walgingsconflict veroorzaken, met de geur van alcohol als een potentieel spoor. 

Afkeer voor chemo of een stinkende wond, of afkeer voor bepaalde dieren – spinnen, muizen, slangen, ratten of kevers -, of een werkster moet bevuilde toiletten schoonmaken, behoren ook tot de angst-walgingsconflicten. De vrouwelijke reactie op angst-walging is zich op passieve wijze terugtrekken. Verstarrend en stilhoudend.

Kinderen lijden aan het conflict wanneer ze “walgelijk” voedsel moeten eten of afkeer hebben tot een bepaald voedsel. 

NHS = Normale hormoonstatus, LTS = Lage testosteronstatus, LOS = Lage oestrogeenstatus. 

*Bij linkshandigen wordt het conflict overgeheveld naar de andere hersenhelft

De conflictactieve fase

Tijdens de conflictactieve fase ontstaat er functieverlies van de alfa-eilandcellen. Lage bloedsuikerspiegel – hypoglykemie – is het gevolg. Tijdens de conflictactieve fase neemt de functie van de eilandcellen van Langerhans af. Door de ondersuikering die hiervan het gevolg is, heeft men aanhoudende honger en dat is een oorzaak tot overgewicht. Zie artikel over overgewicht en obesitas en obesitas gerelateerd aan waterretentie. Vanwege de regelmatige inname van suikerhoudend voedsel blijft hypoglykemie meestal onopgemerkt. 

Symptomen van hypoglykemie zijn misselijkheid, duizeligheid, flauwvallen (wat verklaart waarom sommige mensen flauwvallen als zij bloed zien), trillingen en boezemfibrilleren als gevolg van het glucose gebrek in de spieren, inclusief de hartspier. Typerend voor een lage bloedsuikerspiegel is een verlangen naar suiker en snoep, wat het doel dient om de bloedsuikerspiegel in evenwicht te brengen. 

De helingsfase

Tijdens het eerste deel van de helingsfase, in PCL-A, begint een langzame normalisering van de bloedsuikerspiegel. Tijdens de Epileptoïde Crisis neemt het bloedsuiker echter tijdelijk weer af, wanneer de conflictactieve symptomen kortdurend worden gereactiveerd. Acute hypoglykemie – hypoglycemische shock – is een medisch noodgeval! Roep de hulp in van artsen en verplegend personeel. 

Tijdens het laatste deel van de helingsfase, in PCL-B, stijgt de bloedsuikerspiegel tot boven het normale bereik met de symptomen van diabetes – vergelijk met bèta-eilandcellen-gerelateerde diabetes in de conflictactieve fase. Pas aan het einde van de helingsfase is de bloedsuikerspiegel weer normaal.

Bij een continue terugval in het conflict of hangende genezing, wordt diabetes chronisch. Er wordt nog steeds insuline geproduceerd, maar dit wordt niet gebruikt voor het transporteren van glucose naar de lichaamsweefsels omdat men een angst-walging heeft, een vrouwelijke reactie van passief terugtrekken. Vergelijk met bèta-eilandcellen-gerelateerde diabetes zonder insulineproductie. Dit wordt insulineresistentie genoemd en gecategoriseerd als diabetes type 2, ook wel ouderdomsdiabetes genoemd – vergelijk met diabetes type 1 of jeugddiabetes.

Er zijn veel mensen met diabetes type 2 die lijden aan overgewicht. Niet allemaal. Dus overgewicht kan gepaard gaan met diabetes type 2, maar als je de biologische natuurwetten begrijpt, namelijk dat hypoglykemie en diabetes twee aandoeningen zijn binnen hetzelfde Biologische Speciaalprogramma, leren we te begrijpen dat de zogenaamde “type 2 diabetes” (in PCL-B) niet wordt veroorzaakt, maar eerder wordt voorafgegaan door hypoglykemie. Overgewicht of obesitas wordt verondersteld een risicofactor te zijn voor het ontwikkelen van diabetes, maar dat is dus niet zo. O

Op deze CT-scan zien we de impact van een angst-walgingsconflict in het gebied van de hersenen dat de alfa-eilandcellen van de alvleesklier aanstuurt. De gedeeltelijk donkere rand van de Hamerse Haard geeft de aanwezigheid van vocht aan, wat zich meestal voordoet aan het begin van de helingsfase of na een terugval in het conflict.

Met dank aan Arjen Lievers https://www.germaansegeneeskunde.nl/index_ziekten_gnm/ Aanrader!

Björn Eybl, zielsoorzaken van ziekte: ISBN: 978-3-85052-299-1 Ik kan dit boek aanbevelen om zelfstudie te doen, je kunt het op internet gratis downloaden.

Dr. Geerd Ryke Hamer

De ware aard van je lichaam begrijpen

Evenwicht herstellen is de sleutel tot gezondheid. Het gaat om inzicht hoe het lichaam functioneert volgens subjectieve gevoelens afkomstig uit de geest. Als alle geestelijke zaken in de psyché en fysiologische processen van het lichaam in evenwicht zijn, zal het lichaam weer in staat zijn om alle mogelijkheden te gebruiken tot natuurlijk herstel en het zelfgenezend vermogen te activeren.

Zowel de bèta-eilandcellen als de alfa eilandcellen stoppen niet met werken omdat ze te moe zijn om hun werk te doen. Er is iets anders dat het functieverlies van de eilandjes van Langerhans veroorzaakt. Waarom de bloedsuikerspiegel te laag of te hoog is, heeft te maken met een psychologische relevantie, grotendeels onbewust, dat bewust mag gemaakt worden. Dit hebben we ondertussen begrepen dankzij de Germaanse visie. 

Heb je diabetes, of heb je ondersuikering, in beide gevallen is het belangrijk om naar de signalen van je lichaam te luisteren, en te stoppen ons lichaam direct of indirect te beschadigen door een voedingspatroon met geïndustrialiseerde bewerkte producten, ongezonde levensstijl en emotionele instabiliteit – dat ook de bijnieren uitput. Als wij een gezonde eet- en levenswijze met emotionele stabiliteit gaan implementeren, kan het lichaam heel gemakkelijk opnieuw geprogrammeerd worden en weer tot volle leven worden gewekt. De intelligentie van de geometrie van het DNA is ongeëvenaard. We zijn in staat om wonden of botbreuken te genezen. In het DNA is er een mechanisme dat diabetes veroorzaakt met als doel te overleven als men door een conflict in een bedreigende situatie is terechtgekomen. Als het conflict is opgelost zal het lichaam een zelfgenezend mechanisme opstarten. Om dit zelfgenezend mechanisme te activeren en te kunnen genezen van ziekte is het belangrijk dat we natuurlijk ons lichaam daarvoor wel de gelegenheid gaan geven in plaats van het tegen te werken door symptoombestrijding.

Hoe kan het lichaam herstellen als men alle pogingen van het lichaam om zich te herstellen tegengewerkt worden door symptoombestrijding? Farmaceutische medicijnen hebben de eigenschap dat ze stoffen bevatten dat het lichaam niet kan herkennen. Het lichaam behandelt deze vreemde stoffen als gif, dat zijn alle bijwerkingen die tot iatrogene verschijnselen worden gerekend. Iatrogene oorzaken horen reeds in de top drie van doodsoorzaken. Hoe kan het lichaam inwendige en uitwendige wonden genezen als je medicijnen gebruikt die de bloedstolling beïnvloeden? Hoe kan je voeding goed verteren als je voedsel met bewaarmiddelen eet? Voor de intelligentie van het DNA is er bijna geen wezenlijk verschil tussen het genezen van een wond, botbreuk of diabetes als we het lichaam geven wat het werkelijk nodig heeft. Dat is biologische zongerijpte voeding in oorspronkelijke staat, zoals Hippocrates het ook heeft vernoemd, natuurlijke voeding is jouw medicijn.

Als we diabetes symptoomgericht blijven behandelen zonder de onderliggende oorzaak te begrijpen, kan dit tot gevaarlijke consequenties leiden, met de dood tot gevolg. Het gaat om een langetermijnvisie van herstel en gezondheid.

Insuline

Het lijkt misschien verstandig om extra insuline in het bloed te brengen om het teveel aan glucose in het bloed te verwijderen. Maar insuline injecties gaan de oorzaak van het probleem niet oplossen, op langere termijn gaat het de ziekte gaan verergeren. Een insuline injectie is een snelle oplossing die gerechtvaardigd is bij een acute levensbedreigende toestand. Vergeet nooit dat het lichaam een reden heeft waarom het de bloedsuiker hoog houdt, een biologisch conflict en dat is precies wat altijd vergeten wordt bij elke medische behandeling. 

Insuline Injectie

Aanhoudend insuline injecties geven zal de echte genezing van diabetes in de weg staan omdat de causale oorzaak niet aangepakt wordt. Er wordt vervolgens op trieste wijze gezegd, eens diabetes, altijd diabetes. Dat is een werkzame vorm van self fulfilling prophecy. De zelfvervullende gedachte die op het kwantumveld losgelaten wordt, keert telkens als een boemerang terug zodat je krijgt wat je hebt gecreëerd. Insuline in hoge concentratie is altijd giftig voor het lichaam. Diabetes wordt ronduit gevaarlijk als men de symptomen blijft bestrijden. 

Een actief ingrediënt van pepers, capsaïcine lijkt de werking van de pijn neuronen in de pancreas te verbeteren. Dit is ontdekt in een ziekenhuis in Toronto met verbijsterende resultaten bij het herstellen van diabetes type 1, hetgeen duidelijk maakt dat diabetes type 1 dus geen auto-immuunziekte is zoals algemeen aangenomen wordt. Voor herstel van een goede werking van de zenuwcellen hebben we goede kwalitatieve neuropeptiden nodig die pas aangemaakt kunnen worden als het lichaam goede voeding ontvangt met voedende glucose, want voedende glucose is juist zeer belangrijk voor de zenuwen en de activatie van de neuronen in de pancreas. Als de psychologische oorzaak ook aangepakt is zal men resultaat boeken. 

Geheime cofactors dat diabetes erger maakt

Andere oorzaken van diabetes: 

Naast een biologisch conflict dat een zinvol biologisch speciaalprogramma opstart zijn er nog enkele zaken die aandacht vragen. 

Overvoeding waarbij de energiebalans tussen toevoer en verbruik is verstoord. Dit wil niet zeggen dat iedereen met overgewicht een verhoogd suikergehalte in het bloed heeft! Een verkeerd eetpatroon zal het dan erger maken.

Veel medicijnen maken het lichaam sympathicotoon en verhogen indirect de bloedsuikerspiegel. Antibiotica, cortisone en catecholamine verhogen de bloedsuiker. 

Als men in stress belandt, wordt de suikerspiegel in het bloed hormonaal verhoogd door insulinereductie. Hierdoor zijn we in staat om over voldoende energie te beschikken om de strijd aan te gaan. Door te strijden wordt het aangeboden suikeroverschot afgebouwd. Maar de ‘beschaafde mens’, bijvoorbeeld zittend in de auto in de file voor de kennedytunnel en een deadline moet halen, kunnen we hooguit onze middelvinger opsteken of een vuist ballen. Er is geen actie en geen energie afbouw. Ook in huis of op kantoor, of voor je pc, is er geen energie ontlading als je in een stressvolle situatie bent terechtgekomen. Niet kunnen afreageren is zeer schadelijk voor het organisme. 

Geraffineerde suiker en zetmeel. 

Het zenuwstelsel heeft altijd volwaardige voedende glucose nodig om goed te functioneren. Mensen met diabetes krijgen te horen dat ze het gebruik van suikers en andere koolhydraten moeten verminderen of zelfs stoppen. Meestal wordt hen gezegd dat deze suikers en koolhydraten hun bloedsuikerspiegel tot een abnormaal hoog niveau zouden brengen en dit levensgevaarlijk kan uitdraaien. Er schuilt inderdaad wel enige waarheid in deze redenering, en tegelijkertijd is deze redenering enorm misleidend.

Deze redenering is juist als het om geraffineerde en bewerkte koolhydraten en suikers gaat, want deze suikers en koolhydraten zijn lege calorieën zonder voedingswaarde die een nadelige invloed hebben op je gezondheid, en niet alleen van diabetici. Stoppen met geraffineerde suikers en zetmelen is een goed idee.

Geraffineerde suiker zijn een geheime oorzaak van diabetes

Overzicht van de suikermoleculen

Koolhydraten worden ook suikers of sachariden genoemd. Ze worden koolhydraten genoemd omdat ze bestaan uit koolstof-, waterstof- en zuurstofatomen. In de natuur zijn koolhydraten verantwoordelijk voor de zoete smaak van ons voedsel. De ketenlengte van de koolhydraten bepaalt de zoetkracht, hoe korter de ketenlengte, hoe zoeter de smaak is. Koolhydraten met een korte ketenlengte worden korte suikers genoemd en heb je twee soorten in, de monosachariden waarin glucose en fructose voorkomen en disachariden waarin sucrose en maltose voorkomen.

Koolhydraten met een middellange ketenlengte hebben een mild zoete smaak. Dat zijn oligosachariden. In deze groep vinden we galacto-oligosachariden, fructanen, maltodextrines en fructose-oligosahariden. Deze middellange suikerketens hebben gezondheidsbevorderende eigenschappen omdat het oplosbare vezels zijn en voeding voor de darmflora. 

Meervoudige koolhydraten hebben een lange ketenlengte, het zijn de lange suikers of complexe suikers en zetmelen. Dat zijn polysachariden en deze smaken het minst zoet. In deze groep vinden we: lichaamseigen glycogeen, ruwe vezels zoals pectine, gommen, lignine, cellulose en hemicellulose. Ze zijn heilzaam en/of voedzaam voor het lichaam, pas als er raffinage bij komt kijken veranderen deze koolhydraten in schadelijke suikers voor het lichaam. 

Bij een normale vertering van zongerijpt plantaardige voedsel in zijn oorspronkelijke staat, worden meervoudige koolhydraten omgezet in meervoudige suikers dat kan worden opgeslagen in de spieren en de lever. Insuline brengt deze voedende suiker tot aan de cellen, en het teveel wordt omgezet in glycogeen dat het lichaam kan opslaan. Glycogeen is een lichaamseigen suiker dat als reservesuiker wordt gebruikt in tijden van glucosetekort. Glycogeen is ook een lange suikerketen. De pancreas maakt niet alleen insuline aan, maar maakt ook het hormoon glucagon aan, en deze heeft de functie om de opgeslagen glycogeenreserves om te zetten in waardevolle voedende glucose voor de energielevering aan alle lichaamscellen.

De zeven kleuren van de regenboog in je groenten en fruit: gezonde suikers

De valkuil van geraffineerde suikers of zetmelen

Het lichaam is niet in staat om deze koolhydraten om te zetten in glycogeen dat opgeslagen kan worden in het lichaam. Het lichaam kan geen reservesuiker in de vorm van glycogeen produceren van geraffineerde voeding. Dus, na het eten van chips, pasta, wittebrood, snoep, cake, frisdrank enzovoort komen er binnen een paar minuten grote hoeveelheden suiker en zetmeel in je bloed terecht. Hoe meer je van deze geraffineerde koolhydraten eet, des te hoger wordt je bloedsuikerspiegel. De pancreas moet extra hoeveelheden insuline produceren om het suiker in het bloed weg te halen en af te leveren aan de cellen. Bovendien neemt het risico toe dat bloedcellen zoals de hemoglobine gaan versuikeren. Dit proces heet geglycosyleerd hemoglobine. De waardevolle essentiële omega vetzuren worden ook versuikerd en komt het zuurstoftransport en de levering van zuurstof in het gedrang dat nadelig is voor de stofwisseling. 

In de lichaamsweefsels zijn er membranen met receptoren die insuline doorlaten. Je kunt deze receptoren een beetje vergelijken met een deurslot dat open gaat als de insuline de glucose en andere voedingstoffen komt leveren. Deze insulinereceptoren reguleren de opname van glucose volgens de behoefte van het weefsel. MAAR: Er is een wezenlijk verschil tussen de waardevolle voedende glucose en glycogeen en de waardeloze suiker dat na het eten van een ijsje of het drinken van een frisdrank terechtkomt in de bloedstroom.

Het lichaam heeft een grote hekel aan de zure, gebleekte, bewerkte en energieloze glucose van geraffineerde suikers, het lichaam kan deze niet gebruiken om stofwisselingsprocessen goed te laten verlopen omdat de voedende mantelstoffen die belangrijk zijn voor de stofwisseling eruit geraffineerd zijn. Het zijn lege calorieën en het lichaam verliest energie bij het metaboliseren van geraffineerde voeding. Dit heeft een uitputtend effect op het lichaam.

Lege calorieën worden door de lever omgezet in vet

Dat is een extra factor bij overgewicht. (Zie overgewicht en obesitas) lege calorieën verstoren metabolische processen waarbij veel gifstoffen ontstaan. Als de spijsertering en zijn darmflora niet goed werken, zal het lichaam gifstoffen isoleren in vetcellen. Daarom dat vermageren zo moeilijk is, het lichaam wilt niet vermageren, anders komen er grote hoeveelheden toxines te snel vrij in het bloed. Het lichaam weet altijd wat het doet. 

Vetcellen in de nabijheid van haarvaten

Voor mensen met diabetes is het belangrijk om alle soorten geraffineerde suikers en zetmelen te mijden. Het is raadzaam om de glycemische index van gezonde natuurlijke voeding en sachariden in de gaten te houden. Het is de enige manier om het zenuwweefsel, de pancreas en andere lichaamsweefsels te kunnen voorzien van waardevolle voedende glucose. Diabetici hebben enkelvoudige glucose nodig maar echt wel met mate. Koolhydraten uit zongerijpte voeding dat de natuur voorziet voor de mens. Vermijd geconcentreerde gezonde suikers zoals ahornsiroop, kokosbloesemsuiker of sommige honingsoorten. Vergeet niet dat glucose de brandstof is dat ervoor zorgt dat onze motor blijft draaien en wij in leven kunnen blijven. Het centrale zenuwstelsel is afhankelijk van glucose om goed te kunnen functioneren, en dit geldt ook voor alle organen, waaronder het hart en de pancreas.

Wist je dat de hersenen grote hoeveelheden glucose verbruiken tijdens de genezingscrisis van alle aandoeningen? 

De glycemische index en glycemische lading

Een belangrijke parameter om voedingsmiddelen die suiker of zetmelen bevatten in te delen en te beoordelen is de glycemische index. De glycemische index geeft ons de inschatting waarmee koolhydraten worden verteerd en opgenomen in het bloed. De glycemische index houdt geen rekening met de hoeveelheid beschikbare koolhydraten dat precies in een voedingsmiddel aanwezig is. De hoeveelheid van de koolhydraten die je per portie gebruikt heeft eveneens een wezenlijke bijdrage tot de glucosespiegel in het bloed.

Bijvoorbeeld 100 gram wit brood heeft een glycemische index van ongeveer 70-72. Het wil zeggen dat wit brood een voedingsmiddel is waarvan iets meer dan de helft uit koolhydraten bestaat ofwel meer dan 50 gram. Maar als je 100 gram watermeloen eet met een gelijkaardige glycemische index, gebruik je een voedingsmiddel dat amper 5 gram koolhydraten bevat. De glycemische lading houdt zowel rekening met de aard van het koolhydraten houdend voedsel als met de portie van het koolhydraten houdend voedsel. 

In dit voorbeeld zal witbrood meer impact hebben op de bloedsuikerspiegel dan een gelijk portie watermeloen. De glycemische lading kun je berekenen door de glycemische index/ 100 X de beschikbare koolhydraten per portie. In het geval van voorgaand voorbeeld dan is de glycemische lading per portie van 100 gram witbrood 72/100 x 50 = 36 en is de glycemische lading per portie van 100 gram watermeloen 72/100 x 5 = 3,6. De impact van watermeloen is dus 10 x kleiner dan een even grote portie witbrood. Er bestaat ook een indicatieve waarde om de glycemische lading van voedingsmiddelen te bepalen. Een glycemische lading lager dan 10 is laag, tussen 11 en 19 is medium en hoger dan 20 is dus hoog. Een belangrijke opmerking hierbij is dat de impact van natuurlijke suikers, geraffineerd of ongeraffineerd op de bloedsuikerspiegel, het volstaat om de glycemische index te gebruiken. Het heeft geen zin om de glycemische lading te berekenen omdat deze suikers in pure vorm bijna 100% uit koolhydraten bestaan. Voor diabetici is het niet raadzaam om deze suikers in pure vorm te consumeren in portie van …gram.

Enkele voorbeelden: De verschillen zijn soms groot.

Voedingsmiddel    GI   Beschikbare KH per 100 gram   GL per 100 gram

Baguette               95                      58                            55.1

Rijstwafel              69-87                 80                            62.2

Cake                     47-67                 55.3                         31.5

Cornflakes            78-84                 82.3                         66.6

Rogge meel          35                      74.5                         26

Spaghetti wit         38-57                 28.3                        13.4

Witte rijst gekookt 87-97                 24.8                         26.6

Puree-aardappel 69-90               12.7                         10

Artisjok                  15                      9.5                           1.4

Doperwt                45-53                 10                            4.9

Snijboon               30-44                  2                             0.74

Ajuin                     15                       1.5                          0.42

Dadel                    99-103                73                           73

Appel                    36-40                  10.4                        3.9

Walnoot                15                        8                            1.2

Het is kortzichtig om natuurlijke zoetmiddelen, gezonde groenten en fruit enkel rekening te houden met de glycemische index. Naast de glycemische index zijn er nog factoren die bepalen of een zoetmiddel al dan niet aan te raden is voor consumptie. De kwaliteit, de bewerkingen dat het voedsel onderging – raffinage en bleken -, de voedingswaarde zoals mineralen, vitaminen en antioxidanten dat is gedaald door raffinage, en de mogelijke negatieve effecten op het lichaam. De glycemische index kan dus niet als enige parameter de doorslag geven. Bijvoorbeeld geraffineerde sucrose – witte kristalsuiker met een glycemische index van rond de 70. Ahornsiroop heeft een glycemische index van ongeveer 54. Hoewel ahornsiroop een lagere glycemische index heeft dan witte kristalsuiker, kunnen we voornamelijk in rekening brengen dat ahornsiroop zeer veel essentiële voedingstoffen bevat.

Zowel de glycemische index als de glycemische lading zijn belangrijke parameters om het oplopen van de bloedsuikerspiegel na inname van koolhydraten te controleren. Beide parameters kunnen je helpen om een optimale keuze te maken tussen verschillende voedingsmiddelen en juiste voedingsadviezen. Algemeen wordt gesteld dat leveranciers van koolhydraten met een glycemische index lager dan 55 en een glycemische lading lager dan 19 het meest de gezondheid ten goede komen. Maar ook hier is het belangrijk om andere elementen niet uit het oog te verliezen zoals oplosbare vezels, vitaminen, essentiële vetzuren, mineralen, antioxidanten enzovoort. Ook factoren zoals raffinage, hetgeen betekent volledig ontdaan van de begeleidende voedende mantelstoffen, zijn enorm nadelig voor de bloedsuikerwaarden en de stofwisseling.  

Veel gezonde verzadigde vetten in jouw voedingspatroon helpen om de glycemische index van de voeding te verlagen. Verzadigde vetten vertragen de opname van glucose en geven het langzaam af. Het zijn verzadigde vetten die glucose doorheen de bloedhersenbarrière transporteren. Wees niet gierig met consumptie van gezonde verzadigde vetten. Ze verlagen de glycemische index van je maaltijden en dat is goed voor de pancreas. Niet-ontgeurde kokosolie en geklaarde boter zijn de aangewezen vetten als je diabetes hebt. Een groot probleem is de combinatie van bewerkte vetten en oliën met geraffineerde suiker die de pancreas en de lever verder uitput. Dit heb je niet met sachariden met korte, middellange of lange suikerketens uit zongerijpte groenten en fruit en volwaardige verzadigde vetten, deze onderhouden en voeden de pancreas en de zenuwen die de pancreas aansturen.

Dus een stuk lekker zoet zongerijpt fruit tussen de maaltijden door is goed als je diabetes hebt. Ze zijn bovendien nog eens rijk aan antioxidanten en goed opneembare mineralen die de lever, bijnieren, de receptoren van de cellen en de pancreas ondersteunen. Trouwens bij diabetes type 1 als type 2 mogen we ons echt niet blindstaren op het regelen van de bloedsuikerspiegel alleen. Het verzorgen van ons voedingspatroon, levensstijl en het cultiveren van emotionele stabiliteit zijn minstens even belangrijk. Essentiële basis omega vetzuren, licht verteerbare aminozuren, zongerijpte vitaminen en mineralen uit oorspronkelijke voeding door de natuur gecreëerd VOOR de mens en niet door de industrie is bewerkt. Er zijn verschillende natuurlijke suikers die de bètacellen en het zenuwweefsel in de pancreas voeden en herstellen.

Dagelijks een theelepel ruwe rietsuikermelasse opgelost in een glas warme water is een grote bron van goed opneembare chroom. Dit chroom mineraal is essentieel om de insulinegevoeligheid te verhogen van de weefsels en vermindert de drang naar suiker. Bovendien is chroom een uiterst belangrijk element voor de goede werking van de pancreas, zowel bij de productie van hormonen als de productie van spijsverteringsenzymen. Met een geringe mate kun je graanstropen, ongeraffineerde kokosbloemsuiker en jaggery of palmsuiker consumeren, omdat deze suikers waardevolle voedingstoffen bevatten voor organen zoals de pancreas. Honing van lindebloesems, acacia en rauwe honing zijn geschikt voor mensen met diabetes vanwege specifieke voedende en ondersteunende eigenschappen voor de pancreas. Stevia is een zoetmaker dat geschikt is voor diabetici. Voor de aanwezige suikers in fruit en groenten hoef je niet bang te zijn, gewoon met mate. Fruitsuikers worden begeleid door mantelstoffen die helpen met de vertering van deze suikers.

Alle suikers en zetmelen die een industriële bewerking hebben ondergaan zijn verboden voor diabetici, ook voor gezonde mensen.

Fructose lijkt op het eerste gezicht goed voor diabetici, deze monosacharide heeft een zeer lage glycemische index en doet de bloedsuikerspiegel bijna niet stijgen en is bovendien uiterst zoet van smaak. Fructose, dat van nature in zongerijpte groenten en fruit aanwezig is, wordt door de lever omgezet in glucose. Deze fructose wordt eveneens begeleid door voedende mantelstoffen die belangrijk zijn voor de stofwisseling van de suiker. Maar geraffineerde fructose is een ander verhaal en ronduit ongeschikt voor mensen met diabetes en gezonde mensen. Geraffineerde fructose zorgt voor ongunstige binding van suikers en lichaamseiwitten waardoor er degeneratieverschijnselen ontstaan in de organen en de pancreas. Geraffineerde fructose verhoogt de bloedvetten aanzienlijk, verzuurt de lever, geeft aanleiding tot het ontstaan van buikvet Ten slotte is geraffineerde fructose niet goed bij hart- en vaatziekten, het irriteert de wanden van de slagaders en de haarvaten. Dit is een oorzaak dat de LDL-cholesterol in het bloed gaat stijgen.

De gewonnen agavestroop van deze kwekerij wordt geraffineerd en is niet meer geschikt voor diabetici en gezonde mensen.

Wees ook voorzichtig met ahornsiroop, diksappen van fruit en ruwe rietsuiker, ondanks de voedende mantelstoffen zijn ze sterk geconcentreerd met een hogere glycemische index. Voor diabetici: in beperkte mate gebruiken!  Let op honing: traceer waar de honing vandaan komt, er wordt geraffineerde suiker aan honing toegevoegd. 

Synthetische zoetstoffen

Let op, laat je niet verleiden om synthetische zoetstoffen te gaan gebruiken. Het klopt dat ze de bloedsuiker niet doen stijgen, maar worden wel als zoet ervaren. Dit misleidt de lichamelijke intelligentie die de bloedsuikerspiegel reguleert. Ze zijn oorzaak van onbedwingbare eetbuien en de onweerstaanbare drang naar zoet eten.

Sucralose is niet geschikt voor menselijke consumptie, het zijn gechloreerde suikermoleculen. 

Kunstmatige zoetstoffen bedriegen je lichaam

Alle kunstmatige zoetstoffen hebben het patent van eetlustopwekker en ze doen precies ook datgene wat ze beloven: je krijgt een grotere behoefte aan koolhydraten. Veel mensen geloven dat ze goed bezig zijn en de ‘ideale zoetstof’ hebben gevonden om hun behoefte aan zoet te bevredigen zonder risico voor hun gezondheid. Maar meer en meer wordt aangetoond dat kunstmatige zoetstoffen zoals aspartaam, sucralose, saccharine, neotame enzovoort ernstige irritatie veroorzaken aan het zenuwstelsel en het hersenweefsel. Er ontstaan problemen in de hormoonhuishouding van het lichaam. Sucralose heeft gechloreerde suikermoleculen, dat dezelfde basis vormen die men aantreft in DDT. 

Aspartaam bestaat uit lichaamsvreemde eiwitten die zoet smaken en de lichaamsintelligentie bedriegen. Bovendien werkt aspartaam diabetische neuropathie in de hand. Aspartaam leidt eveneens naar gevoelloosheid, tintelen van de ledematen, geheugenafname, verwardheid, en stemmingswisselingen om er een paar van op te noemen. Het is beter om aspartaam nooit te gebruiken.

Wat gebeurt er precies als je kunstmatige zoetstoffen inneemt?

Het lichaam heeft een accuraat zelfregulerend mechanisme dat continu de behoefte aan calorieën meet dat je uit een maaltijd kan halen, aangepast aan de veranderende omstandigheden waarin je leeft. Als je lichaam genoeg energie heeft gekregen uit de voeding die je hebt gegeten, sturen de spijsverteringsorganen een seintje naar de hersenen met de boodschap dat aan alle energiebehoefte is voldaan. De zenuwuiteinden produceren hormonen die je behoefte aan voedsel stoppen. Als je bijvoorbeeld een bepaalde maaltijd voeding eet met veel lege calorieën zoals geraffineerde suikers of met de caloriearme kunstmatige zoetstoffen, dan zal je lichaam jou gaan verleiden om bij de volgende maaltijd meer te gaan eten. Omgekeerd zal je lichaam je minder eetlust geven als je een maaltijd met meer calorieën hebt geconsumeerd dan dat je lichaam calorieën nodig heeft.

We hoeven alleen maar ons lichaam te observeren, ernaar te luisteren en te handelen. Het lichaam probeert om onder alle leefomstandigheden je energiedistributie in evenwicht te houden. Als je jezelf uithongert en je lichaam niet voldoende calorieën geeft – zoals kunstmatige zoetstoffen dit doen -, zul je de volgende dag op zoek gaan naar nog meer voedsel, en de dag erna nog meer. Dit leidt tot chronisch overeten. Je spijsverteringsstelsel kan deze grote hoeveelheden lege voeding en weinig energie niet goed verteren. Je lichaam slaat dit op als “VET”. Door synthetische zoetstoffen krijgt je een onweerstaanbare behoefte aan voedsel. Vooral geraffineerde koolhydraten die je ogenblikkelijk energie geven, maar dat is slechts tijdelijk, want de lege calorieën zorgen ervoor dat de bloedsuikerspiegel snel weer daalt tot onder normaal met humeurigheid terwijl de kilootjes toenemen.

Je houdt je lichaamsintelligentie voor de GEK!

Echte suiker geeft de zoete smaak van zongerijpte groenten, granen, zaden en fruit en wordt direct door de maagwand opgenomen. Binnen 3 à 5 minuten komt deze suiker in het bloed terecht, het ingenieuze accurate mechanisme van je lichaam voorkomt grote schommelingen van de bloedsuikerspiegel door insuline uit te scheiden. De lichaamsweefsels kan deze suiker opnemen als een volwaardige voedingsbron om zichzelf te voorzien van energie. Echte suikers zijn volle calorieën met voedingsstoffen dat het lichaam kan verteren. Heb je teveel van deze volle calorieën in je lichaam, dan kan het lichaam deze suiker door het hormoon insuline opslaan als glycogeen. Het hormoon glucagon zet glycogeen terug om in voedende suiker van zodra het lichaam energie nodig heeft, en dit is de natuurlijke werking van het lichaam.

Als je kunstmatige zoetstoffen eet reageert het lichaam op dezelfde wijze als je echte suiker eet. Als het lichaam zoet proeft op de tong, begint de pancreas met het uitscheiden van insuline. En dan beginnen de problemen. In plaats van energierijke suiker krijgt het lichaam een cocktail van lichaamsvreemde eiwitten, of gechloreerde suikermoleculen en/of andere giftige lichaamsvreemde stoffen binnen. Ondertussen is de geproduceerde insuline in het bloed op zoek naar de verwachte suiker. Maar die is er niet, dus zal de insuline de aanwezige suiker in het bloed verwijderen en daalt de suikerspiegel tot een gevaarlijke diepe waarde. De reactie van het lichaam naar de hersenen is duidelijk, ik heb honger! Kunstmatige zoetstoffen verhogen de bloedsuikerspiegel niet, daarom ga je op zoek naar zoet voedsel met geraffineerde suikers en zetmelen. Kunstmatige zoetstoffen gaan op deze wijze jouw behoefte aan zoet voedsel juist gaan stimuleren.

Ga je op deze behoefte reageren met voedsel dat nog meer kunstmatige zoetstoffen bevat – geen energie -, kom je in een vicieuze cirkel terecht waarin de behoefte aan koolhydraten verder wordt versterkt en ga je teveel eten. Je brengt je lichaam in gevaar als je de smaakpapillen voor suiker blijft stimuleren door het gebruik van kunstmatige zoetstoffen. De hersenen blijven constant een signaal tot eten geven terwijl de lever de opdracht krijgt om suiker op te slaan in plaats van af te geven aan het bloed. Uiteindelijk zal de pancreas zich realiseren dat er geen suiker in het bloed komt en de afscheiding van insuline vermindert. Je kunt misschien denken, aha, nu is het probleem opgelost, maar dat is niet zo, humeurigheid en totale uitputting zijn het gevolg. 

Synthetische zoetmiddelen kunnen bepaalde verwikkelingen van diabetes doen versnellen. Retinopathie, cataract of grijze staar, neuropathie, beroerte. Regulatie van de bloedsuikerspiegel en HbA1 of geglycosyleerde hemoglobine, een maat voor de ernst en duur van verhoogde bloedsuikerspiegel. Synthetische zoetmiddelen geven aanleiding tot vermoeidheid, meer dorst en honger, droge mond, constipatie,  hartkloppingen, verhoogde bloedvetten, hoge bloeddruk, druk op de borstkas, impotentie, brandende tranende ogen, wazig zicht. Reeds voorkomende klachten van een diabetespatiënt waarbij deze symptomen gewoon gaan verergeren door het gebruik van synthetische zoetmiddelen.

Laat je niet verleiden door lobbyisten die ontelbare reclames en artikelen schrijven over het gebruik van synthetische zoetstoffen en fructose en dit aanbevelen aan diabetespatiënten. Maak je vooral geen illusies: de industrie van synthetische zoetstoffen is nu eenmaal een miljardenindustrie die door verkeerde informatie, propaganda, publiciteit, sponsoring en subsidies heel veel professionele gezondheidsbegeleiders voor zich heeft gewonnen behalve ik.

Tabel van suikers

Korte suikers of de mono- en disachariden

1: Monosachariden bestaan uit één suikermolecule, “hexosen” met 6 koolstofatomen

• Glucose (dextrose, druivensuiker): Deze suikers zitten van nature in honing en diverse vruchten zoals druiven. Het is aanwezig in geraffineerde glucosestroop – voornamelijk geraffineerde maïsstroop die zeer rijk is aan glucose. Zit voor een deel in geraffineerde maïssiroop, rijk aan glucose  en fructose of HFCS, high fructose corn sirup, en in invertsuiker gemaakt van suikerbieten door het splitsen van sucrose.
• Fructose (levulose, vruchtensuiker). Zit van nature in honing en diverse vruchten. Geraffineerd in agavesiroop. Geraffineerd in cichorei fructose, geraffineerd in maïssiroop met een hoog fructosegehalte en in invertsuiker.
• Galactose: Komt van nature nauwelijks geïsoleerd voor, bijna alleen voorkomend als onderdeel van lactose of van de vezel hemicellulose.
• Xylose, mannose en arabinose: komen nauwelijks geïsoleerd voor, bijna alleen als onderdeel van vezels als hemicellulose of andere polysachariden in planten.

2: Disachariden bestaan uit twee suikermoleculen.

• Sucrose (sacharose): glucose-fructose (G-F): ongeraffineerd in oersuiker of ongeraffineerde ruwe rietsuiker, in ahornsiroop, in ongeraffineerde palmsuiker, in ongeraffineerde suikerbietenstroop en melasse. Geraffineerd in biet- en rietsuiker.
• Lactose (melksuiker): glucose-galactose (G-Gal): ongeraffineerd in melkproducten, geraffineerd in voedingsmiddelen, voedingssupplementen en geneesmiddelen.
• Maltose of moutsuiker: glucose-glucose (G-G): ongeraffineerd vooral in graanstropen – gerstemout-, maïsmout-, tarwemout- en rijstsiroop en een beetje in honing. Geraffineerde maltose voornamelijk in gedeeltelijk gehydrolyseerde maïsstroop.

Middellange suikers  of oligosacchariden

1: Galacto-oligosachariden: 

• Vooral voorkomend in bonensoorten, net te verteren door de mens in de maag en de dunne darm, worden gefermenteerd door darmbacteriën tot o.a. waterstof, koolstofdioxide en methaan.
• Trisacharide (bestaat uit drie monosachariden): raffinose= galactose-glucose-fructose (Gal-G-F)
• Tetrasacharide (bestaat uit vier monosachariden): Stachyose= galactose-galactose-glucose-fructose (Gal-Gal-G-F)
• Pentasacharide (bestaat uit vijf monosachariden): Verbascose

2: Maltodextrines

• Middellange suikerketens, bestaande uit verschillende glucosemoleculen: ongeraffineerd in graanstropen. Geraffineerd vooral in gedeeltelijk gehydrolyseerde maïsstroop of in gedeeltelijk gehydrolyseerde aardappelzetmeel. G-G-G-G-G-G-……G-G-G-G

3: Fructose-oligosachariden (F.O.S., oligofructose) en fructanen (o.m. inuline)

• Dat zijn de wateroplosbare vezels of de “prebiotica”= suikerketens bestaande uit 2 tot 60 fructosemoleculen met één eindstandige glucosemolecuul. Zitten van nature in groenten, denk maar aan aardpeer, cichorei, asperges, schorseneer, kliswortel, artisjok en granen. Kunnen worden geïsoleerd uit cichorei. (G-F) – Fn of F-F-…..F-G

Lange suikers (polysachariden, complexe suikers), ze bestaan uit honderden tot duizenden monosachariden, voornamelijk glucose.

• Zetmelen= verteerbare lineaire suikerketens: voornamelijk in plantaardig voedsel: granen, meel, aardappels, bol-, knol-, wortel- en bladgewassen.G-G-G-G-G-G-G-….G-G-G-G-G-G-G
• Glycogeen= verteerbare, niet lineaire, doch vertakte suikerketens is een reservesuiker in het lichaam. Aanwezig in dierlijk voedsel zoals orgaanvlees, lever en oesters.
• Vezels of ruwvezel= niet verteerbare suikerketens – behalve fermentatie door darmflora dikke darm. 1- cellulose uit volle granen, groenten en fruit. 2- hemicellulose uit volle granen. 3-  lignine in knol-, wortel- en bladgewassen. 4- pectine uit vruchten. 5- gommen in blad en stengelgewassen.

Noot:

Er is een grote kans dat Stevia binnen afzienbare tijd concurrentie krijgt. Er is namelijk een nieuwe natuurlijke zoetstof in aantocht: Monk fruit. In de Verenigde Staten is Monk fruit al vanaf 2010 toegelaten. Momenteel neemt de Europese voedsel- en warenautoriteit (EFSA) de veiligheid onder de loep en als dit positief uitpakt zal Monk fruit in Europa toegelaten worden.

Monk fruit is een kleine, ronde vrucht uit de bergen van Zuid-China en wordt daar ‘luo han guo’ (LHG) genoemd. Het groeit aan een komkommerachtige plant die officieel Siraitia grosvenorii heet. Een rijpe monk fruit is eetbaar en smaakt heel zoet. dat is dankzij de zogenoemde mogrosiden die erin zitten. Deze zoetstoffen komen ook terecht in het extract dat van het sap van monk fruit gemaakt wordt. Het sap wordt verkregen door de schil en de zaden van de vrucht te verwijderen en daarna de vrucht te pletten. Juist dat extract wordt in de Verenigde Staten al jaren als zoetstof gebruikt. Het zit in dranken, ijs, sportvoeding, gebak, snoep en koekjes.

Het is 150-200 keer zoeter dan suiker. Monk extract levert net als Stevia geen calorieën, maar smaakt wel heel zoet. Dat is maar ietsje minder dan de zoetkracht van stevia extract. Er is niet zoveel monk fruit extract nodig om iets te zoeten.

Monk fruit