Hoge bloeddruk (hypertensie)

Hoge bloeddruk is volgens de reguliere geneeskunde een risicofactor voor hart en vaataandoeningen. Dat is zowel waar als onwaar. Als je naar de causale oorzaak kijkt, het biologische conflict dat samenhangt met de hoge bloeddruk, dan is hoge bloeddruk geen risicofactor, maar het gevolg, de correlatie. De causale oorzaak treft het hart. Hypertensie is echter nooit een reden tot paniek – omdat de verhoogde bloeddruk -, noch een hartaanval, noch een beroerte veroorzaakt, zoals beweerd wordt door de reguliere geneeskunde. Het is eerder een back-up programma om de functie van het orgaan te ondersteunen. 

1- Hoge bloeddruk als gevolg van een conflict dat de rechter hartspier treft

Er kunnen verschillende oorzaken aan de basis liggen van hoge bloeddruk.

Een veel voorkomende vorm van hoge bloeddruk is stress gerelateerd en deze stress vorm kan wel leiden tot het ontstaan van een hartinfarct met betrekking tot de ventrikel of de hartspier (nieuw mesoderm). De stress die ontstaat door een negatieve overbelasting van conflicten met een sociale inhoud is dus causaal en treffen het hart. Hoge bloeddruk is voor het hart, bloedvaten en de hersenen geen gevaar, gewoon het gevolg van een onderliggende oorzaak. Hoge bloeddruk ontstaat als de rechter hartspier ofwel ventrikel getroffen is door het conflict. En de stress van het conflict kan leiden tot een hartinfarct als de hartspier in genezing gaat. Als het conflict intens was en langer dan 9 maand heeft geduurd, mag dit conflict niet meer opgelost worden, omdat tijdens het hoogtepunt van de genezing (epicrisis) een dodelijk hartinfarct kan ontstaan. Een hartinfarct met betrekking tot de kransslagaderen heeft een andere conflictinhoud, nl een mannelijk territoriumverliesconflict (animus) of vrouwelijk seksueel conflict (anima). Er zijn dus twee soorten hartinfarcten. Ook vrouwen kunnen lijden aan een mannelijk territoriumverliesconflict en mannen kunnen lijden aan een vrouwelijk seksueel conflict. 

Definiëring van het onderliggende conflict als causale oorzaak

Het negatieve overbelastings conflict dat de hartspier treft heeft altijd betrekking met één of meerdere personen, dus in een sociale context. Het gaat niet over de fysieke belasting of het werk zelf, maar over de associatie met een veeleisende baas of collega’s waar je geen ondersteuning van ontvangt. Het is eveneens mogelijk dat men iemand wilt helpen, maar dat lukt niet, dat dit naar een overbelasting leidt. Het conflict van bedrogen worden zoals bv in relaties, dat je op een dag merkt dat je partner “profiteert” en zich door jou laat onderhouden. Zich bedrogen voelen omdat de partner vreemd gaat. Ook financieel bedrog geeft een enorme overbelasting dat het hart treft.

Er is altijd een sociale context. Het is niet van zomaar hard te werken dat je hoge bloeddruk krijgt. Nog een opmerking: als het conflict de rechter hartspier treft zal de bloeddruk verhoogd blijven tot het conflict is opgelost. Treft het conflict de linker hartspier ontstaat geen verhoging van de bloeddruk. De rechter hartspier pompt het zuurstofarme bloed van de venen via de longslagader naar de longen. Deze spier is dwarsgestreept en behoort tot nieuw mesoderm. Dat betekent dat de hartspier evenredig aan de mate van conflictactiviteit verzwakt door weefselafname of necrose. Toenemende verlamming van de hartspier. Vanuit biologisch oogpunt is verlamming een aangeboren nep-dood reflex, als reactie op gevaar.

Het ontstaan en de groei van de hartspier tijdens de embryonale fase

Vanuit de evolutieleer is op te merken dat alle dieren inclusief de mens afstammen uit de periode van de vissen. Het leven is uit het water gekomen. Dat zien we ook in de ontwikkelingsfase van de embryo. Embryo’s bij vissen, amfibieën, dieren en de mens zien er gelijkaardig uit. Tijdens deze “vis periode” bestond het hart uit twee buizen. Dat zijn de twee kieuwbuizen afkomstig van de kieuwbogen. Eén buis transporteerde het zuurstofrijke bloed naar de organen terwijl de andere kieuwbuis het zuurstofarme bloed terug voerde naar de kieuwen. We noemen dat de kieuwboog gangen en deze zijn bij de mens nog steeds aanwezig. 

De twee hartbuizen van het menselijke embryo voor de draaiing.

Op een bepaald moment in de evolutie begon het leven in het water zich te verplaatsen naar het land. Tijdens deze periode ontwikkelden de longen zich. Dat stelde het organisme in staat om zuurstof uit de lucht op te nemen. Geleidelijkaan in de evolutie werd de kieuwademhaling vervangen door de longademhaling. Om ruimte te maken voor de ontwikkeling van de longen zijn de hartbuizen 180° gedraaid. Als resultaat daarvan werd de oorspronkelijke rechter buis de linker hartkamer, met de linker boezem en het linker ventrikel en de oorspronkelijke linker buis werd de rechter hartkamer met de rechter boezem en het rechter ventrikel. Het septum scheidde het hart in twee afzonderlijke eenheden. In het menselijk embryo ontwikkelen de beide hartbuizen zich gedurende de eerste 21 dagen. Vanaf de 22e dag beginnen de hartbuizen te fuseren. De draaiing van het embryonale hart treedt op tussen de 22e en 24e dag. 

Het basisbeginsel van de lateraliteit (links- of rechtshandig) met betrekking tot de hartspier is daarom omgekeerd. Dat de linker- of rechterzijde van de hartspier wordt getroffen, wordt dus bepaald door de biologische handigheid en of het conflict gerelateerd is aan de partnerzijde of moeder-kindzijde. Dat betekent dat iemand die rechtshandig is en lijdt aan een overweldigende moeder-kindzijde conflict, dat de rechter hartspier zal getroffen worden. Heeft het conflict met de partnerzijde te maken, dan zal dit bij iemand die rechtshandig is de linker hartspier treffen. Bij linkshandige personen is het net omgekeerd.

Het hart bestaat uit 4 kamers. Er zijn twee boezems (bovenste kamers endoderm) en twee ventrikels (onderste kamers nieuw mesoderm). De rechterboezem ontvangt het zuurstofarme bloed uit de aderen van het lichaam. De linkerboezem ontvangt het zuurstofrijke bloed uit de longaders. De boezems ledigen hun inhoud in de ventrikels. De rechterventrikel stuwt het zuurstofarme bloed via de longslagader naar de longen terwijl de linkerventrikel het zuurstofrijke bloed via de aorta het lichaam laat instromen. De hartkleppen (nieuw mesoderm) zorgen ervoor dat het bloed slechts in één richting kan stromen.

De kransslagaderen, die op het buitenoppervlak van het hart werden aangelegd, ontwikkelden zich uit de kieuwboogslagaderen (zie ook aorta, halsslagaderen en ondersleutelbeenslagaderen) dat behoort tot het ectodermale kiemblad. Oorspronkelijk bestond het hele hart uit gladde spieren (endoderm). Na verloop van tijd in de evolutie zijn de gladde spieren van de ventrikels bijna volledig veranderd  (ongeveer 90-95%) in nieuw mesodermaal efficiënter dwarsgestreept spierweefsel (samen met de hartkleppen). De bundel van his geleid louter de prikkels uit de boezem naar de gladde ventriculaire spieren.  De atrioventriculaire knoop (ectoderm) dat zich bevindt tussen de linker en rechterboezem pikt de elektrisch siganlen voor de hartslag op van de sinusknoop dat mede gestuurd wordt door de hypothalamus. De AV-knoop stuurt deze door naar de bundel van his, die de puls van het hart via de bundeltakken van gespecialiseerd hartspierweefsel naar de Purkinjevezels leidt. De Purkinjevezels zijn samengesteld uit gespecialiseerde spiercellen die in staat zijn om de elektrische ontlading sneller naar de ventrikels over te brengen dan de andere delen van het geleidingssysteem van het hart.

Extra info over het hersenniveau van de hartspier

De hartspier (incl. AV-knoop, bundel van His, bundeltakken en purkinjevezels) hebben twee controlecentra in de grote hersenen. De trofische functie van de spier, verantwoordelijk voor de voeding van het weefsel, wordt aangestuurd vanuit het hersenmerg, de samentrekking van de ventrikels en het ventriculaire geleidingssysteem worden aangestuurd vanuit de motorische cortex (deel van de hersenschors). De rechter hartspier wordt aangestuurd vanuit de rechterkant van de grote hersenen; de linker hartspier wordt aangestuurd vanuit de linker hersenhelft.

De conflictactieve fase

Tijdens de conflictactieve fase, waarbij de rechter hartspier betrokken is, is de bloeddruk verhoogd tot na de conflictoplossing met voortvloeiende symptomen van kortademigheid en lichamelijke zwakte. Hoge hypertensie tijdens het hoogtepunt van de genezing – epicrisis rechter myocardinfarc. Bloeddruk normaliseert zich tijdens de definitieve genezingsfase. In herhaling: het betekent dat rechtshandige personen hoge bloeddruk ontwikkelen als het conflict verband houdt met de moeder -kindzijde, terwijl linkshandigen hoge bloeddruk ontwikkelen als het conflict verband houdt met de partnerzijde.

Tijdens de conflictactieve fase vindt er necrose plaats zowel aan de buitenkant, het midden en de binnenkant van de hartspier. Alle lagen worden beïnvloed. De geleiding van elektrische impulsen vertraagd door dit verlies van hartspierweefsel. (Het signaal van de atrioventriculaire knoop moet het genecrotiseerd gebied omzeilen). Daardoor ontstaat er een onregelmatige hartslag. Langdurige conflictactiviteit kan ervoor zorgen dat er een scheuring ontstaat in de steeds dunner wordende wand van de hartspier waarbij het bloed in het hartvlies stroomt en een hartstilstand veroorzaakt. Een perforatie van de hartspierwand kan ook ontstaan tijdens het hoogtepunt of epicrisis.

Bij langdurige conflictactiviteit raakt de hartspier verzwakt en dat veroorzaakt fysieke vermoeidheid. Het vermogen van de hartspier om voldoende bloed in de bloedsomloop van het lichaam te brengen vermindert. Dit wordt hartinsufficiëntie genoemd. Is de linker hartspier getroffen, vertraagt de verminderde hartspiercontractie de bloedstroom voor het linker hart. Dit zorgt voor ophoping van bloed in de aders die zuurstofrijk bloed van de longen transporteert. De verhoogde druk in de bloedvaten duwt het vocht in de longen waardoor er kortademigheid ontstaat. Als het conflict intens is zal er longoedeem ontstaan. Als het de rechter hartspier betreft, vindt de ophoping van bloed plaats voor het rechterhart. De verstoorde bloedcirculatie dwingt vocht uit de bloedvaten naar het omliggende weefsel. Typisch is een zwelling, voornamelijk in de enkels, voeten en de benen. Het conflict dat de rechter hartspier treft veroorzaakt hoge bloeddruk.

Opmerking: Terugkerende helingsfasen als gevolg van voortdurende terugvallen in het conflict veroorzaken een vergroot hart (cardiomegalie). Constante fysieke inspanning, bijvoorbeeld in sport, kan ook resulteren in een vergroot hart zonder een overbelastingsconflict.

De genezingsfase

Van zodra het conflict is opgelost – conflictolyse – wordt de necrose van de hartspier weer aangevuld. Er ontstaat weefselvermeerdering dat in de reguliere geneeskunde als een myocard sarcoom wordt genoemd. Vanuit de vijf biologische natuurwetten kan het absoluut nooit kanker zijn, maar is het sarcoom steeds herstellingsweefsel. Dit ziet men altijd bij weefsels van nieuw mesoderm. Het nieuw mesoderm behoort tot de luxegroep, en dat betekent dat het biologische doel plaatsvindt aan het einde van de genezingsfase. Dit biologisch doel zorgt ervoor dat de weefsels of orgaan sterker is dan voorheen zodat het beter voorbereid is op een conflict van dezelfde soort. 

Het gevaar van een hartinfarct gebeurt tijdens het hoogtepunt, de epicrisis tijdens de genezingsfase. Op dat moment wordt het hersenoedeem uitgedreven door een sympathicotone golfbeweging. Het hartinfarct wordt geinitieerd vanuit de hersenen, aangestuurd door de motorisch cortex. Zeer pijnlijke samentrekkingen van de hartspier. Een intense Epileptoïde Crisis kan een gegeneraliseerde epileptische aanval veroorzaken met convulsies – onbedoelde elektrische ontladingen in de hersenen – waarbij het gehele lichaam betrokken is, wat mogelijk kan leiden tot een verkeerde diagnose.

Snelle samentrekkingen van de hartspier veroorzaken tachycardie, snelle hartslag wordt wel in de volksmond hartkloppingen genoemd of boezemfibrilleren. Het boezemfibrilleren is gerelateerd aan de gladde hartspier en ventriculaire tachycardie is gerelateerd aan de coronaire aderen.  De biologische doelstelling van de snelle hartslag is om het transport van bloed naar het hart veilig te stellen. Deze slagen kunnen tot in de nek gevoeld worden. Een hartspier die enorm verzwakt is door vele littekens als gevolg van vele conflictrecidieven kan leiden tot een harttamponade. Als het nierverzamelbuizen syndroom actief is (vasthouden van het vocht), dient eerst dit conflict opgelost te worden vanwege zijn verergerend effect op de hartspier in de genezingsfase. Er bestaat een verhoogde kans op een spierscheuring dat altijd dodelijk zal aflopen. Onder normale omstandigheden kan het gladde spierweefsel van de ventrikel – ongeveer 5 à 10 % – een scheuring voorkomen. 

Functioneel gezien is de hartspier nauw verbonden met de spier van het middenrif. Het middenrif speelt een belangrijke rol bij de ademhaling. Het hersenrelais van het middenrif bevindt zich net onder het controlecentra van de hartspier. Dat is de reden dat een hartaanval  of myocardinfarct gepaard gaat met krampen in het middenrif. Vooral de rechterwand van het hart is stevig verbonden met het middenrif waardoor er tijdens de epicrisis ook ademhalingsmoeilijkheden ontstaan. Het hoogtepunt van de genezingsfase vindt meestal plaats terwijl je in rusttoestand bent. Vaak tijdens de nacht als je slaapt. 

De genezingscrisis kan zich ook voordoen in fasen met nachtelijke hoestbuien. In het geval van de hartspier presenteert zich dit als slaapapneu, afgewisseld met perioden van ademhaling – die een paar seconden tot twee minuten duren -, die worden gegenereerd door de samentrekking vanuit het middenrif. In GNM-termen is slaapapneu in wezen een reeks ‘mini-myocard aanvallen’ met korte krampen in het middenrif. Chronische slaapapneu duidt op conflictrecidieven die worden veroorzaakt door conflict sporen, die werden ingesteld op het moment dat het oorspronkelijke overbelastingsconflict plaatsvond. Dromen kunnen ook conflictrecidieven veroorzaken! Slaapapneu is waarschijnlijker wanneer de linker hartspier betrokken is, omdat het rechter middenrif niet zoveel kan uitzetten omdat de lever zich daar direct onder bevindt. OPMERKING: Slaapapneu komt ook voor bij een fysiek overweldigd conflict waarbij alleen het middenrif betrokken is.

Verandering van de bloeddruk tijdens de genezingscrisis

Door de verschillende routes van de twee bloedsomlopen kan er een acute verandering van de bloeddruk ontstaan tijdens de genezingscrisis. We weten dat de rechter hartspier het zuurstofarme bloed stuurt naar de longen, terwijl de linker hartspier het bloed stuurt naar het lichaam en zijn organen. Doordat de afstand van het bloed doorheen het lichaam veel langer is dan de afstand van het hart naar de longen is de linkerventrikel veel groter dan de rechterventrikel. Van de linker hartspier wordt meer initiële kracht ‘druk’ vereist dan de rechter hartspier.

Rechter myocardinfarct:

Als de hartaanval de rechter hartspier betreft – zie lateraliteit hierboven – neemt de bloeddruk in de linker hartkamer snel toe, wat leidt tot hypertensie of hoge bloeddruk. De bloeddruk was al verhoogd in de conflictactieve fase en in PCL-A of het eerste deel van de genezingsfase, vanwege de verlamming van de rechter hartspier. Tijdens de Epileptoïde Crisis wordt de bloeddruk aanzienlijk hoger om de ongecoördineerde contracties van het rechter ventrikel te compenseren. De verhoogde bloeddruk veroorzaakt dus geen hartaanval, zoals wordt beweerd, maar is in plaats daarvan een vitaal, compenserend symptoom tijdens een rechter myocardinfarct – en dit geldt ook voor het nierparenchym met hoge bloeddruk in de conflictactieve fase om de functie van de nieren te waarborgen. Bij een hartaanval gekoppeld aan de kransslagaderen blijft de bloeddruk daarentegen binnen het normale bereik. OPMERKING: Aanhoudende verhoogde bloeddruk kan de spieren van de hartspier waar de hartkleppen aan zijn bevestigd vervormen.

Linker myocardinfarct:

Wanneer de linker hartspier de Epileptoïde Crisis ondergaat – zie lateraliteit hierboven – neemt de bloeddruk in de rechter hartkamer af, wat leidt tot hypotensie of lage bloeddruk. De lage bloeddruk veroorzaakt een verminderde circulatie – bleekheid, licht gevoel in het hoofd – en, in acute gevallen, een volledige ineenstorting van de systemische circulatie met acute misselijkheid en een verlies van bewustzijn – vergelijk met een “absence” tijdens een hartaanval die verband houdt met de kransslagaderen. Om de hartfunctie te behouden versnelt de hartslag. Meestal stijgt het aantal rode bloedcellen (polycytemie) om het tijdelijke zuurstoftekort te compenseren – vergelijk met bloedarmoede: een laag aantal rode bloedcellen. Vanwege het wegvallen van de bloeddruk is een linker myocardinfarct aanzienlijk gevaarlijker dan een rechter myocardinfarct. De verlaagde bloeddruk vermindert daarentegen het risico op een scheuring, wanneer de hartspier verkrampt “hartepilepsie”. Dit is de reden waarom perforaties bij een linker myocardinfarct zeldzaam zijn. De poging om de bloeddruk te verhogen door middel van medicatie kan leiden tot een scheuring van de hartspier en de dood. Het lichaam weet heel goed wat het doet.

Met dank aan Arjen Lievers https://www.germaansegeneeskunde.nl/index_ziekten_gnm/
Björn Eybl zielsoorzaken van ziekte ISBN: 978-3-85052-299-1
Dr. Geerd Ryke Hamer

2- Hoge bloeddruk als gevolg van een conflict dat het nierparenchym treft

Het nierparenchym of het nierbasisweefsel, behoort tot nieuw mesoderm. Dat betekent dus dat er weefselverlies – necrose – ontstaat tijdens de conflictactieve fase. Dit betekent ook als er minder nierfilter weefsel aanwezig is, dat de filterfunctie van de nieren achteruitgaat. Het lichaam gaat de bloeddruk verhogen om het filtervermogen te kunnen behouden. Dit heet: compensatoire hypertensie. Volledig logisch waardoor het lichaam kan overleven. Het nierbasisweefsel vormt het grootste deel van de nier. De belangrijkste functie is om het bloed te filteren en urine te produceren. Nierbasisweefsel bestaat uit miljoenen nefronen, en elk nefron bestaat uit een glomerulus. Dat zijn een capillaire netwerken omgeven door een membraan dat het kapsel van Bowman wordt genoemd. De bloeddruk in de kleine bloedvaten en het kapsel van Bowman, regelen de vorming van urine. Terwijl de glomeruli vocht en stofwisselingsafval filter uit het bloed en daarbij een filtraat vormt, wordt het grootste deel van dit filtraat terug geabsorbeerd door de nierverzamelbuizen – endoderm. Hetgeen achterblijft wordt uitgescheiden als urine. 

Je kunt de nieren zien als een soort vergiet. Je kookt bijvoorbeeld spaghetti en voegt een beetje zout toe aan het kookwater. Als de spaghetti gaar is giet je hem door het vergiet. Je hebt de gekookte spaghetti, maar nu moet je nog het zout uit het kookwater halen. Dat is precies wat de nieren elke dag doen: belangrijke stoffen uit het filtraat filteren en terug toevoegen aan het bloed. Nog voordat het leven zich naar het land verplaatste werd de productie van urine gereguleerd door de darmen. Later in de evolutie van het leven werd de productie van urine door de bloedcirculatie en de nieren gereguleerd.

Definiëring van het onderliggende conflict als causale oorzaak

Het conflict met betrekking tot het nierbasisweefsel heeft te maken met vloeistoffen. Het gaat letterlijk over waterconflicten. Iemand die nauw aan je hart ligt, is bijvoorbeeld verdronken in een rivier of in de zee. Dat vormt een spoor in je onbewuste, en als je in dit geval elke dag passeert langs deze rivier, of je woont aan de zee, blijft het conflict hangen met voortdurende hoge bloeddruk tot gevolg. Het is ook mogelijk dat je zelf een verdrinkingsconflict hebt meegemaakt en hebt overleeft. Het onbewuste zal dus alle vloeistoffen als gevaarlijk zien en alarm slaan in de vorm van verhoogde bloeddruk. Een waterconflict kan eveneens veroorzaakt worden door een lek in het dak, waardoor elke keer als het regent water in je woning komt. Of een gebarsten waterleiding, rioolproblemen of overstroming. Hierbij is een constante herinnering aan waterschade dat het waterconflict actief houdt. In het geval van echt slecht weer met regen, onweer, storm of hagel kunnen er weer gerelateerde water conflicten ontstaan. Weersvoorspellingen kunnen een spoor activeren dat het conflict recidiveert met zelfs permanente symptomen.

Conflicten met vloeistoffen verwijzen naar stress met betrekking tot vloeistoffen, bijvoorbeeld schadelijke chemische stoffen, infusies of injecties – medicijnen, cytostatica, straatdrugs, vaccins -, olie – olieramp -, benzine – zonder benzine komen te staan, stijgende gasprijzen -, alcohol – inclusief alcoholontwenning -, chemicaliën in vloeibaar voedsel of schoonmaakproducten die verband houden met ‘allergieën’ of waarvan wordt aangenomen dat ze kankerverwekkend zijn. Het conflict heeft ook betrekking op lichaamsvloeistoffen, zoals urine – incontinentie -, sperma – seksueel misbruik, ongewenste seksuele praktijken -, vruchtwater – vruchtwater dat tijdens de zwangerschap breekt – of vochtafscheiding – vaginale afscheiding. Voor iemand die niet bekend is met GNM kan waterretentie (zie nierverzamelbuizen) een waterconflict activeren. OPMERKING: Bloed correleert in biologische zin met een bloedconflict waarbij de milt betrokken is.

De conflictactieve fase

Het nierbasisweefsel behoort tot het kiemblad nieuw mesoderm. Dit betekent dat er tijdens de conflictactieve fase weefselafname of necrose ontstaat op verschillende plaatsen in de nier(en). Er ontstaan letterlijk grote gaten in de nieren. De arteriële bloeddruk stijgt en dat veroorzaakt verhoogde bloeddruk – hypertensie. Het biologisch doel van verhoogde bloeddruk is om het verlies van het nierbasisweefsel – glomeruli – te compenseren. Ondanks het verminderde nierbasisweefsel kan de functie van de nier ondersteund worden. Het niveau van bloeddruk wordt bepaalt door de mate van het weefselverlies. Dit betekent dat bij een intens conflict de bloeddruk enorm kan stijgen. Verhoogde bloeddruk kun je zien als een natuurlijk biologisch back-up programma om de functie van de nieren te ondersteunen. Omdat het gehalte van de bestanddelen in de urine afhankelijk zijn van de glomerulaire filtratiesnelheid (GFR), nemen de urinezuur-, ureum- en creatininewaarden toe tijdens de conflictactieve fase – vergelijk met verhoogde gehalte van urinezuur, ureum en creatinine gerelateerd aan de nierverzamelbuizen.

Omdat het gehalte van de bestanddelen in de urine afhankelijk zijn van de glomerulaire filtratiesnelheid (GFR), nemen de urinezuur-, ureum- en creatininewaarden toe tijdens de conflictactieve fase – vergelijk met verhoogde gehalte van urinezuur, ureum en creatinine gerelateerd aan de nierverzamelbuizen. Als de getroffen nier operatief wordt verwijderd keert de bloeddruk terug naar normaal. In het geval van een nieuw of gereactiveerd waterconflict zal het DHS zich echter registreren in het hersenrelais van de andere nier, waardoor de bloeddruk weer zal stijgen.

De genezingsfase

Als het conflict is opgelost ontstaat uit de ‘niergaten’ een cyste dat na 9 maanden volgroeid is en gevuld wordt met nierbasisweefsel. Idealiter gebeurt dit in samenwerking met bacteriën. Er ontstaat pijn en zwelling met mogelijk bloed in de urine. Tijdens de genezingsfase normaliseert de bloeddruk en het evenwichtige niveau van urine bestanddelen. Let wel bij terugval in het conflict of recidiverende sporen, zal de bloeddruk weer gaan stijgen. Er kan een instabiele hypertensie ontstaan. Tijdens het hoogtepunt van de genezing kan de bloeddruk ook stijgen. Als de glomeruli betrokken zijn bij het genezingsproces spreekt men van een nierfilterontsteking. Bij recidiverende conflicten heb je terugkerende genezingsfasen en dat kan littekenweefsel vormen in het nierbasisweefsel.

Typisch is de vorming van een niercyste in de genezingsfase. Er vormt zich tijdens de eerste fase van de heling een met vloeistof gevulde capsule of cyste op de plek van necrose. Op voorwaarde dat er geen terugval is in het conflict – want dat onderbreekt de genezingsfase – duurt dit proces 9 maanden om te voltooien. Dit gebeurt in verschillende fasen. De niercyste wordt voorzien en gevoed met een eigen slagader en ader. Verklevingen met naburige organen zijn dus noodzakelijk voor de vorming van deze bloedbanen en dat biedt tevens steun aan de cyste. Dit wordt door onze reguliere geneeskunde gezien als een invasieve woekering – invasieve nierkanker geïnterpreteerd als metastase – en dat klopt dus niet. Op basis van de Vijf Biologische Wetten kunnen de nieuwe cellen niet als ‘kankercellen’ worden beschouwd, omdat de toename van de cellen in werkelijkheid een proces van wederaanvulling is. Als het nierverzamelbuizen syndroom actief is, en meer water wordt opgehouden kan de cyste vrij groot uitgroeien. Het is belangrijk om eerst het conflict met de nier verzamelbuizen syndroom op te lossen. Tijdens het hoogtepunt van de genezing zal de cyste het meeste vocht verliezen.

Als de nieuwe constructie in de niercyste helemaal voltooid is komt deze spontaan los. In deze extra nier wordt bloed gefilterd waarmee de bloeddrukverhoging ontstaan tijdens de conflictactiviteit genormaliseerd wordt en dat gebeurt aan het einde van de genezingsfase. De biologische zin is om met meer filtercapaciteit van de nieren het teveel aan vloeistof in de toekomst beter te kunnen opvangen. Het biologisch doel is op het einde van de genezingsfase het orgaan sterker te maken, dat het beter voorbereid is op een conflict van dezelfde orde. 

BELANGRIJK:

Als de druk in een vloeibare- of semi-vloeibare cyste te groot wordt kan de cyste barsten. Een klap tegen de nier, een verkennende punctie of preventieve chirurgie kan de scheuring veroorzaken. Wanneer de cyste breekt zoekt de vloeistof zijn weg in het retroperitoneum en in het buikgebied, waar de vrijgekomen niercellen zich hechten aan de buikwand of aan een buikorgaan, zoals de maag, twaalfvingerige darm, dikke darm, lever of alvleesklier. In dit geval vindt de voltooiing van de ontwikkeling van de cyste plaats buiten de nier. Gevonden in deze gebieden worden dergelijke cysten vaak per abuis gediagnosticeerd als “bobbeltjes op de lymfeklieren” of als “liposarcomen”, waarvan wordt aangenomen dat ze ontstaan ​​uit vetcellen of uit het zachte weefsel (“leiomyosarcoom”). In de conventionele geneeskunde worden de gezwellen beschouwd als “kwaadaardig”.

Volgens Dr. Hamer moet de verwijdering van een niercyste alleen worden uitgevoerd wanneer de cyste volledig is gerijpt (uitgehard). Chirurgie op een semi-vloeibare cyste verspreidt de parenchymcellen wat onnodige complicaties in de omgeving teweeg zal brengen – zie ook cysten in de eierstokken en endometriose. Bij gelijktijdig vasthouden van vocht, veroorzaakt door een bestaansconflict, die meestal ontstaat door de diagnose nierkanker of de angst voor een ziekenhuisopname, verhard de cyste slechts gedeeltelijk. Het oplossen van het nierverzamelbuis-conflict verdient daarom de prioriteit.

3- Hoge bloeddruk als gevolg conflict dat het bijniermerg treft

De bijnieren zijn kleine orgaantjes die boven de nieren net achter het hart gelegen zijn. Het bijniermerg behoor tot het endodermale kiemblad en ligt in de kern van de bijnier en is omgeven door de bijnierschors. Het bijniermerg produceert voornamelijk stresshormonen zoals dopamine, noradrenaline en adrenaline productie. 

De conflictactieve fase

Van zodra er een conflict inslag is, beginnen de bijniermerg cellen zich te vermeerderen. Dat gebeurt evenredig aan de intensiteit van het conflict. Het conflict gerelateerd aan het bijniermerg gaat over extreme spanning en stress dat nog nauwelijks te dragen is. Metaforisch vertaald als het water dat aan je lippen staat. Het wordt allemaal teveel, je weet niet waar je eerst mag aan beginnen, burn-out of opgebrand worden. Bijnieren gaan tijdens de conflictactieve fase in overfunctie. Het biologische doel van de weefseltoename is om de productie van stresshormonen te verhogen om de prestaties tijdens acute stress te verbeteren. Vandaar dat de dopamine-, noradrenaline- en adrenalineniveaus stijgen. 

Dit leidt naar aanvalsgewijze hoge bloeddrukverhoging bij elke vorm van stress. Gaat gepaard met verhoging van de bloedsuikerspiegel, verhoogde pols, beven en zweten. Bij langdurige conflictactiviteit zal in de bijnier een adeno-ca groeien (bloemkoolachtige tumor) met secretorische kwaliteit. Het blijft groeien door deze conflictactiviteit met adrenaline opstoten tot het conflict opgelost wordt. De lateraliteit is niet van toepassing omdat het over endodermaal weefsel gaat.

De genezingsfase kenmerkt zich door normalisering van het bijniermerg waarbij de adrenaline waarde sterk kan dalen – onderfunctie bijniermerg – en de bloeddruk zich ook normaliseert. Op het einde van de genezingsfase herstellen de hormoonspiegels. Indien de vereiste microben niet aanwezig zijn om de tumor af te breken, blijven het extra bijniermergweefsel achter. De groei wordt wel ingekapseld, maar het resulteert wel in een permanente overproductie van stresshormonen. Veelvuldig antibiotica misbruik vernietigen belangrijke bacteriën die nodig zijn om extra weefsel af te breken. 

4-Andere oorzaken van hoge bloeddruk:

1- Schildklier basisweefsel endoderm: verhoogde thyroxinespiegel als gevolg van hangende conflictactiviteit. Dit conflict met de schildklier heeft te maken met te traag, te langzaam zijn. Meer specifiek rechterschildklier gaat over iets goeds niet te pakken krijgen omdat men te traag is, en linkerschildklier met iets slechts niet kunnen kwijtraken omdat men te langzaam is. Thyroxin houd je meer wakker – sympathicotonie, met verhoging bloeddruk, versnelde polsslag, versneld metabolisme en gewichtsverlies. Tijdens de genezingsfase daalt de thyroxine onder de normale waarde – onderfunctie schildklier. Belangrijk is om de sporen van het conflict ook op te lossen om een hangende genezing te vermijden met aanhoudende schildklier onderfunctie. Ziekte van Hashimoto.

2-Hypofyse – werkt nauw samen met de hypothalamus -, voorkwab = endoderm: verhoogde afscheiding van het groeihormoon somatotropine dat een stijging van de bloeddruk veroorzaakt. Het conflict op de hypofyse is gerelateerd aan een brokconflict in de zin van je lichaamsgrootte. Het conflict kan gaan over iets niet kunnen krijgen omdat je te klein bent of gewoon dat je van jezelf vindt dat je te klein bent. Het lichaam kan dit conflict vertalen in de zin dat je te grote handen krijgt, vergrote kin, voeten, mond en zelfs vergrote geslachtsorganen.

3- Persistente conflictactiviteit, hoogspanning: mensen die aanhoudend onder conflictactiviteit  leven en zich vooral druk maken op kleinigheden. Men ziet dit dikwijls aan een uiterlijke ontspanning, maar met een innerlijke gespannenheid in de zin dat de vulkaan elk moment kan uitbarsten. Gebrek aan eigenwaarde en gelatenheid is een belangrijke oorzaak van consistente hoge bloeddruk. Het lichaam staat voortdurend met stresshormonen in paraatheid dat een vernauwing veroorzaakt van de bloedvaten. Daarbij heb je ook meer spierspanning en verkramping die leiden naar hoge bloeddruk. De bloeddruk zal zich normaliseren van zodra het conflict en zijn sporen zijn opgelost. Dit is afhankelijk van de duur en intensiteit van de conflictactiviteit en eveneens of het één of meerdere conflicten zijn die door elkaar lopen.

4- Medicatie, alcohol, pijnstillers, antibacteriële middelen, stimulerende middelen en drugs: al deze zaken zorgen ervoor dat het dagritme – sympathicotonie – in gestimuleerd blijft. Gebrek aan slaap verhoogt eveneens de bloeddruk. Populaire medicijnen zoals ibuprofen, aspirine en paracetamol kunnen bij mannen een verhoging van de bloeddruk veroorzaken. Vermijd blootstelling aan röntgenstraling. Het dilemma bij het gebruik van medicijnen leg je uit met de volgende woorden: “Degene, die medicijnen gebruikt, moet twee keer herstellen. 1 Keer van de ziekte en 1 keer van de medicijnen”. Wees ook voorzichtig met steroïden, artritis medicijnen en NSAID’S (non-steroidal anti-inflammatory drugs). Voor vrouwen: de anticonceptiepil kan bij veelvuldig gebruik hoge bloeddruk veroorzaken.

5- Bijnierschors – nieuw mesoderm: het conflict betreffende de bijnierschors is de verkeerde weg hebben genomen, of op het verkeerde paard te hebben gewed. Het gaat over het gevoel een verkeerde beslissing te hebben genomen waarbij de consequenties nogal zwaar zijn. Tijdens de conflictactieve fase heb je weefselafname in het bijnierschors gepaard met lage bloeddruk, zwakte, gewichtsverlies, verlies eetlust, misselijkheid en energieverlies. Bijnier onderfunctie is het resultaat om jou met geweld af te remmen als je op de verkeerde weg zit. Hoge bloeddruk ontstaat als het bijnierschors in de genezing komt na conflictoplossing door extra productie van aldosteron en cortisol. Indien één of beide hormoonspiegels verhoogd blijft is een aanhoudende hoge bloeddruk het gevolg. Dat is een indicatie dat de genezing van het bijnierschors hangend is, de genezing zet zich niet door. Sporen van het opgelost conflict dat recidiverend inwerkt. Symptomen in relatie tot verhoogd cortisolproductie (morbus cushing) is de typische vollemaansgezicht, dikke buik, verhoogde bloedsuikerspiegel en spieratrofie. Symptomen in relatie tot verhoogd aldosteronspiegel (syndroom van Conn) zijn dalingen van de kaliumspiegels en hartritmestoornissen, spierzwakte en de aanhoudende drang om te urineren.

6- Andere factoren die naar hoge bloeddruk kunnen leiden: consumptie van frisdranken met e-nummer 211, bekend als natriumbenzoaat. Dat is een conserveermiddel. Wees voorzichtig. grote hoeveelheden frisdrank kan hoge bloeddruk uitlokken. Gedistilleerd water is niet geschikt om te drinken. Het leidt tot verlies van de elektrolyten (natrium, kalium en chloride) en vele sporenelementen. Deze tekorten kunnen leiden naar hoge bloeddruk en onregelmatige hartslag. 

De zoetstof tagatose kan hyperurikemie veroorzaken. Het urinezuur in het bloed stijgt en kan in verband gebracht worden met bloeddrukverhoging. Tagatose is niet vriendelijk voor de nieren. 

Het veelvuldig gebruik van de magnetron veroorzaakt spijsverteringsproblemen, adrenaline uitputting en hoge bloeddruk. magnetron veranderd de moleculaire verbindingen van het voedsel en herschikt hun chemische compositie tot nieuwe vreemde configuraties, die door het menselijke lichaam niet als voedsel herkent wordt. 

En ja, er bestaat ook stress om naar de dokter te gaan omdat je je zorgen maakt over een ernstig lichamelijk probleem. Deze angst veroorzaakt een stressreactie waardoor de bloeddruk stijgt. Dit fenomeen staat bekend als de “witte jassen hypertensie”. 

Wat kun je doen bij hoge bloeddruk?

Je kunt een nierzuivering laten doen met kruiden. Berkensap, kaneel, zonnehoed (Echinacea purpurea), havikskruid, Eucalyptus, paardenbloem, peterselie (zaad en blad), echte guldenroede, paardenbalsem, oost-indische kers, zoethout, rode klaver, brandnetel, bosbessen, lavas of maggiplant, zwarte bessen, moerasspirea, groene thee, heermoes, Astragalus membranaceus, Aloë vera, en es. Gezonde groenten voor de nieren: asperges, selderij, bleekselderij, knolselderij, pastinaak, radijsjes, uien, waterkers, bonen, artisjok, witlof, andijvie en vele bladgroenten zijn reinigend voor de nieren. Bananen zijn rijk aan kalium en arm aan natrium, dat is ideaal om de hoge bloeddruk weer in balans te brengen. Andere voedingsmiddelen die rijk zijn aan kalium zijn: avocado, peer, vijgen, mango, rozijnen en druiven, en pure zwarte chocolade.

Vermijd koemelk omwille dat de calcium van koemelk op een andere manier is gebonden aan de caseïne, fosfor en magnesium dan bij het colostrum of moedermelk. Het botstelsel van een koe moet 400 kg kunnen dragen. Bij de mens is dit gemiddeld 70 – 80 kg of minder. Het lichaam kan met deze calcium van koemelk niet veel doen en dat belemmert een goede nierwerking. 

Het volgende kun je zeker in acht nemen als je lijd aan hoge bloeddruk. Zorg ervoor dat je elke dag op tijd gaat slapen, idealiter is dit rond 22.00 uur. Dat is echte Ayurvedische levensstijl. Zelfs de reguliere geneeskunde zegt dat de uren voor twaalf dubbel tellen. Bij een ononderbroken nachtrust van gemiddeld 8 uur daalt de bloeddruk. De nachtrust verstoren heeft het tegenovergestelde effect.

Zonlichttherapie ofwel heliotherapie werkt heilzaam bij hoge bloeddruk. De mens is gemaakt om in de zon te lopen. Zonder chemische zonnebrandmiddelen en zonnebril. Zorg voor lichaamsvriendelijke beweging zoals wandelen, zwemmen, yoga enzovoort. Verzorg je spijsvertering en ontgift je lichaam. 

Voldoende blijven drinken, luisteren naar het lichaam. Teveel drinken is ook schadelijk. Drinken is afhankelijk van de luchtvochtigheid, klimaat, inspanningen die je levert en hoeveel je transpireert. Ideaal is na het opstaan zeker een glas lauwwarm water te drinken om het vochtverlies van de nachtrust te compenseren

Vermijd bij hoge bloeddruk zeker de volgende zaken: 

1- Geraffineerd zout: is zeer schadelijk voor de nieren en de waterhuishouding in het lichaam. Gebruik natuurzout zoals zeezout of Himalayazout. 

2- Geraffineerde koolhydraten, zowel de geraffineerde suikers als zetmelen

3- Fructose

4- Roken en alcohol

Zorg in je voeding voor meer basis omegavetzuren uit plantaardig voedsel. Omega 3 uit vis is derivaat omega. Deze omega 3 kan het lichaam zelf aanmaken als het beschikt over basis omega 3 of alfa linoleenzuur. Zorg voor een verhouding van 1 deel basis omega 3 en 2 delen basis omega 6 of linolzuur. De basis omegavetzuren zijn belangrijk voor het transport van zuurstof – hemoglobine -, opname zuurstof mitochondriën en de elasticiteit van membranen. Onder rubriek voeding – publicaties – staat een uitgebreide blog over de omegavetzuren. Hennepzaadolie heeft de juiste verhouding basis omega 3 en basis omega 6. Omega vetzuren zijn belangrijk voor de regulatie van de bloeddruk, maar onthoud wel, als het lichaam kiest om de bloeddruk te verhogen, dan heeft het er een reden voor. Los de causale oorzaak op zoals beschreven in dit artikel. Dan zal de bloeddruk vanzelf zich weer gaan normaliseren.

Overmatige vleesconsumptie

Overmatig veel vlees consumeren is nadelig voor mensen die lijden aan hoge bloeddruk. Verminderde vleesconsumptie is wel aan te raden, je spijsvertering zal je dankbaar zijn. Overmatige vleesconsumptie veroorzaakt een verdikking van de basaalmembramen en het bindweefsel. Dat vertraagt de bloedstroom waardoor de bloedwaarden beginnen te stijgen. Verdikking van het bloed is erg riskant en heeft effect op alle delen van het lichaam. Het lichaam gaat de productie van insuline verhogen om de hoge concentratie eiwitten in het bloed het hoofd te kunnen bieden. Maar te veel insuline in het bloed kan ook de wanden van de bloedvaten beschadigen. Teveel insuline is giftig. Insuline transporteert niet alleen glucose, maar ook de eiwitten naar de weefsels. De stijging van de insuline heeft een verdunnend effect op het bloed. De haarvaatjes beginnen het teveel aan eiwit op te nemen en zetten het om in collageenvezels en slaan deze op in de basaalmembranen. Ondertussen vermindert de toelevering van voedende stoffen aan de weefsels. 

De weefsels geven een signaal af dat ze niet genoeg voeding krijgen. Met het gevolg dat er weer een toename is van voedingstoffen in het bloed, zodat er weer voldoende voedingstoffen aan de weefsels kan geleverd worden. Opnieuw komt er insuline in het bloed om het teveel aan eiwit te transporteren naar de weefsels en ontstaat er een vicieuze cirkel. Door de aanhoudende veranderingen beginnen de rode bloedcellen toe te nemen en stijgt de hematocriet waarde in het bloed omdat de basaalmembranen steeds dikker worden waardoor de zuurstoftoevoer naar de weefsels steeds moeilijker wordt. Door de steeds groter wordende behoefte aan zuurstof van de weefsels stijgt de concentratie hemoglobine in de rode bloedcellen. De rode bloedcellen beginnen daardoor te zwellen waardoor ze uiteindelijk net te groot worden om door de haarvaatjes heen te stromen. Dat veroorzaakt verstopping dat de doorvoer van bloed blokkeert.  

Het gevolg is dat weefsels meer beginnen te lijden aan een tekort aan water en voedingstoffen met het risico dat er uitdroging ontstaat. Het lichaam herkent dit gevaar en begint met de productie van het enzym renine dat tot vele chemische reacties leidt. Renine verhoogt daardoor de hartslag en een toename van het hartminuutvolume. Door deze noodmaatregel krijgen de weefsels meer water, maar verhoogt tegelijkertijd de bloeddruk. Deze essentiële bloeddrukverhoging kan schade veroorzaken aan de haarvaatjes. Deze vicieuze cirkel kan ook overbelasting geven op de hartspier met alle gevolgen vandien. 

De hematocrietwaarde is de volume van rode bloedcellen in een liter bloed. Normaal is dat tussen de 35 en 40%, eens de waarde van 42% wordt overschreden begint de bloeddruk te stijgen.

Met dank aan Arjen Lievers https://www.germaansegeneeskunde.nl/index_ziekten_gnm/
Björn Eybl zielsoorzaken van ziekte ISBN: 978-3-85052-299-1
Dr. Geerd Ryke Hamer

Dr. Andreas Moritz