Overgewicht en obesitas

Er zijn mensen die constitutioneel gezien mollig zijn en daarbij kerngezond kunnen zijn, daar is er geen sprake van overgewicht, omgekeerd ook, er zijn mensen die van nature eerder mager zijn zonder dat er sprake is van ondergewicht. Een mager of een mollig mens kan ziek worden als er onevenwicht ontstaat in hun constitutie. Een ongezonde mens met overgewicht is hij die niet naar het leven leeft, hetzelfde geldt voor de ongezonde magere mens. In dit artikel heb ik het over de mens met overgewicht. Ik bedoel dat je meer weegt dan je constitutionele gewicht. Spijtig genoeg zijn er veel mensen en zelfs kinderen met overgewicht of morbide obesitas in onze maatschappij.

Overgewicht en obesitas volgens de Germaanse geneeskunde

Overgewicht en obesitas kennen veel verschillende oorzaken, die soms met elkaar cumuleren. Eén ding staat vast, er zijn steeds toxines en afvalstoffen mee gemoeid, uitzetting van de taille, oedeem, vetopslag en psychologisch niet echt kunnen gronden en je diep van binnen niet veilig voelen. Je eigen veilige plek op deze wereld niet kunnen toe-eigenen. Onderliggend het ‘syndroom’ ofwel een actief nierverzamelbuizen programma. Bestaans-, existentie-, vluchteling-, of een eenzaamheidsconflict zijn verreweg de meest voorkomende oorzaken. Voeding, emo-eten, levensstijl zijn correlaties met overgewicht.

Conflict 1 Biologisch actief nierverzamelbuizen programma

De nierwerking begrijpen

Metaforisch gezien zijn de nieren een vergiet. Je kookt spaghetti en je voegt een beetje zout aan het kookwater toe. Als de spaghetti gaar is neem je een vergiet en je haalt de spaghetti uit het kookwater. Maar je moet het zout in het kookwater nog uithalen. Dat is precies wat de nieren elke dag doen. Het nierbasisweefsel haalt alles uit het bloed en sluist het door naar de nierverzamelbuizen. De nierverzamelbuizen geven alles terug aan het bloed, behalve wat teveel is. Urinezuur, water, creatinine, natrium, kalium, vitaminen, enzymen, hormonen, ureum, mineralen enzovoort. Alles wat teveel is, vormt de urine en vloeit via de nierkelk en het nierbekken richting de blaas. De nieren filteren dagelijks ongeveer 180 liter bloed. 99% van het filtraat wordt geabsorbeerd door de nierverzamelbuizen en terug aan de bloedbaan afgegeven.

Opmerking: Het zoutgehalte van lichaamsvloeistoffen, met name van het traanvocht, bloed en vruchtwater, komt exact overeen met de isotone zoutconcentratie van zeewater, namelijk 0,9%. Dit suggereert heel duidelijk dat het organische leven in de oceaan is ontstaan.

De nierverzamelbuizen – distale tubuli – die meestal betrokken zijn bij overgewicht en obesitas, behoren tot het endodermale kiemblad, aangestuurd door de hersenstam. Er zijn twee controlecentra die in de onmiddellijke nabijheid van de hersen relais van de spijsverteringsorganen bevinden. Endoderm kenmerkt zich met weefseltoename tijdens de conflictactieve fase, en weefselafname als het conflict is opgelost en je in de herstelfase gaat. 

Als je overleving bedreigd wordt, ontstaat de conflictactieve fase waarbij het lichaam vocht begint vast te houden. Er ontstaat een opstapeling van water, veroorzaakt door de weefseltoename in de nierverzamelbuizen. De urineproductie vermindert, het vocht wordt vastgehouden om de episode van “watertekort” te overbruggen. Als de bedreiging op je overleving niet opgelost wordt ontstaat chronische conflictactieve nierverzamelbuizen. Dit is verreweg de meest voorkomende oorzaak van overgewicht en obesitas. Er ontstaat gewichtstoename ondanks dat men weinig eet met een redelijk goede stofwisseling. Vaak donker gekleurde urine. Uit de stoelgang wordt het vocht onttrokken met verharde feces of neiging tot verstopping. 

Het biologisch conflict met betrekking tot de nierverzamelbuizen

Het conflict gaat over een levensbedreigende situatie waarin je uit je omgeving bent gehaald. Dit gaat archaïsch terug in een tijd waar het leven zich louter in de oceaan bevond, en dat water dus de oorspronkelijke omgeving is van alle levende organismen. De embryo en de foetus ontwikkelen zich in een veilige waterzak. Mensen ervaren dit conflict letterlijk, en voelen zich ook in figuurlijke zin als een vis die op het droge ligt. Het conflict die de nierverzamelbuizen activeert ontstaat als er sprake is van een verlatingsconflict, bestaansconflict of vluchtelingconflict. 

Een verlatingsconflict is geassocieerd met een eenzaamheidsconflict zoals zich moederziel alleen voelen. Dit heeft ook betrekking als we het contact verliezen van ons roedel of familie. Een verlatingsconflict ontstaat meestal vlak na de geboorte als je niet welkom bent, mama en papa zijn weg als je in een couveuse, weeshuis of pleeggezin bent terechtgekomen. Het gevoel van ongewenst, verdreven zijn, afgewezen, geïsoleerd, genegeerd, onbegrepen en uitgesloten zijn. Kinderen ervaren dit als ze in de kinderopvang worden geplaatst of als hun ouders geen of te weinig tijd doorbrengen met hun kinderen. Soms ook rivaliteit met een broertje of zusje omdat de moeder de aandacht deelt met hen, of een familielid is overleden dat de aandacht van mama en papa opeist. De psyché van een baby kan de realiteit niet bevatten, en verlatingsconflicten komen dan extra hard aan. Het is verlies van een veilige en emotionele schuilplaats. Hetzelfde kan gezegd worden over ouderen die in verpleeghuizen belanden, weg van hun huis en gezin.

Een bestaansconflict is letterlijk een angst voor je leven, net zoals de vis die uit het water dreigt te sterven. Deze angst wordt vaak veroorzaakt door de diagnose kanker of een negatieve prognose die wordt geassocieerd met “mijn leven staat op het spel”. Een man krijgt de diagnose van prostaatkanker en lijdt een existentieel conflict. Wachten op de spoedafdeling, in een ambulance liggen en een ziekenhuisopname, chemokuren ondergaan, chirurgie, zich niet verzorgd voelen, niet weten wat er komen gaat, een gebrek aan ondersteuning door artsen, verpleegkundigen of familieleden. Je ligt in een vreemde angstaanjagende omgeving en deze roept ook bestaans- en verlatingsconflicten op. De angst om naar het ziekenhuis te moeten gaan kan het conflict al activeren. 

Een bestaansconflict heeft ook betrekking op iemands levensonderhoud. Het gevoel achter het conflict is: “Ik ben alles kwijt“. Dit kan het verlies van een werkplek zijn, financiële verliezen, het verlies van een huis of het verlies van een persoon die zekerheid bood, op economisch of emotioneel gebied. Iemand heeft een bankkrediet lopen. Hij verliest zijn werk en kan zijn hypotheek niet verder afbetalen = existentie-,  bestaansconflict.

Een vluchtelingconflict wordt ervaren als in de woestijn te worden geworpen, of een schipbreukeling, ontworteld of “in ballingschap” te zijn, bijvoorbeeld als gevolg van een onverwachte overplaatsing of verhuizing, verandering van buurt, verandering van school of gedwongen worden het huis of geboorteland te moeten ontvluchten. Een 10-jarige jongen moet met zijn ouders 700 km van huis weg. Hij raakt al zijn vrienden en zijn vertrouwde omgeving kwijt en voelt zich alleen. Ook op school loopt het niet goed. Ofschoon hij veel drinkt, plast hij weinig. Telkens wanneer hij met vakantie op bezoek gaat naar zijn thuisbasis, kan hij beter plassen en verliest ook gewicht. 

Op reis gaan, weg van een vertrouwd huis of geliefde kan het conflict ook veroorzaken. Luchtreizigers zijn bijzonder vatbaar voor vluchteling conflicten. Evenzo kan een ongemakkelijk gevoel in een vliegtuig – vliegangst – een bestaansconflict veroorzaken. Een scheiding kan ook ervaren worden als een vluchtelingconflict. Een vrouw komt erachter dat haar echtgenoot vreemd gaat. Als hij na drie jaar nog altijd omgaat met zijn vriendin, vraagt zij de scheiding aan. Binnen het jaar komt zij 15 kg aan = actief vluchtelingconflict. 

Ook dieren kunnen bestaans- of existentie conflicten ervaren. Een oude kat uit het asiel krijgt een nieuwe thuis. Enkele dagen later worden er nog enkele jonge katjes extra in huis genomen. De oude kat gelooft opnieuw aan de kant te worden geschoven. Door vochtopslag neemt zij in één dag tijd 0.5 kg lichaamsgewicht toe  = existentieconflict.

Voorbeelden uit het archief van Dr. Hamer 

Een vrouw wordt in het ziekenhuis opgenomen. Niemand heeft werkelijk tijd voor haar. Ook artsen bekommeren zich nauwelijks om haar = vluchtelingconflict. Dit kan zeer ernstig zijn wanneer iemand in het ziekenhuis wordt opgenomen en zich daar helemaal verlaten voelt, in een vreemde setting als een vis op het droge voelt. Groei van een tumor in de nierverzamelbuizen in de conflictactieve fase, tuberculeuze afbouw in de genezingsfase.

Een 15 jarig meisje wordt tegen haar zin naar het internaat gebracht. De ouders menen het goed en willen dat ze hiermee haar leerachterstand inhaalt. Het meisje voelt zich helemaal en vreselijk alleen daar in den vreemde. Conflict van zich moederziel alleen voelen. In die tijd wordt ze zwaarlijvig. 

De nu 41 jarige patiënt voelt zich niet geliefd door zijn moeder. Zij had een meisje gewenst en de teleurstelling was groot toen een jongen geboren werd, met rossig haar op de koop toe. Hij moest van zijn moeder 3 maal zijn hoofd laten kaalscheren. Zij hoopte dat er dan bruine haren zouden groeien. De patiënt vertelt ook dat hij zich door de voortdurende ruzie tussen de ouders niet geborgen voelde = conflict: zich eenzaam voelen. Later krijgt hij in het leven overgewicht tot 110 kg, dan valt hij weer af en ‘s nachts heeft hij vaak last van zweetbuien. (hangend conflict) 

De conflictactieve fase waarbij je lichaamsgewicht toeneemt

Van zodra het conflict met betrekking tot de nierverzamelbuizen synchroon inslaat in de hersenen, de psyche en het orgaan, ontstaat er weefselvermeerdering die evenredig is aan de intensiteit en de duur van het conflict. Het biologische doel is het sluiten van het excretiefilter om water, ureum en andere bruikbare stoffen vast te houden zodat het organisme een betere kans heeft om te overleven.  Bacteriën in het lichaam kunnen ureum omzetten in herbruikbare voedende eiwitten. Dit aangeboren waterretentie programma is van vitaal belang, omdat zonder water, het conflict “uit het water te worden geworpen”, alle metabolische processen ophouden te functioneren. 

Verhoging van de functie, groei van een bloemkoolachtig adeno-ca van het secretorisch type of een vlakgroeiend adeno-ca van het resorptieve type. In de conventionele geneeskunde wordt dit gediagnosticeerd als nierkanker of “niercelcarcinoom”. Bij langdurige conflictactiviteit kan de weefseltoename als kwaadaardig worden beschouwd. 

Symptomen van de conflictactieve fase zijn: 

Vocht vasthouden.

Verminderde urineproductie.

verhoogde ureum- en creatinine spiegel.

Verhoogde urinezuurspiegel. 

Het opgehouden vocht gaat naar het vetweefsel en dit leidt tot gewichtstoename. Bij een aanhoudend bestaansconflict, vluchtelingenconflict en verlatingsconflict kan men gemakkelijk meer dan 100 kg wegen. Ondanks voldoende lichaamsbeweging, dieetvoorschriften, detoxen en zelfs vasten. De mate van vocht vasthouden is gerelateerd aan de intensiteit en duur van het conflict. Andere signalen van waterretentie zijn wallen onder de ogen, oedeem in de polsen en enkels, gezwollen handen en voeten. 

Opmerking: de Germaanse geneeskunde biedt inzicht in het toenemende aantal mensen met overgewicht, inclusief kinderen, in de westerse wereld. Door rekening te houden met sociale veranderingen, het uiteenvallen van de traditionele gezinsstructuur, stijgende scheidingspercentages, zuigelingen die in kinderdagverblijven worden achtergelaten, ouderen die in rusthuizen worden gestopt en de zorgwekkende economische ontwikkelingen zoals toenemende werkloosheid, slechte vooruitzichten voor de jeugd, toenemende schulden, veroorzaakt bestaansconflicten, je voelt je niet veilig meer, je bent op de vlucht, je overleving komt in gevaar. Of we tegenwoordig de waterretentie dat tot overgewicht leidt nuttig vinden of niet, is niet eens relevant. Waar het om gaat is dat dit biologisch speciaalprogramma zich gedurende miljoenen jaren biologisch heeft bewezen. 

Het vasthouden van vocht en urine resulteert in een verminderde urine-uitscheiding. Hoe meer nierverzamelbuisjes betrokken zijn, hoe meer urine vastgehouden wordt. Tijdens de conflictactieve fase is de urine dus geconcentreerd en donkergeel. 

Bij minder dan 150-400 ml urine per dag spreekt men van oligurie, bij minder dan 50 ml per dag spreekt men van anurie. Bij conflictactiviteit houdt het organisme niet alleen water vast maar ook urine substanties zoals urinezuur, ureum en creatinine. Deze niveauwaarden zijn evenredig aan de mate van intensiteit en duur van het conflict samen met het aantal nierverzamelbuizen dat is beïnvloed. De theorie dat verhoogd urinezuurgehalte gekoppeld is aan een eiwitrijk dieet klopt niet, vermits vegetariërs ook een hoog urinezuurgehalte hebben als zij onder een bestaansconflict lijden.  

Ureum en creatinine zijn afvalproducten van het eiwitmetabolisme in het lichaam. Als je bestaan in gevaar is kan je spijsvertering niet optimaal werken en heb je minder honger. Het organisme recyclet de vastgehouden stoffen om samen met bacteriën het organisme van voeding te voorzien. Waarom? Omdat, in biologische termen, het conflict “uit het water te worden geworpen” naast het gevaar van uitdroging ook de dreiging van uithongering betekent, in het bijzonder van sterven aan eiwit-tekort. Voor deze noodsituatie creëerde de natuur nóg een overlevingsprogramma en wel om toxines zoals ureum en creatinine om te zetten in voedsel, om het organisme te helpen de crisis te overleven. VERHOOGDE UREUM EN CREATININE NIVEAUS zijn daarom geen ziekten (“uremie“) of storingen (“nierinsufficiëntie“), zoals wordt beweerd door conventionele geneeskunde, maar dienen een biologisch doel. Het vasthouden van ureum en creatinine is naast het opslaan van vocht een aangeboren reactie in het geval water en eiwitten gedurende langere tijd niet beschikbaar zijn.

Opmerking: Een creatininegehalte boven de 12 mg/dl geeft aan dat de nierverzamelbuizen van beide nieren zijn betrokken. In dit geval is nierdialyse een noodzaak! Niet vanaf 4 mg/dl zoals het in de reguliere geneeskunde gebeurt.  

Conflictoplossing

Het vastgehouden vocht wordt onmiddellijk vrijgelaten via de niet aangetaste nierkelken. Afhankelijk van de mate van waterretentie kan de eliminatie van urine overvloedig zijn. We verwelkomen deze urine fase met een grote opluchting. De conventionele geneeskunde beschouwt dit overvloedig urineren – polyurie – als abnormaal en pathologisch. 

De genezingsfase of normalisering van de functie

Na de conflictoplossing verwijderen schimmels of schimmels bacteriën zoals TBC het weefsel dat niet langer meer nodig is om de excretiefilter te sluiten. Troebele urine, omdat afval van de ontbindingsprocessen via de urine wordt afgevoerd. De urine kan ook bloed bevatten en is rijk aan eiwitten. De eliminatie van eiwitten via de urine is hoger dan normaal. De reguliere geneeskunde heeft daar een leuke naam voor bedacht: proteïnurie of albuminurie. Vanuit de Germaanse geneeskunde weten we dat je in de genezing bent. De genezingscrisis gaat gepaard met nachtzweten, sterke pijn door zwelling en rilkoorts. Renale candida onthult dat schimmels bezig zijn met het genezingsproces.

Een nierontsteking – nefritis – duidt volgens de biologische wetten op een genezingsproces. Als de TBC schimmelbacteriën aanwezig zijn spreekt men van niertuberculose. Een bacteriële infectie van E.colibacteriën wijst naar de nierkelk of het nierbekken en is geen infectie maar ook een herstelproces. Infectie bestaat alleen in overdrachtelijke zin. Via röntgenfoto’s ziet men na tuberculose rimpelige nierkelken zonder duidelijke contouren. Dit gebeurt als de helingsfase lang heeft geduurd. Daaruit stellen reguliere artsen de diagnose van nefrotisch syndroom. Het nefrotisch syndroom herstelt zich na verloop van tijd. Wees niet bevreesd, het lichaam geneest en weet altijd wat het doet. 

Voldoende drinken tijdens de helingsfase is belangrijk om de verwijdering van de restanten van de weefselafbouw te ondersteunen. 

Opmerking: de maan correspondeert sterk met vloeistoffen. Mensen met actieve nierverzamelbuizen zijn veel gevoeliger voor de volle maan dan andere. Het versterkt het oedeem bij toenemende  of volle maan. Ook weerswisselingen – regen, depressie – worden sterker ervaren. Na recidieven vindt men min of meer misvormde nierkelken, of kalkafzetting in de nierkanalen – reguliere geneeskunde: nefrocalcinose.

Therapie: 

De oplossing van dit existentieconflict is het meest urgent en komt op de eerste plaats. Conflicten en sporen achterhalen en zo mogelijk reëel oplossen indien het conflict nog actief is. 

Zoutbaden met min 0.9% zoutoplossing (de zee, onze oer- thuisbasis). De concentratie van 0.9% beschrijft men als de fysiologische zoutoplossing, omdat ons bloed deze concentratie bevat. Zoutbaden met meer dan 0.9% zijn ook goed, want dan wordt er meer water uit het lichaam getrokken, wat in dit geval de bedoeling is.

Thermische baden. Regelmatig transpireren, sauna, infrarood cabine, dampbaden. Voldoende schoon (en levend) water drinken. Je gevoel, instinct volgen wat betreft de hoeveelheid en vooral niet te veel drinken wat de natuurgeneeskunde vaak voorschrijft. 

Geen cortisone nemen omdat dit de nierverzamelbuizen-sympathicotonie versterkt, wat nog meer tot vochtopslag en verergering van de symptomen leidt (vollemaansgezicht). Door cortisone wordt het conflict weer geactiveerd. Zorgen voor een behaaglijk thuis en een gezellige inrichting, waar men zich thuis voelt. Zacht ondergoed dragen, een gezellig warm bed, eventueel met een schapenwollen onderlaag. Bij het eten ongeraffineerd zout gebruiken, niet teveel zout gebruiken. Een basische voeding, geen varkensvlees, dat bindt water. Lymfedrainage om de uitscheiding van water te bevorderen.

Affirmaties: “Er wordt voor mij gezorgd!” “Ik ben veilig en geborgen”. “Ook wanneer ik denk alleen te zijn, is er altijd iemand voor mij”.

Therapie volgens professor Kopp. Artikel “dialyse ade” uit het tijdschrift Raum & zeit 170/2011. (Björn Eybl)

Per ongeluk diende prof. Kopp aan een patiënt die in levensgevaar was door acuut nierfalen een overdosis natriumbicarbonaat toe. Verrassend genoeg verbeterde de toestand van deze patiënt, ofschoon men hem eigenlijk geen overlevingskans meer gaf. In de volgende jaren kon prof. Kopp (geboren in 1935) met zijn natriumbicarbonaat-therapie meer dan 300 patiënten een nierdialyse besparen. 

Richtlijn voor deze therapie is de PH-waarde van de urine.

1ste stap: meting van de urine PH-waarde: men houdt meermaals per dag een teststrookje in de urinestaal. Hij gebruikt hiervoor het indicatorpapier Uralyt-U van Madaus. Het ideale biochemische milieu voor uitscheiding van urine ligt rond de PH-waarde van 6,6-7,5.  Dat is ook het streefcijfer voor de nierverzamelbuis-patiënten. 

2de stap: Men neemt zoveel natriumbicarbonaat tot dit streefcijfer bereikt is. Men kan beginnen met dagelijks 3 x 1 gram en later deze dosis verhogen of verlagen, afhankelijk van de urine PH-waarde. wanneer deze maatregel niet tot het gewenste urine-uitscheiding leidt, kan men volgens prof. Kopp nog een extra vochtafdrijvend medicijn, bijvoorbeeld lasix = op recept toevoegen. Samen met het regelmatig controleren van de urine PH-waarde en een gepaste dosis natriumbicarbonaat, behoudt dit diureticum, ook na veel jaren inname, zijn werking. Wel is het belangrijk om de kaliumspiegel in het bloed te controleren. Belangrijke contra-indicaties: metabolische alkalose of cardio-pulmonale insufficiëntie.

Conflict 2 Vetweefsel met eigenwaardeinbreuk

Zich onesthetisch voelen op bepaalde plaatsen in het lichaam leidt naar eigenwaardeinbreuken. Vetweefsel behoort tot nieuw mesoderm. Na conflictoplossing ontstaat er overmatige opbouw van vetweefsel. Het conflict recidiveert en de genezing kan zich niet doorzetten, blijft hangen. Precies op de ervaren “probleemzones”. Extra vorming van vetlagen, sinaasappelhuid en cellulitis. 

Eigenwaardeinbreuk wordt alleen maar versterkt. Groot gevaar voor vicieuze cirkels door self fulfilling prophecy!

Voorbeelden: een vrouw heeft dikke benen en voelt zich daardoor onaantrekkelijk. Haar kind groeit op in de baarmoeder met het gevoel van de moeder, zij is ontevreden over haar benen en billen en voelt zich eenzaam. Soortgelijke conflicten in het latere leven. Conflict Actief: afbouw van vetweefsel, necrose vetweefsel. Genezingsfase: herstel vetweefsel. De natuur kent geen waardeoordeel over dik. Een dik individu is mooi en begeerlijk! Mager wordt een dier als het alleen gelaten wordt. In hangende genezing wordt er overmatig vetweefsel bijgevormd. De biologische zin is toename van vetweefsel, versterking van de vetlaag, “dik is mooi”. 

Opmerking: 

Men komt maar moeilijk uit het zinvol biologisch speciaalprogramma (ZBS), als men dagelijks met een gefrustreerde blik in de spiegel kijkt en zichzelf blijft veroordelen of bekritiseren. De beauty-war zorgt ervoor dat mensen zich lelijk gaan voelen wanneer ze dikker zijn dan wat ze voorgespiegeld krijgen. 

Complicaties: ZBS aders: blok aan het been conflict. Wanneer de bloedtoevoer in de benen bemoeilijkt is, moet het lymfesysteem als overloopsysteem inspringen. De capaciteitsgrens is echter snel bereikt. Vloeistof blijft stagneren in het tussenweefselruimte. Overvoeding en slechte voeding, tekort aan beweging, teveel zitten of staan, tekort aan warmte- en koude prikkels en algemene verzwakking zijn extra cofactoren die complicaties veroorzaken. Altijd in combinatie met existentie conflicten en actief nierverzamelbuissyndroom. Zonder dit syndroom geen dikke benen! 

Existentieconflict en eigenwaardeconflict achterhalen en reëel oplossen. Bijvoorbeeld door de spiegels in huis weg te halen, meer bewegen, sport. Eventueel steunkousen, gezonde voedselinname of voedselinname verminderen of veranderen. Zwemmen, lymfedrainage en massage.  

Conflict 3 Alfa en beta cellen van de pancreas (diabetes)

Angst-walgingsconflicten of weerstandsconflict voor iemand, men ervaart iets walgelijks. De weerstandsconflict is afhankelijk van de handigheid, hormoongehalte en voorgaande conflicten. De vrouwelijke reactie op overlast is passief terugtrekken. Terwijl de mannelijke reactie actief de weg naar voren, de aanval kiest, trekt het vrouwelijke zich passief verstarrend en stilhoudend terug. Door ondersuikering die hiervan het gevolg is, heeft men honger en wordt men dik. Het voedsel kan in deze conflictueuze toestand nooit goed verteren waardoor het lichaam dit opslaat in vetweefsel. 

De alfa eilandcellen worden vanuit de linker kant van het diencephalon (glucagoncentrum) aangestuurd, de bèta-eilandcellen worden vanuit de rechterkant (insulinecentrum) aangestuurd. De twee hersencontrolecentra zijn precies tegenover elkaar geplaatst. De vrouwelijke reactie – anima – reageert met een passieve angst-walgingsconflict, er wordt minder glucagon geproduceerd, dus minder suiker in het bloed. Dat resulteert in meer eten. Glucagon is het hormoon dat lichaamssuiker vrijmaakt voor metabolische processen. De mannelijke reactie – animus – reageert met een actieve weerstandsconflict waardoor er minder insuline wordt geproduceerd zodat de glucose in het bloed beschikbaar is voor de adrenaline om meer energie te hebben om te vechten. De vrouwelijk reactie leidt naar overgewicht. Anima heeft niet met de sekse te maken, het gaat over energie. Mannen kunnen vrouwelijk reageren.

Functiebeperking van de alfacellen in de pancreas: blijvend verminderde bloedsuiker – reguliere geneeskunde: hypoglykemie, hyperinsulinemie – dit leidt naar voortdurende honger door lage bloedsuiker. Hang naar zoet, neiging tot vreetbuien. gewichtstoename.

Voorbeelden: iemand ervaart angst of afkeer, of wordt door schrik bevangen. Huiveren van schrik. Afkeer voor chemotherapie, een stinkende wond, een zwaargewonde of een afkeer voor eigen verminking door auto-ongeluk veroorzaakt. Afkeer voor bepaalde dieren zoals slangen. Een kind heeft een afkeer voor het voedsel dat het verplicht moet opeten. Een werkster moet de bevuilde  mannentoiletten schoonmaken = angst-walgingsconflict. Door de ondersuikering heeft ze voortdurend honger en wordt ze dik. 

Een 53-jarige moeder van twee volwassen kinderen leerde haar echtgenoot reeds op school kennen. Op haar zestiende ontmoette ze voor het eerst de vader van haar partner. Deze ontmoeting ervoer zij als negatief en zij is altijd een afkeer voor deze man blijven voelen. Gelijktijdig leed zij ook een territorium ergernis-conflict – betreft het maagslijmvlies. Meerdere jaren lijdt zij aan boulemie. Opmerking: een boulemie-constellatie = angst-walgingsconflict + territorium ergenisconflict.

Het weefsel van alfa en betacellen – eilandjes van Langerhans – behoort tot het ectodermale kiemblad. Uitzondering, geen weefselafname maar functieverlies. Conflictactief: functieverlies van de alfa-cellen die het hormoon glucagon produceren. Lichaamssuiker, glycogeen wordt niet in voedende glucose omgezet. Symptomen: hypoglycemie, drang naar zoet, koud zweet, rillen, bleke huid, het gevoel van slappe benen, concentratie en bewustzijnsstoornissen, eventueel hoofdpijn. Genezingsfase is een langzame normalisering van de bloedsuikerspiegel. Genezingscrisis: tijdelijke sterke daling bloedsuikerspiegel. Dit kan gevaarlijk zijn, medisch toezicht belangrijk. Daarna is er een langzame stijging glucose. 

Therapie: conflict en sporen achterhalen en zo mogelijk reëel oplossen. In acute situatie: glucose, indien mogelijk via de mond druivensuiker, vruchtensap of intraveneus glucose toedienen.

Conflict 4 Verhongeringsconflict met betrekking tot de lever

Een verhongeringsconflict in de vroege kinderjaren leidt later tot een gebrek aan gevoel van verzadiging. Angst om de basisbehoeften van eigen existentie wegens nood te verliezen waardoor overleving in het gedrang komt: voedseltekort. Ook in figuratieve zin. Angst om te verhongeren of te weinig eten te hebben, bijvoorbeeld verlies van baan of van partner die voor het inkomen zorgt. Bij het eten voelt men niet wanneer men genoeg heeft, onbewust hamsteren door te blijven eten voor het geval er magere tijden aanbreken. Het lever basisweefsel is van endodermale afkomst. Tijdens de conflictactieve fase is er weefseltoename, weefselafname tijdens de genezingsfase. Vaak in combinatie met het nierverzamelbuizensyndroom.

Voorbeelden uit archief van Dr. Hamer 

Vaak een vervolg conflict door darmkanker diagnose. Veel patiënten geloven dat ze door darmkanker gaan verhongeren. Groei van levertumoren in de conflictactieve fase. Tuberculeuse afbouw in de genezingsfase.

Een moeder zegt tijdens de 2de oorlog tegen haar 6-jarig dochtertje: “Je moet je pap opeten: straks kunnen we de kist al bestellen!”.  Verhongeringsconflict of existentieconflict. Zoals bij de meeste hongerlijdende kinderen in de oorlog ontstaan in de genezingsfase levercysten. Recidiverend conflict.

Een moeder is vanwege haar baan dikwijls lang weg van huis. Het gebeurt steeds weer dat ze haar baby een poos alleen moet laten. Daardoor lijdt ze een existentieconflict – plaatsvervangend voor het kind. 

Een rijke patiënte heeft een kokkin in dienst. Omdat ze bemoeiziek is, neemt de kokkin ontslag. Ook haar volgers houden het niet lang vol. Op een dag heeft de patiënte veel gasten uitgenodigd om te eten. Het komt echter tot een conflict met de kokkin, waarop de kokkin haar op staande voet verlaat. De patiënte is in paniek: wie zal er nu voor de gasten koken? Verhongeringsconflict.

Een patiënte, een kleine ondernemer ligt in het ziekenhuis en hoort dat de verhuurder de huur van haar bedrijfsruimte wil verhogen, ondanks een eerdere overeenkomst. Ze lijdt daarbij aan een verhongeringsconflict

Conflictactieve fase: 

Functieverhoging of groei van een tumor – adeno-ca – van het secretorische of resorptieve type. Verhoging van het enzym cholinesterase in het bloed ten bate van verhoogde stofwisseling in de lever. Een solitaire levertumor ontstaat wanneer men een plaatsvervangend verhongeringsconflict lijdt. Existentie Conflict van een ander, geliefd persoon overdrachtelijk overnemen. Er ontstaan meerdere tumoren wanneer het jezelf betreft. Vetlever: waarschijnlijk gekoppeld aan een ZBS van de alfacellen. Ophoping van vet in de levercellen, wat overeen kan komen met de biologische zin te overleven bij bedreiging van je het bestaan. Mogelijk is alleen het suiker relais voor de vette lever verantwoordelijk.

Biologische zin: met meer levercellen van het resorptieve type kan de voeding beter verwerkt – opgenomen – worden. Met meer levercellen van het secretorische type  kan meer gal geproduceerd worden waardoor de voeding beter verteert. Beide tumoren helpen om het verhongeren te verhinderen en het bestaan veilig te houden.

Genezingsfase: normalisering van de functie: tuberculeus-verkazende afbouw van de tumor door schimmels en schimmels bacteriën. Leverzwelling, pijn, nachtzweten, koorts. Indien er geen bacteriën voorhanden zijn: de tumoren worden ingekapseld en geïsoleerd van de stofwisseling. De genezingscrisis veroorzaakt rilkoorts en sterke pijn. 

Opmerking: Lever adeno-ca komt het meest voor in de hongergebieden van Afrika – reële verhongering, angst. In het welvarende  westen is het meestal een gevolg van een kankerdiagnose (=iatrogeen). Typische gevolgen van verhongeringsconflicten in de vroege kinderjaren: geen verzadigingsgevoel dat leidt naar overgewicht.

Therapie: conflict en sporen achterhalen en zo goed mogelijk reëel oplossen indien het conflict nog actief bezig is. Affirmaties: “Ik zal leven!” “Mijn Bestaan is veilig!” “Ik heb genoeg te eten!” “God begeleidt mij door al mijn moeilijkheden!”

Conflict 5 Schildklier basisweefsel: te traag zijn

Brokconflict van te langzaam zijn. (zie artikel schildklier) Rechter schildklier: iets goeds niet te pakken krijgen omdat men te langzaam is. Linker schildklier: iets slechts niet kwijtraken omdat men te langzaam is. Eenvoudig gezegd: omdat men te langzaam is. Conflictactieve fase gaat gepaard met een overactieve schildklier. Hangende genezing of toestand daarna. Verminderde productie van thyroxine leidt naar onderfunctie van de schildklier. Reguliere geneeskunde: vertraging van de stofwisseling, er wordt minder energie verbruikt =  gewichtstoename. 

Symptomen: ontwikkelingsvertraging – in groeifase, zwakte, gebrek aan energie, vermoeidheid, gevoelig voor koude, gebrek aan eetlust, verstopping, droge opgezwollen huid – myxoedeem, diepliggende ogen – enoftalmie, verminderde zweetproductie, verlangzaming van pols en refelexen, lagere  bloeddruk, oppervlakkig ademhaling, gewichtstoename, hogere cholesterolspiegels in het bloed.

Fase: hangende genezing of toestand daarna. Overmatige afbouw van de schildkliertumor. Daling van de thyroxine-waarde onder de normale waarde of schildklieronderfunctie. 

Opmerking: In de genezingsfase van elk ZBS daalt tijdelijk de thyroxinewaarde. 

Therapie: conflict en sporen achterhalen zodat aan de hangende genezing een einde komt. Thyroxine als medicatie toevoegen wanneer de thyroxine productie ondanks conflictoplossing niet opnieuw op gang komt. Wanneer men hier te vroeg mee begint, vermindert het schildklierweefsel de productie van thyroxine nog meer, zodat er geen weg meer terug is. Een levenslange inname van schildklierhormonen is dan noodzakelijk.

Conflict 6 Bijnierschors, verkeerde keuze gemaakt

Conflict, op het foute pad terechtgekomen zijn of de verkeerde keuze hebben gemaakt. Op het verkeerde paard gewed hebben. De verkeerde beslissing hebben genomen of zich op glad ijs bevinden, in verkeerde handen zijn gevallen. Hangende genezing  met aanhoudende verhoogde cortisolproductie = overfunctie bijnieren – reguliere geneeskunde: morbus cushing. Vetophoping op de romp. Dezelfde symptomen zoals bij blijvende cortisone-inname. Of met betrekking tot aldosteron (hyperaldosteronisme, syndroom van Conn)

Voortdurende verhoogde cortisolspiegel – lijkt op langdurige cortisonetherapie: hoge bloeddruk, vollemaansgezicht, stierennek, stam obesitas – dikke buik -, verhoogde bloedsuiker, spieratrofie = cushingsyndroom – morbus cushing. 

Voortdurend verhoogde aldosteronspiegel: hoge bloeddruk, dalen van de kaliumspiegels – hypokaliëmie – waardoor spierzwakte, eventueel hartritmestoornissen, voortdurend dorstig – polydipsie – en voortdurende drang om te urineren – polyurie, voornamelijk tijdens de nacht. = syndroom van Conn.

Genezingsfase: herstel van het weefsel: verhoogde productie van cortisol of aldosteron. Hangende genezing =  morbus cushing – overschot aan cortisol, Conn-syndroom = overschot aan aldosteron.

Opmerking: Bij elk ZBS stijgt in de actieve fase tijdelijk de cortisolwaarde. waarschijnlijk zijn bij het cushingsyndroom – oedeem – ook nog actieve nierverzamelbuizen.

Therapie: 

Conflict en sporen achterhalen en zo mogelijk oplossen, zodat aan de hangende genezing een einde kan komen. Affirmaties: “Ik ben opnieuw op koers en kan mijn tempo hervatten!” “God leidt mij op mijn weg.” “Alles is weer goed”.

Andere factoren die tot overgewicht kunnen leiden

Tekort aan beweging: wanneer energietoevoer – eten – en energieafbouw door beweging, niet in evenwicht zijn, wordt het overschot in de vorm van vet opgeslagen. Er wordt niet voldaan aan de behoefte van het lichaam aan diversiteit aan beweging, sport of gymnastiek.

Onevenwichtige voeding: arme, dode, industrieel goedkope voeding, geraffineerde voeding, suiker, margarine, frisdrank enzovoort maakt dik en ziek. Voeding omschakelen naar levende met liefde bereide voeding.

Aspartaam: met deze nul-calorieën-zoetstof willen mensen slank blijven. Wanneer men weet dat aspartaam ingezet wordt als voer om de dieren vet te mesten – maakt hongerig – en bovendien hersen- en zenuwschade veroorzaakt, kan men beter stevia gebruiken.

Low-fat diëten: mensen maken de vergissing dat men hierdoor dunner zou worden. Hoogwaardige vetten – boter en kokosolie – en koudgeperste oliën zijn gezond en maken niet dik!

Nevenwerking medicijnen: Cortisone, antidepressiva, kalmeringsmiddelen – neuroleptica -; “de pil” – chemische anticonceptie, bloeddrukverlagers – bètablokkers, insuline enzovoort. Zo veel mogelijk medicatie beperken, nut en risico tegen elkaar afwegen. Medicijnen staan in de top 3 van doodsoorzaken. Iatrogene doodsoorzaak 

Therapie: Afhankelijk van de hierboven beschreven oorzaken.

De houding tegenover het eigen lichaam veranderen! Door het dik zijn zendt men vaak gevoelens van ontevredenheid tot haat uit naar eigen lichaamsweefsels. Deze houding gaat vaak generaties terug. Familiepatroon. Bijvoorbeeld, zo zegt de moeder telkens weer: “Oh, wat heb ik dikke billen”. De dochter neemt dit patroon over en materialiseert een overeenkomstige realiteit, namelijk dikke billen. Wanneer de rondingen na de puberteit of in de zwangerschap uitgesprokener worden, denkt men: “oh mijn God, nu ben ik als mijn moeder!” Daardoor start een speciaalprogramma voor de betrokken vetcellen. Energietoevoer en stofwisseling worden geblokkeerd. = Vicieuze cirkel. 

Oude gedachtenpatronen erkennen en overboord gooien. Hierdoor kan men bijvoorbeeld EFT = emotional freedom techniques gebruiken. De nieuwe gedachten dagelijks herhalen zodat ze in het onderbewuste verankerd raken. Dagelijks het morgenritueel: naakt voor de spiegel staan, je lichaam met mildheid beschouwen en zegenen. En zeggen: “Ik dank je, lichaam, dat je zo’n mooie omhulling voor mijn ziel bent.” “Dank je dat ik mag leven.” “Je bent mooi, precies zoals je bent”. “Jij en ik blijven gezond tot het laatste uur!” Daarna het lichaam met Goddelijk licht omhullen.

Met dank aan Arjen Lievers https://www.germaansegeneeskunde.nl/index_ziekten_gnm/

Björn Eybl, zielsoorzaken van ziekte ISBN: 978-3-85052-299-1 Ik raad je aan dit boek aan te schaffen, je kunt het op internet gratis downloaden.

Dr. Geerd Ryke Hamer

Ayurvedische kijk op overgewicht

1- De dikke darm functioneert niet goed:

Er ontstaat een structurele verandering in de dikke darm als gevolg van overbelasting. Zie ook artikel over darmkanker. De darmen zetten uit door buitensporige hoeveelheden afvalstoffen, verdroogde slijmresten, toxines die vastzitten tussen de darmvlokken en uitstulpingen, als gevolg van teveel eten dat niet goed is verteerd. Het gevolg is dat de gezondheid van andere organen negatief wordt beïnvloed – zoals de lever en de bijnieren – en er verschillende stofwisselingsproblemen ontstaan. Dit geldt ook voor kinderen.

De spijsvertering kan niet goed werken, omdat men geen tijd heeft om echt te genieten van het eten. Je kauwt onvoldoende, de voeding is onvoldoende door het speeksel bevochtigd en fijngemalen. Maagsappen kunnen onvoldoende in de voedselbrij doorsijpelen. De voeding verteert onvoldoende in de maag en de dunne darm, waardoor de dikke darm onvoldoende verteerd voedsel ontvangt. Onverteerd of onvoldoende verteerd voedsel ondergaat een chemisch proces dat vergisting en verrotting heet en eigenlijk afval is geworden. Een verstoorde darmflora is het gevolg. Overgroei van bepaalde organismen om dit afval op te ruimen. Het is de biologische taak van bacteriën om afval op te ruimen. Het excrement van bacteriën is giftig, dringt het lichaam binnen en belasten de ontgiftingsorganen van het lichaam. Het lichaam isoleert gifstoffen in vetweefsel om te overleven.   

Net zoals ziekte is overgewicht en obesitas ook een overlevingsmechanisme van het lichaam. Het lichaam beschermt zich tegen schadelijke stoffen door extra vetweefsel. Met overgewicht of obesitas doet het lichaam dus niets verkeerds, het is overleven. Andere bronnen van schadelijke giftige stoffen zijn: E-nummers en alle additieven die in industrieel bewerkt voedsel zitten, milieuvervuiling, zware metalen, statines, medicijnen. Vanuit het standpunt van het lichaam zijn al deze stoffen lichaamsvreemd, het lichaam herkent ze niet als voeding: het kan het bijgevolg ook niet metaboliseren. Dat verstoort de stofwisseling met overgewicht tot gevolg.

2- Synthetische zoetstoffen en lightproducten

Synthetische suikers en lightproducten zijn echte dikmakers. Ze worden gebruikt in de veeteelt. Je bedriegt je eigen lichaam als je deze zaken consumeert. Bijvoorbeeld aspartaam, je houdt je lichaam voor de gek! Aspartaam smaakt zoet, maar het is geen suiker, het zijn lichaamsvreemde eiwitmoleculen die bovendien giftig zijn voor het zenuwweefsel. De hersenen geven door de zoete waarneming een signaal aan de pancreas om extra insuline aan te maken. De lever stopt met glucose af te geven aan het bloed. Maar er komt geen suiker in het lichaam en het bloed binnen. Alleen maar lichaamsvreemde stoffen die de spijsvertering en de darmflora verstoren. De bloedsuikerspiegel daalt snel en dat kan gevaarlijk zijn. De lichaamsweefsels roepen naar de hersenen: “hey, ik heb honger”, en je krijgt een onbeheersbare drang om koolhydraten te consumeren. Logisch dat er stofwisselingsproblemen ontstaan en dat gezonde lichaamscellen honger hebben terwijl de kilo’s erbij komen.

3- Bewerkte oliën en geharde vetten

Consumptie van bewerkte oliën, frituurolie en margarine die je in elke supermarkt kunt kopen is een verdoken factor die stofwisselingsproblemen veroorzaakt. Deze industrieel bewerkte vetstoffen verteren slecht en creëren verstoppingen in het darmstelsel, maar ook verstoppingen op de celmembranen. De natuur voorziet weinig onverzadigde vetten of oliën in onze voeding, de reden is dat onverzadigde vetten moeilijker verteren dan verzadigde vetten. Bedenk: als je een soeplepel zonnebloemolie wilt, heb je de zaden tien grote bloemen nodig. Hetzelfde geldt voor maïs, ongeveer 15 kolven voor één soeplepel maïsolie. En door de industriële bewerking zijn deze oliën dan nog eens aangetast door verhitting en chemische bewerking. Lichaamsvreemd, het lichaam herkent dit niet als voeding. Omegavetzuren veranderen in transvetten. Alle bewerkte oliën zijn uiterst giftig voor het lichaam. Biologisch bewerkte oliën van eerste koude persing kun je met mate blijven consumeren, en dat is wel gezond, het lichaam herkent deze oliën als echte voeding. Olijfolie kun je in iets grotere hoeveelheden consumeren. Oliën nooit verhitten, hitte tast de olie aan – oxidatie van de omega vetzuren – waardoor het lichaamsvreemd wordt en giftig.

4- Geraffineerde suikers en zetmelen

Geraffineerde suikers en zetmelen zijn ontdaan van hun voedende mantelstoffen. Het zijn lege calorieën geworden. Het lichaam kan lege calorieën niet omzetten tot voedende glycogeen of lichaamssuiker. Voedende natuursuikers zoals honing of kokosbloemsuiker kan het lichaam wel goed metaboliseren. Geraffineerde suikers zijn zwaar belastend voor de alvleesklier, ze veroorzaken sterke schommelingen in de bloedsuikerspiegel en de werking van de lever. De lever gaat dit omzetten in vet. Geraffineerde suiker is ook sterk verzurend en giftig voor het lichaam. Geraffineerde zetmelen kunnen niet omgezet worden in glycogeen en worden ook puur glucose dat in vet wordt omgezet. Geleidelijkaan komen er wel kilootjes bij. Gewichtstoename geeft een extra uitputting op de alvleesklier die meer hormonen moet produceren om het extra lichaamsgewicht te voorzien van hormonen voor de stofwisseling.

5- De leugen dat verzadigde vetten je dik maken

Gezonde verzadigde vetten zoals geklaarde boter, niet-ontgeurde kokosolie hebben een antioxidante werking en stimuleren het vetmetabolisme. Hoe actiever het vetmetabolisme, hoe beter het lichaam zich kan ontgiften. Verzadigde vetten zorgen voor de juiste verhouding antioxidanten en vrije radicalen zodat het ontgiftingssysteem van het lichaam optimaal kan functioneren. Het jarenlange tekort aan goede verzadigde vetten is een belangrijke factor van onze epidemie van overgewicht en obesitas. Verzadigd vet op lichaamstemperatuur is zeer vloeibaar en geeft geen verstoppingen in het lichaam. Verzadigde vetten leveren vaatbeschermende polyfenolen en het voorkomt ontstekingen op de binnenkant van de bloedvaten en de darmen. Verzadigd vet beschermt de omegavetzuren tegen oxidatie. De Omega Vetzuren zijn belangrijk voor het zuurstoftransport in het lichaam en een goede stofwisseling. 

Door jarenlange tekorten aan gezonde verzadigde vetten in onze eetcultuur is het lichaam overgegaan op een uiterst traag vetmetabolisme om de noodzakelijke  verzadigde vetten te sparen. Het lichaam heeft verzadigd vet nodig om het hersen- en zenuwweefsel te beschermen en vochtig te houden. Zenuwweefsel wordt niet rechtstreeks gevoed door het bloed, verzadigd vet neemt de voedende stoffen op uit het bloed en transporteert dit doorheen de bloedhersenbarrière en de myelineschede om het zenuwweefsel te voeden. Veel artsen en onze medische wereld weten dit niet. 

Door volop gezonde verzadigde vet te gaan eten kan men het vetmetabolisme goed activeren. De ontgifting gaat beter werken waardoor je kilootjes kunt verliezen. Lichaam zuiveren en ontgiften doe je elke dag door specerijen en goede gezonde verzadigde vetten te consumeren. Af en toe een detox of zuivering door streng dieet werkt dus niet en creëert het jojo-effect. Het is contraproductief en verzwakt de spijsvertering bovendien.

6- Foutieve eetgewoonten

Onze eetgewoonten zijn tegenwoordig niet echt bevorderend voor de gezondheid van ons lichaam. Denk maar aan de grote maaltijden die ‘s avonds worden gegeten. Volgens het dag- en nachtritme neemt de werking van de spijsvertering af naar de avond toe. Serotonine stimuleert overdag de afgifte van spijsverteringssappen en -enzymen. In de namiddag start het proces waarbij de pijnappelklier de serotonine omzet in melatonine. Dat impliceert dat de hoeveelheid spijsverteringsenzymen begint af te nemen. Eet je ‘s avonds een zware maaltijd, dan kan deze niet goed verteren door tekort aan voldoende spijsverteringsenzymen.  

Dit onverteerd voedsel ondergaat  tijdens de nacht een chemisch proces dat vergisting of verrotting heet. De dikke darm ontvangt onverteerd voedsel en de problemen beginnen zoals uitgelegd in punt 1. De grote maaltijd wordt op het middaguur gegeten, er is dan veel serotonine die de productie van enzymen en spijsverteringssappen stimuleert. ‘s Avonds is een lichte maaltijd meer dan voldoende, heb je honger voor het slapengaan, 1 of 2 happen goede voeding, echt niet meer! Gewoon om te voorkomen dat de bloedsuikerspiegel tijdens de nacht teveel zou dalen waardoor je wakker wordt. Eten terwijl het voorgaande nog niet is verteerd is nefast voor de goede werking van de spijsvertering. Eten als de maag leeg is een gouden raad. . 

De bourgondische maaltijden van kerstavond en oudejaarsavond of bij feesten resulteren in een voorjaarsmoeheid met gebrek aan energie. Veel mensen hebben last van voorjaarsmoeheid. Toch beter om overdag te feesten en ‘s nachts in je bed te liggen. 

Maak de gewoonte om elke dag op dezelfde uren te eten, te gaan slapen en op te staan. Slapen rond 10.00 uur is ideaal, de uren voor twaalf tellen dubbel. De gehele hormoonhuishouding is afhankelijk van het dag- en nachtritme. Respecteer dit dag- en nachtritme, je lichaam zal jou dankbaar zijn en je belonen met een goede gezondheid. 

7- Een eenzijdig voedingspatroon

Een eenzijdig voedingspatroon is niet bevorderlijk voor de spijsvertering en het metabolisme. Te weinig kleuren, denk maar aan het geel van een banaan, het oranje van een pompoen en het rood van een tomaat en het groen van bladgroenten, het blauw van ons eigen inheems fruit enzovoort. De kleuren bevatten lichtfotonen met specifieke informatie voor het lichaam.

Dit geldt ook voor de smaken. Er zijn zes smaken: zoet, bitter, wrang, zuur, scherp en zout. We hebben een eetcultuur ontwikkeld met nadruk op veel zoet, zout en een beetje zuur. De smaken bitter, wrang en scherp ontbreken vaak. Deze drie smaken hebben de eigenschap en informatie om het lichaam te ontgiften en te zuiveren, een belangrijke voorwaarde om te herstellen en te vermageren. Gelukkig zijn er veel specerijen die deze smaken rijkelijk aanvullen in onze maaltijden. Implementeer daarom royaal specerijen in jouw eetcultuur. Specerijen zijn veel goedkoper dan medicijnen en werken effectiever omdat ze het lichaam helpen reinigen en de spijsvertering stimuleren. Specerijen zijn de smaakmakers in de keuken.

Het lichaam wilt van binnen proper zijn, dan pas kan het lichaam ook gezond worden. Specerijen helpen hierbij. 

8- Verkeerde voedselcombinaties 

Yoghurt met fruit bijvoorbeeld, veroorzaakt veel toxines die in het lichaam worden opgeslagen. Een gouden regel: fruit steeds los van de maaltijd eten, ofwel in je bereiding meekoken. Wees bewust dat koemelk en zuivel ook niet bevorderlijk zijn voor je gezondheid en gecombineerd met andere voeding spijsverteringsproblemen veroorzaakt. Iemand die emotioneel in evenwicht is zal er niet veel last van ondervinden, maar als je lijdt aan biologische conflicten dat de spijsvertering verzwakt, je hebt overgewicht of obesitas, dan kan ik je aanbevelen om met de 8 bovenstaande punten toch best wat rekening te houden. 

Overgewicht veroorzaakt extra belasting voor het hart en andere organen

Emoties

Emotioneel heeft overgewicht veeleer te maken met jezelf te vergelijken met een ander en je eigen intrinsieke eigenschappen niet naar waarde te erkennen.

Zoals eerder gezegd, zijn er veel mensen die een mollige constitutie hebben, deze mogen niet vermageren omwille van het uiterlijk. Elk lichaam zal gezond zijn wanneer het opgroeit vanuit liefde naar jezelf toe. Niet om een andere persoon te behagen en noch uit de begeerte om te beantwoorden aan een of ander schoonheidsideaal zoals het typische westerse model dat bij veel mensen als een prototype in het onderbewuste is opgeslagen.

Mensen die veel eten zonder een echt gevoel van honger te hebben, creëren overgewicht. Zij eten als compensatie, het geeft een behaaglijker gevoel in de hersenen. Het is een emotionele pijn waarbij je er niet aan toekomt jezelf naar waarde te schatten en tot een actieve zelfverwerkelijking te komen. Energieën gaan binnenwaarts slaan en worden gecompenseerd door emotioneel te eten.

Het is vulling in plaats van zelfvervulling. Je miskent je eigen schoonheid en je eigen rijkdom. Deze zelf-miskenning gaat gepaard met oer verdriet. Bijgevolg leef je op de frequentie van verdriet en je eigen inhoud van zelf-miskenning of van boosheid. Onbewust trek je als een magneet situaties aan die je nog verdrietiger en bozer gaan maken, met als gevolg dat je jezelf nog minderwaardiger gaat voelen. Dit resulteert in onvoldoende energie waardoor je gemakkelijker naar ongezonde voeding en suikers gaat grijpen. Het zijn vicieuze cirkels, belangrijk om ze te doorbreken.

De eerste stap wat je kunt doen is om echt ademhalingsoefeningen te doen om terug diep in de buik te gaan ademen. Energieën gaan beter stromen. Een diepe buikademhaling is de natuurlijke manier om te ademen en de spijsvertering te verbeteren. De buikademhaling stimuleert de darmtransit en brengt je beter in contact met je lichaam zodat je sneller de signalen van je lichaam kan waarnemen. Door het hectisme van onze tijd zijn we afgeleerd om met de buik te ademen. Het is belangrijk om de buikademhaling weer aan te leren. 

Teveel drinken tijdens het eten verstoort de spijsvertering

Als je teveel drinkt tijdens de maaltijd, worden de spijsverteringssenzymen teveel verdund en verliezen daardoor hun werking. Het voedsel in de maag en de twaalfvingerige darm verteert niet goed. Je kunt het ook zo zien, als je gaat poetsen, voeg je een bepaald volume detergent toe in een bepaald hoeveelheid water.  Wanneer er teveel water is voor het bepaalde volume detergent, dan verliest het detergent zijn werkingskracht. Dit geldt dus ook voor de spijsverteringsenzymen in de spijsvertering. Mijn advies is een half uur voor het eten wat drinken, de maag maakt zich dan leeg voordat het etenstijd is. Wacht minimaal 90 minuten tot twee uur na de maaltijd om te drinken. De enige uitzondering om tijdens de maaltijd te drinken is als de voeding te droog is, denk maar bijvoorbeeld aan een broodmaaltijd.

Wat met brood?

De zetmelen van ons brood zijn geraffineerd en worden in ons lichaam omgezet in glucose. Onze tarwe is door de jaren heen zo veredeld dat het geen voedingsstoffen meer bevat die meehelpen om deze zetmelen goed te verteren. Hoe kan een veredelde tarweplant, dat steeds grotere aren en meer graankorrels moet produceren, deze graankorrels nog voorzien van voldoende nutriënten? Het zetmeel uit onze veredelde tarwe heeft dezelfde waarde als geraffineerde suiker, het zijn dus echte dikmakers. 

Als je kijkt naar de oorspronkelijke tarwe of kamut, deze heeft nog geen kwart opbrengst per hectare dan onze huidige tarwe. Kamut is daarentegen zeer voedzaam en de zetmelen ervan verteren goed. Het heeft voedingswaarde zonder het risico op overgewicht te vergroten. Gebruik eveneens boter of een andere verzadigde vetsoort, dit stimuleert de vertering van koolhydraten en verbetert de resorptie van mineralen en vitaminen. Niets voor niets dat onze voorouders veel boter op hun boterham smeren. Veredelde tarwe (door de lege calorieën) heeft de eigenschap om de opname van mineralen, sporenelementen en vitaminen, vooral vitamine B1, te verminderen. Bovendien kan het ook enzymen in de maag blokkeren die verantwoordelijk zijn om eiwitten te verteren. 

Iedere graansoort heeft specifieke enzymremmers die de zaden beschermen tegen opgegeten worden. Veel diersoorten hebben specifieke aanpassingen om de enzymen blokkers te neutraliseren, een koe heeft vier magen, vogels hebben een krop in de keel enzovoort. Voor mensen is het aan te bevelen om granen te koken, ongekookte muesli bijvoorbeeld is echt niet goed voor de darmen. Het kookproces vernietigt veel enzyme blokkers die in de granen zitten. Mijn advies, vermijd tarwe en kies voor alternatieve graansoorten zoals spelt, kamut, rogge, boekweit, haver, bij voorkeur biologisch gekweekt. Deze graansoorten zijn wel voedend voor het lichaam. Eet gekookte granen, muesli of brood met voldoende verzadigd vet. Dan keert je lichaam naar een evenwichtige stofwisseling en oorspronkelijk constitutioneel lichaamsgewicht terug.