Weten jullie wel wat griep of verkoudheid werkelijk is?

Het is heerlijk om geen angst meer te hebben voor ziekte omdat ik weet wat ziekte precies is. Ziekte heeft me vroeger geholpen in het proces om naar algehele gezondheid te kunnen evolueren. Ik zie ziekte dus niet als het tegenovergestelde van gezondheid. Ik ben beginnen begrijpen dat de oorzaak van ziekte niet van buiten het lichaam komt, maar dat het lichaam iets tracht te herstellen wat door de onbewuste (soms bewuste) geest is verstoord. Dit begrijpen en deze oorzaak ervan oplossen in de onbewuste geest heeft daarom gezorgd dat ik steeds gezond ben. Je ziet aan sommige oudere mensen met zeer veel kennis en wijsheid dat zij ook altijd gezond en vitaal zijn. Ik ben dus niet de enige, en ik hoop dat iedereen dit stadium van gezondheid mag bereiken. Er is geen reden om angst te hebben voor ziekte, ziekte heeft een doel en angst zorgt ervoor dat ziekte lijden wordt. Niet nodig.

Programma’s uit het onderbewuste

In verband met een hevige griep bijvoorbeeld zijn verschillende programma’s uit het onderbewuste actief, maar vandaag ga ik me toeleggen op het onderbewuste programma van het neusslijmvlies dat inderdaad betrokken is bij griep- of verkoudheid toestanden. In vorige blogs heb ik reeds uitgelegd dat het reukorgaan de sterkste bedrading heeft met het onderbewuste. De neusholten zijn door fijne kanaaltjes verbonden met de neusbijholten. De neusholte en de bijholten (ook rond het reukorgaan) zijn bekleed met endodermaal darmslijmhuid met een daarover liggend ectodermaal platenepitheel.  Ik ga daar nu niet te diep op ingaan. Wat ik wil zeggen is dat bij angstschokken, bijvoorbeeld door het zien van patiënten die op hun buik gedraaid liggen te creperen, worden door het onderbewuste opgenomen als een doodsangstconflict. De herhaling van deze beelden zorgen ervoor dat overlevingspatronen geactiveerd worden in het onderbewuste deel van de hersenen. Dat betekent dat ectodermale weefsels hun cellen zal gaan verminderen, maar bij endodermale weefsels is het precies tegenovergesteld, celvermeerdering. (Tussenhaakjes, niet alleen angst, maar ook stink-, brok-, en territorium-angstconflicten, dikwijls gecombineerd zijn oorzaak van griep en longontsteking)

We gaan eerst eens kijken wat het programma is van bijvoorbeeld 1 ectodermaal programma van de reukzenuwen. Dat is wel heel belangrijk. Wat zijn de symptomen van dat programma van de reukzenuwen? Tijdens de conflictactieve fase krijg je celafname en verzwering (ulceratie) van de ectodermale bekleding van de neusgangen. En waarom is dat? Als die gangen wijder worden, dan verhoogt het lumen de doorstroomcapaciteit van zuurstof. Dat betekent dat je meer zuurstof kan opnemen. En dat programma is nuttig bij een territoriumconflict  (territorium angst conflict) omdat wanneer bijvoorbeeld in de dierenwereld een wolf ruikt dat een andere wolf, om te ruiken dat er een andere wolf op zijn territorium komt, dan is dat een kleine schok, maar toch een schok die ervoor zorgt dat de neusslijmvlies zich terugtrekt. Daarbij zal het endodermaal darmslijmhuid rond het reukorgaan cellen laten toenemen. Dat geeft het voordeel dat de neus minder gevoelig wordt en harder kan snuffelen. Als bij dat snuffelen deeltjes in zijn neus komen, dan doet dat niet zoveel pijn. Hij kan ook beter ruiken. Dit programma bij dieren zitten ook in het archaïsche deel bij de mens, gevormd door miljoenen jaren natuurlijke evolutie. 

Ziekte is niets anders dan het lichaam dat zich geneest!

Maar als het conflict is opgelost, dan wilt het lichaam dit weer herstellen in oorspronkelijke staat. En natuurlijk tijdens deze herstelfase gaat die minder kunnen ruiken. Soms valt de reuk soms helemaal weg tijdens de herstelfase. Dat is de reden waarom in dit kovidverhaal men zo hard spreekt over het reukverlies, maar ook smaakverlies en dat komt natuurlijk omdat een groot stuk van de smaak te maken heeft met de lucht die doorheen de neus kan passeren. Geurverlies komt ook bij influenza voor tijdens het herstel. De geur van voeding versterkt de smaak van voeding. Wat gebeurt er tijdens het herstel? Je krijgt een inflammatie van het endodermaal darmslijmhuid en ectodermaal platenepitheel. Om zo de bacteriën te activeren die de weefsels terug weven in oorspronkelijke staat. Het lichaam werkt altijd samen met bacteriën en exosomen (die gezien worden als de gevaarlijke vierussen waar je angst voor moet hebben). 

En wat zijn dan de symptomen of beter gezegd de herstelsignalen, eigenlijk mag je niet meer zeggen “ziektesymptomen”. De ziektesymptomen vind je altijd in de conflictactieve fase. Dat is de werkelijke ziekte, de desoriëntatie na een biologische schok zoals een angst- of een stinkconflict. Maar deze herstelsignalen zijn dus zwelling, je moet ruimte maken voor de bacteriën om hun werk te laten doen, voor exosomen die ziektegif afvoeren en tegelijkertijd genetisch materiaal verspreiden voor cellen die moeten bijgebouwd worden. Exosomen kunnen ook het kostbare DNA recupereren. Daarom dat het lichaam de exosomen zelf in de cel repliceert, om het genezingswerk af te ronden. Je krijgt koorts, je moet de bacteriën wat extra warmte geven, een subsidie van temperatuur, dan heb je een loopneus, en niezen is nodig om de resten (afval zoals snot, pus, dode bacteriën, celafval en soms bloed) van het herstelproces te kunnen verwijderen. En als je in een hangende heling zit, dus als je altijd terugkeert naar het begin zoals angst die zich herhaalt, krijg je neuspoliepen. Dat is een overchut van de conflictfase fase naar de herstelfase waar eigenlijk teveel weefsel wordt terug geweven. En mensen opereren zich en drie jaar later hebben ze terug poliepen, waarom, omdat ze constant in de hangende heling blijven hangen omdat het onderliggende biologisch conflict niet opgelost raakt. 

En dan de epicrisis (de piek tijdens de genezing) is rillen om het oedeem in de hersenen eruit te krijgen, duizeligheid omdat het oedeem dat op de buitenweg is dat duwt op de hersengebieden en vervolgens eens goed plassen. Het oedeem ;ontstaat in de hersenen als gevolg van de inslag van de schok. Dat water dient om het aangedane gebied in de hersenen te beschermen. Oké, we hebben er al eentje. De komende weken nog meer diepgang over griep, longontsteking en longkanker. Begrijpen wat ziekte echt is geeft de sleutel om ziekte om te draaien naar een proces dat leidt naar gezondheid. En daar heb ik enorm veel ervaring mee. Er is geen enkele reden om bang te zijn voor ziekte.

Influenza, Corona, Rhino enzovoort zijn exosomen met lichaamseigen erfelijk materiaal dat het lichaam zelf repliceert als het lichaam dit nodig acht, met de bedoeling om beschadigde weefsels in de ademhalingswegen te herstellen. Het grote probleem waarom griep dodelijk kan aflopen is omdat tijdens de herstelfase je weer in conflictfase wordt geworpen door de angstpsychose die er op dit moment heerst. Ook de verkeerde interpretatie van onze moderne geneeskunde die de helingssignalen verward met ziektesymptomen die moeten bestreden worden. Het lichaam kan enkel via de symptomen zijn afval naar buiten duwen. Symptomen bestrijden is de grote doodsoorzaak van elke soort griep. Het is de taak van de arts om de piek tijdens de fase van de herstel symptomen af te vlakken mocht het levensbedreigend evolueren, maar het symptoom zelf mag niet bestreden worden. Je ziet dat in vele oude geneeswijzen ook terug, ze helpen symptomen af te vlakken, ze worden niet bestreden of onderdrukt. Iedere soort griep is seizoensgebonden. Influenza heb je tijdens de winter, corona en sars is typisch tijdens het voorjaar. Het lichaam creëert griep om te herstellen en maakt jou beroerd zodat jij je energie niet gaat verspillen die het lichaam hard nodig heeft om zichzelf te herstellen.