Geheime oorzaken diabetes deel 7

Wat zegt de Germaanse geneeskunde?

Bij deze hoge suikerwaarden wordt glucose via de urine uitgescheiden, vandaar de naam “diabetes mellitus” = honingzoete doorstroming. Hier is de insuline productie in de bètacellen voortdurend verlaagd, waardoor het glucosegehalte in het bloed verhoogt is.

ONTWIKKELING EN FUNCTIE VAN DE EILANDJES VAN LANGERHANS: 

De alvleesklier bevat clusters van cellen die de eilandjes van Langerhans worden genoemd. De eilandjes van Langerhans spelen een belangrijke rol bij de regulatie van de bloedsuikerspiegel (glucose). De alfa-eilandcellen van de eilandjes van Langerhans scheiden glucagon af, een hormoon dat de lever stimuleert om glycogeen in glucose om te zetten, wat leidt tot een verhoging van de bloedsuikerspiegel. Insuline, geproduceerd door de bèta-eilandcellen, helpt de bloedsuikerspiegel in energie om te zetten door de glucose in de lichaamscellen af ​​te geven. Insuline verlaagt daarom de bloedsuikerspiegel. De alfa en bèta eilandcellen zijn afkomstig van het ectoderm en worden aangestuurd vanuit de tussenhersenen.

HERSENNIVEAU: De eilandjes van Langerhans worden aangestuurd vanuit het diencephalon (tussenhersenen), die zich in het centrale deel van de grote hersenen net boven de middenhersenen bevinden. De alfa-eilandcellen worden vanuit de linkerkant van het diencephalon (glucagoncentrum) aangestuurd; de bèta-eilandcellen worden vanuit de rechterkant (insulinecentrum) aangestuurd. De twee hersencontrolecentra zijn precies tegenover elkaar geplaatst.

Alfa eilandcellen: 

BIOLOGISCH CONFLICT: Het biologische conflict dat verband houdt met de alfa-eilandcellen is een vrouwelijk angst-walgingsconflict of een mannelijk weerstandsconflict, afhankelijk van iemands geslacht, lateraliteit en hormoonstatus.

Een angst-walgingsconflict is een angst in combinatie met een afkeer van een situatie of persoon. Het conflict kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door seksuele ervaringen (seksueel misbruik, ongewenste seksuele praktijken, gewelddadige seks) of angst of fobieën voor bloed, uitwerpselen, urine of braaksel. Angst voor een dronken familielid kan een angst-walgingsconflict veroorzaken, met de geur van alcohol als een potentieel spoor. Kinderen lijden aan het conflict wanneer ze “walgelijk” voedsel moeten eten. 

Een angst-walgingsconflict is een angst in combinatie met een afkeer van een situatie of persoon. Het conflict kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door seksuele ervaringen (seksueel misbruik, ongewenste seksuele praktijken, gewelddadige seks) of angst of fobieën voor bloed, uitwerpselen, urine of braaksel. Angst voor een dronken familielid kan een angst-walgingsconflict veroorzaken, met de geur van alcohol als een potentieel spoor. Kinderen lijden aan het conflict wanneer ze “walgelijk” voedsel moeten eten.

Geslacht, Lateraliteit, Hormoonstatus      Biologisch Conflict          Betroffen Orgaan

Rechtshandige man (NHS)                       Weerstandsconflict               Bèta-eilandcellen

Linkshandige man (NHS).                         Weerstandsconflict               Alfa-eilandcellen*

Rechtshandige man (LTS)                        Angst-walgingsconflict          Alfa-eilandcellen

Linkshandige man (LTS)                           Angst-walgingsconflict          Bèta-eilandcellen*

Rechtshandige vrouw (NHS)                    Angst-walgingsconflict          Alfa-eilandcellen

Linkshandige vrouw (NHS)                       Angst-walgingsconflict          Bèta-eilandcellen*

Rechtshandige vrouw (LOS)                    Weerstandsconflict                Bèta-eilandcellen

Linkshandige vrouw (LOS)                       Weerstandsconflict                Alfa-eilandcellen*

NHS = Normale hormoonstatus, LTS = Lage testosteronstatus, LOS = Lage oestrogeenstatus. 

*Bij linkshandigen wordt het conflict overgeheveld naar de andere hersenhelft

CONFLICTACTIEVE FASE: Tijdens de conflictactieve fase neemt de functie van de eilandcellen van Langerhans af. De afname van de productie van glucagon veroorzaakt hypoglykemie.

OPMERKING: De alfa- en bèta-eilandcellen cellen behoren tot de groep organen die niet op het gerelateerde conflict reageren met celvermeerdering of celverlies, maar met hyperfunctie (zie botvlies en thalamus) of functioneel verlies (zie ook Biologische Speciaalprogramma’s van het binnenoor (slakkenhuis en evenwichtsorgaan), reukzenuwen, netvlies en glasachtig lichaam van de ogen, skeletspieren).

Symptomen van hypoglykemie zijn misselijkheid, duizeligheid, flauwvallen (wat verklaart waarom sommige mensen flauwvallen als zij bloed zien), trillingen en boezemfibrilleren als gevolg van het glucosegebrek in de spieren, inclusief de hartspier. Typerend voor een lage bloedsuikerspiegel is een verlangen naar suiker en snoep, wat het doel dient om de bloedsuikerspiegel in evenwicht te brengen. Het gestage overeten leidt tot gewichtstoename en obesitas (vergelijk met obesitas gerelateerd aan waterretentie). Vanwege de regelmatige inname van suikerhoudend voedsel blijft hypoglykemie meestal onopgemerkt.

HELINGSFASE: Tijdens het eerste deel van de helingsfase, in PCL-A, stijgt het glucoseniveau langzaam naar een normaal niveau. Tijdens de Epileptoïde Crisis neemt het bloedsuiker echter tijdelijk weer af, wanneer de conflictactieve symptomen kortdurend worden gereactiveerd. Acute hypoglykemie (hypoglycemische shock) is een medisch noodgeval! In PCL-B stijgt de bloedsuikerspiegel tot boven het normale bereik met de symptomen van diabetes (vergelijk met bèta-eilandcellen-gerelateerde diabetes in de conflictactieve fase, zie ook diabetes insipidus gerelateerd aan de nieren). Aan het einde van de helingsfase is de bloedsuikerspiegel weer normaal.

Bij een continue terugval in het conflict (hangende genezing) wordt de diabetes chronisch. In dit geval wordt nog steeds insuline geproduceerd, maar dit wordt niet gebruikt voor het transporteren van glucose naar de lichaamscellen (vergelijk met bèta-eilandcellen-gerelateerde diabetes zonder insulineproductie). Dit wordt insulineresistentie genoemd en gecategoriseerd als diabetes type 2, ook wel ouderdomsdiabetes genoemd (vergelijk met diabetes type 1 of jeugddiabetes).

OPMERKING: Of diabetes optreedt in de helingsfase, waarbij de alfa-eilandcellen betrokken zijn of in de conflictactieve fase, die verband houdt met de bèta-eilandcellen, wordt bepaald door iemands geslacht, lateraliteit en hormoonstatus in plaats van de leeftijd van een persoon. Vandaar dat, vanuit het perspectief van de GNM, het onderscheid tussen “jeugddiabetes en ouderdomsdiabetes” zinloos is.

Veel mensen met “type 2 diabetes” hebben overgewicht. Overgewicht of obesitas wordt daarom verondersteld een risicofactor te zijn voor het ontwikkelen van diabetes. Gebaseerd op de kennis van de GNM, namelijk dat hypoglykemie en diabetes twee aandoeningen zijn binnen hetzelfde Biologische Speciaalprogramma, leren we te begrijpen dat de zogenaamde “type 2 diabetes” (in PCL-B) niet wordt veroorzaakt, maar eerder wordt voorafgegaan door hypoglykemie.

Op deze CT-scan zien we de impact van een angst-walgingsconflict in het gebied van de hersenen dat de alfa-eilandcellen van de alvleesklier aanstuurt. De gedeeltelijk donkere rand van de Hamerse Haard geeft de aanwezigheid van vocht aan, wat zich meestal voordoet aan het begin van de helingsfase of na een terugval in het conflict.

Beta eilandcellen:

BIOLOGISCH CONFLICT: Het biologische conflict dat verband houdt met de bèta-eilandcellen is een mannelijk weerstandsconflict of een vrouwelijk angst-walgingsconflict, afhankelijk van iemands geslacht, lateraliteit en hormoonstatus.

Geslacht, Lateraliteit, Hormoonstatus       Biologisch Conflict          Betroffen Orgaan

Rechtshandige man (NHS)                        Weerstandsconflict               Bèta-eilandcellen

Linkshandige man (NHS).                         Weerstandsconflict                Alfa-eilandcellen*

Rechtshandige man (LTS)                        Angst-walgingsconflict           Alfa-eilandcellen

Linkshandige man (LTS)                           Angst-walgingsconflict           Bèta-eilandcellen*

Rechtshandige vrouw (NHS)                    Angst-walgingsconflict           Alfa-eilandcellen

Linkshandige vrouw (NHS)                       Angst-walgingsconflict           Bèta-eilandcellen*

Rechtshandige vrouw (LOS)                    Weerstandsconflict                 Bèta-eilandcellen

Linkshandige vrouw (LOS)                       Weerstandsconflict                 Alfa-eilandcellen*

NHS = Normale hormoonstatus LTS = Lage testosteronstatus LOS = Lage oestrogeenstatus

*Bij linkshandigen wordt het conflict overgeheveld naar de andere hersenhelft

Een weerstandsconflict is een sterk verzet tegen een persoon (ouder, stiefouder, broer / zus, familielid, echtgenoot, leraar, collega, supervisor, arts), tegen een situatie (op het werk, thuis, op school, in een relatie), tegen een instelling (school, kerk, ziekenhuis, overheid, politiek regime), tegen beslissingen die over iemands hoofd worden genomen, of gedwongen worden om iets tegen zijn wil te doen. Kinderen lijden al op jonge leeftijd aan het conflict wanneer ze zich verzetten tegen kinderopvang, kleuterschool of school, of wanneer ze zich sterk verzetten tegen wat hen wordt opgedragen om te doen.

CONFLICTACTIEVE FASE: Tijdens de conflictactieve fase is de functie van de bèta eilandcellen verminderd, waardoor hyperglykemie (hoge bloedsuikerspiegel) of diabetes ontstaat (vergelijk met alfa-eilandcellen-gerelateerde diabetes, zie ook diabetes insipidus gerelateerd aan de nieren). Het biologische doel van het opslaan van glucose in het bloed is om het individu voor te bereiden op de conflictoplossing door het organisme, met name de spieren, van voldoende hoeveelheid bloedsuiker te kunnen voorzien om met volledige kracht te kunnen vechten, zodra het losbarst. De mate van hyperglykemie (hoeveel “brandstof” moet beschikbaar zijn?) wordt bepaald door de intensiteit van het conflict. Voor extra ondersteuning scheidt de lever ook glucose af, een proces dat gluconeogenese wordt genoemd. Biologisch gezien is de confrontatie, ‘het opstaan tegen’, ​het kenmerkende mannelijke antwoord op een weerstandsconflict, terwijl de vrouwelijke reactie op een angst-walgingsconflict zich terugtrekken (flauwvallen) is.

OPMERKING: De alfa- en bèta-eilandcellen cellen behoren tot de groep organen die niet op het gerelateerde conflict reageren met celvermeerdering of celverlies, maar met hyperfunctie (zie botvlies en thalamus) of functioneel verlies (zie ook Biologische Speciaalprogramma’s van het binnenoor (slakkenhuis en evenwichtsorgaan), reukzenuwen, netvlies en glasachtig lichaam van de ogen, eilandcellen van de alvleesklier (alfa- en bèta-eilandcellen), skeletspieren).

Typerend voor diabetes is extreme dorst, wat het doel dient om de hoge bloedsuikerspiegel te verdunnen (net zoals het verlangen naar snoep dient om het lage glucosegehalte in evenwicht te brengen in geval van hypoglykemie). Wat bekend staat als diabetische ketoacidose is een aandoening waarbij de lever hoge doses ketonlichamen produceert, door vetzuren af te breken, als reactie op het tekort aan insuline. De functie van ketonen is om de lichaamscellen van energie te voorzien wanneer er een tekort is aan glucose, vanwege het gebrek aan insuline. Als het niveau van ketonen echter te hoog is wordt de zuurgraad van bloed te hoog, wat tot ernstige complicaties kan leiden.

Bij langdurige conflictactiviteit wordt diabetes chronisch. Dit wordt insuline-afhankelijke diabetes genoemd en gecategoriseerd als type 1 diabetes, ook wel jeugddiabetes genoemd, omdat het kennelijk voornamelijk voorkomt bij kinderen en adolescenten (vergelijk met diabetes type 2 of diabetes bij volwassenen). In dit geval zijn insulinetherapieën en dieetmaatregelen van vitaal belang tot het conflict is opgelost.

OPMERKING: Of diabetes optreedt in de helingsfase, waarbij de alfa-eilandcellen betrokken zijn of in de conflictactieve fase, wat verband houdt met de bèta-eilandcellen, wordt bepaald door iemands geslacht, lateraliteit en hormoonstatus in plaats van de leeftijd van een persoon. Vandaar dat, vanuit het perspectief van de GNM, het onderscheid tussen “jeugddiabetes en ouderdomsdiabetes” betekenisloos is.

Het is een wijdverspreid geloof dat een hoge bloedsuikerspiegel schade aan de slagaderen en “indirect” aan de zenuwen veroorzaakt, wat zou leiden tot een verlies van gevoel, vooral in de ledematen. Immers, niet elke diabeet ontwikkelt deze aandoening! Evenmin kan deze theorie verklaren waarom een ​​verhoogd glucoseniveau bijvoorbeeld de voeten (of slechts één voet of teen) bij de ene persoon en de arm (en) bij een andere persoon zou aantasten. Gebaseerd op GNM is wat “diabetische perifere neuropathie” wordt genoemd een combinatie van twee gelijktijdig lopende biologische speciaalprogramma’s: één omvat de bèta-eilandcellen van de alvleesklier, gekoppeld aan een “weerstandsconflict” dat diabetes veroorzaakt, de andere is gerelateerd aan het botvlies, in geval van de benen, “iemand weg willen trappen” (meestal de persoon waar diegene zo’n afkeer van heeft) met de ontwikkeling van beenulcera of gangreen, afhankelijk van de intensiteit en duur van het conflict (zie ook “diabetische retinopathie”).

Deze CT-scan toont een centraal conflict met een Hamerse Haard die zich uitstrekt over de beide hersenhelften van het glucosecentrum. Een dergelijke situatie doet zich voor wanneer iemand tegelijkertijd een mannelijk weerstandsconflict en een vrouwelijk angst-walgingsconflict lijdt. Dit gebeurt bijvoorbeeld tijdens de periode dat een vrouw door de menopauze gaat. In dit geval zijn er geen symptomen, omdat hypoglykemie en diabetes de bloedsuikerspiegel in evenwicht houden.

HELINGSFASE: Tijdens het eerste deel van de helingsfase, in PCL-A, daalt het glucosegehalte tot een normaal niveau. Echter, gedurende de periode van de Epileptoïde Crisis, wanneer de conflictactieve symptomen kortdurend worden gereactiveerd, stijgt de bloedsuikerspiegel tijdelijk. Acute hyperglykemie (hyperglykemische shock) kan een “diabetische coma” veroorzaken! In PCL-B daalt de bloedsuikerspiegel tot onder het normale bereik met de symptomen van hypoglykemie (vergelijk met alfa-eilandcellen-gerelateerde hypoglykemie in de conflictactieve fase). Aan het einde van de helingsfase is de bloedsuikerspiegel weer normaal. Echter, bij een hangende genezing als gevolg van voortdurende terugvallen in het conflict wordt de hypoglykemie chronisch (wat ook geldt ook voor het verlangen naar snoep).

WAARSCHUWING: Vanwege een mogelijk ernstige Epileptoïde Crisis mag een beoogde oplossing voor een conflict met betrekking tot de alfa-eilandcellen en bèta-eilandcellen alleen worden toegepast onder toezicht van een beroepsbeoefenaar uit de gezondheidszorg!

Met veel dank aan Arjen Lievers: www.Germaansegeneeskunde.nl

Disclaimer:

Dit naslagwerk heeft als doel u betrouwbare informatie te verstrekken over het onderwerp dat behandeld wordt. Er is alles in het werk gesteld om dit naslagwerk zo compleet en nauwkeurig mogelijk te maken. De aangeboden informatie kan, ondanks alle zorgvuldigheid, onjuistheden bevatten. Het doel van dit naslagwerk is om te onderwijzen. Zowel de schrijver als de uitgever zullen door geen persoon of instantie aansprakelijk gesteld noch verantwoordelijk geacht kunnen worden voor welk verlies, schade of letsel dan ook dat veroorzaakt is of waarvan aangenomen wordt dat het direct of indirect veroorzaakt is door de informatie die dit naslagwerk bevat. Het gebruik van de informatie die in dit naslagwerk aan bod komt, is geheel voor rekening van de lezer. De lezer moet zijn eigen oordeel vellen of een holistisch medisch expert of zijn persoonlijke arts raadplegen voor specifieke toepassingen bij zijn individuele problemen. De informatie die hierin gepresenteerd wordt, is op geen enkele manier bedoeld als vervanging van medische diagnostiek en/of behandeling. Indien u vragen heeft over uw gezondheid, raadpleeg dan een medisch bekwaam persoon.