Hersentumor of Hamerse Haard?

De grote vergissing van de medische wetenschap over hersentumoren. Hersentumoren bestaan niet.

Vandaag een iets technischere blog, maar wel belangrijk om het proces van kanker of tumor groei te kunnen begrijpen. Het is bekend dat het hersen- en zenuwweefsel zich niet of zeer langzaam regenereert. Volgens Dr. Hamer vermeerderen hersencellen (weefsel) zich na de geboorte niet meer. In zoverre kunnen dus hersentumoren ook niet bestaan. Een groot verschil met andere weefsels van het lichaam waarvan de weefselvernieuwing op regelmatige wijze voltrekt. Er zijn zelfs weefsels in het lichaam die zich om de 3 à 4 dagen vernieuwen, ik denk bijvoorbeeld aan het maagslijmvlies. Dus nogmaals, hoe zouden er dan hersentumoren kunnen ontstaan? Een andere logische verklaring hiervoor (dat de medische wetenschap echter niet wilt horen) zijn de Hamerse haarden in de hersenen. Een Hamerse haard is een soort waterzak (oedeem) met concentrische ringen waardoor de elektrische bedrading van het gliaweefsel of bindweefsel van de hersenen even weg is. Een Hamerse haard ontstaat bij een conflict inslag dat synchroon verloopt in de psyché, hersenen en het weefsel of orgaan. 

Hoe uitgestrekter de Hamerse haard is, des te uitgestrekter is de tumor/kanker of necrose/ulceratie in het weefsel of het orgaan. Met andere woorden, des te uitgestrekter is de verandering in de weefsels. Als het conflict (trauma) uiterst intensief is, des te sneller groeit de tumor in het lichaam of des te groter wordt de necrose in sommige weefsels/organen of de osteolyse in het botweefsel. Of des te sterker is de verandering van weefsels die geen mitotische weefseltoename maken. Dat hangt af uit welk kiemblad het orgaan of weefsel bestaat. Even in het kort: Endoderm = tumorvorming of kanker, oud mesoderm = idem, nieuw mesoderm = necrose en ectoderm = ulceratie van de weefsels of orgaan. Dit wordt altijd gecoördineerd door de hersenen. Dat heeft echt niets met kwaadaardigheid te maken zoals het medische systeem ons daar angst mee wil inboezemen. 

Precies tijdens de inslag van een conflictschok of trauma ontstaat een tijdelijke hersenzwelling (oedeem), en dat is een soort waterzak in een gebied in de hersenen van waaruit de kanker, tumor, ulceratie of necrose en hun definitieve genezingsprocessen worden gecoördineerd. Deze hersenzwelling (oedeem) kan ook problemen geven als het conflict lang heeft geduurd of als het hersenoedeem aan een zeer ongunstige plaats gelegen is. Wat ook een rol speelt is of de Hamerse haard intra of scherp begrensd of perifocaal of onscherp begrensd oedeem heeft. Perifocaal betekent rondom een haard of centrum. 

Nu is het ook zo als tijdens de conflictschok of trauma inslag je bestaan of existentie eveneens wordt bedreigd dat het nierverzamelbuizensyndroom actief wordt. Wat betekent dat? De nierverzamelbuizen slaan dicht om al het vocht te kunnen ophouden (met een archaïsche overleving als biologisch doel). Echter dit heeft een verergerend effect in het oedeem in de hersenen en het oedeem in het corresponderende orgaan of weefsel. Een gelijktijdige nierverzamelbuizen-waterretentie-conflict noemen we in de Germaanse geneeskunde “het syndroom”. De Hamerse haard wordt daardoor groter, en is een “ruimtevragend proces”, en zal zich ruimte verschaffen door de omgeving in het omliggende hersenweefsel plat te drukken. Dit gebeurt vervolgens ook in het corresponderende orgaan of weefsel in het lichaam. 

Terwijl je in de conflictactieve fase bevindt zal de Hamerse haard scherprandig zijn, met scherp gemarkeerde ringen. In feite is dat de ziekte, de verwarring of desoriëntatie in de geest, op het verkeerde been gezet. Als het conflict opgelost wordt zal de Hamerse haard opgezwollen uitzien en donker kleuren op de CCT scan. Dr. Hamer noemt dit proces “geoedematiseerd”. Het genezingsproces start en aan het einde van de genezingsfase wordt dan het zogenoemde gliaweefsel of onschadelijk hersen bindweefsel gevormd met de herstelling van de Hamerse haard tot doel. (Het gliaweefsel wordt bedraad voor stroomimpulsen) Tijdens het hoogtepunt (epicrisis) wordt het oedeem uitgeperst. Dat is de oorzaak van het rillen, moeten plassen en koud hebben dat we ervaren tijdens de epicrisissen van de genezingsprocessen van vele aandoeningen, ook bij griep bijvoorbeeld. Dat wordt door de medische wetenschap ook als ziekte gezien en dusdanig bestreden, je begrijpt nu dat dit misdadig is omdat het genezing of herstel is. Ach, de onwetendheid toch van de medische wetenschap.

En dit gegeven beste mensen, deze heldere gliaweefsel verdichte Hamerse haard, dat men in de computertomografie of CT scan goed kan zien door een jodiumhoudend contrastmiddel dat de Hamerse haard goed inkleurt is dus feitelijk een reparatie van het organisme aan de Hamerse haard en dus geen reden om te schrikken of angstig te zijn. Angst belemmert de genezing en de medische wereld is gespecialiseerd om mensen steeds bang te maken. In principe is de Hamerse haard na de genezing een onschadelijk litteken als gevolg van de verwarring, desoriëntatie dat de ziekte in de geest is, waarbij gliaweefsel-vorming of gliaweefsel-ringen ontstaan. Dat wordt helaas nog altijd foutief gezien als hersentumoren, glioma, glioblastoom, oligodendroglioom, astrocytoom en ongelukkigerwijze tot het lijden van de patiënt operatief verwijderd. Operatie is alleen gerechtvaardigd als cruciale onderdelen van hersen zoals kliertjes worden weggedrukt door de Hamerse haard die op een ongelegen plaats situeert. Tot zover dit technische stukje om de Germaanse geneeskunde beter te kunnen begrijpen.

Bij een tumor wordt er gesproken van celvermeerdering, maar klopt de celtheorie van Rudolf Virchow wel, aangezien hijzelf deze theorie later in zijn leven weer ingetrokken heeft? In de Germaanse geneeskunde wordt er gesproken over weefsels die ontspruiten uit vier verschillende kiembladen. Interessant is dat de ayurveda over Dhatu’s spreekt. Dat is een woord uit het Sanskriet en betekent weefsel. Het lichaam is opgebouwd uit weefsels, precies zoals Gunther Enderlein (1872 – 1968) het ook stelde.

Eén ding is zeker, ik heb maar weinig vertrouwen in de oncologie omdat ik steeds meer uitkom op hun aannames of hypotheses in plaats van bewezen stellingen. Bijvoorbeeld een leverkanker dat zich uitzaait naar de hersenen. Hoezo? Het hersenweefsel is het enigste weefsel in het lichaam dat niet rechtstreeks gevoed wordt door het bloed. Het hersenweefsel is omgeven door de bloed-hersenbarrière. De bloed hersenbarrière is een soort rooster dat gevormd is door strakke kruisingen die de meeste stoffen buitenhouden en weinig stoffen in het hersenweefsel toelaten. Daardoor kan je brein beschermd worden tegen giftige stoffen. Via gezonde verzadigde vetten worden specifieke voedende stoffen en zuurstof wel doorheen gelaten die het hersenweefsel wel kunnen bereiken. Bacteriën die zo klein zijn, kunnen zelfs niet doorheen deze bloed-hersenbarrière. Hoe kan kanker doorheen de bloed-hersenbarrière?

In de Germaanse geneeskunde heeft men een meer plausibele verklaring dat eveneens een psychologische relevantie omvat. Intuïtief voelt het juist aan. Als men een shock of trauma oploopt, dan staat dit synchroon in op drie niveaus tegelijkertijd. Namelijk het weefsel (orgaan), de psyche (mind) en de hersenen. Men kan stellen dat het trauma of shock inslaat op de fysiologie en de psychologie waarvan de neurologie de verbindende schakel is. Elke shock slaat dus neer in de het hersenweefsel. De plek in de hersenen waar de inslag is gebeurd wordt vervolgens beschermd door een soort waterzak. In oude ct-scans zag men daadwerkelijk concentrische cirkels. Deze hersenoedeem vorming is zo waardevol voor de diagnostiek, en het traceren van het trauma of shock. Om elke ziekte op een andere manier te kunnen bekijken (en holistisch te behandelen) dat vrij is van angst en paniek. Zo stimuleert men de genezing natuurlijk. 

In de eerste plaats zouden we eerst de negatieve lading van het woord tumor moeten verwijderen. Alle woorden met een “O” zijn donkere woorden, het woord donker “O”, diabolisch, neigen steeds naar een zware energie. Het gliaweefsel in de hersenen is wel degelijk een weefsel dat groeit en de holte dat gevuld is met water dan ook vult. 

Bij alle tumoren van het nieuw mesoderm en het ectoderm, gaat eerst het weefsel weg als men in een conflictactieve fase zit. We zien dit bij de intraductale borstkanker, de testis, eierstokken, maar ook in de hersenen. Eens het conflict is opgelost moet dat dus terug worden aangevuld, en eigenlijk zouden we dat dan beter herstelweefsel noemen. Kankervorming of tumoren bij endoderm en oud mesoderm neemt het weefsel toe tijdens de periode dat je conflictactief bent in de geest. In feite zouden we dat beter hulpweefsel noemen. Bijvoorbeeld longblaasje die toenemen om beter zuurstof te kunnen opnemen heeft wel degelijk een functie, dat helpt je overleven. Eens het conflict is opgelost, dan wordt dat “hulpweefsel” weggenomen door bacteriën en schimmelbacteriën. De zware energie van het woord tumor zou verdwijnen als men spreekt van herstelweefsel of hulpweefsel. Deze nieuwe begrippen hebben een veel positievere lading waarbij je meer zelfvertrouwen kunt cultiveren. Zelfvertrouwen is het tegengif voor angst en dat maakt de weg vrij voor echte genezing. 

In de hersenen heb je gliaweefsel, het bindweefsel, en dat weefsel groeit wel degelijk. Wat gebeurt er in de hersenen, het oedeem ga je op de ct-scan zien als een zwarte holte (zeer lage densiteit van gliaweefsel). Dat komt omdat de ct röntgen is, en daar waar veel water in zit, waar de densiteit van het gliaweefsel dus laag is, zullen de stralen terugkomen of doorgelaten worden omdat er zo weinig weerstand is. En dat ziet er dan zwart uit op de foto. Dat ziet men tijdens de conflictactieve fase, en het eerste deel van de herstelfase als het conflict is opgelost. Tijdens het hoogtepunt in de genezing, we noemen dat de epicrisis, het moment dat de stress-pusch is gebeurd in de epicrisis wordt het water eruit geduwd en groeit dat gliaweefsel terug en neemt die volledige holte in.  

En als dat gliaweefsel terug groeit, dan zie je dat op de ct-scan dat witachtige, en het groeit van de buitenranden van het vroegere gat (lage densiteit van gliaweefsel) naar binnen toe. En dan zie je de rand die vroeger scherp was, vanwege de inslag, die wordt steeds onscherper. Dat kun je zien op progressieve ct-scans. Wat ik eigenlijk denk is dat dit gliaweefsel, dat terug groeit (de densiteit neemt toe), dat er een energetische bedrading op dat gliaweefsel gebeurt. Frequenties, die energetische banen opnieuw doorheen dat gliaweefsel zich laten geworden. En dat het dus een energetisch proces is, aangestuurd door de subjectiviteit van de geest (de psyche), precies zoals Dr. Bruce lipton het ook stelt. 

Ik heb ernstige vragen bij de celtheorie, het is weer een zoveelste voorbeeld van dualisme. Binnen en buiten. Terwijl weefsels, dat kent geen binnen en buiten. Dat kent zelfs geen begin en einde, want hoe definieer je een weefsel? Eigenlijk heeft het geen definitie. Daarom heeft het ook een onduidelijke suffixes soul, het is een weefsel. Zoals oneindig-heid, onduidelijk-heid. In de taal kun je merken dat transcendentale noties altijd vaag zijn (het zijn zelfs geen concepten). Ook gezondheid is een transcendentale notie. Ze kunnen niet duidelijker zijn omdat het geen begin of einde heeft. Als je botweefsel bekijkt, dan ziet er dat duidelijker uit, dat heeft een begin en een einde. Als je naar het bindweefsel kijkt, dan wordt dat minder duidelijk. Als je naar vetweefsel kijkt, dat is nog minder duidelijk. Je kunt dus nergens echt pinpointen waar het weefsel begint of waar het weefsel zou eindigen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat het astrale lichaam of de aura ook een soort weefsel is. Het gaat erom om je geest enorm open te trekken en alles gewoon te zien als een continuüm van densiteit, continuüm van gradaties, en de hoogste gradatie is oneindigheid. En de laagste gradatie is een punt. En zelfs het punt en de oneindigheid zijn één. Ik weet dat ik heel abstract spreek, maar we moeten echt vanuit holistisch standpunt nadenken. Voor mij persoonlijk is het duidelijk dat de densiteit van “spirit” energie inderdaad zelf de weefsels construeert, de subjectiviteit van de mind bepaalt dus hoe het lichaam wordt gevormd, inclusief ziekte of gezondheid. En kanker of tumoren vormen daar geen uitzondering op.

Als het conflict is opgelost gaat het lichaam altijd in de genezing. Daarom hebben kanker en tumoren een doel, het zit er niet zomaar. En tijdens de piek dat men de epicrisis noemt wordt het vocht uitgeduwd. Dit door water beschermd gebied stuurt tijdens de eerste fase van de genezing de inflammatie aan van het corresponderende weefsel of orgaan. Tijdens het uitduwen van het vocht kan er functieverlies ontstaan waarbij dat je plots niet meer kan spreken, of je evenwicht verliest. Je kunt ook barstende hoofdpijn krijgen, maar nogmaals in herhaling, hoe onaangenaam ook, je bent in de herstelfase. Er zijn al miljoenen mensen (ook dieren) die gewoon kanker en tumoren hebben gehad en door remissie gewoon volledig genezen zijn (omdat ze meestal niet wisten dat ze kanker hadden. Daar hebben oncologen geen antwoord op. Gelukkig hebben we de Germaanse geneeskunde dat er wel een antwoord op heeft. Dank aan Brecht Arnaert, Dr. Lanka, Ayurveda en de Germaanse geneeskunde.