Eierstokkanker

De functie van de eierstokken

De eierstokken en eileiders liggen in het kleine bekken in de buikholte, naast de baarmoeder. Door koordachtige ligamenten zijn de eierstokken verbonden met de baarmoeder. Ze hebben de grootte van twee kleine pruimen. In de eierstok bevindt zich het gele lichaam – Corpus luteum – dat uit primordiale geslachtscellen bestaat. De onrijpe eicellen staan in beperkt aantal klaar. Te zijner tijd rijpen enkele uit tot rijpe eicellen. 

Tijdens de maandelijkse cyclus groeit een eicel uit tot een follikel – een eiblaasje. Op het moment van de ovulatie breekt de follikel open waarbij de eicel wordt vrijgegeven en van een eierstok door de eileider reist om door een ​​spermacel bevrucht te kunnen worden. Na ongeveer zes dagen nestelt het bevruchte eitje of blastocyste zich in de baarmoederholte. Het corpus luteum, een progesteron producerend cluster van cellen in de eierstokken, maakt de zwangerschap mogelijk. 

Het ovariumweefsel – het eierstok basisweefsel – bevat interstitiële cellen die lijken op die van de testikels bij de man. De interstitiële cellen zijn verantwoordelijk voor de productie van oestrogeen en kleine hoeveelheden testosteron. Het vrouwelijke hormoon oestrogeen wordt gedeeltelijk in het gele lichaam tot progesteron gevormd. Progesteron is het zwangerschapshormoon dat verantwoordelijk is dat het baarmoederslijmvlies enkele dagen geschikt blijft om een bevrucht eitje in te laten innestelen waarbij kliertjes meer slijm produceren. Oestrogeen speelt een belangrijke rol bij de geslachtsdrift van een vrouw en de “paraatheid om te paren”.

Eierstokkanker, ovariumcarcinoom

Volgens de reguliere zienswijze is eierstokkanker een ongeneeslijke ziekte, omdat het kwaadaardig is. Dit verdict als gevolg van dualistisch gedachtegoed, veroorzaakt een nieuw conflict in de psyche en tast de eigenwaarde aan. Volgens de leer van de kiembladen is het onmogelijk dat op het eierstok basisweefsel kanker kan ontwikkelen, want dit weefsel behoort tot het nieuw mesodermale kiemblad, aangestuurd door het hersenmerg. Alle weefsels behorende tot nieuw mesoderm reageren met weefselafname of necrose als men conflictactief is. Het relais van de eierstokken in het hersenmerg grenst aan de middenhersenen gelegen aan de buitenkant van de hersenstam. 

De kiemcellen van de eierstok behoren tot het endodermale kiemblad, aangestuurd door de middenhersenen. Op de kiemcellen kan er wel een tumor ontwikkelen. Dit heet een teratoom. 

Het basisweefsel van de eierstok en testikels delen hetzelfde hersenrelais. Er is een kruislingsverbinding tussen hersenen en het orgaan. 

Het biologische conflict met betrekking tot de eierstok

Eierstokkanker heeft steeds met een verliesconflict te maken. Het verlies van een dierbare, familielid of je eigen huisdier kan dit conflict veroorzaken. De angst om een ​​geliefde persoon te verliezen kan het conflict al activeren. Angst om een dierbare te verliezen, bijvoorbeeld door overlijden of verhuizen naar een ander land, kan dit conflict ook oproepen. Bij de vrouw kan een verliesconflict ontstaan na een miskraam, gedwongen abortus of je kind die naar een andere stad wegtrekt. Een verliesconflict kan ook ontstaan door ruzie, verraad of ontrouw van een partner of vriend. Indien de man een verliesconflict ervaart, zal dit neerslaan op zijn testis. 

Ter vergelijking: het verliesconflict gerelateerd aan de vrouwelijke kiemcellen is meer van een oeraard. 

Opmerking: Het verliesconflict met betrekking op de eierstok – testis bij de man – heeft alleen betrekking op mensen of huisdieren. Verlies van materiële dingen zoals je huis of je werk hebben betrekking tot je territorium dat een conflict nuance is dat behoort tot het ectodermale kiemblad. In dit geval zal het neerslaan op de kransslagaders.

Voorbeelden uit het archief van Dr. Hamer

Bij een 26 jarige rechtshandige vrouw wordt via een echografie een 7×6 cm grote cyste aan de linker-eierstok gediagnosticeerd. Dit heeft betrekking op het moeder-kind-zijde van de vrouw. 

De conflict geschiedenis: 10 maanden geleden ontdekte de vrouw dat haar moeder vreed ging. Deze ontrouw van haar moeder is een enorme schok voor haar, temeer omdat ze in zich het beeld van een ideaal huwelijk draagt. Zij lijdt daardoor een verliesconflict omdat ze door deze gebeurtenis emotioneel afstand neemt van haar moeder. Na 6 maanden beëindigt de moeder de affaire en verzoent zij zich weer met haar dochter. De goede verhouding is daarmee hersteld en de dochter heeft het volste vertrouwen dat de moeder zoiets nooit meer zal doen. Dat is het begin van de helingsfase. De cyste is op dat moment 4 maanden oud nog niet uitgerijpt. De patiënt beslist tegen het advies van de gynaecoloog om de cyste te laten zitten, wat bevorderlijk is voor de vervulling van een zwangerschap.

Een 70-jarige rechtshandige gepensioneerde vrouw heeft een date met een man waar ze erg naar uitkijkt. Bij de eerste ontmoeting zakt de man in elkaar door een beroerte. Zij lijdt een verliesconflict dat neerslaat op haar rechter eierstok. Tijdens de genezingsfase vormt er zich een eierstokcyste van 700 gram, volgens de reguliere geneeskunde een metastase van de dikke darm.

Opmerking: de handigheid of de lateraliteit is van toepassing.

Eigen ervaring: 

Vorige maand had ik in mijn praktijk een linkshandige dame waarbij eierstokkanker was vastgesteld. Ik vroeg of zij linkshandig was (had ik reeds opgemerkt), zij vertelde dat ze linkshandig was en dat haar eierstok aan de rechterzijde aangedaan was. Daarop vroeg ik haar of ze haar moeder of grootmoeder had verloren. Want zij had geen kinderen. Het antwoord dat ik hoorde: hoe weet jij dat? Het is mijn grootmoeder die enige tijd geleden gestorven was. Verbazend hoe men met de Germaanse geneeskunde zo snel de conflicten in de psyche kan opsporen.

Ik vertelde haar wat de biologische zin is van eierstokkanker in relatie tot het verlies van haar grootmoeder. En wat er is gebeurd tijdens het conflict in haar lichaam, en dat ze vooral niet bang hoeft te zijn van kanker. In feite is eierstokkanker geen kanker maar herstelweefsel.

De conflictactieve fase

Zodra het zinvol biologisch speciaalprogramma wordt opgestart na de inslag van het verliesconflict ontstaat necrose van het eierstok basisweefsel. Er ontstaan ‘gaten’ in het eierstokbasisweefsel. Dit voel je niet. Vanwege de afname van oestrogeen-producerende cellen daalt het oestrogeenniveau. Afhankelijk van de intensiteit van het conflict resulteert een langdurige conflictactiviteit in onregelmatige menstruaties, amenorroe – afwezigheid van menstruatie – of onvruchtbaarheid totdat het conflict is opgelost – zie ook de baarmoederhals. Bij verliesconflict voor de puberteit kan dit leiden tot het uitblijven van de eerste menstruatie – menarche. Het “verlies” van het niet-gekregen kind kan leiden tot blijvende onvruchtbaarheid.

Tijdens het verliesconflict zien we bij de eierstok altijd atrofie, een vorm van weefselafname dat oncologen dus niet kunnen verklaren. De atrofie heeft als doel de oestrogeenspiegel te laten dalen.

De helingsfase

Na de conflictoplossing wordt het weefselverlies weer opgebouwd met nieuw weefsel. De wederopbouw van het eierstok basisweefsel gaat gepaard met ontsteking, zwelling en pijn. Ideaal daarbij geholpen door bacteriën zoals streptokokken. Een ontsteking van de eierstokken wordt adnexitis genoemd. Deze term wordt ook gebruikt bij een ontsteking van de eileiders. 

Vanuit de necrose gaten ontstaan cysten die steeds verder met functioneel weefsel doorgroeien. Dit wordt eierstokkanker genoemd, maar het is geen kanker, het is herstelweefsel. Op voorwaarde dat er geen terugval is in het conflict, die de genezing onderbreekt, duurt dit proces – net zoals bij een zwangerschap – negen maanden om te kunnen voltooien – dit geldt ook bij een testikelcyste, niercyste en bijniercyste. 

Het doel van de cyste is om meer oestrogeen te produceren wat de vrouw sensueler maakt – sterker libido -, ze ziet er jonger uit en krijgt een verjongend effect. De biologische zin hierbij is om de kans te vergroten om zwanger te worden om het verlies van een dierbare te compenseren. 

De cystevorming vindt in verschillende stappen plaats.

Stap 1: Tijdens het eerste deel van de genezingsfase vormt zich op de plaats van de necrose een met vloeistof gevulde capsule of cyste. In het begin is de cyste verkleefd met de buurorganen ten behoeve van de bloedtoevoer. Dit hechten aan het aangrenzende weefsel stabiliseert de cyste. 

Het eierstok basisweefsel begint zich te vermenigvuldigen in de cyste hetgeen door de reguliere geneeskunde foutief gediagnosticeerd wordt als een invasieve of infiltrerende eierstokkanker. Er wordt onterecht verondersteld dat zij zich zou uitzaaien in de richting van nabijgelegen organen. Op basis van de Vijf Biologische Wetten kunnen de nieuwe eierstokcellen niet als “kankercellen” worden beschouwd, omdat de celvermeerdering in werkelijkheid een proces van wederaanvulling van het eierstokweefsel is.

Stap 2: Tijdens het tweede deel van de genezingsfase verhardt de cyste met een eigen bloedvoorziening en komt spontaan los. Het meeste vocht wordt uit de cyste verwijderd en dit gaat gepaard met plassen, pijn tijdens de menstruatie

Stap 3: De rijpe cyste neemt volwaardig deel aan de hormoonproducerende functie van de eierstokken. En dit is exact het biologische doel: deze cyste gaat de oestrogeenspiegel in het bloed verhogen en maakt de vrouw die een dierbare of partner verloren heeft aantrekkelijker. Haar bereidheid om te paren, seksuele zin vergroot, het libido neemt toe. Samen met een betere eisprong brengt dit haar in de ideale positie om het verlies goed te maken door opnieuw zwanger te worden.

Opmerking: Het beste is om te wachten met operatie – als dit al nodig is – tot deze cyste volledig is uitgerijpt. Een proces die 9 maanden duurt. Een operatie is enkel nodig wanneer de eierstokcyste te groot en storend is.

Het nierverzamelbuizensyndroom met waterretentie

Als je naast het verliesconflict ook lijdt aan een actief bestaans- of verlatingsconflict ontstaat waterretentie in het genezingsgebied. De eierstokcyste kan hierdoor enorm groot worden. Grote cyste(n) veroorzaken aanzienlijke pijn, met name tijdens de menstruatie en zware menstruatiebloedingen – zie ook baarmoederslijmvlies, baarmoederspieren, baarmoederhalsslijmvlies en manische depressie. Wat wordt aangeduid als “polycysteus-ovariumsyndroom” (PCO) wijst op meerdere verliesconflicten die resulteren in “meerdere” cysten.

Als door waterretentie de druk in de vloeibare of semi-vloeibare cyste te hoog wordt, kan de cyste barsten. een klap tegen de buik, een ongelijk, een punctie of een vroegtijdige operatie kunnen ook een scheuring van de cyste veroorzaken. 

Wanneer een onrijpe cyste breekt gaat het cystevocht met de eierstokcellen vloeien in de buikholte. Deze eierstokcellen kunnen zich hechten aan de buikwand (peritoneum) of aan een abdominaal orgaan zoals de blaas, dikke darm of het rectum. De ontwikkeling van de cyste vindt plaats buiten de eierstok. Zie het artikel over endometriose. Een cyste die zich in een eierstok vormt, “diepe ovarium-endometriose” wordt ook wel een endometrioom genoemd. Als zo’n cyste oud menstruatiebloed bevat wordt dit een “chocoladecyste” genoemd, vanwege de bruine, teerachtige kleur van de met vocht gevulde cysteholte. 

Vanwege het verergerend effect op de genezingsfase van het eierstok basisweefsel is het belangrijk om het bestaans- of vluchtelingen conflict eerst op te lossen zodat er een einde komt aan de waterretentie.

Opmerking: De reguliere geneeskunde maakt gebruik van een “kankerantingeen”, CA 125 genaamd. Net als de PSA-test en de PAP-test is de screeningstest CA 125 onbetrouwbaar en niet overtuigend. CA125 wordt niet alleen door epitheliale eierstok-’kanker’-cellen geproduceerd, maar ook door normale cellen. Sommige mensen hebben van nature al een hoog CA 125 niveau. In veel gevallen kan een ontsteking of irritatie van weefsels in de buik, of aandoeningen waaronder baarmoederfibromen, het CA 125-niveau ook doen stijgen. Endometriose, leveraandoeningen waaronder hepatitis, cirrose en een nierbekkenontsteking kunnen het CA 125-niveau ook beïnvloeden. Aan de andere kant heeft 10 tot 20 procent van de eierstokkankerpatiënten een normaal CA 125 niveau op het moment dat de tumoren werden gediagnosticeerd. Eén studie toonde aan dat bij patiënten met stadium 1 eierstokkanker minder dan de helft een abnormaal van CA 25 niveau heeft.” (Special Report: Tumor Marker CA 125, Holz Report, December 1997). 

De ontwikkeling en functie van de vrouwelijke kiemcellen

In de menselijke voortplantingsorganen zijn kiemcellen de cellulaire eenheden die zorgen voor de aanmaak van geslachtscellen (gameten = eieren en sperma). Deze oerkiemcellen verschijnen als eerste in de “dooierzak” van het embryo van waaruit ze migreren door de zich ontwikkelende darm naar de nieuwe gonaden (geslachtsklieren = testikels of eierstokken). 

In de eierstokken vormen de kiemcellen zogenaamde oögonia – secretoire kwaliteit – die voorlopercellen (precursorcellen) zijn van eicellen, van waaruit zich een eitje of eicel ontwikkelt. Dit proces, oögenese genaamd, vindt plaats tijdens de ontwikkeling van de foetus. Dus bij de geboorte wordt de vrouwelijke baby geboren met al het volledige aantal eitjes – bij mannen wordt gedurende het hele leven sperma geproduceerd = spermatogenese. 

Te beginnen vanaf de puberteit wordt elke maand tijdens de eisprong een volwassen eitje vrijgelaten in de eileider, ter bevruchting – de ovulatie wordt gestimuleerd door het LH-luteïniserend hormoon dat in de hypofyse wordt geproduceerd. Na het loslaten van de eicel scheidt het corpus luteum (“gele lichaam”), een hormoonproducerend cluster van cellen, progesteron in de eierstokken af, dat helpt om de baarmoeder en de baarmoederspieren voor te bereiden op een zwangerschap en om de zwangerschap te handhaven. 

Progesteron speelt ook een rol bij de ontwikkeling van de borstklieren, ter voorbereiding op borstvoeding – dit is de reden waarom progesteron in anticonceptiepillen leidt tot borstgroei. Het corpus luteum en de kiemcellen zijn afkomstig van het endoderm en worden aangestuurd vanuit de middenhersenen.

Wat is een teratoom?

Een teratoom is een echte tumor, niet van het eierstok basisweefsel, maar van de kiemcellen in het gele lichaam. De kiemceltumor bij de vrouw wordt een ovarium teratoom genoemd. Bij de man spreekt men van een testiculair teratoom. 

De betekenis van een teratoom heeft betrekking op het oorspronkelijke vermogen van parthenogenese, de voortplanting zonder bevruchting ofwel maagdelijke voortplanting.

Het biologisch conflict met betrekking gaat over een intens zwaar verliesconflict zoals bijvoorbeeld het verlies van je eigen kind. 

De conflictactieve fase

Alle weefsels van endoderm hebben de eigenschap om het weefsel te vermeerderen als men conflictactief is. Er ontwikkelt vanuit het Corpus luteum een ovariumteratoom of kiemceltumor van het secretoire type. In de reguliere geneeskunde wordt dit als een kwaadaardige teratoom geclassificeerd. Het biologisch doel van de extra kiemcellen is om een snellere reproductie mogelijk te maken bij een intens verliesconflict van een nakomeling. 

De genezingsfase

Na de conflictoplossing neemt de groei van de teratoom geleidelijk af. Het gaat langzaam. Dit wordt veroorzaakt doordat embryonaal weefsel zich ontwikkelt in spurts dat we foetale spurts noemen. De teratoom wordt door mycobacteriën (TBC) ontbonden, op voorwaarde dat ze beschikbaar zijn. 

Er ontstaat een zwelling gevuld met pus dat zich presenteert als een abces van de eierstokken. De epicrisis gaat gepaard met nachtelijk zweten. Indien de mycobacteriën ontbreken, wordt de kiemceltumor ingekapseld. Een ingekapselde kiemceltumor wordt een dermoïd cyste genoemd. Een dermoïd cyste kan structuren van haar, tanden of bot bevatten. Het lichaam is zo intelligent en is altijd op overleving gericht

Opmerking: De celvermeerdering die plaatsvindt tijdens de groei van een teratoom is dezelfde als die optreedt bij de ontwikkeling van de foetus. Tijdens de eerste drie maanden van de zwangerschap volgt de celvermeerdering het principe van de oude-hersenen-aangestuurde-organen, met celvermeerdering tijdens sympathicotonie (conflictactieve fase). Beginnend bij de vierde maand van de zwangerschap volgt de celvermeerdering het patroon van de door de nieuwe-hersenen-aangestuurde-organen, met celvermeerdering tijdens vagotonie (helingsfase).

Met dank aan Arjen Lievers https://www.germaansegeneeskunde.nl/index_ziekten_gnm/ Aanrader!

Caroline Markolin https: //LearningGNM.com

Björn Eybl, zielsoorzaken van ziekte: ISBN: 978-3-85052-299-1 Ik kan dit boek aanbevelen om zelfstudie te doen, je kunt het op internet gratis downloaden.

Dr. Geerd Ryke Hamer