Schimmelgroei aan nagels (onychomycose), voeten, op de huid (dermatomycose) en ringworm (tinea) – The Healthman Community

Het begrip schimmel en zijn natuurlijke functie uitgelegd

Schimmels worden in de reguliere geneeskunde gezien als uiterst besmettelijke infectieuze aandoeningen. Dit klopt echter niet als men de psychologische relevantie in relatie tot huidschimmels gaat onderzoeken. Men heeft eerst sporen die van nature in het lichaam aanwezig zijn. Deze kunnen in opdracht van het lichaam uitgroeien tot schimmels. Uit de schimmel groeien uiteindelijk paddenstoelen, wat gebeurt als het lichaam sterft. Kortom, schimmels en paddenstoelen zijn de opruimers van de natuur en houden deze proper. Dit is ook zo in het menselijk lichaam. Als je objectief waarneemt in de natuur kom je tot de ontdekking dat schimmels en paddenstoelen de bodem zuiveren en ontgiften. Met andere woorden: deze nuttige organismen ontdoen de bodem van afval en toxische stoffen en maken deze terug vruchtbaar waardoor zaden kunnen kiemen en uitgroeien tot volwassen planten.

Een belangrijk gegeven is dat de sporen van schimmels en gisten reeds in het lichaam aanwezig zijn. In de darmflora zijn deze actief om het darmslijmvlies te beschermen tegen irritatie van toxische stoffen in de voeding. Elders in het lichaam zijn deze sporen in een toestand dat men ‘latente slaap’ noemt. In de Germaanse geneeskunde wordt dit duidelijk: deze sporen spelen een uiterst belangrijke rol bij verschillende processen en zijn broodnodig om het lichaam te ondersteunen bij het dagelijkse detox- of ontgiftingsproces. Sporen van deze belangrijke schimmels komen zelfs voor in het bloed van de placenta, waarmee moeder natuur zorgt dat de baby alles meekrijgt wat het later in zijn leven nodig heeft. Bij de bevalling wacht men zelfs met de navelstreng door te knippen totdat deze wit is uitgeslagen en niet meer klopt. Dan pas heeft de baby alle noodzakelijke stoffen ontvangen van de moeder.

Bij de studie over de kiembladen waaruit het lichaam is opgebouwd, ziet men dat sporen van schimmels en de zogenoemde ‘schimmelbacteriën’ zoals Mycobacterium tuberculosis die TBC of tuberculose veroorzaakt, voorkomen in de kiembladen endoderm en oud mesoderm. In feite zitten deze sporen in alle weefsels die uit deze twee kiembladen groeien. Wanneer men een conflict oploopt, je wordt bv. op het verkeerde been gezet, zal de hersenstam die bij het endoderm hoort en de kleine hersenen die bij oud mesoderm horen, tijdens de conflictactieve fase deze sporen aanmoedigen om zich te gaan vermenigvuldigen. De voorraad sporen wordt aangemaakt naargelang de behoefte, die bepaald wordt door de mate van weefseltoename tijdens de conflictactiviteit. Een interessant gegeven is dat er tijdens de conflictactiviteit op deze twee kiembladen weefseltoename te zien is. Zo is kanker op deze twee kiembladen ook weefseltoename. Bij de andere twee kiembladen, nieuw mesoderm en ectoderm, ziet men steeds weefselafname tijdens de conflictactieve fase. Hier kan dus nooit kanker ontstaan.

Tot welke kiembladen behoort de huid?

De huid bestaat uit twee lagen: de opperhuid, die tot het ectodermale kiemblad behoort en de lederhuid of het corium, die onder de opperhuid ligt en uit het oud mesodermale kiemblad ontstaat. Op de opperhuid heb je nooit weefseltoename tijdens de conflictactieve fase. In de lederhuid daarentegen zie je wel weefseltoename als men conflictactief is. Hier is ook de oorzaak te vinden van schimmelgroei, nagelschimmel en ringworm. Schimmels beginnen namelijk te groeien van zodra het conflict is opgelost om het toegenomen weefsel tijdens de conflictactiviteit weer af te breken. De belangrijkste vraag hierbij is: welke conflicten hebben met de lederhuid of het corium te maken en leiden uiteindelijk tot schimmelgroei?

Om het juiste antwoord te kunnen geven is het belangrijk de functie van de lederhuid te begrijpen: de relatieve dikke lederhuid dient biologisch gezien om het organisme te beschermen tegen verwondingen, aanvallen en bezoedeling. De lederhuid bestaat grotendeels uit melanocyten die het pigment melanine aanmaken. Dit pigment geeft de huid en het haar kleur. Zo kan de iris in onze ogen dit pigment ook aanmaken. Melanine absorbeert licht en beschermt de huid tegen UV-straling. De talgklieren en zweetklieren behoren ook tot de lederhuid, ontstaan uit oud mesoderm, en worden aangestuurd door de kleine hersenen.

Het biologisch conflict dat gerelateerd is aan de lederhuid

Het conflict op de lederhuid gaat over zich aangevallen voelen, zich verminkt voelen, zich lelijk voelen en/of schending van de integriteit. Een aanvalsconflict kan ervaren worden als een reële kwetsing door mens of dier, zoals een slag, stoot of oorvijg. Dat kan tijdens het vechten, werken, sporten of bij een ongeluk gebeuren. Het aanvalsconflict kan ook ontstaan door medische interacties zoals chirurgie en vaccinaties, dus alles wat met snijden, biopsies, puncties, injecties enz. te maken heeft. Biologisch gezien is de huid de bescherming van het lichaam en kan er niets aan het bloed worden toegevoegd behalve via de spijsvertering en de longen. Een injectie is een aanval op de integriteit van het lichaam en doorprikt deze bescherming van de huid. Stekende of indringende pijn kunnen eveneens een aanvalsconflict veroorzaken. Medische operaties kan het individu ervaren als een misvormingsconflict dat de lederhuid treft. Er is hierop één uitzondering: het klierweefsel in de borst. Het borstklierweefsel behoort ook tot oud mesoderm waarop biologisch gezien een nest-zorgconflict neerslaat.

Het onbewuste kan geen onderscheid maken tussen fysieke of verbale aanvallen. Kwetsende uitspraken, zwart gemaakt worden, discriminatie, laster, scheldpartijen, discussies en ook medische diagnoses kunnen als een aanval op de individuele integriteit worden ervaren.

Bezoedeling zoals zich smerig of bevuild voelen, is het conflict waarbij er veel schimmelgroei ontstaat eens het conflict is opgelost. Het bezoedelingsconflict kan gaan over zweet, voeten of afscheiding die slecht ruiken of incontinentie. Het in contact komen met stoelgang, menstrueel bloed, urine, braaksel, speeksel of sperma zijn allemaal zaken die weerzin opwekken, en deze behoren ook tot de categorie van bezoedeling. Het onbewuste kan hier eveneens geen onderscheid maken tussen reële en figuratieve bezoedeling door bv. smerige woorden die je naar je hoofd geslingerd krijgt of die achter je rug worden gezegd. De Nederlandse uitdrukking ‘hij heeft een olifantenhuid gekregen’ verwijst hiernaar. De dikkere huid beschermt je tegen de figuratieve bezoedeling. Een bezoedelingsconflict kan je ook oplopen wanneer je in contact komt met iemand die stinkt, zoals iemand die gedronken heeft of die een besmettelijke ziekte heeft. Dit laatste gebeurt wanneer je gelooft in infectie of besmetting en het feit dat infectieziekten overdraagbaar zijn. In werkelijkheid is dit niet zo, eens je de vijf biologische wetmatigheden hoe het lichaam precies werkt, begrijpt.

Noot: de biologische handigheid speelt een rol bij gelokaliseerde conflicten die te maken hebben met de aanval of het bevuilde gevoel. Bij een rechtshandige persoon heeft de linkerzijde betrekking op de eigen moeder of het eigen kind, de rechterzijde heeft betrekking op alle mensen die niet tot de moeder of het kind behoren (we noemen dit de partnerzijde). Bij linkshandigen is het net omgekeerd.

Enkele voorbeelden waarbij er weefseltoename ontstaat in de lederhuid

Het verschijnen van een melanoom kan een misvormingsconflict veroorzaken.
Een vrouw moet tegen haar zin mannentoiletten schoonmaken, ze voelt zich bezoedeld.
Een verbrandingslitteken na bestraling kan ook een misvormingsconflict veroorzaken.
Het geloof dat AIDS en HIV besmettelijk zijn en in contact komen met iemand die HIV-positief is. Of zich aangevallen voelen vanwege iemands geaardheid, in plaats van een plots opduikend virus waarvan het bestaan nog nooit is bewezen.
De stinkende geur van een abces, steenpuist of zweer leidt tot bezoedeling en men voelt zich misvormd.
Een nagelschimmel ontwikkelt zich ook in de lederhuid onder de nagelplaat van de vinger of teen door in contact te komen met iets dat als walgelijk wordt beschouwd, bv. het opruimen van vieze zaken, zoals braaksel of urine.
Iemand ondergaat een nederlaag en krijgt een spervuur aan negatieve kritiek.
Iemand draagt te kleine schoenen waardoor de teennagels blauwachtig uitslaan. Reële misvorming waarbij het lichaam het nagelbed gaat versterken met weefseltoename.
Een jongen die erg op zijn hygiëne is gesteld, moet noodgedwongen op reis zijn sokken meerdere dagen dragen. Hij heeft een afkeer van de stank van zijn zweetvoeten en dat is pijnlijk voor hem.
Je wordt verplicht om het braaksel van een ladderzatte persoon op te kuisen en je begint te walgen bij het idee aan het braaksel.
Een kind krijgt te horen dat haren in het afvoerputje van de badkuip vies en afschuwelijk zijn en dat hij dit niet mag aanraken. Het kind komt toch in contact met een pluk haren in de badkuip en voelt zich bezoedeld.
Een ruzie met een familielid kan het gevoel geven ‘op de tenen getrapt te zijn’ (= figuratieve bezoedeling).
Een vrouw ontdekt dat haar vriendin lesbisch is en voelt zich bezoedeld door de omarming met haar.
Een meisje voelt dat een aanraking van haar borst niet normaal is en ervaart een schending van de integriteit.
Een natuurlijke genezing van een tumor, die het lichaam door de huid naar buiten duwt, kan een bezoedelingsconflict veroorzaken als je geen notie hebt van de vijf biologische wetten.

Wat gebeurt er tijdens de conflictactieve fase?

Er ontstaat weefseltoename met als doel om de lederhuid te versterken en te verdikken. Bij nagelschimmel wordt het nagelbed versterkt om zo toekomstige aanvallen of bezoedeling te voorkomen. Op andere delen van het lichaam heeft de weefseltoename van de lederhuid eveneens de biologische zin om de bescherming van het lichaam te versterken.

Meestal vermenigvuldigen de melanocyten zich in de lederhuid. Daardoor ontstaan pokken of melanomen. Dit kan leiden tot vervolgconflicten en vicieuze cirkels (zie het artikel over melanomen). Maar dit zijn voorbeelden van archaïsche verdedigingsmechanismen tegen aanvallen en bezoedeling die niet begrepen worden door het reguliere systeem. Het biologische doel is een beschermende laag of dikkere huid te bieden tegen verdere aanvallen of bezoedeling.

Het verschijnen van een melanoom kan een misvormingsconflict veroorzaken met als gevolg dat op korte tijd andere melanomen in dezelfde zone ontstaan. Een chirurgische verwijdering van het melanoom kan leiden tot een aanvalsconflict, dat de ontwikkeling van nieuwe melanomen in gang kan zetten (dit is een vicieuze cirkel voor iemand die de vijf biologische wetten uit de Germaanse geneeskunde niet kent).

De herstelfase nadat het conflict is opgelost

Het lichaam zet de voorraad sporen aan om uit te groeien tot schimmels en er ontstaat een afbouw van het toegenomen weefsel in de lederhuid door schimmels, omdat dit toegenomen weefsel niet langer nodig is. Schimmelgroei aan nagels (onychomycose), voetschimmel, schimmelgroei op de huid (dermatomycose) en ringworm (tinea) zijn in feite dus genezingsfasen nadat de aanval, bezoedeling of schending van de integriteit is opgelost.

Maar precies door de ‘verkazende afbouw’ via schimmels ziet de aangetaste zone er lelijk uit en er ontstaan ook onaangename geurtjes. Daardoor voelt men zich opnieuw bezoedeld en dit creëert soms een levenslange vicieuze cirkel. Het is belangrijk om de vijf biologische natuurwetten te bestuderen zodat men deze vicieuze cirkel kan doorbreken en de herstelfase of genezing zich kan inzetten. Een etterige ontsteking van het nagelbed of andere delen van het lichaam is in feite een genezingsfase. Soms kunnen ook schimmelbacteriën die bv. TBC veroorzaken, geactiveerd worden door de kleine hersenen. In dit geval spreekt men van huidtuberculose, wat eveneens een genezingsfase is.

Een Candida– of gistinfectie van de huid treedt op wanneer schimmels ondersteuning nodig hebben bij de genezing. We weten dat een infectie niet bestaat in de materiële zin, maar wel in de overdrachtelijke zin. In het genitale gebied kan dit worden veroorzaakt door ‘ onreine’ seks, ‘ smerige’ seksuele handelingen, of zich ‘bevuild’ voelen door een seksuele belediging (vergelijkbaar met een Candida-infectie van de vagina en penis). Bij zieke of bejaarde mensen die verpleging nodig hebben veroorzaken ‘ vieze luiers’ uitgerekend een Candida-infectie in het genitale- en anale gebied.

Ringworm (Tinea corporis) heeft eigenlijk niets met een worm te maken: het zijn schimmels die het overtollige lederhuidweefsel afbreken.

Extra info over de zweetklieren

De zweetklieren behoren ook tot de lederhuid en produceren een waterige, zoute vloeistof waarmee het lichaam zijn temperatuur kan reguleren. Dit zweetproces voorkomt ook uitdroging. De zweetklieren hebben een ontgiftende functie en zijn verantwoordelijk voor de eliminatie van metabole afvalstoffen. Ook nachtelijk zweten hoort hierbij. Zweten kan toenemen door stress, opwinding, conflictactiviteit en nervositeit, we noemen dit ook wel ‘koud zweet’. Dit wordt aangestuurd door het sympathische zenuwstelsel. Aanvalsconflicten met betrekking tot de lederhuid worden altijd ernstiger ervaren en zweetklieren komen op de tweede plaats.

Tijdens de conflictactieve fase van een aanvalsconflict, schending van de integriteit of een bezoedelingsconflict gaat het weefsel van de zweetklieren zwellen en toenemen, wat overmatig zweten veroorzaakt. Dit kan lokaal voorkomen maar ook over het hele lichaam. Lokale delen van het lichaam zijn bv. de handpalmen, hoofdhuid, voetzolen, oksels en liezen. Wanneer het conflict opgelost is, wordt dit extra zweetklierweefsel afgebroken door schimmels of schimmelbacteriën, wat een sterke lichaamsgeur veroorzaakt. Wanneer je ook lijdt aan lichamelijke intoxicatie, neemt de groei van schimmels alleen maar toe omdat deze de toxische belasting via de zweetklieren naar buiten afvoeren.

Tinea pedis is een ‘schimmelinfectie’ die de zweetklieren in de voeten treft (vergelijkbaar met nagelschimmel). Het bezoedelingsconflict treedt meestal op wanneer de voeten in contact komen met iets ‘smerigs’, bv. door te lopen op een vuile vloer (in openbare douches, kleedkamers, toiletten), te waden in vies water of op dierlijke uitwerpselen te stappen. Zweterige laarzen en schoenen of zweetsokken die als ‘vies’ worden beschouwd, activeren ook het conflict. Tijdens de helingsfase produceren de schimmels een kaasachtige substantie die de kenmerkende geur van zwemmerseczeem creëert (de term werd populair omdat de aandoening bij zwemmers vaak voorkomt).

De stinkende voeten leiden meestal tot nieuwe bezoedelingsconflicten, met als gevolg dat de schimmelactiviteit aanhoudt. Schoenen die worden geassocieerd met de stinkende voeten of vuile openbare voorzieningen kunnen een spoor vormen, wat kan leiden tot een chronische aandoening. De reden waarom behandelingen als ‘blootsvoets wandelen op ochtenddauwgras’ werken, is omdat de voeten niet langer worden geassocieerd met ‘vervuild’ zijn, maar in plaats daarvan vers en schoon zijn, waardoor de conflictsporen werden uitgewist en de helingsfase kan worden afgerond.

Met dank aan Arjen Lievers en de Germaanse geneeskunde.

Hulpmiddeltjes van moeder natuur

Het is belangrijk om het conflict en zijn sporen te traceren en op te lossen om recidieven te voorkomen. Een goede voethygiëne en huidverzorging is cruciaal zodat men zich weer mooi kan vinden. Ook aandacht geven aan de schimmels om een vicieuze cirkel te doorbreken en de schimmels zien als onderdeel van het genezingsproces, helpen hierbij.

Bachbloesems van wilde appel.

Verder zijn er natuurlijke prikkels zoals zonlicht, wind, regen. Zeezoutbaden zijn eveneens heilzaam. Dit geldt ook voor modderbaden. Niet met aarde uit je tuin, maar met vulkanisch as, zeoliet, groene klei, bentoniet, enz. Goed naspoelen.

Vitamine A en E uit koudgeperste oliën zoals lijnzaadolie (kleine hoeveelheden) en ongeraffineerde palmolie (rode kleur).

Belangrijk om natuurlijke voeding in oorspronkelijke staat te consumeren, voeding die gegroeid is in de volle zon. Industrieel bewerkt en geraffineerd voedsel is uit den boze. Verzorg je spijsvertering en stimuleer de lymfedrainage, massage is uitstekend.

Waterkers is eveneens heilzaam bij alle soorten schimmelgroei, omdat het meehelpt bij de ontgifting van het lichaam, waardoor het herstel van de lederhuid beter wordt voltooid. Dermacress van Cressana is een goed middel. Dit is op basis van waterkersmaceraat en kokosolie. Aan te raden!

Vermijd het gebruik van antibiotica die de schimmels doden. Antibiotica verstoren het microbiële evenwicht van het lichaam, waarbij er triljoenen dode bacteriën achterblijven in het lichaam. Dit veroorzaakt overbelasting van de ontgiftingsorganen met als gevolg dat schimmels vrij spel krijgen, want het is hun natuurlijke taak om afval (dode bacteriën) op te ruimen.

Vermijd het gebruik van zeep. Verschillende zepen verstoren de microbiële activiteit op de huid. Desnoods kun je babyzeep gebruiken, deze is zachter voor de huid. Geen desinfecterende zeep, die verergert de aandoening alleen maar. Na het douchen goed afdrogen, eventueel met een haardroger tussen de vingers en tenen. Loop veel op vochtig gras, ook op berijpt gras tijdens de winter. Dat geeft een fris gevoel waarbij sporen van conflicten gewist worden door het zuiver en rein gevoel dat ontstaat als je op gras loopt. Koude douches zijn ook waardevol om dezelfde reden.