Tja, ik heb onlangs een snotneus gehad, echt waar!

Hoi vrienden, niet te geloven, een twintigtal dagen geleden had ik Daniël Derweduwen, alias The Healthman op een ochtend bij het opstaan een beetje snot. Echt waar! Gelukkig dat ik de onderliggende oorzaken ken, of het nu snot, keelpijn, griep, longontsteking of een andere aandoening is, het is bij mij steeds te achterhalen hoe het is ontstaan. Deze kennis en weten is belangrijk om elke aandoening van binnenuit te begeleiden zodat het lichaam snel kan herstellen en genezen waarbij je er steeds sterker uitkomt.

Maar nu even terug naar de snot. Dat is een slijmachtige substantie dat uit de neus komt lopen. Soms met wat niezen of lichte hoofdpijn en een suf gevoel. Minder energie ter beschikking hebben voor de dagdagelijkse activiteiten. We weten dat de neus belangrijk is om de ingeademde lucht te zuiveren van afval deeltjes. De voornaamste functie is de ingeademde lucht te bevochtigen om het slijmvlies van de keel en de bronchiën tegen uitdroging te beschermen. Maar nu, wat is de oorzaak van snot?

Welnu, om dat te begrijpen is het belangrijk om in te zien dat bovenaan in de neus de geurzenuwen aanwezig zijn. Als je nu weet dat het reukorgaan de “sterkste bedrading” heeft met het onderbewuste, en het onderbewuste je lange termijngeheugen omvat, dan weet je dat het reukorgaan alles te maken heeft met alertheid. Er zijn vele archaïsche zinvolle overlevingsprogramma’s met het reukorgaan verbonden. Door middel van geuren kun je zelfs zeer oude trauma’s herinneren. 

Zo, wat zou er dan mij overkomen zijn dat mijn lichaam het nodig achtte om symptomen zoals snot te creëren? Ik weet dat door middel van snot latente bacteriën actief gemaakt worden. Er wordt vocht getransporteerd en er is ook wat lichte zwelling in de neusholte. Hierbij worden eveneens vele exosomen gerepliceerd. Exosomen bevatten bouwtekeningen (letterlijk erfelijk materiaal), van belang bij de celdeling, waarbij licht beschadigde cellen kunnen hersteld worden. Exosomen kunnen ernstig beschadigde cellen volledig ontbinden. Verder kunnen exosomen eveneens gifstoffen uit de cel naar buiten afvoeren om de cel te ontgiften. Exosomen zijn zeer kleine eiwitjes met erfelijk materiaal, en zijn dus enorm belangrijk voor het lichaam om te helpen beschadigde weefsels te herstellen. Jammer dat de dualistische denkwijze van marketeers ervoor hebben gezorgd om deze nuttige exosomen juist te zien als de gevaarlijke virussen waar je angst voor moet hebben.

Dus Snot is niets anders dan celafval, dode bacteriën (gestorven na hun harde werk om de weefsels te herstellen), excrement van bacteriën en andere schadelijke stoffen. Om via het trilhaarepitheel van het slijmvlies naar buiten te worden afgevoerd. Dat is belangrijk om het slijmvlies in de neus te herstellen.

De vraag die hieruit rijst is dan logisch: wat is de oorzaak dat het slijmvlies van mijn reukorgaan heeft beschadigd? Waardoor mijn lichaam verplicht was om latente bacteriën te activeren en exosomen te repliceren om deze beschadiging te kunnen herstellen. Nou ja om dit te begrijpen is het belangrijk te weten dat het reukorgaan alles te maken heeft met alertheid. Als gevolg van verbale aanvallen op mijn persoonlijkheid waar ik jou de details ervan bespaar, samen met de factcheckers van Knack, facebook en de vele universitairen die denken dat ze alle waarheid in pacht hebben. Dit wordt door mijn onderbewuste gezien als een onzichtbare indringer op mijn territorium, een reëel gevaar dus. Een gevaar dat ik met mijn andere zintuigen niet goed kan waarnemen, het is achter mijn rug dat het gebeurt, ik zie het niet. Het onderbewuste kan niet nuanceren en kent het verschil niet tussen wat er in het verleden is gebeurd, wat ik in mijn verbeelding oproep en ook niet wat er door het onderbewuste zelf wordt opgeroepen via het terugkoppelingssysteem van de zenuwcellen. 

Deze omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat archaïsche overlevingsprogramma’s in mijn onderbewuste worden geactiveerd. Omdat ik het gevaar niet goed kan inschatten (ik zie het niet) wordt de vele cellen van het slijmvlies rond de geurzenuwen afgebouwd om de geurzenuwen gevoeliger te maken. Dit om via geur het gevaar beter te kunnen inschatten, en niet alleen dat, je wordt enorm alert. Je kunt je afvragen: wat heeft geur te maken met een virtuele of een verbale bedreiging achter de rug? Inderdaad op bewust niveau weet je het verschil wel, maar in herhaling, het onderbewuste kent dit verschil niet. Alle bedreigingen achter de rug worden door het onderbewuste ervaren als een stink- of territorium-geurconflict. Zoiets in de trend van “iets niet willen ruiken”, “de neus ervan vol hebben”, “het komt mijn neus uit”, “dat stinkt, er zit daar een luchtje aan”. Bijvoorbeeld: iemand wordt gepest. Hij houdt het bij zijn collega’s niet uit. > “zij stinken”.

Een hond steekt zijn neus in de lucht om het gevaar te kunnen ruiken. Wanneer de hond de geur heeft opgenomen, kan hij het gevaar beter inschatten. Deze archaïsche zinvolle programmering is eveneens aanwezig bij de mens.

Conclusie: Tijdens het conflict is er celafname van het slijmvlies rond het reukorgaan. Maar als ik mijn tekst heb geschreven, en tien keer heb herlezen, mijn eigen bevindingen telkens weer in twijfel trekt om alle fouten eruit te kunnen halen (dat is pas wetenschap, en geen eigen aanname), dan zitten er geen contradicties meer in. De geschreven tekst bevat dan een psychologische relevantie, en klopt dus intuïtief. Als het conflict is opgelost, dan gaat het lichaam dit teruggetrokken slijmvlies rond het reukorgaan weer herstellen door celtoename. Dit gebeurt door zwelling, snot, vernauwing van de neusholtes, verkoudheid, niezen, rillen of een koud gevoel. De ernst van de symptomen hangt af van de massa conflict dat je ervaren hebt. Bij mij was dit niet veel omdat ik al veel kennis en wijsheid heb geïncorporeerd in mijn geest waardoor het stink-territoriumconflict niet meer hevig is voor mij en de herstelfase enkel een beetje snot was. En ja, ik weet het, en ik zeg tegen mijn onderbewuste om dit overlevingsprogramma niet meer op te starten, ik ken het “gevaar”. Maar ja het is archaïsch, dus… het kan nog wel eens gebeuren in de toekomst dat ik nog een keer snot heb.

Wat heb ik gedaan? Met mijn aandacht het lichaam helpen. Dankbaar voor de symptomen, dankbaarheid voor de actieve bacteriën en exosomen (mijn vrienden), en hun herstellingswerk dat ze verrichten. Niets tegenwerken, de neus goed laten lopen en innerlijk begeleiden. Tegen mijn lichaam zeggen: “goed bezig, ga je gang maar, werk het symptoom maar volledig uit, ik hou me rustig en kalm zodat je alle energie ter beschikking hebt om de genezing en herstel van het slijmvlies van het reukorgaan goed af te ronden” 

‘s Morgens opgestaan met snot, in de namiddag reeds volledig genezen. Niets voor niets dat ik The Healthman ben. Ik genees altijd mijzelf door conflicten in de psyche op te lossen.

Bij een licht conflict heb je wat snot, een zwaarder conflict kan leiden tot een verkoudheid. Heb je eens een schrikangst bij dit conflict, dan zul je zeker een griep ontwikkelen. Als het conflict echt hevig wordt, dan zullen de bronchiën eveneens aangedaan zijn. En doodsangsten slaan sowieso neer in de longen (en darmen). Werkelijk een doodsangst lijden zal in de genezing tot een longontsteking leiden. Een emotionele anamnese is belangrijk om conflicten op te lossen en het is de taak van de dokter om de symptomen te begeleiden en af te vlakken indien het symptoom levensbedreigend zou evolueren. Een symptoom kan gevaarlijk zijn als het conflict zwaar en lang geduurd heeft. Symptomen mogen nooit bestreden worden. Een symptoom heeft het lichaam nodig om te kunnen herstellen en te ontgiften. Nogmaals, het is de taak van de dokter om de symptomen te begeleiden en af te vlakken indien nodig. En onthoud: de zogezegde “ziekteverwekkers” zijn nooit oorzaak van ziekte, slechts het gevolg”. De oorzaak is altijd een probleem in de geest dat het lichaam tracht te genezen door middel van symptomen.

Daniël The Healthman

Vertrouw op je lichaam en genees jezelf

Je bent veel meer dan je denkt

Warme groet