Aambeien

Aan de binnenkant van de anus ter hoogte van de aarsopening, zit er een sponsachtig netwerk van bloedvaatjes. Deze kunnen gaan zwellen of uitstulpen en dat noemen we hemorroïden of aambeien. Deze aambeien kunnen in en rond de anus zitten en zelfs naar buiten komen. Veel mensen hebben last van aambeien. De ontwikkeling en functie van het oppervlakkig rectumslijmvlies (ectoderm) dat uit plaveiselepitheel bestaat, bedekt het dieperliggende rectumslijmvlies dat van endodermale afkomst is. Deze binnenwand van het onderste gedeelte van het rectum is voorzien van dwarsgestreepte spieren en dit zijn externe rectale sluitspieren van nieuw mesodermale afkomst. Daarnaast heb je ook nog endodermale interne rectale sluitspieren.

De ectodermale eptitheelbekleding van het rectum wordt aangestuurd vanuit de linker temporale kwab, een deel van de post-sensorische cortex. Het ligt net naast het blaasrelais en precies tegenover het hersenrelais van de maag (korte bocht), duodenum, maagportier, galwegen en de afvoergangen van de alvleesklier.

Het conflict dat verband houdt met aambeien is een vrouwelijk identiteitsconflict of een mannelijk territorium-ergernisconflict. Met een identiteitsconflict bedoel ik het onvermogen van iemand om de positie of plaats in het eigen territorium te bepalen. Het onbewuste kan niet nuanceren, waardoor je letterlijk of figuurlijk je eigen grenzen niet kan aangeven. Elke ongewenste verandering, zoals een verhuis, verandering van school of werkomgeving, kan het conflict activeren. Typisch bij mensen met identiteitsconflicten is het zich onrustig voelen, het niet goed weten waar je thuishoort, je eigen plek niet kunnen vinden, zelfs ook niet in een relatie, gezin, cultuur of op het werk. In het algemeen kan je dus je positie niet waarmaken in de maatschappij. Daardoor ben je gevoeliger voor discriminatie, wat een identiteitsconflict kan oproepen. Het niet gewaardeerd worden op basis van je geloof, seksuele geaardheid en/of andere eigen voorkeuren, veroorzaakt op zijn beurt ook innerlijke frustratie en ergernis waarop men passief reageert. Tot op zekere hoogte zijn deze conflicten ook gerelateerd aan beslissingsconflicten of het niet kunnen beslissen. 

NHS = Normale hormoonstatus

LTS = Lage testosteronstatus

LOS = lage oestrogeenstatus

* = Bij linkshandigen wordt het conflict overgeheveld naar de andere hersenhelft. 

Tot het ectodermale kiemblad behoren primaire conflicten zoals scheidingsconflicten, territoriumconflicten en seksuele conflicten. Met een vrouwelijke reactie bedoel ik een passieve terugtrekking, wat een identiteitsconflict veroorzaakt. Een mannelijke reactie is een actieve verdediging of het vechten/vluchten dat gepaard gaat met conflicten op vlak van territorium, scheiding of seksuele aard, m.a.w. het zijn ergernissen op je eigen territorium. Conflicten die ook op de maag, galwegen en pancreasafvoergangen kunnen neerslaan afhankelijk van de lateraliteit of handigheid. Het geslacht, de hormoonstatus en de handigheid spelen dus een grote rol bij het traceren en oplossen van het conflict, samen met de sporen. 

Opmerking: Het markeren van de plek met uitwerpselen of urine, is typisch gedrag van zoogdieren (zie ook Anaalklieren). Vandaar dat het rectum-gerelateerde identiteitsconflict vergelijkbaar is met een markeringsconflict waarbij het nierbekken, de urineleiders, de blaas en de urinebuis betrokken zijn. In de hersenen liggen de controlecentra van het rectum en de blaas dan ook naast elkaar.

Het zinvol biologisch speciaalprogramma volgt het sensibiliteitsschema van de buitenste huid, dat zich kenmerkt door hypesthesie (afname van het gevoel) tijdens de conflictactieve fase en hyperesthesie (toename van het gevoel) tijdens de helingsfase. 

Tijdens de conflictactieve fase heb je ulceratie van het epitheelweefsel van het rectum, wat nu eenmaal een eigenschap is van het ectodermale kiemblad. Het is evenredig met de mate en de duur van het conflict. De biologische doelstelling is om met weefselafname het lumen te verwijden, en zo een snellere ontlasting mogelijk te maken. Biologisch gezien dient dit programma om beter in staat te zijn de eigen plek te bepalen, wat dus ook bij dieren voorkomt. Als het conflict echt langdurig is (afhankelijk van de mate en massa van het conflict), kunnen er scheurtjes of anale fissuren ontstaan in de rectumwand. En deze kunnen openbarsten wanneer er harde ontlasting passeert. 

De helingsfase kenmerkt zich door toename van weefsel om het verloren weefsel te herstellen in de oorspronkelijke staat. Dit is geen rectale kanker zoals de medische wetenschap het noemt, want op het ectodermale slijmvlies ontwikkelt zich nooit kanker. Rectale kanker heb je enkel op het diepere endodermale rectumslijmvlies en daar heb je geen aambeien. Deze toename van het ectodermale slijmvliesweefsel gaat soms gepaard met een ontsteking dat men ‘proctitis’ noemt. De zwelling door oedeemvorming presenteert zich als aambeien in het onderste rectum (inwendig) of rond de anus als uitwendige aambeien. Heb je naast de aambeien ook nog een actief bestaansconflict of existentiële bedreiging, dan kunnen de aambeien echt zeer groot worden. Het is belangrijk om eerst je bestaansconflict op te lossen en vervolgens het conflict dat met de aambeien te maken heeft, zodat de aambeien goed kunnen genezen. 

Er kunnen zich hevige pijnen voordoen in het rectumslijmvlies tijdens de genezingsfase. Dit voelt letterlijk als ‘branden’ maar ook hevige anale jeuk en ernstige bloedingen komen voor. Tijdens de genezingsfase kunnen ook pijnlijke rectale spierkrampen of spasmen ontstaan, als de dwarsgestreepte spieren tegelijkertijd de genezing ondergaan. De intensiteit is afhankelijk van de duur en massa van het conflict. Dikwijls heeft men het gevoel dat er ook een onvolledige lediging van de darmen plaatsvindt na defecatie. Dit wordt ook rectale tenesmus genoemd. Tijdens de genezingsfase kunnen  duizeligheid, bewustzijnsstoornissen en zelfs absence voorkomen. Het hersenweefsel heeft tijdens de genezingsfase ontzettend veel glucose nodig waardoor ook een lage bloedsuikerspiegel ontstaat. Dit gebeurt regelmatig bij genezingsprocessen van de ectodermale slijmvliezen.

Een chirurgische verwijdering van de aambeien biedt slechts een tijdelijke oplossing. Als het conflict niet volledig is opgelost of er recidiverende sporen zijn ingesteld wanneer het oorspronkelijke identiteitsconflict plaatsvond, zullen er zich steeds nieuwe aambeien vormen. Aambeien zijn dus het resultaat van genezing en door recidiverende sporen kan dit genezingsproces zich niet voltrekken. Vanuit het perspectief van de Germaanse geneeskunde ontwikkelt een zwangere vrouw alleen aambeien wanneer ze zich in een helingsfase bevindt van een identiteits- of besluitsconflict. Daarom hebben niet alle zwangere vrouwen last van aambeien. De statistieken hebben in deze zin geen enkele waarde aangezien het gewicht van de baby geen aambeien veroorzaakt. Hierbij dient wel vermeld te worden dat aambeien kunnen ontstaan in het rectale gebied wanneer er beschadiging is door het inscheuren. Dit kan ontstaan tijdens de bevalling, maar ook door overbelasting bij een harde stoelgang. Ongeacht of aambeien zijn veroorzaakt door een rectum gerelateerd conflict (DHS) of verwonding (zonder DHS), het genezingsproces is exact hetzelfde.

Opmerking: de medische wetenschap beweert dat aambeien in feite ‘spataderen’ zijn van het rectale gebied, maar dit klopt niet want de zwelling komt voor in het epitheel slijmvliesweefsel. Via hersenscans toonde Dr. Hamer aan dat de ‘Hamerse haard’ steeds in de hersenschors voorkomt bij mensen die aan aambeien lijden, meer bepaald in het controlecentrum van het oppervlakkig rectumslijmvlies en niet in het hersenmerg van waaruit de bloedvaten worden aangestuurd.

Enkele zaken om in acht te nemen

Het is raadzaam om nooit de natuurlijke aandrang om stoelgang te maken te negeren. Dat veroorzaakt een ernstige verstoring in het darmkanaal en kan inwendige verwondingen veroorzaken en aambeien verergeren. Ook constipatie en harde stoelgang zorgen ervoor dat aambeien toenemen. Drink regelmatig een glas lauwwarm water waaraan een koffielepel ongeraffineerd zout is toegevoegd om de ontlasting te verzachten. Vermijd laxeermiddelen, want door deze middelen worden de darmen verplicht om het levensnoodzakelijke vocht uit het bloed te halen en daarmee de ontlasting te verzachten. Hierbij vergroot het risico op weefseluitdroging exponentieel. 

Zorg ook voor veel oplosbare vezels in je voeding om de stoelgang in een goede consistentie te houden zodat het lichaam deze gemakkelijk kan uitscheiden. Zeer belangrijk bij aambeien is om gehurkt stoelgang te maken. Dit kan je doen door een voetenbankje te maken of kopen dat je aan de WC-pot plaatst. Doordat je de knieën optrekt en iets voorovergebogen zit, zit je gehurkt op een natuurlijke wijze en kan de kringspier zich volledig ontspannen. Hierdoor kan de stoelgang gemakkelijk uitgescheiden worden.

Gebruik geen droog toiletpapier nadat je stoelgang hebt gemaakt. Het droge papier zal het tere slijmvlies verder irriteren en soms kan het juist ontlasting naar de plek van de bloeding brengen. Het is beter om je anus te wassen met lauwwarm water. Gebruik geen zeep (tenzij babyzeep) omdat dit de jeuk kan verergeren, en breng daarna een druppel olie aan. Castorolie is rijk aan omega 9 wat uitdroging voorkomt en de huid soepel houdt, ideaal om aambeien mee te verzorgen. 

Let op: indien je aambeien hebt, is een water- of theeklysma niet aan te raden. Wees dus voorzichtig. 

Noot: het komt vaak voor dat mensen met aambeien ook intra-hepatische galstenen in de lever en galstenen in de galblaas hebben. In dat geval is een lever- of galblaaszuivering aanbevolen. 

Zalf met kurkuma kan uitwendig gebruikt worden om de genezing van aambeien te bevorderen. 

Kruidnagel heeft samentrekkende eigenschappen. Gebruik het royaal in je voeding.

Ook Russische rabarber is nuttig: deze plant heeft sterk ontgiftende eigenschappen en helpt bij de genezing van aambeien.

Je anus regelmatig insmeren met gel van Aloë vera of Aloë praecox vermindert de branderigheid van aambeien door het afkoelend effect. Bovendien wordt de genezing door de bittere en wrange eigenschappen van Aloë sterk gestimuleerd. Je kunt ook aloësap drinken (opgelet dit is erg bitter).

Regelmatig veenbessen- of granaatappelsap drinken tussen de maaltijden, werkt als een homostaticum en helpt bij het stelpen van het bloeden. Je kan plaatselijk ook wat kokosolie aanbrengen, dat verzacht en helpt om de genezing te bevorderen. 

Eet veel verzadigd vet, dit voorkomt constipatie omdat het de darmen vochtiger houdt. Zorg ervoor dat je voldoende blijft drinken (de kleur van je urine moet lichtgeel zijn). Is je urine donkergeel en heeft het soms een penetrerende geur, dan is het hoog tijd om extra schoon water te drinken. Wanneer je niet genoeg drinkt in deze situatie, zal de bloeding van de aambeien erger worden omdat de ontlasting te hard is. 

Aambeien kan je ook verlichten door dagelijks een glas wortelsap op je nuchtere maag te drinken waaraan 2 koffielepels koriandersap is toegevoegd. 

Vermijd om lang te blijven stilstaan op eenzelfde plaats, veel bewegen is noodzakelijk om extra druk van de bloedvaten rondom de anus te voorkomen. 

Met dank aan Arjen Lievers, de Germaanse geneeskunde, Brecht Arnaert en Dr. Hamer