Osteoporose

1- Co-factoren die osteoporose kunnen versnellen

1- Het is belangrijk dat je spijsvertering voldoende vet opneemt 

Zonder verzadigd vet (onbewerkt) kan het lichaam geen calcium opnemen. Als er niet genoeg calcium uit de voeding kan worden opgenomen, kan het ook uit de botten worden gehaald. Vele problemen met botdichtheid (osteoporose) worden mede veroorzaakt door onvoldoende afscheiding van de gal en door een slechte vertering van verzadigd vet en niet door te weinig calcium in de voeding. Gal is belangrijk om de pancreasenzymen te activeren om verzadigd vet te emulgeren zodat het kan worden opgenomen. dankzij dit vet kan het lichaam mineralen en vitaminen opnemen. 

2- Cafeïnevrije koffie wordt gemaakt van koffiebonen

Deze koffiebonen zijn meer zuurvormend dan gewone koffiebonen. Van deze sterke zuren is aangetoond dat ze vaker aanleiding geven tot brandend maagzuur, osteoporose, glaucoom en reumatische artritis. Cafeïnevrije koffie kan in werkelijkheid het risico op reumatoïde artritis  binnen drie maanden verviervoudigen in vergelijking met het gebruik van gewone koffie. Met andere woorden, als je denkt niet zonder koffie te kunnen, drink dan gewone onbewerkte koffie.

3- Cola en frisdrank

Het drinken van coca cola en frisdrank kan uiteindelijk leiden dat er fosfaatstenen worden gevormd. Om het zure fosfaat te neutraliseren, dat gemakkelijk de nieren zou kunnen beschadigen, onttrekt het lichaam extra calcium uit de botten en tanden en gebruikt alle magnesium die het maar kan vinden (groene groenten zijn rijk aan goed opneembaar magnesium). Om 1 glas cola te neutraliseren heeft het lichaam tot 30 glazen water nodig. Kies om water te drinken in plaats van cola of frisdrank. De aanwezigheid van fosfaten creëert een zuur milieu in het lichaam dat letterlijk een aanslag is op de calcium reserves van het lichaam en uiteindelijk de botten. Dat is een belangrijke cofactor dat leidt naar osteoporose, maar ook naar tandbederf, aandoeningen van de kransslagader, spijsvertreingsproblemen, kanker en vele andere ziekten die gerelateerd zijn aan calcium en magnesium tekort. Wees bewust dat calcium zich bindt aan fosfaten en zo calciumfosfaat kristallen vormt. (Leidt ook naar verharding van de bloedvaten). 

4- Symptoombestrijding

Het onderdrukken van de symptomen van een ziekte met het behulp van farmaceutische medicijnen of andere medische behandelingen ondermijnt de ontstekingsreactie van het lichaam. Het lichaam heeft die ontstekingsreactie nodig om zichzelf te helen en te redden. Vele ziekten zijn ontstekingsreacties van het lichaam en osteoporose hoort daar ook bij. Normaal gesproken zou de natuurlijke reactie van het lichaam op een verwonding, irritatie of invasie nooit tot zulke ernstige ziekten leiden. Maar onze maatschappij bombardeert ons continu met een soort stress dat al te vaak ernstige ontstekingsreacties oproept. We geloven ook dat ons lichaam hulp van buitenaf nodig heeft om te overleven. Deze negatieve dialoog verstoort de normale metabolisme van het lichaam waardoor toxische afval moeilijker kan afgebroken worden. Dit werkt allemaal verzurend in het lichaam en is een aanslag op de calcium reserves van het lichaam. Als het lichaam overweldigd wordt door constante irritatie wordt de ontsteking blijvend! Dit soort chronische ontsteking begint heel stilletjes en de symptomen worden pas zichtbaar als er ergens een tumor ontstaat of het hart niet meer goed werkt. Het gebruik van antidepressiva (prozac) heeft ook als bijwerking osteoporose. 

5- Consumptie van teveel dierlijk eiwit

Het feit dat het gebruik van te veel eiwit in verband wordt gebracht met ernstigere gezondheidsproblemen dan het gebruik van te weinig eiwit, wordt zelden of nooit meegenomen in de eiwit discussie. Typische ziekten die kenmerkend zijn bij het consumeren van teveel dierlijke eiwitten zijn osteoporose hart- en vaatziekten, reumatoïde artritis en ook kanker. Er is een duidelijk verschil met mensen die bijna nooit of nooit dierlijk eiwit van vlees, gevogelte, vis, eieren en zuivelproducten gebruiken dat ze bijna nooit last hebben van deze kwalen en lijden ondanks dit gegeven ook niet aan een eiwittekort. Vooropgesteld dat ze voldoende en gevarieerd fruit, groenten, granen, peulvruchten samen met noten en zaden eten. Er bestaat geen wetenschappelijk bewijs dat een eiwittekort aantoont bij mensen die nooit of bijna nooit dierlijke eiwitten eten. 

6- Melk en zuivel zijn grote boosdoeners bij osteoporose en tandbederf

We krijgen nog steeds te horen dat we bij een calciumgebrek meer melk moeten drinken, want dat bevat veel calcium. Dit geldt ook voor alle zuivel. Er wordt ons echter nooit verteld dat het lichaam eerst de fosfor uit de melk moet halen om het goed te kunnen verteren. Om die fosfor te kunnen verwerken en verwijderen hebben we calcium nodig. Omdat er in koemelk meer fosfor dan calcium zit, wordt het benodigde calcium uit onze calcium reserves gehaald. Dat zijn onze spieren, botten en tanden. Dit feit alleen al maakt melk tot een voedingsmiddel dat juist calcium tekort veroorzaakt. Het leidt naar Osteoporose, prikkelbare darm-syndroom, de ziekte van Crohn, diabetes, hart- en vaatziekten enzovoort. Zie het volgende hoofdstuk. 

7- Het verhaal van zout

Te weinig natuurzout of het gebruik van geraffineerd zout kan eveneens tot osteoporose leiden. Geraffineerd zout bevat niets dat goed is voor je lichaam. Het veroorzaakt juist veel gezondheidsproblemen. Het enige zout dat ons lichaam goed kan verteren en opnemen in het metabolisme en de botopbouw is onbewerkt en ongeraffineerd. Ik denk hierbij aan bergzout, zeezout, het zwarte zeezout van Hawaï, Keltisch zeezout of steenzout (Himalayazout). Zout kan alleen maar door het lichaam gebruikt worden als het doordringt in voedsel, dat wil zeggen dat het vocht uit fruit, groente, peulvruchten en granen het zout moet kunnen oplossen. Geraffineerd zout is droog zout en komt het lichaam in een niet-geïoniseerde vorm. Dat veroorzaakt alleen maar hevige dorst (signaal dat er een intoxicatie is in het lichaam). Het verstoort de osmotische waterhuishouding en wordt opgestapeld op de verkeerde plaats. Doe bij elke maaltijd een beetje natuur zout op, de smaak van het eten wordt versterkt. Het voedsel moet heerlijk van smaak zijn, maar is van zichzelf niet zout. Ongeraffineerd zout verwijdert het teveel aan zuur uit je lichaam. Er is ongeveer 27% van al ons zout in het lichaam opgebouwd in de botten. Zout is belangrijk.

8- Opgelet met mineralensupplementen 

De meeste minerale samenstellingen bevatten calcium carbonaat en zink picolinaat. Deze colloïdale deeltjes worden opgenomen in de bloedstroom en vervolgens in de verschillende delen van het lichaam opgeslagen. Deze depots kunnen ernstige mechanische en structurele schade toebrengen. Vele gezondheidsproblemen waaronder osteoporose, artritis, nierstenen, galstenen, hersenziekten e.a. zijn het gevolg van het opnemen van grote hoeveelheden van zulke metaal mineralen. Wees voorzichtig. Ionische in water oplosbare mineralen is de betere keus. Beter is ook om biologisch geteeld voedsel te consumeren, deze zijn rijk aan goed opneembare mineralen en dat merk je aan de betere smaak van dit voedsel. denk eraan om steeds voldoende verzadigd vet te consumeren dat de opname van mineralen stimuleert. 

9- Gebrek aan rechtstreeks zonlicht

Rechtstreeks zonlicht zorgt voor voldoende vitamine D (op voorwaarde dat je geen zonnebrandcrème insmeert of zonnebrillen draagt). Luister altijd naar je lichaam, het geeft altijd aan wanneer het genoeg zonlicht heeft gehad. Vitamine D is eveneens belangrijk voor het botweefsel. de beste supplementen van vitamine D is afkomstig van korstmossen. artificiele supplementen van vitamine D zijn moeilijk opnbeembaar door onze spijsvertering. Deze synthetische vitamine D wordt toegevoegd aan vele voedingsmiddelen en is echt niet gezond voor het lichaam, in grote hoeveelheid is het giftig en veroorzaakt problemen met de nieren.  

10- Niet oplosbare vezels zoals zemelen

Niet oplosbare vezels zorgen ervoor dat er een abnormale versnelling van voedsel doorheen de darmen ontstaat waardoor er een verminderde opname van voedingstoffen is. het eten van voeding met ruwe vezels verhindert de opname van calcium, fosfor, magnesium, suikers, eiwitten, vetten en vitaminen. De fytaten uit de vezels binden zich aan mineralen en zorgen zo dat er een slechte opname ontstaat van voedingsstoffen. Osteoporose  (breekbare botten ziekte) neemt de laatste tijd snel toe, bij vrouwen in de menopauze, maar osteoporose is nu ook een belangrijke doodsoorzaak bij mannen geworden. Osteoporose is een stofwisselingsziekte, die veroorzaakt wordt door veel factoren. Het emotionele aspect wordt toegelicht in het hoofdstuk van de Germaanse geneeskunde. Een slechte opname van calcium als gevolg omdat de galwegen van de lever en galblaas verstopt zijn (galstenen). Veel veroorzaakt door consumptie van teveel dierlijk eiwit, melkproducten en…zemelen. Zemelen belemmeren de calciumopname uit ons voedsel en beroven het lichaam van zijn calcium reserves. Zemelen beroven het lichaam ook van zink, wat in feite ook belangrijk is bij de opbouw< van de botten. 

11-  De Menopauze

Deze natuurlijke overgang wordt ook als oorzaak gezien van osteoporose bij vrouwen op middelbare leeftijd. Doch dit gegeven ziet men niet bij vrouwen van inheemse bevolkingsgroepen die een nauwe band hebben met de natuur. De oorzaak is toch ergens anders te zoeken dan alleen maar bij de menopauze. Dit heb ik volledig uitgeschreven in het werk over de menopauze.

2- Melk veroorzaakt osteoporose

Koemelk is weliswaar rijk aan calcium, maar het probleem ligt bij de verhouding van calcium – magnesium dat ervoor zorgt dat dit calcium moeilijk kan opgenomen worden door het menselijke spijsverteringsstelsel. Bij sommige mensen kan zelfs dit calcium opgeslagen worden op plaatsen waar het helemaal niet nodig is en zo verkalking van botten en  andere lichaamsdelen veroorzaken. Bovendien is het meeste calcium uit koemelk gebonden aan caseïne (melkeiwit), en dat maakt het veel te grof voor de membranen van de mens om het goed te kunnen opnemen. Koemelk bevat dan 30 keer meer caseïne dan moedermelk. Deze verhouding zegt inderdaad dat koemelk niet geschikt is voor menselijke consumptie. uiteindelijk kun je meer calcium halen uit een 8-tal amandelen of een eetlepel melasse dan uit 1 liter koemelk. 

Er zit naar verhouding veel meer fosfor dan calcium in koemelk. Om deze grote hoeveelheid fosfor om te zetten is extra calcium voor nodig. dit wordt uit andere delen van het lichaam gehaald zoals de spieren, tanden en botten. 

Omdat koemelkintolerantie steeds vaker voorkomt beginnen eindelijk voedingsspecialisten en artsen in te zien dat koemelk misschien toch niet zo een natuurlijk voedsel is voor de mensen. Melk is bovendien uiterst slijmvormend en dat veroorzaakt irritatie op de slijmvliezen van de spijsverteringskanaal. De membramen van de slijmvliezen van de darmen kunnen hun elasticiteit verliezen en stugger worden. dat verhindert dus ook opname van belangrijke voedingstoffen en mineralen zoals calcium, magnesium en zink die hard nodig zijn voor de opbouw van onze botten. Het is bijna onmogelijk om mensen met succes te behandelen als ze blijven doorgaan hun spijsverteringsstelsel te verstoppen door consumptie van melk en zuivel. Natuurlijke medicijnen kunnen niet door de verharde slijmlagen van de darmen heen dringen. De meeste mensen zouden zelfs geen melk drinken als ze niet zo beïnvloed waren, door de mythe dat melk essentieel is voor sterke botten. Melk geeft aanleg voor osteoporose en osteoartritis. 

Om een plotseling verlies van calcium te compenseren probeert het lichaam om er meer van te mobiliseren. het lichaam heeft gelukkig nog andere methoden om dit natuurlijk ,mineraal calcium zelf te maken voor de botopbouw. Door dit zelfregulerend mechanisme zijn we in staat te overleven, zelfs bij een buitengewoon slecht eetpatroon met weinig calcium. Het lichaam is dus niet afhankelijk van calcium aanvoer van buitenaf, mocht dit wel zo zijn, dan zou 80% van de huidige bevolking op de leeftijd van 30 jaar reeds een derde van hun botmassa kwijt zijn. Het lichaam is zelfs in staat om enkele weken vasten met gedestilleerd water zonder een calciumtekort te ontwikkelen. Gedestilleerd water onttrekt calcium aan de botten. Maar als het gebruik van melk en zuivel lange tijd doorgaat, raken de calcium reserves van het lichaam sneller uitgeput dan dat ze worden aangevuld en dat veroorzaakt dus schade aan de botten. 

Melkeiwitten bevatten ongeveer 3 keer meer zwavelhoudende aminozuren dan plantaardige eiwitten. Een regelmatig gebruik van melk en zuivelproducten maakt het bloed dus vrij zuur en zou dodelijk kunnen zijn, als het lichaam niet grote hoeveelheden mineralen zou mobiliseren om zichzelf een “zuur”dood te besparen. Maar op lage termijn leiden deze noodmaatregelen tot de onttrekking van mineralen van de weefsels en organen. Uiteindelijk ontstaat er wel een zuurvergiftiging. De opslag van grote hoeveelheden melkeiwitten in het bindweefsel en de basaalmembraan van de haarvaten vermindert de verspreiding van essentiële mineralen en vitaminen in alle lichaamsweefsels. Dit veroorzaakt een ernstig tekort van voedingsstoffen in de weefsels en vooral in de botten en de gewrichten. 

Koeien houden hun hele leven lang sterke botten en tanden door de opname van calcium uit gras en planten dat ze eten. Alle grote dieren zoals gorilla’s, olifanten, giraffen hebben ook geen last van osteoporose. Zo nu en dan likt een koe aan een kalksteen, maar dit is zeker niet genoeg om ze te voorzien van de grote hoeveelheden calcium, die ze nodig hebben om hun zware skelet in stand te houden. Als melk de belangrijkste bron van calcium was voor volwassen dieren, dan zou moeder natuur zeker een manier bedacht hebben om ze hun hele leven te voorzien van melk. Maar in werkelijkheid hebben ze alleen in het prille begin van hun bestaan beschikking over melk.

Osteoporose en osteoartritis zijn in principe stofwisselingsziekten, die veroorzaakt worden door ernstige verstoppingen en een onevenwichtige  leef- en eetpatroon.   En ze worden bijna nooit veroorzaakt door onvoldoende inname van natuurlijk calcium in plantaardig voedsel. In vele landen zoals in Afrika komt osteoporose praktisch niet voor waar mensen veel minder eiwitten eten dan in de Westerse landen.

Het menselijke lichaam heeft grote hoeveelheden gal nodig  om volle melk te kunnen verteren. Als je veel volle melk drinkt, kan dit ervoor zorgen dat de lever niet meer genoeg gal kan produceren. Het drinken van magere melk maakt de zaak nog erger. Magere melk heeft weliswaar minder gal nodig om het melkvet te verteren, maar melkeiwit kan niet verteren zonder hoge concentraties melkvet. Bovendien kan calcium zonder voldoende gal niet goed verteerd en geabsorbeerd worden. De grote hoeveelheden onverteerde melkeiwitten maken het lichaam zuurder en het ongebruikte ruwe grove melkcalcium kan verkalking van de gewrichten, slagaderen en de nieren  veroorzaken. Dit alles maakt melk en zuivel eigenlijk gevaarlijk voor de gezondheid van de mens. 

Groene bladgroenten bevatten 4 keer meer calcium als volle melk. Er zit echt voldoende calcium in noten, fruit, granen, groenten enzovoort. Het calcium uit dit voedsel kan gemakkelijk worden opgenomen door het menselijke spoijsverteringsstelsel. Als dit systeem dan tenminste ook goed functioneert. 

3- Wat zegt de Germaanse geneeskunde?

ONTWIKKELING EN FUNCTIE VAN DE BOTTEN EN GEWRICHTEN: 

Het skelet omvat alle botten en gewrichten van het menselijk lichaam. Botten geven structuur aan ons lichaam. Het dragende deel van het bot is de “schors” (substantie corticalis): en deze omsluit het beenmerg.  Ligamenten, pezen, kraakbeen en het bindweefsel verbinden en stabiliseren de botten. Samen met de skeletspieren laten de botten en gewrichten gecontroleerde fysieke bewegingen toe. Tevens bieden ze bescherming aan de interne organen van het lichaam. Zo beschermen de ribben bijvoorbeeld de pleuraholte, die het hart en de longen omhult. In het botweefsel liggen verschillende mineralen opgeslagen, met name calcium en fosfor die de botten sterk houden. Het bewegingsapparaat is het “dankbaarste” deel van het lichaam, wat betreft het bepalen van conflicten. Het bot behoort tot het nieuw mesodermaal kiemblad dat aangestuurd wordt vanuit het hersenmerg..

Het rode beenmerg in de botten produceert de meeste bloedcellen, inclusief erytrocyten (rode bloedcellen), leukocyten (witte bloedcellen) en trombocyten (bloedplaatjes). De meeste beenderen van de ledematen bevatten voornamelijk geel beenmerg, dat voor het grootste deel uit vet bestaat. Als het lichaam echter grote hoeveelheden bloed verliest wordt geel beenmerg omgezet in rood beenmerg, om de productie van bloedcellen veilig te stellen. Osteocyten (“volgroeide botcellen”) en osteoblasten (“onvolgroeide botcellen”) zijn de belangrijkste cellulaire bestanddelen van het bot. Osteoblasten zijn botopbouwende cellen die ook het callus vormen, wat nodig is voor botherstel (zie ook dentine -tandbeen- producerende odontoblasten). Het buitenoppervlak van de botten wordt bedekt door het botvlies (periost, van ectodermaal kiemblad), behalve bij de gewrichten, die ter plaatse worden verbonden met ligamenten en pezen. Die zijn namelijk afgedekt met kraakbeen. Het stevige kraakbeenoppervlak vermindert wrijving tijdens de beweging van de gewrichten (vergelijk met elastisch oorkraakbeen). Het kraakbeen wordt bedekt door het perichondrium, het equivalent van het periosteum dat de botten bedekt.

OPMERKING: Het skelet van het embryo bestaat voornamelijk uit kraakbeen, dat geleidelijk wordt vervangen door bot. Dit proces, ossificatie genoemd, wordt pas na de geboorte voltooid. Sommige delen van het lichaam blijven echter kraakbeen, bijvoorbeeld het puntje van de neus en het uitwendige oor.

BIOLOGISCH CONFLICT: Het biologische conflict dat verband houdt met de botten en gewrichten is een ernstig eigenwaarde-inbreuk conflict of verlies van eigenwaarde. Het kraakbeen, gewrichtskapsel, slijmbeurs, de pezen en ligamenten alsook het lymfevatenstelsel en de bloedvaten correleren met een mild eigenwaarde-inbreuk conflict. Het oppervlakkig botvlies (periost) correleert met een intens scheidingsconflict.

Het conflict met het bot/ gewricht wordt mede door de lateraliteit van de persoon bepaalt. Een gelokaliseerd conflict beïnvloed het bot dat werd geassocieerd met het eigenwaarde-inbreuk conflict.

Specifieke eigenwaardeconflicten

Schedel, halswervelkolom en de nek: Moreel-intellectueel eigenwaardeconflict. Men heeft ongerechtigheid, onvrede, onvrijheid, oneerlijkheid, onfatsoenlijkheid, ondankbaarheid ontrouw of intolerantie ervaren of men voelt zich dom of niet intelligent.

Oogholtes: lokaal eigenwaarde conflict met betrekking tot het oog.

Boven- en onderkaak: niet kunnen toebijten of van zich afbijten veroorzaakt ook eigenwaardeconflict, lokaal met betrekking tot de kaken en de kin.

Schouder: eigenwaardeconflict die ontstaat door te geloven dat je geen goede moeder, geen goed kind zijn. Rechtshandigen is dit de linkerschouder. Geloven dat je geen goede partner bent is voor rechtshandigen de rechterschouder. Algemeen zich schuldig voelen. 

Ellebogen: eigenwaardeconflict  van niet goed te kunnen vasthouden, te omarmen, werpen, schieten, slaan, stoten of afweren. De ellebogen zijn het equivalent van de knieën. Het conflict van niet bevredigende ambitie (men ziet dit bij tennissers, handbalspelers, handwerkers).

Handen en vingers: conflict op de eigenwaarde door zich onhandig te voelen of gewoon geloven iemand slecht te hebben behandeld. Een bepaald zaak verkeerd te hebben aangepakt. Perfectionisten kunnen conflicten krijgen als een taak met de handen mislukt is. Het kan ook een lokaal eigenwaardeconflict zijn omdat de hand minder belastbaar is na bijvoorbeeld een breuk. 

Borstwervelkolom: onder het leven gebukt gaan, eigenwaarde verloren hebben. Zich ontmoedigd of minderwaardig voelen. Minderwaardigheidscomplex. Zich vernederd of klein voelen. Of een lokaal eigenwaardeconflict omdat er iets in het gebied van de borstkas niet in orde is.

Borstbeen en ribben: lokaal eigenwaardeconflict zoals diagnose van borstkanker.

Lendenwervelkolom: centraal eigenwaardeconflict door te denken dat men de druk en eisen van het leven niet meer aankan. Lokaal eigenwaardeconflict door diagnose van darmkenker of kaemorroïden.

Stuitbeen, schaambeen en bekken: lokale eigenwaardeconflicten met betrekking tot sexualiteit of potentie.

Zitbeen: Conflict op de eigenwaarde als gevolg van iets niet kunnen bezitten of kunnen uitzitten. Kan ook lokaal eigenwaardeconflict zijn.

Heupen en dijbeenhals: Eigenwaardeconflict van iets niet kunnen doorstaan of doorzetten. Lokaal eigenwaardeconflict.

Knie: Conflicten van onvervulde ambitie of erkenning, sportiviteits-eigenwaardeconflict. lokaal eigenwaardeconflict van niet kunnen lopen, springen , trappen enzovoort. 

Enkelgewricht, voeten, tenen: eigenwaardeconflict van niet kunnen lopen, trappen, springen, dansen, remmen, balanceren enzovoort. Maar het kan ook zijn dat je iemand of een situatie niet kunt uitstaan.

Een afname in botmassa wordt gewoonlijk osteoporose (“broos bot”) genoemd

De conventionele geneeskunde beweert dat osteoporose gekoppeld is aan een afname van de oestrogeenproductie bij vrouwen na de menopauze. De theorie van een correlatie tussen botverlies en oestrogeendeficiëntie is zuiver hypothetisch, omdat er postmenopauzale vrouwen zijn die geen osteoporose hebben en er vrouwen zijn die osteoporose hebben voordat ze de menopauze ingaan. Mannen krijgen ook osteoporose, net als kinderen, maar mannen en kinderen hoeven niet met regelmaat “botdichtheid testen” te ondergaan, omdat zij (nog) niet worden beschouwd als een “risicogroep”. Osteoporose bij mannen blijft ook onderbelicht omdat het niet past in de definitie van een vrouwelijke aandoening, veroorzaakt door een tekort aan oestrogeen.

Vanuit GNM (Germaanse geneeskunde) oogpunt duidt osteoporose op een aanhoudend gegeneraliseerd eigenwaarde-inbreuk conflict, dat het grootste deel van het skeletsysteem beïnvloedt. De gestage botontkalking wordt veroorzaakt door continue, vaak subtiele eigenwaarde-inbreuk conflicten, waardoor meer bot wordt afgebouwd dan opgebouwd. Gebaseerd op de psyche-hersenen-orgaan relatie heeft osteoporose bij postmenopauzale vrouwen niet te maken met een verminderde oestrogeenproductie of een calciumarm dieet, maar eerder met de houding van een vrouw ten opzichte van het ouder worden en de veranderingen die gepaard gaan met de menopauze (zich minder aantrekkelijk voelen, het gevoel niet langer nodig te zijn, een laag libido). In samenlevingen waar vrouwen op een natuurlijke manier ouder worden, zonder de westerse ‘anti-aging’ hype, lijden oudere vrouwen niet aan osteoporose. Het spreekt voor zich dat de diagnose osteoporose en de bijbehorende angst voor een “verlammende ziekte” kan bijdragen aan extra eigenwaarde-inbreuk conflicten, die kunnen leiden tot een chronische aandoening.  Interessant om te weten is dat voornamelijk in Azië, en ook in het Andesgebergte oude mensen zeer gewaardeerd worden. daar is osteoporose vrijwel onbekend.  In grote families hebben de oudsten een vaste plaats en meestal het laatste woord. Het behoud van eigenwaarde en zelfvertrouwen op hoge leeftijd is een maatschappelijke en individuele opgave. Dit is waarom we de GNM tijdig moeten bestuderen!

CONFLICTACTIEF: er is celafname (osteolyse) in de botten, gewrichten of spieren waarbij er geen pijn is. het komt niet snel tot een breuk omdat het botvlies als een zwachtel werkt. Dit geld niet voor de heupen en het bekken. Dit kan wel breken waardoor men valt. Het is een verminderde stofwisseling met eventueel wat koudegevoel. Er is verminderde bloedaanmaak (hematopoëse) in het beenmerg.(bloedarmoede).

GENEZINGSFASE: er ontstaat verhoging van de stofwisseling dat gepaard gaat met een ontsteking. Met hulp van bacteriën wordt het botweefsel terug opgebouwd. Dit gaat samen met zwelling, roodheid en pijn. (bijvoorbeeld, lage rug, nek en gewrichtspijn). Bij osteoporose blijft men meestal in de conflictactieve fase hangen, afgewisseld met korte genezingsfases. Osteoporose is afbouw van het botweefsel.

VOORBEELDEN: archief Dr. Hamer.

Iemand wordt met pensioen gestuurd en voelt zich plotseling oud en nutteloos, “nu ben ik afgedankt”. 

Wanneer kinderen het huis uitgaan kan de vrouw zich afvragen: “welk nut heb ik nog?” Leidt naar eigenwaardeconflict met botafbouw in de conflictactieve fase = osteoporose. Herstel en pijn in de genezingsfase indien het conflict wordt opgelost.

ANDERE MOGELIJKE OORZAKEN TOT OSTEOPOROSE:

Gebrek aan beweging: als botten geen belasting meer dragen worden ze ook afgebouwd tot het noodzakelijke. Botmassa (net als spiermassa) vergroot zich door oefening en training. Sport beoefenen en een mooiere spiertonus draagt veel bij aan een hogere eigenwaarde. Men mag zich wel niet onder druk laten zetten.

Inname van cortisone over langere tijd: Steroïden remmen de weefselopbouw en bevorderen botafbraak. 

Slechte voeding: vooral geraffineerde zaken zoals suiker schaadt de botstofwisseling. Zelden is een zinvol biologisch speciaalprogramma van de schildklieren ook een oorzaak van osteoporose. 

THERAPIE:

Conflict achterhalen en zo goed mogelijk reëel oplossen! 

Affirmaties: “adieu jeugddroom!” “Wat telt, is de innerlijke wereld, ik streef naar wijsheid en een sterk karakter!” “Ik ben sterk en moedig”.

Beweging: vooral krachttraining.

Krachtige massages met warme olie. 

Basische voeding. Wit meel en suiker vermijden. Natuurlijke vitamine D 

Koudgeperste plantenoliën, visolie. Haal calcium uit groenten en kruiden zoals brandnetels (maak er soep van). 

Thee: paardenstaart, brandnetel, groene haver, alsem.

In de reguliere geneeskunde worden bisfosfonaten gegeven, wat vanuit de 5 biologische natuurwetten totaal zinloos en zelfs schadelijk is. 

Planten uit de natuur die helpen bij osteoporose: 

Preventie en ondersteuning door minerale rijkdom: Door fyto-oestrogenen die de botafbraak remmen en door de basis omegavetzuren die de opname van calcium in de weefsels bevorderen: 

Bambusa arundinacea of bamboe

Borago officinalis of borage (olie)

Camellia sinensis of chinese camellia

Centella asiatica of aziatische waternavel

Chlorella pyrenoidosa

Cimicifuga racemosa of zilverkaars (postmenopauzaal)

Equisetum arvense of heermoes

Fucus vesiculosus of blaaswier

Glycine max of sojaboon (isoflavonen postmenopauzaal)

Humulus lupulus of hop (postmenopauzaal)

Lepidium peruvianum of de maca plant

Linum usitatissimum of vlasbloem (lijnzaadolie)

Lithothamnium calcareum of algen

Macrocystis pyriferae of algen

Medicago sativa of luzerne

Oenothera biennis of teunisbloem (olie)

Perilla frutescens (olie)

Polygonum aviculare of gewoon varkensgras

Polygonum cuspidatum of japanse duizendknoop

Pueraria lobata of kudzu plant (postmenopauzaal)

Spirulina platensis

Taraxacum officinalis of paardenbloem

Trifolium pratense of de rode klaver (postmenopauzaal)

Triticum aestivum of tarwe (olie)

Urtica dioica of de grote brandnetel

Met dank aan Andreas Moritz, Arjen Lievers (Germaanse index der ziekten), Dr. Geert Verhelst, Ayurveda, Germaanse geneeskunde.

Disclaimer:

Dit naslagwerk heeft als doel u betrouwbare informatie te verstrekken over het onderwerp dat behandeld wordt. Er is alles in het werk gesteld om dit naslagwerk zo compleet en nauwkeurig mogelijk te maken. De aangeboden informatie kan, ondanks alle zorgvuldigheid, onjuistheden bevatten. Het doel van dit naslagwerk is om te onderwijzen. Zowel de schrijver als de uitgever zullen door geen persoon of instantie aansprakelijk gesteld noch verantwoordelijk geacht kunnen worden voor welk verlies, schade of letsel dan ook dat veroorzaakt is of waarvan aangenomen wordt dat het direct of indirect veroorzaakt is door de informatie die dit naslagwerk bevat. Het gebruik van de informatie die in dit naslagwerk aan bod komt, is geheel voor rekening van de lezer. De lezer moet zijn eigen oordeel vellen of een holistisch medisch expert of zijn persoonlijke arts raadplegen voor specifieke toepassingen bij zijn individuele problemen. De informatie die hierin gepresenteerd wordt, is op geen enkele manier bedoeld als vervanging van medische diagnostiek en/of behandeling. Indien u vragen heeft over uw gezondheid, raadpleeg dan een medisch bekwaam persoon.